Πλειοψηφικό ρεύμα απόρριψης κάθε είδους «εθισμού» στη χρήση των ναρκωτικών ουσιών κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία, σύμφωνα με έρευνα του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), που παρουσιάστηκε χτες.

Μάλιστα, η συντριπτική πλειοψηφία - σε ποσοστό μεγαλύτερο του 95% - της κοινής γνώμης «έχει άποψη» για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών και δεν αφήνει αυτή τη σοβαρή υπόθεση μόνο στα χέρια των ειδικών. Επιπλέον, η άποψη της κοινής γνώμης έχει και «διεκδικητική διάσταση» καθώς αξιώνει δωρεάν υπηρεσίες απεξάρτησης και μέτρα για την εργασιακή επανένταξη των απεξαρτημένων.

Η έρευνα διενεργήθηκε για λογαριασμό του ΚΕΘΕΑ από την εταιρία VPRC το 2005 και περιλάμβανε τηλεφωνικές συνεντεύξεις σε τυχαίο πανελλαδικό δείγμα 1.200 ατόμων και τοπική έρευνα τηλεφωνικών συνεντεύξεων σε τυχαίο δείγμα 600 ατόμων σε περιοχές που γειτνιάζουν με υπηρεσίες απεξάρτησης. Στη συνέχεια τα αποτελέσματα δόθηκαν για σχολιασμό σε πολιτικούς, ακαδημαϊκούς, διευθυντές και προϊσταμένους συναρμόδιων υπουργείων, δημοσιογράφους, εκπροσώπους Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και στελέχη εταιριών, απ' όπου προέκυψε μια ποιοτική επεξεργασία των στοιχείων.

Την έρευνα παρουσίασαν και σχολίασαν ο πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ, Γεράσιμος Νοταράς, ο διευθυντής του ΚΕΘΕΑ, Χαράλαμπος Πουλόπουλος, ο υπεύθυνος Ερευνών του ΚΕΘΕΑ, Μάκης Παπαναστασάτος, και ο διευθύνων σύμβουλος της VPRC, Γιάννης Μαυρής. Παραβρέθηκε ο πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής, Κώστας Κιλτίδης, ο οποίος υπογράμμισε ότι η έρευνα καταγράφει βασικές διαπιστώσεις της επιτροπής.

Εν πρώτοις στην έρευνα καταγράφεται η ανησυχία της ελληνικής κοινωνίας για την όξυνση, καθώς πάνω απ' το 90% το θεωρεί «μάλλον μεγάλο πρόβλημα».

Οταν ρωτήθηκαν για την επικινδυνότητα των ουσιών οι ερωτώμενοι τοποθέτησαν ως πρώτη την ηρωίνη (96%) με δεύτερη την κοκαΐνη (94%), όπως φαίνεται και στον Πίνακα που δημοσιεύουμε. Περισσότερο ακίνδυνο θεωρείται το χασίς, ωστόσο το ποσοστό αυτών που το θεωρούν επικίνδυνο είναι υψηλό (81%).

Στη μεγάλη της πλειονότητα η ελληνική κοινή γνώμη αντιτίθεται στην ελεύθερη πώληση (νομιμοποίηση) όλων των παράνομων ουσιών, συμπεριλαμβανομένου και του χασίς. «Οχι» απαντά το 95% στη νομιμοποίηση της ηρωίνης και το 81% στη νομιμοποίηση του χασίς. Σε σχέση με την ποινική αντιμετώπιση του χρήστη ουσιών, ένας στους δύο (51%) πιστεύει ότι η χρήση ουσιών πρέπει να είναι παράνομη και να τιμωρείται από τα δικαστήρια, το 25% θεωρεί ότι δεν πρέπει να είναι παράνομη και να τιμωρείται και το 19% θεωρεί ότι αυτό πρέπει να κρίνεται κατά περίπτωση.

Η πλειονότητα (73%) κάνει λόγο για ανεπάρκεια κέντρων απεξάρτησης, ενώ 52% θεωρεί ότι δεν επαρκούν και τα κέντρα για τον αλκοολισμό. Μάλιστα, σε ποσοστό 93% θεωρεί ότι οι υπηρεσίες απεξάρτησης πρέπει να παρέχονται δωρεάν απ' την πολιτεία - στοιχείο που έρχεται σε αντίθεση με τη σχεδιαζόμενη απ' την κυβέρνηση εκχώρηση της απεξάρτησης σε ιδιώτες.

Κεντρικός ρόλος αποδίδεται στην υποστήριξη της προσπάθειας απεξάρτησης. Η οικογένεια αναφέρθηκε από το 41% και «οι ειδικοί» από το 16%.

Παρά τις αντιδράσεις που σημειώνονται τα τελευταία χρόνια σε διάφορες περιοχές της χώρας, το 63% συμφωνεί με την πιθανή λειτουργία κέντρων απεξάρτησης στη γειτονιά τους. Φαίνεται, μάλιστα, ότι η λειτουργία «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων σε μία περιοχή επηρεάζει θετικά τις αντιλήψεις του πληθυσμού απέναντι στους χρήστες ουσιών, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση πιο ανθρωπιστικής στάσης.

Τις ανησυχίες της κοινής γνώμης για τη σοβαρότητα του προβλήματος, που κατέγραψε η έρευνα του ΚΕΘΕΑ, επιβεβαίωσαν και τα στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης για τους θανάτους από ναρκωτικά το 2005.

Οι αναφερθέντες θάνατοι το 2005 έφτασαν τους 268, έναντι 261 που ήταν το 2004. Σύμφωνα με τα στοιχεία, πρόκειται για τον πέμπτο μεγαλύτερο αριθμό αναφερθέντων θανάτων από το 1991. Το 2001 είχαν αναφερθεί 334. Για το 2005, περισσότεροι ήταν οι άνδρες, κυρίως άγαμοι, στοιχειώδους εκπαίδευσης, άνεργοι και η ουσία που τους προκάλεσε το θάνατο ήταν - κατά βάση - η ηρωίνη.

Αύξηση σημείωσαν και οι υποθέσεις που σχετίζονται με ναρκωτικά. Το 2005 έφτασαν στις 10.119 - έναντι 8.840 το 2004 - ενώ τα κατηγορηθέντα άτομα πλησίασαν τα 15.000. Από αυτούς, μόλις οι 2.016 ήταν αλλοδαποί. Μεγαλύτερες ποσότητες από τις κατασχεθείσες ναρκωτικές ουσίες ήταν: Χασίς (7.958 κιλά ακατέργαστου), μεθαδόνη (11.707 χάπια), αμφεταμίνες, χάπια «έκσταση», ηρεμιστικά χάπια, LSD και φύλλα κόκας.

Πέθανε το Σάββατο (14.1.06) στο Νοσοκομείο Σαριτέ του Βερολίνου ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ. Γεννήθηκε το 1951 στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ενωσης. Οι γονείς του, Κωνσταντίνος και Ελένη, ήταν μαχητές και οι δυο του ΔΣΕ. Κατάγονταν από το χωριό Αγ. Σώστης Σπερχειάδας του νομού Φθιώτιδας.

Επέστρεψαν το 1961 στην Ελλάδα κι εγκαταστάθηκαν στο χωριό Αγ. Σώστης. Ομως η άσχημη οικονομική κατάσταση του πατέρα του ανάγκασε τον νεαρό Νίκο να μπει από μικρός στη βιοπάλη για να τελειώσει το Γυμνάσιο στη Σπερχειάδα το 1970.

Η οικογενειακή του παράδοση και η μεγάλη του αγάπη στη Σοβιετική Ενωση (δεύτερη πατρίδα του), έβαλαν ανεξίτηλα τη σφραγίδα τους στην ιδεολογική του επιλογή και στην πολιτική του τοποθέτηση κι αυτό το σφυρηλάτησαν οι δυσκολίες της ζωής του Νίκου στα νεανικά του ακόμα χρόνια.

