16ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

«Για την Ειρήνη και την Αλληλεγγύη, παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό!»

Χιλιάδες νεολαίοι δεσμεύτηκαν να περάσουν με την πάλη τους στην αντεπίθεση σε παγκόσμιο επίπεδο

Από το κλείσιμο των εργασιών του Φεστιβάλ

Των απεσταλμένων μας (Αναστασίας ΜΟΣΧΟΒΟΥ, Ελένης ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ, Ελένης ΜΑΪΛΗ).-

Ενοχος! Ο κάθε ένας από τους ιμπεριαλιστές, μα κύρια ο ιμπεριαλισμός στο σύνολό του. Ενοχος, για το θάνατο και την εκμετάλλευση, για την εξαθλίωση και τη δυστυχία, για τα εγκλήματα που διαρκώς διαπράττονται σε βάρος των εκατομμυρίων λαού του πλανήτη. Ενοχος, γιατί όλα τα παραπάνω εγκλήματα είναι σύμφυτα με τη φύση του, απαραίτητα για την κυριαρχία των λίγων.

Αυτή ήταν η ετυμηγορία, η οποία αποτυπώθηκε όχι μόνο ως απόφαση του Διεθνούς Αντιιμπεριαλιστικού Δικαστηρίου (το οποίο «συνεδρίασε» στις 13 και 14 Αυγούστου), αλλά και ως καταστάλαγμα του πλούσιου προβληματισμού, με αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, προσανατολισμένου στη διέξοδο - και ειδικότερα στη σοσιαλιστική προοπτική - με την οποία οι περισσότεροι από τους 17.000 συμμετέχοντες στο 16^ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών σφράγισαν την πανηγυρική τελετή λήξης, προχτές το βράδυ, στο «Πολύεδρο» του Καράκας της Βενεζουέλας.

Δε στάθηκαν όμως μόνο στις διαπιστώσεις οι νέοι από 144 χώρες, από κάθε μεριά του πλανήτη που, ανταμώνοντας από τις 7 του Αυγούστου, μοιράστηκαν προβλήματα, όνειρα, προσδοκίες και εμπειρίες.

Απάντησαν με δέσμευση, ώστε η οργή να γίνει αντεπίθεση. Σε μια χρονική στιγμή μάλιστα με σημαντικό συμβολισμό. Εξήντα χρόνια μετά την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Ενα χρόνο μετά το δημοψήφισμα με το οποίο ο λαός της Βενεζουέλας, επικυρώνοντας την παραμονή της κυβέρνησης Τσάβες στην εξουσία, επικύρωσε και την απόφασή του να εξακολουθήσει την πάλη για εθνική κυριαρχία, για προκοπή προς δικό του όφελος, να συνεχίσει μια σημαντική διαδικασία κοινωνικών μετασχηματισμών, σε αντιπαράθεση με ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.

Τα συνθήματα που την περασμένη Δευτέρα δόνησαν την ατμόσφαιρα και στο «Πολύεδρο», οι αγωνιστικοί στίχοι και οι μελωδίες που με νεανικό παλμό και ενθουσιασμό πλημμύριζαν την αίθουσα, οι σημαίες που κυμάτιζαν ασταμάτητα μέσα στο κατάμεστο γήπεδο, σημαίες με τον Τσε, σημαίες κατακόκκινες, αλλά και σημαίες πολύχρωμες, από εκατοντάδες πατρίδες, των οποίων οι λαοί την ίδια λαχτάρα για ειρήνη έχουν, σηματοδότησαν την ενίσχυση του αγώνα: «...για έναν κόσμο με ειρήνη, ελεύθερο από πυρηνικά όπλα, για να χτίσουμε ένα διαφορετικό κοινωνικο-οικονομικό σύστημα, που διατηρεί τον άνθρωπο στο επίκεντρο, αλλά και ως βασικό δημιουργό, βασισμένο στην κοινωνική δικαιοσύνη, την εθνική κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την αυτοδιάθεση, τη δημοκρατία, την ασφάλεια, τη διεθνιστική αλληλεγγύη και τη συνεργασία... Απαιτούμε όλοι να έχουν πρόσβαση σε εργασία με αξιοπρέπεια, εργασιακά δικαιώματα, στην εκπαίδευση, την προστασία της υγείας, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό και την τεχνολογία...» (απόσπασμα από την Τελική Διακήρυξη του 16^ου ΠΦΝΦ).

Σταθμός για νέους αγώνες

Το Φεστιβάλ δεν τελείωσε. Αλλά συνεχίζεται με τους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες που η νεολαία - στο μέτρο της δικής της δυνατότητας - θα συμβάλει να αναπτυχθούν, να δυναμώσουν, σε κάθε χώρα. Οι επόμενες δραστηριότητες του Φεστιβάλ απαριθμούνται στη Διακήρυξη, σημείωσε ο Αριστόμπουλο Ιστούρις, υπουργός Παιδείας και Αθλητισμού, ο οποίος εκ μέρους της βενεζουελάνικης κυβέρνησης σήμανε τη λήξη των εργασιών του 16^ου ΠΦΝΦ. «Πηγαίνετε ο καθένας στο λαό σας να φέρετε σε πέρας το πρόγραμμα...», τόνισε.

Νωρίτερα, χαιρετισμό είχαν απευθύνει ο Νταβίδ Βελάσκες, πρόεδρος της Βενεζουελάνικης Εθνικής Προπαρασκευαστικής Επιτροπής (ΕΠΕ) και Γενικός Γραμματέας της ΚΝ Βενεζουέλας, και ο Μιγκέλ Μαδέιρα, πρόεδρος της ΠΟΔΝ. Και οι δύο αναφέρθηκαν στην πολύτιμη συμβολή του λαού και της νεολαίας της Βενεζουέλας για την πραγματοποίηση και την επιτυχή ολοκλήρωση του 16^ου ΠΦΝΦ. Ο Μ. Μαδέιρα υπογράμμισε χαρακτηριστικά πως «σήμερα είναι το τέλος της αρχής», αναφερόμενος στις νέες μάχες που τώρα ξεκινούν.

Την Τελική Διακήρυξη του Φεστιβάλ διάβασε η νεαρή Βενεζουελάνα βουλευτής Τάνια ντε Αμέλιο.

Βέβαια, το πλήθος δεν έμεινε «θεατής» καθόλου. Τη μια στιγμή γινόταν αναφορά σε μια από τις χώρες που βρίσκονται στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστών και την επομένη κατέκλυζαν την ατμόσφαιρα αυθόρμητες, πανηγυρικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης, με ατόφια τη ζωντάνια της νεολαίας.

Με συνθήματα σε διάφορες γλώσσες, και ένα από τα επικρατέστερα - όπως και στην τελετή έναρξης - το «Pueblo unido jamas sera vencido» (Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος). Ως τη στιγμή που χιλιάδες φωνές έσμιξαν στην ίδια φράση, στο σύνθημα του 16^ου ΠΦΝΦ, και κατακλείδα της Διακήρυξης: «Για την Ειρήνη και την Αλληλεγγύη, παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό!».

Από την εκδήλωση δεν έλειψε ασφαλώς το παραδοσιακό «χρώμα» της χώρας που φιλοξένησε το μεγάλο αυτό γεγονός του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού κινήματος της νεολαίας. Παιδική χορωδία, μαζί με τους χιλιάδες Βενεζουελανούς αντιπροσώπους, εθελοντές και άλλους συντελεστές, τραγούδησε τον εθνικό ύμνο της χώρας: «Κάτω οι αλυσίδες, κάτω οι αλυσίδες φώναζε ένας κι ο φτωχός μέσα στην καλύβα του ζητούσε ελευθερία...».

Την ανάγνωση της Διακήρυξης ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με παραδοσιακή μουσική. Γυναίκες ντυμένες με παραδοσιακές φορεσιές και χορεύοντας «ταμπόρες», κρατώντας σημαίες του Παγκόσμιου Φεστιβάλ, μπήκαν στον κεντρικό χώρο του «Πολυέδρου», ενώ φεύγοντας, άρχισαν να δίνουν τη θέση τους στους χιλιάδες συμμετέχοντες που κατηφόριζαν από τις κερκίδες για να συνεχίσουν το χορό όλοι μαζί και «κλείνοντας» τις πόρτες του 16^ου ΠΦΝΦ με ένα γλέντι - ύμνο στη ζωή που θέλουμε να ζήσουμε.

