Αποχώρησε από τη συζήτηση η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καλώντας τους εργαζόμενους να μη νομιμοποιήσουν αυτήν την απόφαση της Βουλής, να την ανατρέψουν στην πράξη
Δε θα νομιμοποιηθεί στη συνείδηση των εργαζομένων το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας, που πισωγυρίζει τους εργαζόμενους στον 19ο αιώνα προωθώντας την κατάργηση του 8ωρου! Το αποφασιστικό αυτό μήνυμα έδωσε χτες το ΚΚΕ, στη Βουλή, τόσο με την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ Αλέκας Παπαρήγα όσο και με την απόφαση της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας να αποχωρήσει από τη συζήτηση του προτεινόμενου νόμου, που ολοκληρώνεται σήμερα. «Είμαστε απόλυτοι» στην απαίτηση «σταθερής και μόνιμης δουλιάς για όλους» τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας για ένα νομοθέτημα που πολλαπλασιάζει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, αποδιοργανώνοντας παράλληλα τη ζωή του κάθε εργαζόμενου.
Χτες πάντως, τόσο οι φραστικές εντάσεις του υπουργού Εργασίας Π. Παναγιωτόπουλου που αποκάλεσε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ «νεογιάπηδες» και «νεοκαπιταλιστές» όσο και η επίκληση του Μαρξ παράλληλα με υποσχέσεις κατάργησης του νόμου από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου, που παρενέβη στη συζήτηση, δεν μπόρεσαν να κρύψουν την πολιτική εναρμόνιση των δύο κομμάτων στη λογική του «κοινωνικού εταιρισμού» για την «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων. Αμφότεροι τάχθηκαν υπέρ της αποδοχής της ρύθμισης του χρόνου εργασίας με γνώμονα τα κέρδη του κεφαλαίου.
Αύριο αναμένεται να πραγματοποιηθεί ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής του νομοσχεδίου μετά από σχετικό αίτημα του ΠΑΣΟΚ.
Η ομιλία της Γενικής Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ χτες στη Βουλή για το αντεργατικό νομοσχέδιο
Αναλυτικά, αναφερόμενη στο σκεπτικό της απόφασης του ΚΚΕ, η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε επιπρόσθετα πως «κάθε απόφαση της Βουλής, όταν παίρνεται κατά πλειοψηφία και μάλιστα με μια αντιπολίτευση τύπου ΠΑΣΟΚ, - που λέει πως, όταν θα έρθει, θα καταργήσει το νόμο, ενώ δεν πρόκειται να τον καταργήσει, γιατί δοκιμάστηκε οκτώ χρόνια τώρα - μας απασχολεί να μη νομιμοποιείται στη συνείδηση των εργαζομένων σαν απόφαση του Κοινοβουλίου, διότι βεβαίως κάθε απόφαση έχει και τη νομιμοποίησή της, με βάση τα σημερινά δεδομένα. Και σκεφθήκαμε το εξής: Από τη στιγμή που εν μέσω καλοκαιριού και μάλιστα στο Θερινό Τμήμα της Βουλής έρχονται ζητήματα, τα οποία μας γυρίζουν στον 19ο αιώνα και αφορούν τον 21ο αιώνα για τις επόμενες γενιές, θέλουμε με κάθε τρόπο να δώσουμε στους εργαζόμενους να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να νομιμοποιήσουν στη συνείδησή τους τίποτα από αυτά που θα αποφασίσει η Βουλή και ότι πρέπει κυριολεκτικά να τα μποϊκοτάρουν στην πράξη και προς αυτήν την κατεύθυνση θα κινηθούμε εμείς».
Eurokinissi |
Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συνέχισε, τονίζοντας: «Εμείς επίσης δεν ξεκινάμε από την αντίληψη που και η κυβέρνηση έχει και η κυρία Διαμαντοπούλου ανέπτυξε, ότι υπάρχει μια κοινωνία με μια παραγωγική, γενικότερα εργασιακή διαδικασία, όπου συμμετέχουν δύο εταίροι ή δύο συνέταιροι, -άλλοι τους λένε «συνεταίρους» και άλλοι «εταίρους» - που είναι οι εργοδότες - οι κεφαλαιοκράτες, όπως τους λέμε εμείς - και οι εργαζόμενοι. Ο,τι παράγεται σ' αυτόν τον τόπο, όποιος πλούτος παράγεται, είναι καρπός της εργασίας των εργαζομένων, είναι προϊόν της μισθωτής εργασίας, είτε είναι στον παραγωγικό τομέα, στον άμεσα παραγωγικό, είτε όχι. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και θα επικαλεστώ εδώ ένα στοιχείο. Από το 1995 έως το 2002 σε κάθε εκατό ευρώ αύξησης του παραγόμενου πλούτου τα σαράντα δύο ευρώ πάνε στην κεφαλαιοκρατία, δηλαδή σε μια μειοψηφία, αν δούμε το σύνολό της στην ελληνική κοινωνία, και τα είκοσι εφτά ευρώ πάνε στα εκατομμύρια εργαζόμενους. Κι εδώ δεν είναι πρόβλημα καλής ή κακής διανομής, όπως πολλές φορές ακούμε από στελέχη του Συνασπισμού. Είναι πρόβλημα ιδιοκτησίας του πλούτου. Είναι πρόβλημα ταξικής εκμετάλλευσης. Επομένως, το ζήτημα για μας δεν είναι αν θα στηριχτούν και οι δύο εταίροι ή αν οι αποφάσεις θα είναι προϊόν εταιρισμού, του κοινωνικού εταιρισμού. Το πρόβλημα για μας είναι, τουλάχιστον στη σημερινή περίοδο που διανύουμε, αν με τον άλφα ή βήτα νόμο μειώνεται το χάσμα ανάμεσα στην καπιταλιστική εργοδοσία και στους εργαζόμενους. Και μιλάμε για μείωση του χάσματος γιατί βεβαίως δεν μπορεί να καταργηθεί η ταξική αντιπαράθεση με νόμους μέσα από μια τέτοια Βουλή και μέσα από μια τέτοια κυβερνητική πολιτική».