Οποιος, λέει, πως η Ελλάδα δεν κατέχει πρωτιές στα πλαίσια της ΕΕ, είναι άθλιος ψευδολόγος και υπονομευτής των επιτευγμάτων αυτού του τόπου. Απόδειξη τα στοιχεία της USB (χρηματοοικονομικός οίκος, κολλητάρι όλων των κυβερνήσεων) που βεβαίως δε δείχνουν ότι τα εισοδήματα των εργαζομένων πατώνουν, ούτε ότι οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης ακριβαίνουν συνεχώς. Δείχνουν όμως ότι οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται, μετά τις πολωνικές, στην πρώτη θέση σχετικά με τις εκτιμήσεις για τα αναμενόμενα κέρδη ανά μετοχή για το 2006. Τα κέρδη αυτά, θα αυξηθούν του χρόνου κατά 23,3%, ενώ φέτος εκτιμάται ότι αυξάνονται με ρυθμό 38,5%. Και μετά σου λένε ουραγοί...

Αντίθετος(!) στην αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής στο Ιράκ δήλωσε ο Π. Μολυβιάτης, επιβεβαιώνοντας τον υψηλό βαθμό ενσωμάτωσης της ελληνικής κυβέρνησης στη σταυροφορία των ΗΠΑ για τη «διάδοση της δημοκρατίας» στη Μ. Ανατολή. Συγκεκριμένα, σε συνέντευξή του στο αμερικανικό δίκτυο PBS ο Ελληνας ΥΠΕΞ όταν ρωτήθηκε αν η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί την άμεση αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, απάντησε ότι «το ενδεχόμενο αυτό θα δημιουργούσε σήμερα κινδύνους και θα άφηνε ανοιχτή την υψηλή πιθανότητα έκρηξης εμφυλίου πολέμου στο Ιράκ, λόγω του κενού που υπό τις παρούσες συνθήκες θα δημιουργούνταν στον τομέα ασφάλειας»(!). Ας μην ανησυχεί τόσο πολύ ο Ελληνας ΥΠΕΞ για τον εμφύλιο πόλεμο στο Ιράκ. Ο μαρτυρικός λαός του Ιράκ θα βρει το δρόμο του αν φύγουν οι ιμπεριαλιστές κατακτητές...

Στην καλύτερη περίπτωση το 2007 θα καταφέρει η Ρωσία να φτάσει σε επίπεδο ανάπτυξης (όπως μετριέται με το ΑΕΠ) στα επίπεδα του 1990. Στα επίπεδα δηλαδή της χρονιάς, που μετά από μια ολόκληρη περίοδο υπονόμευσης της Σοβιετικής Λαϊκής Οικονομίας και αμφισβήτησης της Σοβιετικής εξουσίας, η κατάσταση ήταν ήδη αισθητά χειρότερη από τα μέσα της δεκαετίας του '80.

Για μας και πολύ περισσότερο για τους λαούς που είχαν ζήσει και απολάμβαναν τα οφέλη της σοσιαλιστικής ΕΣΣΔ, είναι σχεδόν άνευ ουσίας το αν και πότε το ΑΕΠ θα φτάσει τα επίπεδα των προηγούμενων εποχών, αφού τώρα η εργατική τάξη και ο λαός συνολικά, είναι εντελώς αποξενωμένοι από το αποτέλεσμα της παραγωγής και τη μερίδα του λέοντος από τον παραγόμενο πλούτο τον αρπάζει μια μικρή μειοψηφία νεοκαπιταλιστών και μαφιόζων.

Οταν λοιπόν αναφερόμαστε στο πότε το επίπεδο του ΑΕΠ θα φτάσει τα επίπεδα εκείνων των εποχών, το κάνουμε περισσότερο για να συνειδητοποιηθεί η έκταση της καταστροφής που απαιτήθηκε για την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Το μέγεθος της λεηλασίας που υπέστη η χώρα, από ξένα και ντόπια αρπαχτικά, που δεν άφησαν τίποτα όρθιο προκειμένου μέσα από την εξαθλίωση των μαζών να εξασφαλιστεί ο πλουτισμός της νέας ολιγαρχίας. Τα όρια της φτώχειας που έσπειραν όλοι εκείνοι που υπόσχονταν... δημοκρατία και είχαν υπόψη τους την πλήρη ελευθερία της απόλυτης μειοψηφίας, να εκμεταλλεύεται με ασύλληπτους τρόπους το σύνολο του λαού.

Την 27ετή του πείρα σαν δημοσιογράφος επικαλέστηκε προχτές ο υπουργός Εργασίας, Π. Παναγιωτόπουλος, για να πείσει τους συναδέλφους ότι συμπάσχει στην ταλαιπωρία που υπέστησαν από την απόφαση κυβέρνησης - ΓΣΕΕ να πραγματοποιήσουν στα μουλωχτά τη μεταξύ τους συνάντηση, στα πλαίσια του «κοινωνικού διαλόγου» για το Εργασιακό. Επιχείρησε μάλιστα να δικαιολογηθεί επικαλούμενος κάποια έκτακτη υποχρέωση που τον ανάγκασε αιφνιδίως να επισπεύσει τη συνάντηση και να καθυστερήσει έτσι η ενημέρωση των δημοσιογράφων, που την πληροφορήθηκαν από σπόντα.

Δεν ξέρουμε αν ο Π. Παναγιωτόπουλος στην 27ετή δημοσιογραφική του καριέρα πειθόταν και αναπαρήγαγε με τέτοια ευκολία την όποια φαιδρή δικαιολογία ξεστόμιζαν οι εκάστοτε υπουργοί. Αν και η ανέλιξή του στον υπουργικό θώκο, μας δίνει κάθε δικαίωμα να το υποθέσουμε. Πρέπει ωστόσο κάποιος να πει στο «συνάδελφο» υπουργό - επειδή φαίνεται ότι κάτι τέτοιο δε συμπεριλαμβάνεται στα προσωπικά του επαγγελματικά βιώματα - ότι για να είσαι δημοσιογράφος δεν είναι ανάγκη να είσαι σώνει και καλά χαϊβάνι. Και πως η πρόκληση στη νοημοσύνη των πρώην συναδέλφων έχει και όρια. Και επειδή συχνά πυκνά χρησιμοποιεί τον όρο «συνάδελφε» για να απευθυνθεί στους δημοσιογράφους του εργατικού ρεπορτάζ, καλό θα ήταν να ξεκινήσει κάποια στιγμή και τις «συναδελφικές» τακτικές ενημερώσεις, όπως οφείλει, όχι μόνο απέναντι στον Τύπο, αλλά κυρίως απέναντι στον ελληνικό λαό...