Βλέπετε, η τάξη των εκμεταλλευτών, όπως κι αν τη χαρακτηρίσουμε, είτε Αστική ή Καπιταλιστική - Ιμπεριαλιστική, στη μακραίωνη ιστορία της, γνωρίζοντας ότι από την εκμετάλλευση γεννιούνται η αγανάκτηση και η επαναστατικότητα, φρόντισε και φροντίζει συνεχώς και με εκσυγχρονισμένες μεθόδους, να αποπροσανατολίζει, κυρίως μέσω των θρησκειών και σήμερα με τα ναρκωτικά, τους ανθρώπους από την τρυφερή τους ηλικία... Κι αλίμονο, αν εμείς οι κομμουνιστές που γνωρίζουμε πώς και γιατί συμβαίνουν όλ' αυτά μέσα από την υλιστική διδαχή των Κ. Μαρξ, Φρ. Ενγκελς και Λένιν δε μεταφέρουμε - διδάσκοντας με το λόγο και το έργο μας - τις γνώσεις μας αυτές στους νέους, προκειμένου να τους αφυπνίσουμε και να τους μεταβάλουμε σε άτομα σκεπτόμενα και κατά συνέπεια συνειδητοποιημένα, γιατί ο άνθρωπος, όπως μας διδάσκει ο Ενγκελς, είναι από τη φύση του Κομμουνιστής! Ετσι ξεκίνησε τη μακραίωνη ιστορία του σαν ον σκεπτόμενο, που ξεχώρισε από τ' άλλα όντα, αλλά άρχισε ν' αποπροσανατολίζεται από τους συνανθρώπους του εκείνους, που προκειμένου να μην εργάζονται στις πρωτόγονες εκείνες κομμουνιστικές κοινωνίες, ανακάλυψαν τρόπους, κυρίως με το φόβο, το δέος, για να τον μεταβάλλουν σε υποχείριό τους...

Δε λέω, λοιπόν, ότι δεν προσπαθήσαμε και δεν προσπαθούμε χρόνια τώρα να συνειδητοποιήσουμε τους συνανθρώπους μας, κυρίως τους νέους. Αλλά γιατί δεν έχουμε επιτυχία; Μήπως ακόμα δεν είμαστε ελκυστικοί, γοητευτικοί αν θέλετε, στο βαθμό που, αν όχι όλοι οι νέοι όμως οι περισσότεροι να κρέμονται από τα χείλη μας και να πείθονται από μας;

Και να ένα παράδειγμα: Κάθε χρονιά, στο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», μα και σ' όλη τη διάρκειά της, αρκετά νέα παιδιά οργανώνονται στο Κόμμα μας. Δυστυχώς, όμως, ελάχιστα παραμένουν, και στις συζητήσεις που έκαμα με πολλά από αυτά τα παιδιά που μας έφυγαν, πάντα το ίδιο παράπονο εισέπραξα:

«Δε βρήκαμε, μου είπαν, τη στοργή που πιστεύαμε ότι θα βρούμε. Δε βρήκαμε εκείνο το κάτι άλλο, παρά μόνο δουλιά, δουλιά, δουλιά, που μαζί με τα καθημερινά μας προβλήματα για την επιβίωση, δε μας αφήνουν ούτε να ξεκουραστούμε ούτε να διασκεδάσουμε...».

Αγαπητοί μου Σύντροφοι, πιστεύω να μη σας είναι άγνωστα αυτά που γράφω κι ελπίζω πως σ' αυτήν τη Συνδιάσκεψη, να μας προβληματίσουν και να προσπαθήσουμε επιτέλους να βρούμε λύσεις, μιας και θ' ασχοληθούμε για τα προβλήματα της Νεολαίας μας και τη στήριξη της ΚΝΕ. Προβλήματα, που όσο κι αν αλλάζουν οι καιροί κι όσο κι αν δε μοιάζουν μ' εκείνα που βιώσαμε εμείς οι παλαιότεροι, φέρνουν πάντα το ίδιο αποτέλεσμα: Την κατάπτωση, την απογοήτευση και τον εγκλωβισμό του ανθρώπου, ιδίως του νέου, στο μεταφυσικό, στο φανατισμό και γενικά στον αποπροσανατολισμό του...