Κατηγορούμενος ο ίδιος ο ιμπεριαλισμός

«Η δικογραφία κατά του ιμπεριαλισμού περιλαμβάνει σοβαρά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, πολέμους, εισβολές, δολοφονίες, οικονομικούς πολέμους, αποικιοκρατία, γενοκτονίες, εκμετάλλευση των εργαζομένων, καταστροφή του περιβάλλοντος, χρήση πυρηνικών - χημικών - βιολογικών όπλων, ανατροπή δημοκρατικά εκλεγμένων ηγετών, βασανιστήρια, παραβίαση δημοκρατικών δικαιωμάτων, τερατογενέσεις...

Αυτές είναι οι πολιτικές όλων των ιμπεριαλιστικών και νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων. Αυτές είναι οι πολιτικές που παράγουν φτώχεια, που οδηγούν σε περικοπές στην υγεία, την Παιδεία, τις κοινωνικές παροχές. Αυτές είναι οι επιπτώσεις όλων των μορφών του ιμπεριαλισμού. Περιλαμβάνοντας τις ΗΠΑ, τον έλεγχο της αγοράς από τις πολυεθνικές, την πολιτική του ΔΝΤ, του ΠΟΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας που διαμορφώνουν την παγκόσμια πολιτική των χωρών.

Αυτά τα εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα πρέπει να τιμωρηθούν.

Κηρύσσουμε ένοχο όλων των παραπάνω κατηγοριών τον ιμπεριαλισμό και τον καταδικάζουμε. Κηρύσσουμε τον Τζ. Μπους ένοχο για όλα τα παραπάνω αδικήματα και απαιτούμε να εξεταστεί από διεθνές δικαστικό σώμα.

Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν όλες τις μορφές πάλης για να βρουν έναν καλύτερο κόσμο, το σοσιαλισμό».

Σε αυτή την ετυμηγορία κατέληξε το «Διεθνές Αντιιμπεριαλιστικό Δικαστήριο», που πραγματοποιήθηκε στις 13 και 14 Αυγούστου, στο πλαίσιο του 16^ου ΠΦΝΦ.

Ο Ούγο Τσάβες στο βήμα του Διεθνούς Δικαστηρίου κατά του Ιμπεριαλισμού

Η δίκη εκτυλίχτηκε σε κλίμα ενθουσιασμού και αγωνιστικής αλληλεγγύης στο κατάμεστο γήπεδο «Πολύεδρο» του Καράκας. Κατά τη διάρκεια των καταθέσεων των μαρτύρων, την προσήλωση διέκοπταν τα ένθερμα δείγματα φιλίας και αλληλεγγύης στους λαούς που έχουν υποφέρει από τον ιμπεριαλισμό. Χειροκροτήματα, συνθήματα σε κάθε γλώσσα, σηκωμένες γροθιές και όρκοι υπεράσπισης των δικαιωμάτων των λαών παρεμβάλλονταν στη διαδικασία, δίνοντας πνοή αγώνα σε μια δίκη κατά εκείνων που ζουν αφαιρώντας δικαιώματα από το λαό.

Ο χώρος είχε διαμορφωθεί σε αίθουσα δικαστηρίου, ενώ η ομάδα των δικαστών απαρτιζόταν από προσωπικότητες του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Οι καταθέσεις αναφέρονταν σε θεματικές ενότητες, περιλαμβάνοντας στοιχεία από τις επιπτώσεις των οικονομικών κυρώσεων και περιορισμών, επιθέσεις και παραβιάσεις της εθνικής ανεξαρτησίας, παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εκμετάλλευση των λαών και των εργαζομένων.

Ηταν μια δίκη διαφορετική. Βασισμένη όχι στην «τυφλή δικαιοσύνη» των ιμπεριαλιστών. Οπως σημείωσε στην αρχή της δίκης ο Χοσέ Βινσέντε Ρανχέλ, αντιπρόεδρος της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, ο οποίος προήδρευε της διαδικασίας: «Πρέπει να το πούμε καθαρά. Η δίκη δεν εξασφαλίζει αμεροληψία. Εξασφαλίζει το σεβασμό της αλήθειας, το σεβασμό στους λαούς».

