Ποιοι αποφασίζουν σήμερα, αν θα δημιουργηθούν και ποια εργοστάσια και άλλες επιχειρήσεις, πού θα γίνουν, τι προϊόντα θα παράγουν, πού και πόσο θα τα πουλήσουν, κλπ.; Προφανώς, οι ντόπιοι και ξένοι κεφαλαιοκράτες και, πάντως, όχι οι εργαζόμενοι, ούτε καν η κυβέρνηση. Ποιο είναι το βασικό και κυρίαρχο κριτήριο, για να προχωρήσει ο όποιος κεφαλαιοκράτης σ' ένα τέτοιο βήμα και να επενδύσει χρήματα σε μιαν επιχειρηματική πρωτοβουλία, όπως το λένε; Η προσδοκία των ανάλογων κερδών. Κι όταν λέμε «ανάλογων», δεν εννοούμε απλώς και μόνο πολλών κερδών και, μάλιστα, σε μικρό χρονικό διάστημα. Εννοούμε και ανταγωνιστικά κέρδη. Εάν, για παράδειγμα, κερδίζει περισσότερα σε μια διπλανή χώρα, τότε θα επενδύσει σ' αυτήν και όχι στην Ελλάδα. Πόσο μάλλον, όταν έχει εξασφαλισμένη, έτσι ή αλλιώς και ανεξάρτητα τι τελικά θα κάνει, την πολύμορφη στήριξη των εκάστοτε κυβερνήσεων, της ΕΕ, κλπ.

Αυτή είναι η σύγχρονη, καπιταλιστική πραγματικότητα. Και σχετικά εύκολα μπορεί να καταλάβει ο καθένας ότι τα λαϊκά και κοινωνικά προβλήματα, τα δίκαια αιτήματα, οι ελπίδες και τα όνειρα των εργαζομένων και της νεολαίας, δε χωρούν στο πλαίσιό της. Πολύ περισσότερο, καθώς ο επιχειρηματικός ανταγωνισμός συνεχώς δυναμώνει και επιδιώκει την ισοπέδωση των λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Η μόνη διέξοδος για τους εργαζόμενους και το λαό βρίσκεται στην ανατροπή της σημερινής πραγματικότητας και στη ριζική αλλαγή πορείας.