ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Απλά συμπεράσματα

Μειώθηκαν οι πραγματικές (αποπληθωρισμένες) τιμές των αγροτικών προϊόντων τον περασμένο Ιούλη, συγκριτικά με τον αντίστοιχο μήνα του 2004, τόσο συνολικά στην ευρωένωση, όσο και στη χώρα μας, ανακοίνωσε η κοινοτική στατιστική υπηρεσία, η Γιουροστάτ. Συγκεκριμένα, συνολικά στην ευρωένωση οι τιμές παραγωγού μειώθηκαν κατά 6% και στη χώρα μας κατά 4,9%.

Τι σημαίνει αυτό, πρακτικά; Πρώτον, μειώθηκε το εισόδημα των αγροτών και κτηνοτρόφων, κύρια των φτωχών και των μικρομεσαίων, που επηρεάζεται ακόμη περισσότερο από τις διακυμάνσεις αυτές. Δεύτερον, αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο τα περιθώρια κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων, που χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη αγροτικά προϊόντα, αφού οι τιμές των τελικών προϊόντων, όχι μόνο δεν έπεσαν στην αντίστοιχη περίοδο, αλλά και αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο. Με δυο λόγια, όταν η εξουσία βρίσκεται στα χέρια της πλουτοκρατίας και των πολιτικών της εκπροσώπων. Οταν εφαρμόζεται η πολιτική του ευρωμονόδρομου και κυριαρχούν οι νόμοι της αγοράς, το επιχειρηματικό κέρδος και η ανταγωνιστικότητα, τότε γίνεται όλο και φτηνότερος ο ιδρώτας και ο κόπος του αγρότη - παραγωγού, ενώ οι εργαζόμενοι - καταναλωτές υποχρεώνονται να πληρώνουν όλο και ακριβότερα τα αναγκαία.

Οταν επιβραβεύουν οι βιομήχανοι...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για όσους επιμένουν να κλείνουν τα μάτια τους στην πραγματικότητα, σχετικά με το ποιους ευνοεί και ποιους ζημιώνει το νομοσχέδιο για τις πρώην ΔΕΚΟ, που εγκρίθηκε τις προάλλες από την κυβερνητική Επιτροπή και σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δεν έχουν παρά να αναζητήσουν την αλήθεια στις σχετικές δηλώσεις που έκανε ο πρόεδρος των βιομηχάνων Οδ. Κυριακόπουλος.

Κληθείς να σχολιάσει το περιεχόμενο του νομοσχεδίου για τις ΔΕΚΟ, ο πρόεδρος του ΣΕΒ το χαρακτήρισε σαν μια «πολύ σωστή προσπάθεια». Σημειώνοντας, μάλιστα, την ευαρέσκεια των βιομηχάνων, καθώς η κυβέρνηση ικανοποίησε πολλές από τις «επιθυμίες» τους και το πεδίο δόξης λαμπρό, που ανοίγεται με το νομοσχέδιο για την παραπέρα ενίσχυση των υπερκερδών τους, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Κυριακόπουλος υποστήριξε ότι η «μονιμότητα στηρίζει τη μετριότητα»!

Οταν οι βιομήχανοι χειροκροτούν, είναι περιττή κάθε επισήμανση, για το «ποιους ευνοεί» και «ποιους βλάπτει» η κυβέρνηση με το εν λόγω νομοσχέδιο.

Το παράδειγμα της Βοσνίας

Ολα έγιναν καλώς. Η επέμβαση ήταν τουλάχιστον αναγκαία, όπως και όλα όσα επακολούθησαν. Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα των διαφόρων άρθρων, που είδαν τις μέρες αυτές το φως της δημοσιότητας, με αφορμή τη δεκάχρονη επέτειο της συμφωνίας του Ντέιτον, με την οποία επιβλήθηκε η ΝΑΤΟική κατοχή στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Μάλιστα, η συντριπτική πλειοψηφία των αρθρογράφων θεωρεί ότι η περίπτωση της Βοσνίας αποτελεί «παράδειγμα επανόρθωσης ενός κατεστραμμένου κράτους» και η μόνη ένσταση βρίσκεται στο ενδεχόμενο της «περισσότερο έγκαιρης και συντονισμένης παρέμβασης της διεθνούς κοινότητας».

Κανένας, βέβαια, δεν ασχολείται με τον προηγούμενο, πολυετή και αιματηρότατο εμφύλιο και, πολύ περισσότερο, με τις δυνάμεις που τον προκάλεσαν. Γεγονός, το οποίο δεν είναι καθόλου τυχαίο, αφού η περίπτωση της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης είναι στην πραγματικότητα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εμφύλιας καταστροφής μιας χώρας, ώστε να παρουσιαστούν μετά οι θύτες, ως «σωτήρες» και να οικοδομήσουν ένα ακόμη προτεκτοράτο.