«Είναι μια ιστορική δίκη, πρόσθεσε. Δεν έχει νομικό υπόβαθρο, αλλά είναι απαραίτητη, πατάει σε πραγματικές αιτίες. Πολλά θα ειπωθούν, γεγονότα θα αποκαλυφτούν, στοιχεία θα έρθουν στην επιφάνεια. Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε εκ μέρους της ανθρωπότητας».

Ζωντανές μαρτυρίες μιας εγκληματικής πολιτικής

Ανάμεσα στους μάρτυρες ήταν και η Ελσα Ζαμπέτα, οικονομολόγος, η οποία στην κατάθεσή της τόνισε ότι τα «λεγόμενα εργατικά ατυχήματα είναι εγκλήματα κατά της εργατικής τάξης, καθώς δεν έχουν χαρακτήρα ατυχήματος, αλλά αποτελούν επιλογή των ιμπεριαλιστών να θυσιάσουν τη ζωή των εργατών στο βωμό του μεγαλύτερου κέρδους».

Στη δίκη κατέθεσε ο Μάρνταν Κούβικ, από τη Γιουγκοσλαβία, ο οποίος περιέγραψε με μελανά χρώματα τις επιπτώσεις στη χώρα και το λαό της από τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ.

Στην κατάθεσή της η Σταυρούλα από την Κύπρο εξήγησε πώς η πολιτική του ιμπεριαλισμού έχει οδηγήσει στη διχοτόμηση της Νήσου, ενώ απαρίθμησε τους νεκρούς και αγνοούμενους της εισβολής στην Κύπρο.

Εν μέσω χειροκροτημάτων ανέβηκε στο βήμα η Ιρμα Γκονζάλες, κόρη του Ρενέ, ενός από τους πέντε Κουβανούς ήρωες, η οποία συγκινημένη τόνισε ότι «το καθήκον των πέντε ηρώων ήταν να προστατεύσουν τη χώρα τους, να σώσουν ανθρώπινες ζωές και να σταματήσουν τρομοκρατικές οργανώσεις».

Η Χέιζελ Αγουιάρ Πάρδο, Κουβανή φοιτήτρια, κατέθεσε στο δικαστήριο το προσωπικό της βίωμα από τις επιπτώσεις του εμπάργκο που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ στην Κούβα. Η ίδια έχει χάσει την όρασή της, κάτι που θα μπορούσε να είχε προλάβει αν μπορούσε να υποβληθεί σε εγχείρηση στις ΗΠΑ και έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή που επίσης μόνο στις ΗΠΑ υπάρχει. «Ο ιμπεριαλισμός μου πήρε την όραση, αλλά μπορώ να δω το φως της αλήθειας που εκείνοι δεν μπορούν».

Αίσθηση προκάλεσε ακόμη η κατάθεση του προέδρου του Κοινοβουλίου της Κούβας, Ρικάντο Αλαρκόν ντε Κεσάδα, ο οποίος σημείωσε ότι «η πολιτική του ιμπεριαλισμού από την πρώτη στιγμή της επανάστασης ήταν να προκαλέσει πείνα και απόγνωση στο λαό της Κούβας. Μια πολιτική γενοκτονίας με στόχο να δημιουργήσει εσωτερική αντιπολίτευση την οποία υποστηρίζουν με αδρή οικονομική βοήθεια από το εξωτερικό».

Οι συνολικά 30 μάρτυρες κατέθεσαν τα βιώματά τους από τις επιπτώσεις της επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού στη χώρα τους. Βιετνάμ, Παλαιστίνη, Κολομβία, Αργεντινή, Πόρτο Ρίκο, Μεξικό, Βραζιλία, Αργεντινή, Τανζανία, Δυτική Σαχάρα, Κολομβία, Βόρεια Κορέα, Γιουγκοσλαβία, Κύπρος, Βενεζουέλα, Κούβα... Ολες έχουν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα του ιμπεριαλισμού. Δε βγήκαν όλες νικήτριες και ακόμα και όσες το κατάφεραν βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση μαζί του.

Τελευταίος μάρτυρας ήταν ο ίδιος ο πρόεδρος της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, Ούγο Τσάβες Φρίας, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε ότι κατηγορούμενος «δεν είναι ένα πρόσωπο, αλλά το ιμπεριαλιστικό σύστημα. Το οποίο έχει διάφορες μορφές και διάφορα πρόσωπα, αλλά είναι ιμπεριαλισμός».