«Από τη μια η αγάπη στη Σοβιετική Ενωση σαν δεύτερη πατρίδα μου - γράφει ο Νίκος στο βιογραφικό του το Σεπτέμβρη του 1983 - και οι ιστορίες από τους αγώνες του λαού μας που διάβαζα και τις διηγήσεις του Πατέρα μου κι από την άλλη η ίδια η ζωή μ' οδήγησαν σ' αυτόν τον δρόμο που διάλεξα».

Στα χρόνια που πήγαινε στο Γυμνάσιο προσπάθησε να οργανώσει ομάδα της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη στο Γυμνάσιο στη Σπερχειάδα μα η δικτατορία ανέτρεψε τα σχέδιά του γιατί δεν είχε την απαιτούμενη εμπειρία και την αναγκαία στήριξη από μια βάση κομματικής ή λαμπράκικης οργάνωσης. Μετά το Γυμνάσιο, το 1970 πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει, παρακολουθώντας την Ανωτέρα Σχολή Ηλεκτρονικών «Πάλμερ». Παράλληλα, δούλευε στις οικοδομές για να εξασφαλίζει τα έξοδα για τη ζωή του. Οι οικονομικές δυσκολίες τον ανάγκασαν να διακόψει τις σπουδές και το Γενάρη του 1972 κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία με ειδικότητα «Υψηλών Συχνοτήτων Εδάφους». Απολύθηκε το 1974 και ξαναεπιστρατεύτηκε με την επιστράτευση του Ιούλη για να απολυθεί τον Νοέμβρη. Σε όλα τα χρόνια, πριν πάει στρατιώτης ήταν υγιέστατος. Στα χρόνια της δικτατορίας, όταν υπηρετούσε, με απόφαση του NATO (βλέπε Αμερικάνων), έγιναν δοκιμαστικά εμβόλια «κατά της ηπατίτιδας», σε τρεις στρατούς χωρών του NATO, και όπως έγραψε το γερμανικό περιοδικό «DER - SPIEGEL» (1987 ή 1988), μετά τον «δοκιμαστικό εμβολιασμό» εμφανίστηκε σε αρκετούς στρατιώτες ηπατίτιδα Β' που στο σ. Ν.Κ. εκδηλώθηκε το 1986.

Το Γενάρη του 1975 έφυγε για σπουδές στη Γερμανία δουλεύοντας στη «Μερσεντές» και άλλες βιομηχανίες του Μονάχου και του Μπόχουμ. Στο Μόναχο ήρθε σε επαφή και οργανώθηκε το Φλεβάρη του ίδιου έτος σε Οργάνωση Βάσης της ΚΝΕ. Το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου οργανώθηκε στο ΚΚΕ. Το 1976 εκλέχτηκε στο Γραφείο της Περιοχής Βαυαρίας της ΚΝΕ και το '77 μέλος τους Παγγερμανικού Γραφείου της ΚΝΕ, το 1978 μέλος του Γραφείου Περιοχής της Βόρ. Ρηνανίας Βεστφαλίας του ΚΚΕ και από το 1979 περνάει ολοκληρωτικά στο Κόμμα σε διάφορες στελεχικές δουλιές, Γραφείο Γερμανίας κι ως το τέλος μέλος της Κομματικής Επιτροπής Γερμανίας του ΚΚΕ. Συμμετείχε ως εκλεγμένος αντιπρόσωπος της ΚΟ Γερμανίας σε όλα (εκτός 14ου που ήταν βαριά άρρωστος) τα Συνέδρια του Κόμματος. Το 1983 παντρεύτηκε με τη σ/σα του Φωτεινή Κοκόνη από τη Σιάτιστα Κοζάνης κι έζησαν 23 χρόνια αγαπημένοι. Στα χρόνια της βαριάς του ταλαιπωρίας η σ/σα Φωτεινή συμπαραστάθηκε στο σ/φο της Νίκο αγόγγυστα ως την τελευταία του στιγμή όπως ΠΡΕΠΕΙ σε μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟ.