Βλέπετε, η τάξη των εκμεταλλευτών, όπως κι αν τη χαρακτηρίσουμε, είτε Αστική ή Καπιταλιστική - Ιμπεριαλιστική, στη μακραίωνη ιστορία της, γνωρίζοντας ότι από την εκμετάλλευση γεννιούνται η αγανάκτηση και η επαναστατικότητα, φρόντισε και φροντίζει συνεχώς και με εκσυγχρονισμένες μεθόδους, να αποπροσανατολίζει, κυρίως μέσω των θρησκειών και σήμερα με τα ναρκωτικά, τους ανθρώπους από την τρυφερή τους ηλικία... Κι αλίμονο, αν εμείς οι κομμουνιστές που γνωρίζουμε πώς και γιατί συμβαίνουν όλ' αυτά μέσα από την υλιστική διδαχή των Κ. Μαρξ, Φρ. Ενγκελς και Λένιν δε μεταφέρουμε - διδάσκοντας με το λόγο και το έργο μας - τις γνώσεις μας αυτές στους νέους, προκειμένου να τους αφυπνίσουμε και να τους μεταβάλουμε σε άτομα σκεπτόμενα και κατά συνέπεια συνειδητοποιημένα, γιατί ο άνθρωπος, όπως μας διδάσκει ο Ενγκελς, είναι από τη φύση του Κομμουνιστής! Ετσι ξεκίνησε τη μακραίωνη ιστορία του σαν ον σκεπτόμενο, που ξεχώρισε από τ' άλλα όντα, αλλά άρχισε ν' αποπροσανατολίζεται από τους συνανθρώπους του εκείνους, που προκειμένου να μην εργάζονται στις πρωτόγονες εκείνες κομμουνιστικές κοινωνίες, ανακάλυψαν τρόπους, κυρίως με το φόβο, το δέος, για να τον μεταβάλλουν σε υποχείριό τους...

Δε λέω, λοιπόν, ότι δεν προσπαθήσαμε και δεν προσπαθούμε χρόνια τώρα να συνειδητοποιήσουμε τους συνανθρώπους μας, κυρίως τους νέους. Αλλά γιατί δεν έχουμε επιτυχία; Μήπως ακόμα δεν είμαστε ελκυστικοί, γοητευτικοί αν θέλετε, στο βαθμό που, αν όχι όλοι οι νέοι όμως οι περισσότεροι να κρέμονται από τα χείλη μας και να πείθονται από μας;

Και να ένα παράδειγμα: Κάθε χρονιά, στο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», μα και σ' όλη τη διάρκειά της, αρκετά νέα παιδιά οργανώνονται στο Κόμμα μας. Δυστυχώς, όμως, ελάχιστα παραμένουν, και στις συζητήσεις που έκαμα με πολλά από αυτά τα παιδιά που μας έφυγαν, πάντα το ίδιο παράπονο εισέπραξα:

«Δε βρήκαμε, μου είπαν, τη στοργή που πιστεύαμε ότι θα βρούμε. Δε βρήκαμε εκείνο το κάτι άλλο, παρά μόνο δουλιά, δουλιά, δουλιά, που μαζί με τα καθημερινά μας προβλήματα για την επιβίωση, δε μας αφήνουν ούτε να ξεκουραστούμε ούτε να διασκεδάσουμε...».

Αγαπητοί μου Σύντροφοι, πιστεύω να μη σας είναι άγνωστα αυτά που γράφω κι ελπίζω πως σ' αυτήν τη Συνδιάσκεψη, να μας προβληματίσουν και να προσπαθήσουμε επιτέλους να βρούμε λύσεις, μιας και θ' ασχοληθούμε για τα προβλήματα της Νεολαίας μας και τη στήριξη της ΚΝΕ. Προβλήματα, που όσο κι αν αλλάζουν οι καιροί κι όσο κι αν δε μοιάζουν μ' εκείνα που βιώσαμε εμείς οι παλαιότεροι, φέρνουν πάντα το ίδιο αποτέλεσμα: Την κατάπτωση, την απογοήτευση και τον εγκλωβισμό του ανθρώπου, ιδίως του νέου, στο μεταφυσικό, στο φανατισμό και γενικά στον αποπροσανατολισμό του...

Ας διδάξουμε, λοιπόν, τους νέους μας πώς και γιατί ο άνθρωπος είναι από τη φύση του Κομμουνιστής. Στελέχη μορφωμένα Μαρξιστικά έχουμε, αρκεί να είναι ευπροσήγορα, να διαθέτουν «χιούμορ» κι όρεξη να γίνουν ένα με τους νέους μας και να κατανοούν και να συμπαραστέκονται μ' αληθινή στοργή στα προβλήματά τους.

Μπάμπης Τρεχαντζάκης

ΚΟΒ Αγ. Παντελεήμονα Αχαρνών