«Ο στόχος μας είναι όχι μόνο να καταδικάσουμε τον ιμπεριαλισμό, αλλά να ξυπνήσουμε τη δύναμη που έχουμε μέσα μας, να γίνουμε μια αστραπή που θα φωτίσει τον κόσμο. Γιατί ο κόσμος βρίσκεται σε κίνδυνο». Διαφοροποιώντας την κυβέρνηση των ΗΠΑ από το λαό της, κάλεσε το λαό των ΗΠΑ, αλλά και όλου του κόσμου να συμβάλει στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Κλείνοντας την κατάθεσή του υπογράμμισε ότι «"ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός" μόνο αν εμείς τον δημιουργήσουμε. Εδώ, στο ΠΦΝΦ, νέοι από το Βιετνάμ μέχρι τις ΗΠΑ και από τον Καναδά μέχρι το Μπουένος Αϊρες διαμορφώνουν την ιστορία. Η δίκη μπορεί να ολοκληρώνεται, αλλά δεν τελειώνει σήμερα. Πρέπει να μετουσιωθεί σε καθημερινή μάχη για να νικήσουμε τον ιμπεριαλισμό».

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΝΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Συνάντηση με συνδικαλιστές από όλο τον κόσμο

Με τη δέσμευση για αγώνα, ώστε να ισχυροποιηθεί το συνδικαλιστικό κίνημα, με ταξικό προσανατολισμό, σε όλο τον κόσμο, ολοκληρώθηκε την περασμένη Παρασκευή η συνάντηση νέων συνδικαλιστών από είκοσι διαφορετικές χώρες, η οποία έγινε στο πλαίσιο του 16ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών και στην οποία συμμετείχε αντιπροσωπεία της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ.

Στη συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε στην πολιτεία Carabobo της Βενεζουέλας, αντάλλαξαν εμπειρίες 1.000 περίπου νέοι συνδικαλιστές, από την Αργεντινή, την Κούβα, την Αυστραλία, την Πορτογαλία, το Μεξικό, την Ισπανία, τον Καναδά, το Περού και τη Μολδαβία, τη Σκοτία κτλ.

Η αντιπροσωπεία των Ελλήνων συνδικαλιστών έτυχε θερμής υποδοχής από τους υπόλοιπους νέους. Ενώ η σταδιακή γνωριμία και οι κουβέντες με όσους δε γνώριζαν ήδη το Μέτωπο, δυνάμωνε το κύρος που, όπως φάνηκε για άλλη μια φορά, ήδη το ΠΑΜΕ έχει κατακτήσει, λόγω της αποφασιστικότητας και της ταξικής συνέπειας που διακρίνει τους αγώνες του.

«Ηταν σαν να μιλάμε με νέους εργαζόμενους στην Ελλάδα», ήταν η χαρακτηριστική διαπίστωση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ. Φράση που αποτύπωνε ότι ακριβώς η επίθεση του κεφαλαίου στην εργατική τάξη κάθε χώρας είναι ίδια, με τα ίδια οδυνηρά αποτελέσματα, ειδικά για τους νέους εργαζόμενους. Οπως τα υψηλά ποσοστά ανεργίας.

Από τη μεριά τους, τα μέλη της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ επισήμαναν, μεταξύ άλλων, ότι εξίσου απαραίτητη με τη μάχη ενάντια στο κεφάλαιο είναι και η αντιπαράθεση με τον οπορτουνισμό, καθώς οδηγεί στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και του κινήματος.

Τονίζεται ότι η Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ συμμετείχε στην Ελληνική Εθνική Προπαρασκευαστική Επιτροπή για το 16ο ΠΦΝΦ από την πρώτη στιγμή που λειτούργησε. Επιστρέφοντας, πλέον, στην Ελλάδα, καθώς οι εκδηλώσεις του 16ου ΠΦΝΦ ολοκληρώθηκαν, οι εμπειρίες, οι συζητήσεις και η πλούσια εικόνα (για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος σε άλλες χώρες, για την επίθεση του κεφαλαίου, την εργοδοτική αυθαιρεσία κτλ.), σίγουρα θα αποδειχτεί σημαντική για τη δουλιά του Μετώπου στους νέους εργαζόμενους.