Ολα έγιναν καλώς. Η επέμβαση ήταν τουλάχιστον αναγκαία, όπως και όλα όσα επακολούθησαν. Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα των διαφόρων άρθρων, που είδαν τις μέρες αυτές το φως της δημοσιότητας, με αφορμή τη δεκάχρονη επέτειο της συμφωνίας του Ντέιτον, με την οποία επιβλήθηκε η ΝΑΤΟική κατοχή στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Μάλιστα, η συντριπτική πλειοψηφία των αρθρογράφων θεωρεί ότι η περίπτωση της Βοσνίας αποτελεί «παράδειγμα επανόρθωσης ενός κατεστραμμένου κράτους» και η μόνη ένσταση βρίσκεται στο ενδεχόμενο της «περισσότερο έγκαιρης και συντονισμένης παρέμβασης της διεθνούς κοινότητας».

Κανένας, βέβαια, δεν ασχολείται με τον προηγούμενο, πολυετή και αιματηρότατο εμφύλιο και, πολύ περισσότερο, με τις δυνάμεις που τον προκάλεσαν. Γεγονός, το οποίο δεν είναι καθόλου τυχαίο, αφού η περίπτωση της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης είναι στην πραγματικότητα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εμφύλιας καταστροφής μιας χώρας, ώστε να παρουσιαστούν μετά οι θύτες, ως «σωτήρες» και να οικοδομήσουν ένα ακόμη προτεκτοράτο.