ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σκάβουν λάκκο

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «Ελεύθερο Τύπο»

Οτι κάτι βράζει ανάμεσα στον κόσμο, είναι βέβαιο. Οτι αυτό προκαλεί ποικίλες ανησυχίες, επίσης.

Από εκεί, μέχρι να χαρακτηρίζεται «ριζικά διαφορετική» η πολιτική που επαγγέλλεται ο Γ. Παπανδρέου, ώστε αυτή να γίνει δεκτή και ως διέξοδος, υπάρχει άβυσσος.

Οταν η ταύτιση της πολιτικής που εφαρμόζει η ΝΔ, με αυτήν που εξαγγέλλει ως εναλλακτική το ΠΑΣΟΚ είναι τέτοια, που διαπιστώνεται ακόμα και στο παπαγάλισμα των φράσεων, είναι φυσιολογικό και η κριτική στον Παπανδρέου, από τους υποτιθέμενους αντιπάλους του στη ΝΔ, να κινείται σε επίπεδο κενολογίας.

Οσο βαθαίνουν τα κρισιακά φαινόμενα συνολικά στον καπιταλιστικό κόσμο, τόσο πιο έντονα θα εκφράζεται η αγωνία των αστών για την ύπαρξη εκείνης της εναλλακτικής λύσης, που θα ορθώνεται ως ισχυρό ανάχωμα για να εμποδίσει τη ριζοσπαστικοποίηση πλατιών λαϊκών μαζών.

Γνωρίζουν όλοι τους πως η μόνη τάξη, που μπορεί να φέρει το νέο, είναι η εργατική τάξη. Γνωρίζουν, επίσης, πως αυτή η τάξη είναι υποχρεωμένη να έχει το δικό της πολιτικό φορέα, για να διεκδικήσει την εξουσία για τον εαυτό της. Ολη η θολούρα (περί μαχών για το «κοινωνικό κράτος», ή τους «άστεγους» που ψάχνουν να ακουμπήσουν σε κάποιον Λαφοντέν), αποσκοπεί ακριβώς σ' αυτό: Να μην κάνουν το αποφασιστικό βήμα οι εργάτες.

Σε μια εποχή, όπου η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου οδηγεί στην εξαφάνιση και των τελευταίων καταφυγίων αυταπάτης, για παράδειγμα του μικρού αγροτικού κλήρου, όπου η προλεταριοποίηση όλο και περισσοτέρων από τον περίφημο «μεσαίο οικονομικό χώρο» είναι ραγδαία, σ' αυτήν την εποχή είναι ανάγκη ζωής, για την προπαγανδιστική μηχανή της αστικής τάξης, να θολώσει έτσι τα νερά, ώστε να αποκλείσει από τις συνειδήσεις κάθε πιθανότητα αναζήτησης της διεξόδου, εκεί όπου πράγματι αυτή μπορεί να υπάρχει: Στην τέτοια οργάνωση των δυνάμεων που συγκροτούν το νέο, στη συσπείρωσή τους στον άξονα - γραμμή της σοσιαλιστικής προοπτικής, με πρόγραμμα άμεσο και μακροπρόθεσμο, τέτοιο που να τις κάνει αποτελεσματικές στο μόνο δρόμο που τους ταιριάζει, αυτόν της αναγκαστικής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, για να μπορεί να οικοδομηθεί στη θέση του μια πραγματικά - διαμετρικά αντίθετη οικονομική, πολιτική, κοινωνική πραγματικότητα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΤΑ ΝΕΑ: Το σχέδιο εξουσίας του Γιώργου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΤΡΟΜΑΞΑΝ με την Αγγέλα... Θάτσερ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ και αβεβαιότητα

ΕΘΝΟΣ: ΑΥΞΗΣΗ έως 3.000 ευρώ στο εφάπαξ

Η ΝΙΚΗ: Φτώχεια για τους πολλούς

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Δωρεάν τριήμερα ταξίδια

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΑΛΛΑΖΟΥΝ τα όρια για την περαίωση

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙΤΕ όχι άλλα κρούσματα ασυνεννοησίας

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εκλογικό σοκ στη Γερμανία και αναταραχή στις αγορές

Η ΧΩΡΑ: Οι μισθοί στο Δημόσιο το 2006

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: 12 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ για τους εμπόρους

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΕΠΑΘΕ ΑΜΝΗΣΙΑ ο Γ. Παπανδρέου

Η ΑΥΓΗ: «Λουκέτα» παντού

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η ελληνική γλώσσα περιζήτητη σε όλες τις βαλκανικές χώρες

ΤΟ ΒΗΜΑ: «Ετος Θάτσερ» το 2006

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΟΤΕ, ΔΕΗ, Εθνική, ΕΛΠΕ να αγοράσουν την Ολυμπιακή

ΑΛΛΗΛΟ-ΝΤΟΠΑΡΙΣΜΑ

«ΡΙΖΙΚΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ»: «Για πρώτη φορά έδειξε ότι διαθέτει ένα συνολικό πολιτικό σχέδιο διακυβέρνησης που κινείται σε ριζικά διαφορετική κατεύθυνση από της κυβέρνησης. Η άρνησή του να αποδεχθεί τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, η αντίθεσή του σε ένα μοντέλο ανάπτυξης που θα στηρίζεται σε φθηνό εργατικό δυναμικό όπως αυτό που επιδιώκει ο ΣΕΒ και η εμμονή του στην ανάγκη αναβάθμισης της θέσης και του ρόλου των εργαζομένων στα πλαίσια μιας ανάπτυξης που θα πριμοδοτεί την ποιότητα και την τεχνολογία αποτελούν ασφαλώς τις βάσεις μιας προοδευτικής μεταρρύθμισης» (για τον Γ. Παπανδρέου το κύριο άρθρο στα «ΝΕΑ»).

