ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 21 Σεπτέμβρη 2005
Σελ. /40
Οι γερμανικές εκλογές

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπόλικη και σε μεγάλο βαθμό αναπόφευκτη είναι η σχετική με τις γερμανικές εκλογές φιλολογία των ημερών αυτών. Απ' όλες όσες αναλύσεις και εκτιμήσεις γράφονται και λέγονται, πάντως, τρία συμπεράσματα φαίνεται να προσεγγίζουν περισσότερο την πραγματικότητα της σημερινής πολιτικής κατάστασης στη Γερμανία, όπως αυτή αναδείχτηκε κι από τις κάλπες των εκλογών. Πρώτον, η πολιτική των καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων (είτε με τη σοσιαλδημοκρατική, είτε με τη χριστιανοδημοκρατική εκδοχή της) βρίσκεται στο κέντρο της διαπάλης. Δεύτερον, καταγράφεται μια σαφής - αν και διαφόρων βαθμών έντασης, βάθους κλπ. - δυσπιστία, δυσαρέσκεια, έως και αντίθεση του γερμανικού λαού προς την προαναφερόμενη πολιτική. Τρίτον, δεν υπάρχει πολιτική δύναμη η οποία να προβάλλει και να προτείνει μια ριζικά διαφορετική και προς όφελος του γερμανικού λαού πολιτική. Ακόμη και το Αριστερό Κόμμα των Λαφοντέν - Γκίζι κινείται στο πλαίσιο του ευρωμονόδρομου, της ανταγωνιστικότητας και των νόμων της αγοράς, προτείνοντας την εφαρμογή ενός άλλου «μείγματος» της ίδιας στην ουσία πολιτικής και επιχειρώντας την άμβλυνση των πλέον οξειών γωνιών της σημερινής γερμανικής κοινωνικής πραγματικότητας με ορισμένα αποσπασματικά μέτρα.

Σίγουρα, η έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας και αντίθεσης - όσο και όπως εκφράστηκε - στην αντιλαϊκή πολιτική των καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών είναι ένα ελπιδοφόρο γεγονός. Επίσης, όμως, είναι σίγουρο ότι το γεγονός αυτό δε θα αποκτήσει δυναμική και προοπτική, εάν δεν μπολιαστεί με μια πολιτική διεξόδου, προς όφελος του γερμανικού λαού και σε ριζικά διαφορετική κατεύθυνση από τη μέχρι σήμερα πορεία.

Αναπάντητα ερωτήματα

«Στις 29 Σεπτεμβρίου και ώρα 11.00 συγκαλείται το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ) υπό την προεδρία του Υπουργού Εξωτερικών κ. Πέτρου Μολυβιάτη στο Υπουργείο Εξωτερικών σε συνέχεια πρόσκλησης που εστάλη στα μέλη του ΕΣΕΠ στις 13 Σεπτεμβρίου», μας πληροφορεί ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, στη συνεδρίαση αυτή «θα συζητηθούν οι τελευταίες εξελίξεις εντός της Ε.Ε. σχετικά με την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία και οι εξελίξεις στα Βαλκάνια, συμπεριλαμβανομένου του ζητήματος εξεύρεσης αμοιβαίως αποδεκτής λύσης στο θέμα της ονομασίας της Π.Γ.Δ.Μ. Επίσης θα υπάρξει ενημέρωση για τις εργασίες της 60ής Γενικής Συνελεύσεως του Ο.Η.Ε.».

