Καθώς συνεχίζεται καθημερινά η χρήση των καμερών παρακολούθησης - παράνομων ακόμα και με βάση τις αποφάσεις των ίδιων των κρατικών υπηρεσιών και αστικών δικαστηρίων - εντείνεται και η αγωνία όλων των γνήσια δημοκρατικών και προοδευτικών ανθρώπων για την επίθεση που υφίστανται τα ανθρώπινα, πολιτικά, κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα. Ανθρώπων που με εμπεριστατωμένες επιστημονικές αναλύσεις αποδεικνύουν την αντισυνταγματικότητα της λειτουργίας τους.

Μόλις προχτές καταγράφηκε άλλο ένα κρούσμα παρακολούθησης διαδηλωτών, γυναικών εργαζομένων της εταιρίας «ΣΕΞ ΦΟΡΜ» σε κινητοποίησή τους στην πλατεία Ομονοίας και έξω από το υπουργείο Εργασίας. Εκεί οι καμεροχαφιέδες στράφηκαν στις διαδηλώτριες προκαλώντας και αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι τα εν λόγω συστήματα λειτουργούν με στόχο τον εκφοβισμό των εργαζομένων.

Και αυτό συμβαίνει ενώ εκκρεμεί η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθήνας επί της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη», με την οποία ζητά την αποκαθήλωση των καμεροχαφιέδων. Ως δεδικασμένο υπάρχει ήδη σχετική απόφαση του αντίστοιχου Πρωτοδικείου της Πάτρας, που αποφάσισε την παύση λειτουργίας των 15 καμερών που είχαν τοποθετηθεί στην αχαϊκή πρωτεύουσα, με πρόσχημα την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων της ...Αθήνας.

Σε αυτό το κλίμα, ο «Ρ» απευθύνθηκε στον πρ. υπουργό, καθηγητή Γ. Α. Μαγκάκη, ζητώντας τις απόψεις του επί του θέματος, καθότι ήταν και από τους μάρτυρες στην εκδίκαση της προαναφερόμενης αίτησης εκ μέρους της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης».

Στο Πρωτοδικείο, ζητώντας την παύση λειτουργίας των καμερών, ο Γ. Α. Μαγκάκης παρέπεμψε στο Ελληνικό Σύνταγμα. Γιατί;

«Το δημοκρατικό μας πολίτευμα, όπως μορφοποιείται με το Σύνταγμά μας, ανάγει το σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου σε πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας. Η υποχρέωση αυτή συνιστά, συνεπώς, θεμελιώδες χαρακτηριστικό του πολιτεύματός μας και κεντρικό άξονα του τρόπου άσκησης της κρατικής εξουσίας. Αυτό προβλέπεται με την παρ. 1 του άρθρου 2 του Συντάγματός μας, που μαζί με το άρθρο 1 συνιστούν τις κορυφαίες συνταγματικές ρυθμίσεις οι οποίες προσδιορίζουν τη "μορφή" του πολιτεύματος. Η βασική αυτή τοποθέτηση του Συντάγματός μας εξειδικεύεται με μια ολόκληρη σειρά άλλων διατάξεων οι οποίες προστατεύουν τόσο τον ιδιωτικό όσο και το δημόσιο βίο του ατόμου».

Ποιες είναι αυτές; Ο Γ. Α. Μαγκάκης παραθέτει:

• Με το άρθρο 5 προστατεύεται η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και το δικαίωμα ακώλυτης συμμετοχής στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.
• Με το άρθρο 7 παρ. 2 ανάγεται σε έγκλημα μεταξύ άλλων και η προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και συνεπώς και η κρυφή παρακολούθηση και ο αστυνομικός έλεγχος τόσο της ιδιωτικής μας ζωής, όσο και της συμμετοχής μας σε εκδηλώσεις του δημόσιου βίου.
• Με τη διάταξη του άρθρου 9 παρ. 1 ορίζεται ότι «η ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη» και οι παραβάτες τιμωρούνται για κατάχρηση εξουσίας.

«Είναι λοιπόν ολοφάνερο» υπογραμμίζει ο συνομιλητής μας «ότι η χρησιμοποίηση κρυφών φωτογραφικών μηχανών με οποιοδήποτε πρόσχημα, όπως π.χ. του ελέγχου της κυκλοφορίας, για την παρακολούθηση της ιδιωτικής μας ζωής και της δημόσιας δράσης μας είναι αντισυνταγματική».

Τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση διαχέει την πρόθεσή της να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ενάντια σε πρόσφατη απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Απόφαση με την οποία τυπικά επιτρέπεται στην ΕΛ.ΑΣ. να λειτουργεί ορισμένες κάμερες και μόνο για την παρακολούθηση της κυκλοφορίας.

Η κυβέρνηση θέλει να αυξήσει τον αριθμό τους και να διευρύνει τους λόγους λειτουργίας τους, προκειμένου «νομότυπα» να παρακολουθούν και διαδηλώσεις.

Επ' αυτού ο Γ. Α. Μαγκάκης τονίζει:

Η αναγωγή της ανθρώπινης προσωπικότητας σε συνταγματικά προστατευόμενο αγαθό καθιστά, στο πλαίσιο του Συντάγματός μας, αδύνατη κάθε προσπάθεια «νομιμοποίησης» πράξεων που τη θίγουν.

«Η προσφυγή στο ΣτΕ και γενικότερα στα δικαστήρια, μπορεί να γίνει, αλλά όχι για να επιτραπεί στην αστυνομία ο έλεγχος της προσωπικής μας ζωής, αλλά αντίστροφα για να επιβληθεί στην αστυνομία να σέβεται τον ιδιωτικό μας βίο και τη δημόσια δράση μας» συμπληρώνει.

Βέβαια, είναι κοινός τόπος ότι η πάλη για την προστασία των δημοκρατικών δικαιωμάτων δεν περιορίζεται στους χώρους των δικαστηρίων και τις δικαστικές αποφάσεις. Η προσπάθεια αυτή εντάσσεται και στηρίζεται στη γενικότερη πάλη των μαζικών φορέων, των συνδικάτων και του λαϊκού κινήματος ενάντια στον αυταρχισμό, στην κρατική και την εργοδοτική τρομοκρατία. Εχει δε ως στόχο την ανάπτυξη μαζικού αγώνα για την παύση λειτουργίας και την αποκαθήλωση των καμερών.

Σε αυτό το πλαίσιο ο Γ. Α. Μαγκάκης θεωρεί αυτονόητο ότι:

«Τέτοια φαινόμενα παρακολούθησης και τελικά περιστολής των δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως η παρακολούθησή μας με κάμερες με οποιοδήποτε πρόσχημα, πρέπει να αντιμετωπίζεται με λαϊκές κινητοποιήσεις για την προστασία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και της θεμελιακής αξίας του ανθρώπου».

Και καταλήγει: «Απέναντι, δηλαδή, στις κρυφές παρακολουθήσεις, τους δόλιους ελέγχους και τις ενοχοποιήσεις των πολιτών, ορθώνεται το δικαίωμά μας για αντίσταση που συνιστά ένα από τα πιο ουσιώδη στοιχεία της Δημοκρατίας».