Στο 1ο ΤΕΕ του Κορυδαλλού, οι μαθητές κάνουν μάθημα μέσα σε «κοντέινερ». Το σχολείο μοιάζει περισσότερο με καταυλισμό, παρά με χώρο μάθησης. Στα καγκελωμένα παράθυρα - που αντιστοιχούν περισσότερο στα παράθυρα των γειτονικών φυλακών, παρά σε αυτά ενός σχολείου - οι μαθητές και οι καθηγητές έχουν κρεμάσει διάφορα κουρελόπανα για να προφυλάσσονται από τον ήλιο. Ο αύλειος χώρος είναι μικρός και ανεπαρκέστατος. Ούτε λόγος, βέβαια, για αθλοπαιδιές. Και όμως, την ίδια ώρα, η κυβέρνηση παρέχει αφειδώς προνόμια και κάθε λογής επιδοτήσεις στους κεφαλαιοκράτες και το υπουργείο Παιδείας συνδιοργανώνει μαζί με τον ΣΕΒ το πρόγραμμα «Επιχειρηματικότητα νέων», σύμφωνα με το οποίο θα γίνει σειρά διαλέξεων σε Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια και ΤΕΕ. Οι προτεραιότητες είναι προφανείς...

Λένε πως η δικαιοσύνη που αργοπορεί είναι άρνηση δικαιοσύνης. Στην περίπτωση με τις οικογένειες των θυμάτων του σεισμού της Πάρνηθας, στις 7 Σεπτέμβρη 1999, η δικαιοσύνη αφενός άργησε και αφετέρου δεν ήταν δικαιοσύνη αυτό που τελικά αποδόθηκε. Πάνω από έξι χρόνια περιμένουν δικαίωση οι συγγενείς των θυμάτων και ταλαιπωρούνται στις αίθουσες και τους διαδρόμους των δικαστηρίων. Παρά τα κηρύγματα και τις δήθεν εξαγγελίες - ρυθμίσεις της Πολιτείας για «δίκες εξπρές», προκειμένου να αποδοθεί γρήγορα δικαιοσύνη, κανένας δεν μπήκε φυλακή για τα «χάρτινα κτίρια» και τις αυθαίρετες πολεοδομικές παρεμβάσεις, ενώ η μεγάλη αυτή υπόθεση εκκρεμεί ακόμη.

Προχτές, γράφτηκε στα δικαστήρια άλλη μια σελίδα της αναισθησίας και ασέβειας προς τους νεκρούς και τους συγγενείς των θυμάτων, αφού η συζήτηση που αφορούσε τη ΡΙΚΟΜΕΞ αναβλήθηκε για το Μάη του 2006, ανεξάρτητα ποιος ζήτησε την αναβολή. Τι λένε, άραγε, όσοι διατέλεσαν υπουργοί Δικαιοσύνης (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) μέχρι σήμερα; Πάντως, ο Πλάτων μάς το έχει πει εδώ και πολλά χρόνια: «Φημί γαρ εγώ είναι το δίκαιον ουκ άλλο τι ή το του κρείττονος συμφέρον». (Λέω εγώ λοιπόν ότι το δίκαιο, δεν είναι τίποτα άλλο, από το συμφέρον του δυνατού).

Αυτά παθαίνει όποιος κρίνει «εξ ιδίων τα αλλότρια». Αφήνει το «σατανικό του μυαλό» να σκέφτεται(;) και τελικά αυτοαποκαλύπτεται και αυτογελοιοποιείται. Σε δημοσίευμα του «Βήματος» (27/9/05) αναφερόμαστε, το οποίο ενοχλήθηκε από το γεγονός, πως η πορεία των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων και των σωματείων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, τη Δευτέρα, κατευθύνθηκε και κατέληξε στα γραφεία της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ), που εκείνη την ώρα παρέθεταν δεξίωση, μαζί με την Ελληνική Επιτροπή Ναυτιλιακής Συνεργασίας του Λονδίνου (Committee).

Πολύ καλά έκαναν τα σωματεία και διαδήλωσαν με το συγκεκριμένο τρόπο την αντίθεσή τους στην κυβερνητική πολιτική εξυπηρέτησης των εφοπλιστικών συμφερόντων. Αν μη τι άλλο, τους βρήκαν όλους μαζεμένους, κυβερνητικούς παράγοντες, εφοπλιστές και εργοδοτικούς - κυβερνητικούς συνδικαλιστές. Το «Βήμα», όμως, γιατί ενοχλήθηκε; Επειδή, «χάλασε» το κλίμα της καλλιεργούμενης συναίνεσης; Ή, επειδή δεν είναι...sic, να διαδηλώνεις έξω από μια δεξίωση, την ώρα, μάλιστα, που οι εφοπλιστές κανονίζουν με τους πολιτικούς τους εκπροσώπους και τους εργοδοτικούς - κυβερνητικούς συνδικαλιστές τα νέα αντιναυτεργατικά μέτρα..;