Θυμίζουμε ότι το ΕΣΕΠ θεσμοθετήθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή, λειτουργεί κεκλεισμένων των θυρών και χωρίς να δίνονται στη δημοσιότητα τα όσα συζητούνται στις συνεδριάσεις του, ενώ συμμετέχουν σ' αυτό όλα τα κόμματα πλην του ΚΚΕ. Δε νομίζουν οι συμμετέχοντες, λοιπόν, μια κι έχει περάσει ένας περίπου χρόνος λειτουργίας, ότι οφείλουν έναν δημόσιο απολογισμό; Ποιους εξυπηρετεί και με τι στόχους η μυστικότητα των συνεδριάσεών του; Τι περισσότερο έχει - αν έχει - το ΕΣΕΠ από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής; Λέγονται περισσότερα σ' αυτό, απ' ό,τι στην τελευταία; Εάν αυτό συμβαίνει, δε συνιστά έμμεση πλην σαφέστατη ομολογία υποβάθμισης της προαναφερόμενης Επιτροπής της Βουλής; Εάν όχι, τότε τι χρειάζεται;

Απλά ερωτήματα, που είχε βάλει το ΚΚΕ από την αρχή και δεν έχουν ακόμη απαντηθεί...

«Σαν τα σκυλιά στο τυρόγαλο»

«Τρώγονται σαν τα σκυλιά στο τυρόγαλο» οι γαλακτοβιομήχανοι, προκειμένου να καταλάβουν μεγαλύτερο χώρο της αγοράς, ώστε να αυξήσουν κι άλλο τα κέρδη τους. Ο ανταγωνισμός στο πλαίσιο της«ελεύθερης» αγοράς είναι άγριος και χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα, καθώς οι μεγαλύτεροι θέλουν να «πετάξουν έξω» τους μικρότερους, οι οποίοι μάχονται για να μεγαλώσουν.

Στο πλαίσιο αυτού του αδυσώπητου ανταγωνισμού η εταιρία «Βίγλα Ολύμπου ΑΕΒΕ» - θυγατρική, κατά 100%, της «ΔΕΛΤΑ Συμμετοχών» - που παράγει το φρέσκο γάλα «Αυθεντικό περιοχής Ολύμπου», κατέθεσε αίτηση διακοπής χρήσης των σημάτων της «Γαλακτοκομικής Λαρίσης ΑΕ» - είναι η πρώην γαλακτοβιομηχανία της Ενωσης Συνεταιρισμών Λάρισας, που ιδιωτικοποιήθηκε και οι νέοι ιδιοκτήτες της τη λειτουργούν με πολλά κέρδη, αφού πρώτα απέλυσαν πολλούς εργαζόμενους, κατήργησαν το σωματείο και επέβαλαν συνθήκες εργοστασιακού «γκέτο» - που παράγει το φρέσκο γάλα «Ολυμπος».

Η «Βίγλα» υποστηρίζει ότι η χρήση του διακριτικού «Ολυμπος» δημιουργεί την αίσθηση τοπωνυμίου και συνεπώς προέλευσης του γάλακτος, ενώ μόνο ένα μικρό ποσοστό μπορεί να προέλθει από μονάδες της περιοχής Ολύμπου. Από την άλλη, η «Γαλακτοβιομηχανία Λαρίσης ΑΕ», κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα κατά της «Βίγλα», ζητώντας τη διακοπή της διάθεσης του γάλακτός της, επειδή διατίθεται σε παρόμοια συσκευασία και επωνυμία.

Βεβαίως, αυτός ο ανταγωνισμός δεν αποβαίνει προς όφελος των παραγωγών και των καταναλωτών, αφού, παρά τους εμπορικούς καυγάδες τους, οι εν λόγω γαλακτοβιομηχανίες - όπως και οι άλλες του κλάδου - τα βρίσκουν μεταξύ τους στο να αγοράζουν το γάλα πάμφθηνο από τους παραγωγούς και να το πουλούν πανάκριβο στους καταναλωτές.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Σε ρότα ανατροπής

Ολο και πιο συχνά γινόμαστε μάρτυρες μιας γενικευμένης, λαϊκής δυσαρέσκειας για την εφαρμοζόμενη πολιτική, σε όλες τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κινητοποιήσεις, δημοσκοπήσεις, αλλά και εκλογικά αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι η οργή των εργαζομένων, μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού, παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Η ανεργία, η φτώχεια, η διαρκής υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, η κατάργηση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης, φαινόμενα σύμφυτα του καπιταλισμού στις δοσμένες συνθήκες, που οξύνονται με την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, προκαλούν την αντίδραση της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, όλων όσοι υφίστανται μονίμως τις συνέπειες.

Τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στη Γερμανία, όπως και τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων με το «όχι» στο «ευρωσύνταγμα» στη Γαλλία και την Ολλανδία, οι πρόσφατες μετρήσεις της «κοινής γνώμης» στις χώρες - μέλη της ΕΕ για την πολιτική των κυβερνήσεών τους, αλλά και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις στη χώρα μας, επιβεβαιώνουν την ύπαρξη αυτής της δυσαρέσκειας.

Η δυσαρέσκεια μπορεί να είναι η «μαγιά», προκειμένου να ζυμώνεται η προοπτική ανατροπής αυτής της πολιτικής, όμως, όπως φαίνεται, δεν είναι αρκετή. Εξάλλου, και οι κρατούντες γνωρίζουν την ύπαρξή της και φροντίζουν να δημιουργούν συνθήκες για τη διοχέτευσή της σε δρόμους ανώδυνους για τους ίδιους και την πολιτική τους. Αλλωστε, το αστικό πολιτικό σύστημα πασχίζει να λειτουργεί και σ' αυτήν την κατεύθυνση και είναι, επίσης, αυτό το ζήτημα υπόθεση πολιτικής πάλης ανάμεσα στα μονοπώλια και το λαό. Η χειραγώγηση της αγανάκτησης είναι, εξάλλου, μια πάγια τακτική, στην οποία συνεισφέρουν, στην πλειοψηφία τους, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Στην επιχείρηση αυτή δεν έχουν μικρότερο ρόλο και τα πολιτικά «αναχώματα», που στήνονται για να αποφευχθεί η έξοδος των αγανακτισμένων από τα όρια αντοχής του ίδιου του συστήματος. Προς την κατεύθυνση αυτή, λειτουργούν μια σειρά πολιτικών κομμάτων, ή κινημάτων, που απορροφούν ένα μέρος αυτής της δυσαρέσκειας, για να την εκτονώσουν και να την κρατήσουν «εντός των τειχών».

Επομένως, η άποψη που εκφράζεται από κάποιες πολιτικές δυνάμεις, από τον οπορτουνισμό, ότι η μείωση του δικομματισμού, εν προκειμένω για την Ελλάδα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, και η ενίσχυση, γενικά, των μικρών κομμάτων θα οδηγήσει σε φιλολαϊκές εξελίξεις, λειτουργεί υπέρ του κατεστημένου. Ετσι, σε πολλές περιπτώσεις, η λαϊκή δυσαρέσκεια εκφυλίζεται σε «κεντροαριστερές», ή «κεντροδεξιές» παραλλαγές της ίδιας πολιτικής.

Στην επιχείρηση της χειραγώγησης επιστρατεύονται ο «μονόδρομος» της «παγκοσμιοποίησης», η «αντινεοφιλελεύθερη» διαχείρισή της. Καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις για δήθεν φιλολαϊκές «λύσεις» στα πλαίσια του συστήματος. Ολα αυτά έχουν κοινό τόπο την αναπαραγωγή της μοιρολατρίας, της ηττοπάθειας και των αυταπατών, προκειμένου να μην αμφισβητηθεί συνειδητά η «καπιταλιστική τάξη των πραγμάτων».

Ελπιδοφόρα προοπτική για τους εργαζόμενους είναι η συνάντηση της λαϊκής δυσαρέσκειας με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και την πολιτική του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου, την πολιτική του ΚΚΕ. Είναι μονόδρομος για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, για φιλολαϊκή διέξοδο στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας. Σ' αυτήν την προοπτική μπορούν να υπάρχουν κατακτήσεις για τα άμεσα, καθημερινά, προβλήματα. Η εγκατάλειψη των κομμάτων της πλουτοκρατίας και ο μη εγκλωβισμός στα «αριστερά αναχώματα» είναι, για τα λαϊκά στρώματα, το πρώτο αναγκαίο βήμα στην πορεία αυτή.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