ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 5 Απρίλη 2006
Σελ. /32
Οι πυροδότες της ακρίβειας

Δε γνωρίζουμε, αν και πόσο θα καταγραφεί τους επόμενους μήνες στον επίσημο Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ), αλλά, σίγουρα, θα καταγραφεί από τα πορτοφόλια των εργαζομένων και των λαϊκών νοικοκυριών. Αναφερόμαστε στα σχετικά με τον «δείκτη τιμών παραγωγού στη βιομηχανία» στοιχεία, που έδωσε τις προάλλες στη δημοσιότητα η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας (ΕΣΥΕ). Δηλαδή, τα στοιχεία των τιμών, στις οποίες πωλούν τα εμπορεύματα (ντόπια και εισαγόμενα προϊόντα μεταποίησης) οι ιδιοκτήτες των εργοστασίων. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία αυτά, οι «τιμές παραγωγού» παρουσιάζουν ραγδαίες ανατιμήσεις, πολύ πάνω από τον τιμάριθμο λιανικής (ΔΤΚ). Συγκεκριμένα, το μήνα Φλεβάρη του 2006, σε σύγκριση με το Φλεβάρη του 2005, αυξήθηκαν σε ποσοστό 8,9% και σε μέσα επίπεδα 12μήνου 6,1%. Και λέμε, δε γνωρίζουμε, γιατί ο επίσημος ΔΤΚ δεν αντανακλά την πραγματική αύξηση του τιμάριθμου. Κι ακόμη περισσότερο δεν αντανακλά την αύξηση του τιμάριθμου της λαϊκής οικογένειας (οι τιμές των ειδών πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης αυξάνονται με γρηγορότερους ρυθμούς, απ' αυτές των ειδών πολυτελείας).

Πάντως, όλ' αυτά δεν αποκαλύπτουν μόνον ποιοι πραγματικά πυροδοτούν την ακρίβεια και καταληστεύουν τα λαϊκά εισοδήματα, αλλά και την ανάγκη αποφασιστικής καταδίκης της αντιλαϊκής πολιτικής, της ενίσχυσης και κλιμάκωσης των αγώνων με τα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ.

Αυξήσεις κοροϊδία

«Τορπιλίσαμε την πολιτική λιτότητας. Δύσκολη διαπραγμάτευση και έντιμος συμβιβασμός» δήλωσε προχτές ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και επικεφαλής της ΠΑΣΚΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, μετά την «ιστορική συμφωνία», ενώ ο Ν. Πουπάκης, γγ της ΓΣΕΕ και πρόεδρος της ΔΑΚΕ, σημείωσε: «Είναι ένα καλό αποτέλεσμα».

Για να εκτιμήσετε, λοιπόν, συγκεκριμένα και χεροπιαστά τα προαναφερόμενα, διαβάστε τον διπλανό πίνακα, όπου αναφέρονται συγκεκριμένα οι... αυξήσεις και η μετάφρασή τους σε ευρώ, τόσο στον κατώτερο μισθό, όσο και στο κατώτερο μεροκάματο. Κι αφού βγάλετε τις εκτιμήσεις και τα συμπεράσματά σας, σας συμβουλεύουμε να ξεκινήσετε από τώρα τα σχέδια για το πώς θα ξοδέψετε την πρώτη αύξηση κατά 0,7 ευρώ τη μέρα, τη δεύτερη κατά 0,8 ευρώ από την 1η Σεπτέμβρη και την τρίτη κατά 1,5 ευρώ τη μέρα από 1η Μάη του 2007. Μην παραπάρετε φόρα, όμως, γιατί οι... αυξήσεις αυτές είναι στο μεικτό μεροκάματο. Στην πραγματικότητα είναι ακόμη μικρότερες...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι ενορχηστρωτές

«Καλή η συμφωνία, τόσο για τους εργαζόμενους, όσο και για την οικονομία», ήταν η χτεσινή δήλωση του υπουργού Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη, για την προχτεσινή συμφωνία - πρόκληση μεταξύ ΓΣΕΕ και ΣΕΒ. «Το ΠΑΣΟΚ χαιρετίζει τη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων, που αποτελεί μάθημα για την αλαζονεία Αλογοσκούφη, να εξαγγείλει με φαξ αυξήσεις κάτω του πληθωρισμού στο Δημόσιο», δήλωσε η Β. Παπανδρέου, υπεύθυνη του Τομέα Οικονομίας και Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ. Προφανώς, για όσους αμφέβαλλαν, σχετικά με την ταυτότητα των πραγματικών ενορχηστρωτών της επαίσχυντης συμφωνίας, που έφεραν σε πέρας οι «τοποτηρητές» τους στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

«Αλληθώρισε» ο υπουργός Υγείας

Το νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» είχε προγραμματίσει να επισκεφτεί χτες ο υπουργός Υγείας. Μάλιστα, την προγραμματισμένη ώρα, διευθυντικά στελέχη είχαν βγει στην αυλή του νοσοκομείου για να τον προϋπαντήσουν. Ομως ...παρατάχτηκαν και εκπρόσωποι των εργαζομένων και των γιατρών και περίμεναν τον υπουργό να του εκθέσουν αιτήματα για την αντιμετώπιση της τριτοκοσμικής - κατά τη δική του έκφραση - κατάστασης στα νοσοκομεία.

