ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παράδεισος κερδών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο τριπλασιασμός (!) των κερδών που ανακοίνωσε χτες η γερμανική αυτοκινητοβιομηχία «Φολκσβάγκεν» («Volkswagen») ήρθε να καταδείξει με τον πιο κραυγαλέο τρόπο ποια ακριβώς είναι τα αποτελέσματα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων - «μεταρρυθμίσεων» που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ. Το παράδειγμα της μεγαλύτερης αυτοκινητοβιομηχανίας στην Ευρώπη είναι ίσως το πλέον χαρακτηριστικό, ακριβώς γιατί η «Φολκσβάγκεν» είχε πρωτοπορήσει στην κατεύθυνση που υπαγορεύει η στρατηγική της Λισαβόνας, δηλαδή της μείωσης του «εργατικού κόστους», στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Οι πάντες και σίγουρα οι εργαζόμενοι θα θυμούνται ότι πριν ενάμιση χρόνο η «Φολκσβάγκεν» είχε πετύχει εκβιάζοντας τους εργαζόμενους να αποδεχτούν να εργάζονται περισσότερες ώρες χωρίς αύξηση των αποδοχών, προκειμένου να μη γίνουν απολύσεις, να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα κ.ο.κ. Φυσικά οι απολύσεις δε σταμάτησαν ούτε θα σταματήσουν. Τα αποτελέσματα που ανακοίνωσε χτες η εταιρία τα λένε όλα: Υπερτριπλασιάστηκαν, σε σχέση με πέρυσι, τα καθαρά κέρδη στο τρίτο τρίμηνο φέτος. Συγκεκριμένα, τα καθαρά κέρδη της ανήλθαν σε 282 εκατ. ευρώ, από 76 εκατ. ευρώ στο τρίτο τρίμηνο του 2004. Παρ' όλα αυτά δεν είναι ικανοποιημένη και προκειμένου να κρατήσει «φρόνιμους» τους εργαζόμενους «προειδοποίησε» ότι οι ανταγωνιστικές πιέσεις θα ενισχυθούν μέχρι τα τέλη του έτους, ιδιαιτέρως στην Κίνα και τις ΗΠΑ, καθώς και ότι πρόκειται να αυξηθεί το κόστος πρώτων υλών... Φυσικά, τα αφεντικά τα ίδια λένε συνέχεια, προκειμένου να πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους. Το ζήτημα είναι οι εργαζόμενοι πώς οργανώνουν την αντεπίθεσή τους.

Μάταια «αλυχτάνε»...

Την ώρα που οι ταξικές δυνάμεις δίνουν τη μάχη για να φτάσει το κάλεσμα αντίστασης παντού, οι δυνάμεις της ταξικής υποταγής προσπαθούν να ορθώσουν εμπόδια στην επικοινωνία του ΠΑΜΕ με τους εργαζόμενους.

Χτες, στο τμήμα τηλεφωνικών κέντρων του ΟΤΕ, στη Θεσσαλονίκη, όπου απασχολούνται νέοι εργαζόμενοι, στην πλειοψηφία τους φοιτητές, οι ΠΑΣΚίτες συνδικαλιστές του ΟΤΕ, που σε λίγο καιρό φεύγουν με την «εθελούσια», αφού πρώτα ξεπούλησαν τα δικαιώματα των νέων συναδέλφων τους, επικαλούμενοι εντολές του προέδρου του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης Νίκου Γιαννόπουλου, επιχείρησαν να εμποδίσουν τους συνδικαλιστές του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και τα στελέχη του ΠΑΜΕ να μιλήσουν στους εργαζόμενους.

Η επιχείρηση παρεμπόδισης, βέβαια, έπεσε στο κενό. Οπως τις προηγούμενες φορές, έτσι και χτες, αλλά και αύριο, κάθε φορά που θα εκδηλώνεται προσπάθεια τρομοκράτησης, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ θα τη «σπάνε». Και κόντρα στα «σκυλιά που αλυχτάνε», θα βρίσκουν τον τρόπο να φτάνουν στους εργαζόμενους, να συζητούν μαζί τους για το δρόμο της προοπτικής, το δρόμο της ταξικής πάλης, που οδηγεί σε ευθεία σύγκρουση με το κεφάλαιο και τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς εκπροσώπους του, όποιον μανδύα κι αν φορούν.

Πώς θα είναι η... άγρια;

Σώνει και καλά να κάνει το μαύρο άσπρο επιμένει η κυβέρνηση, πετσοκόβοντας την πραγματικότητα στα μέτρα της προπαγάνδας της. Ακριβώς αυτό έκανε κι ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου, σχετικά με έρευνα του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας, για τη στάση των εμπόρων έναντι του νέου νόμου για το ωράριο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, η συντριπτική πλειοψηφία των εμπόρων απορρίπτει την απελευθέρωση του ωραρίου. Συγκεκριμένα, στην πλειοψηφία τους (σε ποσοστά μέχρι 100%) οι ερωτηθέντες απάντησαν ότι όχι μόνο δεν αύξησαν τις ώρες λειτουργίας των καταστημάτων τους, αλλά, επιπλέον, ότι δεν είναι διατεθειμένοι να το κάνουν και στο μέλλον. Αλλωστε, πώς να το κάνουν, να πεθάνουν πάνω στο ταμείο..; Επιβεβαιώνεται, επίσης, ότι η «απελευθέρωση» του ωραρίου αφορά σε μια μικρή μειοψηφία επιχειρήσεων, με άλλα λόγια, μια χούφτα μονοπώλια.

Ολα αυτά ο κύριος υφυπουργός, που πρωτοστάτησε για την επιβολή του νέου νόμου, επέλεξε να τα μεταφράσει, ως εξής: «Επιβεβαιώνει την άποψη της κυβέρνησης, που έκανε λόγο για μια ήπια μεταρρύθμιση στη λειτουργία της αγοράς και όχι μια βίαιη αλλαγή, που θα έφερνε την καταστροφή»..!

Δηλαδή, η... «άγρια» μεταρρύθμιση πώς θα είναι;

Με τέτοιες πλειοψηφίες...

Βέβαια, δεν είναι μόνοι τους η κυβέρνηση και ο υφυπουργός Ανάπτυξης σ' αυτή την πορεία. Από κοντά, πορεύεται μαζί τους και η πλειοψηφία της διοίκησης του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας. Η τελευταία, συνεπής με τη στάση που κράτησε σε όλο το διάστημα που προηγήθηκε της ψήφισης του νόμου για την απελευθέρωση του ωραρίου, δε δυσκολεύτηκε καθόλου να ευθυγραμμιστεί κατ' αρχάς με τη διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας μέχρι τις 9.00 το βράδυ και για τη χειμερινή περίοδο, συστήνοντας στους εμπόρους να την εφαρμόσουν. Μ' αυτή τη στάση της διοίκησης, δεν είναι να εκπλαγεί κανείς, εάν το επόμενο βήμα είναι να συστήσει και κλείσιμο το Σάββατο στις 8.00 το βράδυ. Με τέτοιες πλειοψηφίες τέτοια έργα...

Στα δίχτυα των πολυεθνικών

Ενα άσχημο παιχνίδι παίζεται όλο και περισσότερο τον τελευταίο καιρό, με πρώτα θύματα τους νέους ανθρώπους, που θέλουν να δουλέψουν στον κλάδο της Πληροφορικής. Παίκτες: Τα μονοπωλιακά μεγαθήρια του χώρου και οι κάθε λογής έμποροι «γνώσης». Πεδίο δράσης: Το πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ως υλοποίηση κατευθύνσεων της ΕΕ που υιοθέτησαν και προωθούν, καθώς εκφράζουν και τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου. Μονοπώλια σαν την κατασκευάστρια προϊόντων δικτύωσης «Σίσκο Σίστεμς» (Cisco Systems), σε συνεργασία με ακαδημαϊκά ιδρύματα, δήμους, δημόσιους οργανισμούς, ΙΕΚ και Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, διοργανώνουν σεμινάρια εκπαίδευσης στη χρήση των προϊόντων της πολυεθνικής. Ο νέος πρέπει να καταβάλει γύρω στα 2.000 ευρώ, για να πάρει τελικά τον χαμηλότερου επιπέδου τίτλο σπουδών, από τους τρεις που παρέχει διεθνώς η εταιρία και δεν αναγνωρίζονται από το ελληνικό κράτος.

Μ' ένα σμπάρο πετυχαίνουν πολλά τρυγόνια, που όλα, σε τελευταία ανάλυση, προορίζονται για το «τραπέζι» του κεφαλαίου. Το μονοπώλιο «δένει» τους καταρτιζόμενους με τα προϊόντα του, αυξάνοντας έτσι τις πωλήσεις του σε βάθος χρόνου, πολύ περισσότερο απ' ό,τι θα του εξασφάλιζε οποιαδήποτε διαφημιστική εκστρατεία. Αξιοποιεί τη μονοπωλιακή του θέση, για να τη διατηρήσει και να τη μεγεθύνει παραπέρα. Παράλληλα, προωθεί τους συλλογικούς στόχους του κεφαλαίου, για «απελευθέρωση» των επαγγελμάτων, απαξιώνοντας τους ακαδημαϊκούς τίτλους και ρυθμίζοντας στην πράξη τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων, με τις επιχειρήσεις σαν κριτές της επιστημονικής ή τεχνικής τους ικανότητας, ανάλογα με τις πιστοποιήσεις που έχουν πάρει από τις εταιρίες.

Προωθεί τη διά βίου εκπαίδευση (σ.σ. κατάρτιση), δηλαδή την παραγωγή των «ειδικών» με σύντομη ημερομηνία λήξης, που έχει κάθε φορά ανάγκη το κεφάλαιο, με «γνώσεις» και δεξιότητες σε ένα πολύ στενό αντικείμενο (όπως η χρήση συγκεκριμένων μηχανημάτων μιας εταιρίας). Προσδένει στο άρμα του εκπαιδευτικούς και ιδρύματα, που συνεργάζονται σ' αυτές τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, εμπορευματοποιεί την Παιδεία, αξιοποιώντας τα μέσα της δημόσιας εκπαίδευσης, που πλήρωσε και πληρώνει ο ελληνικός λαός, για να πραγματοποιεί τα σεμινάρια με μηδαμινό κόστος.

Απ' την άλλη μεριά, δήμαρχοι που αποδέχονται χωρίς συζήτηση την περικοπή των πόρων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τον κρατικό προϋπολογισμό, άλλοι που πρωτοστατούν στη μετατροπή των δήμων σε επιχειρήσεις, καθηγητές ακαδημαϊκών ιδρυμάτων που περισσότερο χρόνο περνούν κυνηγώντας ευρωπαϊκά κονδύλια και κάθε λογής μπίζνες απ' ό,τι κάνοντας διδακτικό και ερευνητικό έργο και, φυσικά, οι απαραίτητοι ιδιώτες επιχειρηματίες της παραπαιδείας, κυνηγούν «τα φράγκα», αφαιμάζοντας για άλλη μια φορά τους νέους και τις οικογένειές τους, που προσπαθούν να βρουν λύση στο βιοπορισμό των παιδιών τους.

Λύση δεν είναι οι πανάκριβες φρούδες ελπίδες των κάθε λογής σεμιναρίων και πιστοποιήσεων, η μετατροπή της Αυτοδιοίκησης και της Εκπαίδευσης σε πλασιέ και ντίλερ των πολυεθνικών. Η λύση βρίσκεται στη διεκδίκηση της εξουσίας, που θα προσφέρει στο νέο άνθρωπο αυτό που δικαιούται: Γενική Παιδεία, επιστημονική ή επαγγελματική εκπαίδευση και μια θέση στην παραγωγή.