...ΤΑΥΤΙΣΗ: «Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ τάχθηκε υπέρ της κατάργησης της πρόωρης συνταξιοδότησης, της επιβολής ενιαίου φόρου στα ακίνητα, της ιδιωτικοποίησης της Ολυμπιακής, της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων και της απελευθέρωσης των αγορών. Οι θέσεις αυτές δεν απέχουν από το περιεχόμενο κυβερνητικών πρωτοβουλιών που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη. Εάν ο κ. Παπανδρέου θέλει να φανεί αξιόπιστος αλλά και χρήσιμος για τη χώρα, τότε καλό είναι να δώσει γραμμή στα στελέχη του να αφήσουν τους λαϊκισμούς για τις μεταρρυθμίσεις, που εντέλει δεν είναι κομματική υπόθεση αλλά εθνική» (ο Π. Αμυράς στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

...ΣΤΗ ΘΟΛΟΥΡΑ: «Ηταν αόριστος, επίπεδος, έκανε χάσματα, χρησιμοποίησε τρεις-τέσσερις φορές στο πρώτο τέταρτο λέξεις που δεν κρατούν τους τηλεθεατές στις οθόνες και προκάλεσε το χασμουρητό επώνυμων πολιτικών συντακτών φιλικών του εφημερίδων οι οποίοι εξετέθησαν από τις τηλεοπτικές κάμερες. Το κακό συντακτικό του, οι περίεργοι ιδιωματισμοί ("ανέλαβα τις ευθύνες μου κατακέφαλα"), οι λέξεις που χρησιμοποίησε (οι... γελάδες π.χ.) δεν συνάδουν με το προφίλ που επιχείρησε να περάσει» (ο Μ. Κοττάκης για τον Γ. Παπανδρέου στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

Ποιος θα δώσει τη μάχη;

«Εδειξαν οι γερμανικές κάλπες, ότι δεν μπορούν να περάσουν μεταρρυθμίσεις κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους και μέτρα αναλγησίας, που θεωρεί πανάκεια και ο νεοδημοκρατικός νεοφιλελευθερισμός. Σ' αυτό το πεδίο θα δοθεί σκληρή μάχη. Οχι μόνο στη Γερμανία, αλλά και στην Ελλάδα» (από το κύριο άρθρο στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

Συνολική κρίση

«Ενα πράγμα είναι βέβαιο: Οι πρόωρες εκλογές στη Γερμανία επιβεβαιώνουν με δραματικό τρόπο τα μηνύματα του γαλλικού δημοψηφίσματος για τη Συνταγματική Συνθήκη, η κρίση είναι συνολική και αφορά το σύνολο της Γηραιάς Ηπείρου» (ο Γ. Καπόπουλος στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).

Σχεδιασμοί...

«Αλλά είτε χάσει είτε κερδίσει τις εκλογές το ΠαΣοΚ, το κόμμα που γεννήθηκε το '74 και άλλαξε (στο καλό και στο κακό) τη σύγχρονη Ελλάδα, έχει πάψει να υπάρχει δημιουργώντας μια μαύρη τρύπα στην πολιτική ζωή του τόπου. Ενα κενό που αφήνει άστεγους όλους όσοι -στελέχη, μέλη και οπαδοί - πιστεύουν και λειτουργούν ακόμη με τις αξίες της Αριστεράς και του Σοσιαλισμού. Ενα κενό που δημιουργεί την ανάγκη για έναν νέο πολιτικό σχηματισμό στην Αριστερά (...) Το θεωρείτε αδύνατον; Το πείραμα Λαφοντέν - Γκίζι στη Γερμανία λέει το αντίθετο. Ενα αντίστοιχο στην Ελλάδα θα έδινε ενδιαφέρον στην ανιαρή πολιτική ζωή μας και θα έβγαζε από τον μακρύ λήθαργο όλη την Αριστερά» (ο Β. Μουλόπουλος στο «ΒΗΜΑ»).

Συγκέντρωση σε χέρια λίγων

«Χρειάζονται ακόμη κίνητρα και ενημέρωση για εναλλακτικές απασχολήσεις, ώστε να μειωθεί ο αγροτικός πληθυσμός. Η γεωργική δραστηριότητα δεν μπορεί πια να ασκείται ως πάρεργο. Θα πρέπει να είναι σοβαρή και κύρια ασχολία, με εκτάσεις που δικαιολογούν επένδυση εργασίας και κεφαλαίου, με επιχειρηματικές δομές και αντιλήψεις. Ο στόχος είναι δύσκολος, αλλά όχι ανέφικτος. Αρκεί να υπάρξει σοβαρή κρατική προσπάθεια και ανταπόκριση του αγροτικού πληθυσμού» (από το κύριο άρθρο στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).