Λαϊκή αντίδραση

Ευρύτατες αντιδράσεις στην κοινωνία της Κέρκυρας προκάλεσε η πρόσφατη αυταρχική και απαράδεκτη σύλληψη των δύο στελεχών του ΚΚΕ στο λιμάνι της πόλης από τους λιμενικούς. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός της μαζικής και μαχητικής συγκέντρωσης διαμαρτυρίας, που διοργάνωσαν μαζικοί φορείς του νησιού, στην οποία, εκτός των κεντρικών ομιλιών, απηύθυναν χαιρετισμούς ο δήμαρχος Κέρκυρας Γιάννης Τρεπεκλής, ο Βασίλης Παπαγεωργίου από το Σύλλογο Αλιέων και ο Χάρης Μάστορας επικεφαλής Αγωνιστικής Δημοτικής Κίνησης που έφερε στο Δημοτικό Συμβούλιο και εγκρίθηκε το σχετικό ψήφισμα καταδίκης της τρομοκρατικής επιχείρησης του Λιμενικού. Είναι φανερό, άλλωστε, ότι η μαζική αυτή καταδίκη των φαινομένων κρατικού αυταρχισμού, θορύβησε και υποχρέωσε, τόσο τη διοίκηση του Λιμανιού, όσο και τοπικούς βουλευτές, να προβούν σε ανακοινώσεις, επιχειρώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Δραματική επιβεβαίωση

Η χτεσινή Παγκόσμια Μέρα κατά του ΕΪΤΖ - πέρα από τις διαστάσεις της πανδημίας - αποκάλυψε μια δραματική εξέλιξη που συντελείται στη χώρα μας: Οι ανασφάλιστοι - Ελληνες και μετανάστες - μένουν χωρίς φάρμακα. Τα νοσοκομεία δεν μπορούν να τα χορηγήσουν με την ίδια - μέχρι τώρα - επιείκεια, γιατί είναι υποχρεωμένα να εφαρμόσουν το αντιλαϊκό και αντιμεταναστευτικό νομοθετικό πλέγμα που θεσμοθέτησε το ΠΑΣΟΚ και ανανέωσε η κυβέρνηση της ΝΔ.

Και μετά το σάλο που ξεσηκώθηκε, η κυβέρνηση υποσχέθηκε πάλι ανέξοδες λύσεις: Βιβλιάριο απορίας για τους Ελληνες και μελέτη για την εξεύρεση φόρμουλας για τους μετανάστες. Μ' άλλα λόγια δηλαδή μένουν ξεκρέμαστοι οι μετανάστες - όπως ξεκρέμαστοι μένουν τόσα χρόνια με τη νομιμοποίησή τους. Και το βιβλιάριο να χορηγηθεί στους Ελληνες και κάποια φόρμουλα να βρεθεί για τους μετανάστες, τα πράγματα θα μπατάρουν και πάλι. Θα λειτουργήσουν οι παράμετροι του εμπορευματοποιημένου συστήματος Υγείας. Αυτές οι παράμετροι που θέλουν τα δημόσια νοσοκομεία ως επιχειρήσεις - που εισπράττουν - και τον άρρωστο ως πελάτη - που πληρώνει είτε μέσω του Ταμείου του είτε από την τσέπη του. Θα παραμένει, δηλαδή, οιονεί ουτοπία ο αφορισμός του υπουργού Υγείας ότι οι άνθρωποι είναι - ή θα 'πρεπε να είναι - ίσοι απέναντι στην υγεία. Τέτοια ισότητα δεν πρόκειται να υπάρξει όσο εξακολουθεί η ίδια πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει η σημερινή στον τομέα της Υγείας. Οσο παραμένει το ίδιο σύστημα της εκμετάλλευσης.

Αυτή η απάνθρωπη μεταχείριση των ανασφάλιστων οροθετικών επιβεβαιώνει πόσο επίκαιρη είναι η πρόταση του ΚΚΕ για την κατάργηση των εισφορών υγείας και η δημιουργία ενός ενιαίου καθολικού και δημόσιου συστήματος Υγείας που θα παρέχει δωρεάν υπηρεσίες σε όλους τους κατοίκους της χώρας. Αυτό το σύστημα θα έχει αναπτυγμένη την πρόληψη σε όλους τους τομείς και θα προστατεύει αποτελεσματικά τον πληθυσμό - και κυρίως τους νέους - από όλα τα λοιμώδη νοσήματα - όπως το ΕΪΤΖ.

Η ίδια αντιμετώπιση των ανασφάλιστων ασθενών με ΕΪΤΖ επιβεβαιώνει με εξίσου δραματικό τρόπο την κοινή τύχη Ελλήνων και ξένων εργατών. Οτι δηλαδή η αντιλαϊκή πολιτική αντιμετωπίζει και τον ντόπιο και τον ξένο εργάτη με τον ίδιο αποτρόπαιο τρόπο στην ώρα στην ανάγκης - αν δεν έχει να πληρώσει. Ταυτόχρονα δείχνει και την ανάγκη για κοινούς αγώνες υπέρ της Κοινωνικής Ασφάλισης, της λαϊκής Υγείας και της προάσπισης και διεύρυνσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Δείχνει ότι οι εργαζόμενοι - ντόπιοι και μετανάστες - πρέπει να αντιπαλέψουν τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζουν οι υποταγμένες κυβερνήσεις στο κεφάλαιο και στις Βρυξέλλες. Και ένας σταθμός σ' αυτή την αντιπαράθεση είναι η απεργία της 14ης Δεκέμβρη και η συμμετοχή σ' αυτή με τις δυνάμεις και το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ.