Και η Αλ. Παπαρήγα συνέχισε: «Ενας από τους πιο βασικούς παράγοντες, που εμπόδισαν να ξεδιπλωθεί η αποτελεσματική αντίσταση του λαού, και ιδιαίτερα της πρωτοπόρας ηγετικής δύναμής του, της εργατικής τάξης, ήταν η βαθιά διαλυτική κρίση που διαπέρασε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Με ευθύνη, βεβαίως, των κομμάτων εξουσίας και των εκπροσώπων τους στα ηγετικά όργανα.

Πριν από πολλά χρόνια η κοινή δράση των εργαζομένων, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές πεποιθήσεις, ήταν δυνατόν να φέρει κάποια αποτελέσματα στην απόσπαση ορισμένων κατακτήσεων. Σήμερα αυτό δεν ισχύει με τον ίδιο τρόπο.

Δε φθάνει η κοινή δράση των εργαζομένων σε έναν κλάδο, σε έναν τομέα, σε μια περιοχή, που και αυτή είναι σε κατώτατο επίπεδο, πολύ πίσω από τις ανάγκες. Για να αποκτήσει το εργατικό και το λαϊκό κίνημα δύναμη και ικανότητα αντεπίθεσης, πρέπει να συνοδεύεται από το μαζικό απεγκλωβισμό από τη λογική του μονόδρομου και της μοιρολατρίας. Να εγκαταλείψουν τα λαϊκά στρώματα τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Το λέμε και το εννοούμε».