Ας διδάξουμε, λοιπόν, τους νέους μας πώς και γιατί ο άνθρωπος είναι από τη φύση του Κομμουνιστής. Στελέχη μορφωμένα Μαρξιστικά έχουμε, αρκεί να είναι ευπροσήγορα, να διαθέτουν «χιούμορ» κι όρεξη να γίνουν ένα με τους νέους μας και να κατανοούν και να συμπαραστέκονται μ' αληθινή στοργή στα προβλήματά τους.

Μπάμπης Τρεχαντζάκης

ΚΟΒ Αγ. Παντελεήμονα Αχαρνών

Ασχολούμαι και με τον χώρο της μουσικής (κιθάρα, τραγούδι και μπαγλαμά) από το 1980 κατ' αρχάς ως ερασιτέχνης και μετέπειτα λόγω αναγκών επιβίωσης ως επαγγελματίας. Οι εποχές που ξέραμε μετά την πτώση της χούντας και πριν ίσως πέρασαν, η ανατροπή της ΕΣΣΔ έχει φέρει τα πάνω κάτω σε όλους τους τομείς, ακόμα και στον πολιτισμό. Οι γενιές μετά το Πολυτεχνείο άλλες αφομοιώθηκαν στο σύστημα, μερικές πήγαν σπίτι και άλλες ζουν και υπάρχουν ακόμα και μάχονται ενάντια στη «νέα τάξη πραγμάτων». Οι σημερινές γενιές και η νεολαία και ειδικά μετά το 1990 βομβαρδίζονται από σκουπίδια μουσικά, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κλπ., άρα τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι κομμουνιστές και δη το ΚΚΕ έναντι τούτων;

α) Πρέπει να κάνουμε μια αναδρομή σε χρονικές στιγμές του πολιτισμού που έχουν συνδεθεί με το εργατικό κοινωνικό λαϊκό τραγούδι - Εθνική Αντίσταση - δικτατορία '67 (π.χ., ένα θέμα), χωρίς να παραβλέπουμε και άλλες μορφές τέχνης (θέατρο, κινηματογράφο, εικαστικές τέχνες, παράδοση)

β) Συγκεκριμένα, ο «902», TV και Ραδιόφωνο και ο «ΡΙΖΟΣ» με την καθοδήγηση της ΚΕ, όντας όργανα προβολής των πολιτιστικών δρώμενων του Κόμματος και όχι μόνο, πρέπει κατά τη γνώμη μου να επεξεργαστούν και να αναζητήσουν θεματολογία που θα ξαναθυμηθεί ο παλιός και να μάθει η νεολαία της εποχής μας την Ιστορία της Λαϊκής Μουσικής (Εντεχνο Λαϊκό Τραγούδι και Λαϊκό Κοινωνικό), να ξανακούσει πράγματα που έχουν θαφτεί σκόπιμα από τα ΜΜΕ με επιταγές της υπάρχουσας τάξης. Η νεολαία πρέπει να μάθει την ιστορία, τα γεγονότα και τους δημιουργούς που σημάδεψαν την έντεχνη λαϊκή μουσική μέσα από τους αγώνες της εργατικής τάξης.

γ) Παρακολουθώντας τον «902» επισημαίνω επαναλήψεις κάποιων εκπομπών καλλιτεχνών επωνύμων ή ανωνύμων και αναρωτιέμαι αν γίνεται λόγω έλλειψης εκπομπών ή οικονομικών προβλημάτων ή και έλλειψης θεματολογίας.

Νομίζω ότι πρέπει να παραχθεί κάποιο νέο θεματολόγιο, π.χ., αντί μουσικές διαδρομές με αναφορά στο ρεμπέτικο να υπάρξει και θεματολόγιο και αναφορά στο «κοινωνικό λαϊκό τραγούδι» που έχει έντονα τα σημεία αναφοράς για την εργατική τάξη, την κοινωνική καταπίεση και την ανισότητα: Σε ένα τραγούδι του ο Τσιτσάνης λέει: «Της κοινωνίας η διαφορά φέρνει στον κόσμο μεγάλη συμφορά».

Σαν εργαζόμενος, καλλιτέχνης και κομμουνιστής πιστεύω ότι το ΚΚΕ, και δη η ΚΕ και το Τμήμα Πολιτισμού, πρέπει να προγραμματίσει και να δει ζητήματα με μουσικό θεματολόγιο «Κοινωνικό Λαϊκό Τραγούδι και Εργατική Τάξη» καθώς και συναυλίες με αυτό το περιεχόμενο αλλά και αναλυτική αναφορά σε γεγονότα πολιτικά και πολιτιστικά που θα γνωρίζει η νεολαία και την ιστορική διαδρομή και την επίδραση στις εργατικές μάζες και όχι μόνο.

Υπάρχει τόσο υλικό που είναι ανάγκη να υλοποιηθεί από συγκροτημένες ομάδες και τμήματα που θα το αναλάβουν, αρκεί να υπάρξει υλικοτεχνική υποδομή και στήριξη (στούντιο, ηχοληψία, προβολή, συναυλίες, διαλέξεις και αφιερώματα). Το Τμήμα Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ πρέπει να κατευθύνει και να καταφέρει ο «902», TV και Ραδιόφωνο, καθώς και ο μουσικός χώρος «ΣΥΡΜΟΣ» να γίνουν δίαυλοι επικοινωνίας που θα μπορούν οι καλλιτέχνες, ανώνυμοι και επώνυμοι, και δη του χώρου του δικού μας να μπορούν να παρουσιάσουν τη δουλιά τους και όχι να παρακαλούν διάφορους παραγωγούς τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών καναλιών (εκπομπών) για να προβάλουν υπό όρους τη δουλιά τους.

Να δοθεί μεγάλο βάρος και σημασία στη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας και της ΚΝΕ, να αποκτήσει τη γνώση και την ενημέρωση για την πολιτιστική και πολιτισμική διαδρομή του Κόμματος μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες που σημάδεψαν την εργατική τάξη και το λαϊκό τραγούδι. Ας θυμηθούμε τη λαϊκή ρήση «για να θυμούνται οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι».

Μπορεί σήμερα οι Τσακνής, Μαχαιρίτσας, Πυξ-Λαξ, Διάφανα Κρίνα και άλλοι καλλιτέχνες του σημερινού Star System να έχουν «πολιτιστική» αξία, αλλά χωρίς τους Τσιτσάνη, Καλδάρα, Θ. Δερβενιώτη, Μπ. Μπακάλη, Λεοντή, Μαρκόπουλο, Ξαρχάκο, Χατζιδάκι, Λοΐζο, Μίκη, Θ. Μικρούτσικο και Κουγιουμτζή δε θα υπήρχαν αυτοί σήμερα. Αλλωστε το έχουν δηλώσει και οι ίδιοι.

Το Εντεχνο Λαϊκό Τραγούδι, και όχι μόνο, εκπέμπει SOS, κάτι στο οποίο πρέπει να δώσουμε την πρέπουσα σημασία, για να σωθεί η ανυπολόγιστη παρακαταθήκη που οι μεγάλοι δημιουργοί των λαϊκών τραγουδιών μας άφησαν «προίκα» προς εκμετάλλευση. Το Τμήμα πρέπει να αναλάβει τη διάσωση του Εντεχνου Λαϊκού, Κοινωνικού και Εργατικού Τραγουδιού, έχει χρέος για τις επερχόμενες νεολαιίστικες ΚΝίτικες και όχι μόνο γενιές.

Τελειώνοντας με αυτήν την τοποθέτησή μου στα πλαίσια του διαλόγου για τη νεολαία, μαζί με τις διάφορες επισημάνσεις (προβληματισμοί - προτάσεις) για τον τομέα του Πολιτισμού, που το θεωρώ θεμελιώδες ζήτημα της εργατικής τάξης, θέλω να πιστεύω ότι θα συμβάλω και εγώ ως κομματικό μέλος στη διαμόρφωση μιας πιο πολύπλευρης καταγραφής των θεμάτων και ζητημάτων που πρέπει να συζητηθούν και να υλοποιηθούν από την ΚΕ του ΚΚΕ.

Δημήτριος Γιαννακόπουλος

ΚΟΒ TEI ΠΕΙΡΑΙΑ - ΑΣΠΑΙΤΕ