«...Ακολουθούν μια πολιτική να μεταφέρουν τα βάρη από τους λίγους στους πολλούς και συνεχώς το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων πολιτών, όχι όλων, αλλά της μεγάλης πλειοψηφίας επιβαρύνεται. Μας κατηγορούσαν πριν από λίγα χρόνια, αλλά σήμερα κάνουν ό,τι και εμείς και θα αναγκαστούν να πάρουν νέα μέτρα».

Ολο το ενδιαφέρον της φράσης βρίσκεται φυσικά στο «σήμερα κάνουν ό,τι και εμείς» που διατυπώθηκε χτες από την Β. Παπανδρέου, σε δηλώσεις της σε κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό, με αφορμή τη νέα αναθεώρηση του ελλείμματος από τη «Γιούροστατ». Πρόκειται, ασφαλώς, για μια εκ των ένδον εντυπωσιακή ομολογία ότι ΠΑΣΟΚ ίσον ΝΔ και ΝΔ ίσον ΠΑΣΟΚ. Εδώ που τα λέμε, ο κόσμος το 'χε τούμπανο και ορισμένοι κρυφό καμάρι...

Δύο στους τρεις Αμερικανούς αξιώνουν την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ και το 59% κρίνει πλέον πως η εισβολή ήταν λάθος. Επίσης, το 58% των Αμερικανών δεν εγκρίνουν τον τρόπο που χειρίζεται ο Τζ. Μπους τις υποθέσεις της χώρας, ιδίως σε ό,τι αφορά στον πόλεμο του Ιράκ, στην οικονομία και, βέβαια, στην καταστροφή που προκάλεσε ο τυφώνας «Κατρίνα». Επιπλέον, το 56% των πολιτών εκτιμά ότι τα μέτρα που εξάγγειλε ο Μπους για την ανακούφιση των πληγέντων του «Κατρίνα» εξυπηρετούν απλώς πολιτικές σκοπιμότητες, ενώ, το 54% θεωρεί πως ο καλύτερος τρόπος, για να καλυφθεί το κόστος της καταστροφής είναι με κονδύλια, που τώρα διοχετεύονται στον πόλεμο του Ιράκ και όχι να γίνουν περικοπές στις εσωτερικές δαπάνες, όπως θέλει ο Αμερικανός Πρόεδρος.

Τα παραπάνω αποτελούν ευρήματα της τελευταίας δημοσκόπησης στις ΗΠΑ, που πραγματοποιήθηκε από το «USA Today» και το CNN. Κι έχουν τη σημασία τους, αφού είναι τα χειρότερα για τον Τζ. Μπους από τότε που εξελέγη, ενώ, για πρώτη φορά, η απόλυτη πλειοψηφία των ερωτώμενων δηλώνει αντίθετη προς την πολιτική του.

Το πρόβλημα είναι σοβαρό και γνωστό σε όλους. Η κρατική φροντίδα για τους υπερήλικες είναι μηδαμινή, αν όχι ανύπαρκτη. Μάλιστα, δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τον κουρνιαχτό που σηκώθηκε στα ΜΜΕ για τις συνθήκες διαβίωσης των ηλικιωμένων σε διάφορα γηροκομεία.

Αυτές τις μέρες, βέβαια, ανακοινώνεται η δημιουργία ορισμένων δημοσίων δομών (π.χ. Κέντρα Αλτσχάιμερ), στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Υγεία - Πρόνοια» 2000-2006 και του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, με αρχική συγχρηματοδότηση 75% από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και 25% από το υπουργείο Υγείας για ένα χρόνο και στη συνέχεια αποκλειστικά από εθνικούς πόρους. Το εύρος των εξαγγελλόμενων δομών, όμως, είναι κραυγαλέα αναντίστοιχο με τις υπάρχουσες ανάγκες. Και πέρα απ' αυτό, η πραγματικότητα έχει δείξει ότι η λήξη της συγχρηματοδότησης σημαίνει και τη λήξη των προγραμμάτων, με συνέπεια να απολύονται οι εργαζόμενοι στις δομές αυτές και να μένουν χωρίς καμιά φροντίδα οι πάσχοντες. Και, βέβαια, σπεύδει η «ιδιωτική πρωτοβουλία» να καλύψει - με το αζημίωτο - τα κενά, που αφήνει συνειδητά η πολιτική των κυβερνώντων και το κράτος.

Με άλλα λόγια, τα όσα πολλά ακούμε και θ' ακούσουμε τις μέρες αυτές, περί ευαισθησίας για τους γέροντες, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ανακύκλωση της σημερινής βαρβαρότητας.