Ο υπουργός, όμως, δεν πήγε τελικά στον «Ευαγγελισμό». Προφανώς, ενημερώθηκε για την προετοιμαζόμενη «υποδοχή» και «αλληθώρισε» προς το Οφθαλμιατρείο Αθηνών, όπου και πραγματοποίησε έκτακτη επίσκεψη.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Υπόλογοι απέναντι στους εργαζόμενους

Με όποιες μαθηματικές αλχημείες κι αν επιχειρήσουν να παρουσιάσουν το ζήτημα, η ουσία παραμένει ίδια: Με βάση τη συμφωνία, στην οποία κατέληξαν προχτές η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και οι εργοδοτικές ενώσεις, οι «αυξήσεις» στους μισθούς και τα μεροκάματα για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δεν ξεπερνούν τα 80 λεπτά του ευρώ μεικτά τη μέρα! Αυτό ήταν το «επίτευγμα» των κοινωνικών εταίρων και κύρια της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η οποία για μια ακόμη φορά φρόντισε να αλυσοδέσει τους εργαζόμενους σε μια διετή Σύμβαση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των βιομηχάνων, προδιαγράφοντας παράλληλα τις «αυξήσεις» στις κλαδικές Συμβάσεις που ακολουθούν.

Η αντεργατική συμφωνία αποτελεί ένα ακόμα προδιαγεγραμμένο έγκλημα σε βάρος της εργατικής τάξης. Από τις 19 Δεκέμβρη του 2005, οπότε και πραγματοποιήθηκε η πρώτη διαπραγματευτική συνάντηση, μέχρι και την περασμένη Δευτέρα, εργοδότες και ΓΣΕΕ αναλώνονταν σε ένα διαρκές παζάρι μειοδοσίας στα δικαιώματα της εργατικής τάξης, για να καταλήξουν μετά από έξι συναντήσεις στις «αυξήσεις» της ντροπής. Η υποχωρητικότητα της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας από συνάντηση σε συνάντηση, η εσκεμμένη ολιγωρία της να απαντήσει με απεργία την ώρα που κορυφώνονταν οι εργοδοτικές προκλήσεις, μαρτυρούν την προειλημμένη από καιρό απόφαση της ΓΣΕΕ να δώσει τα χέρια με τις ενώσεις των εργοδοτών, βαφτίζοντας «αυξήσεις» τα ψίχουλα.

Στην τελική συμφωνία, καθοριστική ήταν η συμβολή της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η μεν πρώτη, παρά τις κατά καιρούς δημαγωγικές κορόνες υπουργών και στελεχών της, δεν έκρυψε ποτέ την πρεμούρα της να κλείσει το θέμα της Σύμβασης στα όρια των εργοδοτικών προτάσεων και των «αντοχών» της υπερκερδοφορίας των επιχειρήσεων. Το ΠΑΣΟΚ, κοροϊδεύοντας ανοιχτά τους εργαζόμενους, χαρακτήρισε «πρόκληση» τις προτάσεις του ΣΕΒ στις πρώτες διαπραγματευτικές συναντήσεις, για να σπεύσει προχτές να πανηγυρίσει πρώτο για τη συμφωνία, η οποία ελάχιστα απέχει από τις «αυξήσεις» που από την πρώτη στιγμή κατέθεσαν στο τραπέζι οι βιομήχανοι.

Κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, ΣΕΒ και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, είναι όλοι τους υπόλογοι απέναντι στους εργαζόμενους. Το ίδιο και η παράταξη του ΣΥΝ στη ΓΣΕΕ, η οποία επιχειρεί μονόπλευρα να επιρρίψει τις ευθύνες για τη συμφωνία στον ΣΕΒ, βγάζοντας επί της ουσίας «λάδι» την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, με τις οποίες μέχρι τέλους παρέμεινε στο τραπέζι της στημένης συμπαιγνίας. Είναι όλοι τους θιασώτες της «εργασιακής ειρήνης». Της υποταγής, δηλαδή, των εργαζομένων στα κελεύσματα του κεφαλαίου, της διακηρυγμένης από την ΕΕ «ανταγωνιστικότητας».

Οι εργαζόμενοι έχουν μπροστά τους τη μάχη των κλαδικών Συμβάσεων. Και σ' αυτήν την κατεύθυνση, η επιτυχία της απεργίας στις 13 Απρίλη που έχουν ήδη κηρύξει Ομοσπονδίες, συνδικάτα και σωματεία του ΠΑΜΕ, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει γροθιά στο στομάχι των «κοινωνικών εταίρων» και των κομμάτων τους. Να πάρει απάντηση η αντεργατική ομοφωνία τους. Οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη, η οποία πολλαπλασιάζεται όταν πατάει σε στέρεα πολιτικά και ταξικά συμπεράσματα, από κάθε μικρή ή μεγάλη μάχη.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