Κατά 43,6% αυξήθηκαν το 2005 τα καθαρά κέρδη (μετά την αφαίρεση και των φόρων) των 171 εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αθηνών επιχειρηματικών ομίλων. Στο 3,9% ανέρχεται η ετήσια μεσοσταθμική «αύξηση» στους κατώτερους μισθούς και μεροκάματα, για το 2006, της προχτεσινής συμφωνίας ΓΣΕΕ - ΣΕΒ. Η πρώτη είναι έντεκα (11) και κάτι φορές μεγαλύτερη της δεύτερης. Προφανώς, όσοι μιλάνε για αντοχές της οικονομίας, έχουν πολύ περίεργη αντίληψη, τόσο για την έννοια της αντοχής, όσο και γι' αυτήν της οικονομίας. Ή, μήπως, υπάρχει και η παραμικρή αμφιβολία ότι τα καθαρά κέρδη των επιχειρηματιών το 2006 θα είναι ακόμη περισσότερες φορές μεγαλύτερα από το 3,4%, που ήδη έχει συμφωνήσει για το 2007 η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ;

Θυμάστε το παλιό γνωμικό «τρεις το λάδι, δυο το ξίδι, πέντε το λαδόξιδο»; Κάπως έτσι, επιχειρούσαν χτες διάφοροι «δημοσιογράφοι» και «οικονομικοί σχολιαστές» να τεκμηριώσουν τον «έντιμο συμβιβασμό» μεταξύ της ΓΣΕΕ και του ΣΕΒ. Διαβάστε τη συνειδητή λαθροχειρία των... έγκριτων σχολιαστών.

Σύμφωνα με τα πλάνα της κυβέρνησης για το 2006 και το 2007 θα έχουμε τα εξής: Για το 2006, πληθωρισμό 3,2% και αύξηση παραγωγικότητας 2,1%. Και για το 2007, πληθωρισμό 2,9% και αύξηση παραγωγικότητας 2,1%. Επομένως, το άθροισμα είναι για το 2006, 5,3%, για το 2007, 5% και γενικό άθροισμα διετίας 10,3%. Η προβλεπόμενη από τη συμφωνία ΓΣΕΕ - ΣΕΒ αύξηση είναι: 2,9% + 2,9% + 5,1% = 10,9%. Αρα, η αύξηση θα καλύψει την αύξηση του τιμαρίθμου, ολόκληρη την προβλεπόμενη αύξηση της παραγωγικότητας και θα περισσέψει κι από πάνω...

Υπάρχει, όμως, η εξής σημαντική διαφορά, ακόμη κι αν δεν πάρουμε υπόψη μας, ότι τα παραπάνω (τιμάριθμος και παραγωγικότητα) αφορούν στα επίσημα στοιχεία και, επομένως, είναι μακριά από την πραγματικότητα: Τα στοιχεία του πληθωρισμού και της παραγωγικότητας αφορούν στην ετήσια μεσοσταθμική αύξησή τους, ενώ η δεύτερη αύξηση του 2,9% (από 1/9/2006) αφορά μόνο σε τέσσερις μήνες του 2006 και η τρίτη του 5,1% (από 1/5/2007) σε οκτώ από τους δώδεκα μήνες του 2007.

Το μέσο κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) της Ελλάδας το 2004 ανήλθε στα 15.222 ευρώ, από 14.110 το 2003 και 13.059 το 2002, ανακοίνωσε τις προάλλες η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδας. Με άλλα λόγια, αυξάνεται συνεχώς ο παραγόμενος πλούτος από την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού. Και να 'στε σίγουροι, ότι το 2005 θα 'γινε ακόμη μεγαλύτερος κι από το 2004.

Αν αναρωτιέστε, τώρα, πώς γίνεται, να αυξάνεται κάθε χρόνο ο συνολικά παραγόμενος πλούτος και οι εργαζόμενοι να πορεύονται, έχοντας πλέον μόνιμο σύντροφό τους «το κάθε φέτος και χειρότερα», η εξήγηση είναι απλή: Αλλοι παράγουν τον πλούτο κι άλλοι τον μοιράζουν και τον απολαμβάνουν. Τον παράγουν όλοι όσοι δουλεύουν (oι πολλοί), ενώ τον μοιράζουν και τον απολαμβάνουν οι ελάχιστοι, που έχουν στα χέρια τους το «μαχαίρι» και το «πεπόνι» της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Αντε και με την βοήθεια συμβιβασμένων ηγεσιών, σαν της ΓΣΕΕ...