Προσωπικά, δεν του αρέσει ο τζόγος. Ετσι, δήλωσε προχτές ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Θ. Ρουσόπουλος. Και όχι μόνο. Δήλωσε, επίσης, ότι η κυβέρνηση είναι αντίθετη προς την προώθηση και την καλλιέργεια ενός «προτύπου τζόγου» προς την κοινωνία και τη νεολαία. Κι αν αναρωτιέστε, με ποια λογική και με τι έρεισμα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ισχυρίστηκε τα προαναφερόμενα, δυο μόλις μέρες μετά τις ανακοινώσεις του κρατικού ΟΠΑΠ, για την παραπέρα σοβαρή επέκταση του έχοντος ήδη τεράστιες διαστάσεις νόμιμου τζόγου, ο Θ. Ρουσόπουλος έχει έτοιμη την... απάντηση: Η κυβέρνηση αποδείχνει την εναντίωσή της στον τζόγο, έχοντας ήδη δηλώσει την πρόθεσή της να ξεπουλήσει τον ΟΠΑΠ..!

Ας τα διαβάζουν όσοι εργαζόμενοι ψήφισαν ΝΔ για να γλιτώσει η χώρα από τα όσα πράγματι έκανε το ΠΑΣΟΚ κι ας βγάλουν κι απ' αυτά τα συμπεράσματά τους. Στο κάτω κάτω της γραφής, σ' αυτούς, πρώτα και κύρια, απευθύνεται η ολοφάνερη κοροϊδία του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Καίριες απαντήσεις στα πολλά και εντεινόμενα ερωτήματα πολλών εργαζομένων περιείχε η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, την περασμένη Δευτέρα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ερωτήματα, που γεννά η συνεχής όξυνση των λαϊκών προβλημάτων, η εντεινόμενη και πολύμορφη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, η αναζήτηση διεξόδων. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα:

«...Η ΝΔ έπεσε το 1993 κάτω από τη δικαιολογημένη λαϊκή δυσαρέσκεια. Ομως, δεν "έπεσε" η πολιτική της, αφού το ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια και για οκτώ χρόνια αποδείχτηκε ικανός διαχειριστής όλων των αντιλαϊκών αποφάσεων. Από τις ιδιωτικοποιήσεις μέχρι την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, από τα βαριά φορολογικά μέτρα κατά των αυτοαπασχολουμένων ΕΒΕ μέχρι το ξεκλήρισμα ενός μέρους της αγροτιάς. Η ΝΔ έδωσε χέρι βοήθειας στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και το ΠΑΣΟΚ έδωσε χέρι πολεμικής βοήθειας σε τρεις πολέμους, στα Βαλκάνια, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Μαζί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ οδήγησαν τους εισαγγελείς και την αστυνομία εναντίον των μαθητικών κινητοποιήσεων που διεκδικούσαν ουσιαστική μόρφωση και ζωή με δικαιώματα.

Ολα αυτά τα χρόνια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά και με ειδικό μερίδιο ευθύνης του ΣΥΝ, έκαναν συστηματική δουλιά για τη διάβρωση των αγωνιστικών συνειδήσεων, ο καθένας με τα επιχειρήματά του. Αλλος σιγοντάριζε τις οπισθοδρομικές απόψεις, άλλος αξιοποιούσε το ριζοσπαστισμό, άλλος αξιοποιούσε την ήττα του κινήματος (σ.σ. τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης), το φόβο για τη ρήξη...».

Και η Αλ. Παπαρήγα συνέχισε: «Ενας από τους πιο βασικούς παράγοντες, που εμπόδισαν να ξεδιπλωθεί η αποτελεσματική αντίσταση του λαού, και ιδιαίτερα της πρωτοπόρας ηγετικής δύναμής του, της εργατικής τάξης, ήταν η βαθιά διαλυτική κρίση που διαπέρασε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Με ευθύνη, βεβαίως, των κομμάτων εξουσίας και των εκπροσώπων τους στα ηγετικά όργανα.

Πριν από πολλά χρόνια η κοινή δράση των εργαζομένων, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές πεποιθήσεις, ήταν δυνατόν να φέρει κάποια αποτελέσματα στην απόσπαση ορισμένων κατακτήσεων. Σήμερα αυτό δεν ισχύει με τον ίδιο τρόπο.

Δε φθάνει η κοινή δράση των εργαζομένων σε έναν κλάδο, σε έναν τομέα, σε μια περιοχή, που και αυτή είναι σε κατώτατο επίπεδο, πολύ πίσω από τις ανάγκες. Για να αποκτήσει το εργατικό και το λαϊκό κίνημα δύναμη και ικανότητα αντεπίθεσης, πρέπει να συνοδεύεται από το μαζικό απεγκλωβισμό από τη λογική του μονόδρομου και της μοιρολατρίας. Να εγκαταλείψουν τα λαϊκά στρώματα τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Το λέμε και το εννοούμε».