Τη βαθιά της πεποίθηση ότι μέσα από τον «εθνικό διάλογο πολιτικής για το ασφαλιστικό ζήτημα που έχει ήδη ξεκινήσει» οι κοινωνικοί εταίροι θα συμφωνήσουν «στις αναγκαίες εκείνες μεταρρυθμίσεις που θα θωρακίσουν το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης για τις επόμενες δεκαετίες και θα το καταστήσουν βιώσιμο», εκφράζει η κυβέρνηση με την Εκθεση Στρατηγικής για τις Συντάξεις, που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα. Η Εκθεση αποτελεί το ετήσιο ραπόρτο προς τα όργανα της ΕΕ για την πορεία των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων στα κράτη - μέλη, βάσει των κριτηρίων που έθεσε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο Λάακεν το 2001. Οι σχετικές εκθέσεις «αναβαθμίστηκαν» μετά τη Σύνοδο Κορυφής του περασμένου Μάρτη, οπότε και αποφασίστηκε η πιο στενή παρακολούθηση από την Κομισιόν της πορείας επίτευξης των στόχων της Λισαβόνας στα κράτη - μέλη.

Η Εκθεση του υπουργείου Απασχόλησης για το 2005 αναλώνεται σε ένα ακατάσχετο «λιβάνισμα» της αντιασφαλιστικής πολιτικής που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ, συνέχεια της οποίας αποτελεί σήμερα το θεσμικό πλαίσιο που συμπληρώνει και προωθεί η ΝΔ. Η κυβέρνηση - αναφέρεται στην Εκθεση - «ενεργοποιεί τις προβλέψεις του νόμου 3029/02 (σ.σ. νόμος Γιαννίτση)» και «φροντίζει για την εκ μέρους του κράτους εκπλήρωση της υποχρέωσης ομαλής χρηματοδότησης του συστήματος σύμφωνα με τον ίδιο νόμο». Επιβεβαιώνεται έτσι και από τα πλέον επίσημα χείλη ότι η σημερινή πολιτική και στο ζήτημα του Ασφαλιστικού δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συνέχιση και ένταση της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων στη ρότα που χάραξε το ΠΑΣΟΚ.

Το πρόσχημα της δημογραφικής γήρανσης και το σίγουρο χαρτί της κοινωνικής συναίνεσης, αποτελούν το όχημα για τις σχεδιαζόμενες από την κυβέρνηση ανατροπές στο σύστημα της Ασφάλισης και των συντάξεων. «Τα υφιστάμενα προβλήματα καθιστούν την επάρκεια, τη βιωσιμότητα και τον εκσυγχρονισμό τις μεγαλύτερες προκλήσεις για το συνταξιοδοτικό σύστημα», δηλώνει η κυβέρνηση, αναπαράγοντας το επιχείρημα με το οποίο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έθεσε πρόσφατα στην επικαιρότητα το ζήτημα μιας νέας ασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Η κυβέρνηση, ωστόσο, έχει τη «λύση». «Προγραμματίζει εθνικό διάλογο μακράς πνοής, με όλους τους κοινωνικούς εταίρους», προαναγγέλλοντας ακόμα πιο αντιδραστικές αλλαγές.

Χωρίς να ομολογεί τις πραγματικές της προθέσεις, η κυβέρνηση βάζει ζήτημα αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, με πρόσχημα τον κίνδυνο της φτώχειας για τις μεγαλύτερες ηλικίες, που είναι αναγκασμένες να ζουν με συντάξεις πείνας: «Προωθείται εθνικός διάλογος, ώστε οι κοινωνικοί εταίροι, εκτός από τις συντάξεις, να εξετάσουν και πρόσθετες μορφές προστασίας. Οι πιο πάνω πολιτικές για τις συντάξεις, σε συνδυασμό με μέτρα και δράσεις, μπορούν να εξασφαλίσουν την αξιοπρεπή διαβίωση για τη συγκεκριμένη κατηγορία του πληθυσμού». Η παρακαταθήκη του ΠΑΣΟΚ, που έδωσε «εθελούσια» παράταση στην ηλικία συνταξιοδότησης κατά δυο χρόνια είναι πολύτιμη για τη ΝΔ, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται και για τον πυλώνα της ιδιωτικής ασφάλισης, που μπορεί να βελτιώσει - με το αζημίωτο - το εισόδημα των συνταξιούχων.

Ως προς τα υπόλοιπα, η Εκθεση θεωρεί επίτευγμα το νόμο 2084/92 που εξομοίωσε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών μετά το 1993, ενώ κομπάζει και για το νόμο για τη διευθέτηση, με τον ισχυρισμό ότι κάνει την αγορά εργασίας πιο ελκυστική για τις ομάδες που πλήττονται κύρια από την ανεργία, όπως οι νέοι και οι γυναίκες.