Λένε πως η δικαιοσύνη που αργοπορεί είναι άρνηση δικαιοσύνης. Στην περίπτωση με τις οικογένειες των θυμάτων του σεισμού της Πάρνηθας, στις 7 Σεπτέμβρη 1999, η δικαιοσύνη αφενός άργησε και αφετέρου δεν ήταν δικαιοσύνη αυτό που τελικά αποδόθηκε. Πάνω από έξι χρόνια περιμένουν δικαίωση οι συγγενείς των θυμάτων και ταλαιπωρούνται στις αίθουσες και τους διαδρόμους των δικαστηρίων. Παρά τα κηρύγματα και τις δήθεν εξαγγελίες - ρυθμίσεις της Πολιτείας για «δίκες εξπρές», προκειμένου να αποδοθεί γρήγορα δικαιοσύνη, κανένας δεν μπήκε φυλακή για τα «χάρτινα κτίρια» και τις αυθαίρετες πολεοδομικές παρεμβάσεις, ενώ η μεγάλη αυτή υπόθεση εκκρεμεί ακόμη.

Προχτές, γράφτηκε στα δικαστήρια άλλη μια σελίδα της αναισθησίας και ασέβειας προς τους νεκρούς και τους συγγενείς των θυμάτων, αφού η συζήτηση που αφορούσε τη ΡΙΚΟΜΕΞ αναβλήθηκε για το Μάη του 2006, ανεξάρτητα ποιος ζήτησε την αναβολή. Τι λένε, άραγε, όσοι διατέλεσαν υπουργοί Δικαιοσύνης (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) μέχρι σήμερα; Πάντως, ο Πλάτων μάς το έχει πει εδώ και πολλά χρόνια: «Φημί γαρ εγώ είναι το δίκαιον ουκ άλλο τι ή το του κρείττονος συμφέρον». (Λέω εγώ λοιπόν ότι το δίκαιο, δεν είναι τίποτα άλλο, από το συμφέρον του δυνατού).