Προχτές, ήταν η ΓΣΕΕ που έδωσε στοιχεία για εταιρίες που επιδοτήθηκαν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και «μετακόμισαν» σε γειτονικές χώρες ή έκλεισαν. Χτες η «Αυτόνομη Παρέμβαση» του ΣΥΝ, έδωσε τα δικά της στοιχεία για την πενταετία 1994 -1998, κατηγορώντας μάλιστα εμμέσως την ΠΑΣΚΕ για «επιλεκτικότητα» και «κομματική σκοπιμότητα». Στο σημείο αυτό, όμως, εξαντλούνται και οι διαφορές τους. Διότι, στο διά ταύτα, όλες οι παρατάξεις που συναπαρτίζουν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, με μια φωνή, τάσσονται υπέρ των επιδοτήσεων στους επιχειρηματίες.

Τάσσονται δηλαδή υπέρ του να δίνεται τζάμπα χρήμα στους βιομηχάνους. Βέβαια η θέση τους αυτή διανθίζεται με τις γνωστές προφάσεις, περί αλλαγής του καθεστώτος, περί όρων, ελέγχων κλπ. Το γεγονός όμως παραμένει. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στηρίζει τη δυνατότητα των βιομηχάνων να απομυζούν το δημόσιο χρήμα για να φτιάχνουν και να εκσυγχρονίζουν τις επιχειρήσεις τους. Σαν να μην τους έφταναν τα κέρδη από την εκμετάλλευση των εργατών. Σαν να μην τους αρκούν οι επανειλημμένες μειώσεις στη φορολογία, η εισφοροδιαφυγή, οι φοροαπαλλαγές, τα ειδικά κίνητρα, τα ειδικά καθεστώτα...

Καταλαβαίνουμε το άγχος της πλειοψηφίας, να βάλει δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Ομως το πρόβλημα πάντα έμπαινε απλά: `Η θα είσαι με τα μονοπώλια ή με τους εργαζόμενους. `Η με τους εκμεταλλευτές ή με τους εκμεταλλευόμενους. Και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τάσσεται με τους πρώτους. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση.