ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Υποταγμένος δάσκαλος - σκυφτό παιδί

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα ΝΕΑ

Προς τρίτη βδομάδα με κλειστά σχολεία. Δεν είναι κάτι που μπορείς να το προσπερνάς.

Είναι η στιγμή που κανείς δεν έχει δικαίωμα να μιλά για τα κλειστά σχολεία σαν απλά παιδοφυλακτήρια.

Αυτό που συμβαίνει στα σχολεία ξεπερνά την ανάγκη «πού θα αφήσω το παιδί, τώρα που απεργούν οι δάσκαλοι».

Δεδομένο, χρόνια τώρα, ότι δέσμιοι της πολιτικής τους επιλογής ή με το ΠΑΣΟΚ, ή με τη ΝΔ, πολλοί δάσκαλοι έκαναν γαργάρα την κατάντια του σχολείου, γίνονταν και υπέρμαχοι της θέσης «οι γονείς να πληρώσουν».

Τελικά, όμως, βγήκαν στο δρόμο. Για την οικονομική τους ανάγκη. Να στηριχτεί αυτό το δίκιο. Μόνο που δε φτάνει. Αυτό που διακυβεύεται στην Παιδεία είναι πολύ πιο σοβαρό από την οικονομική κατάσταση των δασκάλων. Και καθώς, μπροστά μας είναι οι εκλογές που το πράσινο και μπλε στο χάρτη θα χρησιμοποιηθεί ένθεν κακείθεν σαν επιβράβευση μιας και ενιαίας πολιτικής που 30 τόσα χρόνια τώρα προωθεί την αμορφωσιά, ας το σκεφτούμε και κάπως αλλιώς...

Ο δάσκαλος δεν είναι όποιος κι όποιος. Εχει τόσο μεγάλη ευθύνη που δεν μπορεί να λειτουργεί κάθε φορά ανάλογα με το κόμμα που είναι στην κυβέρνηση.

Είναι σίγουρο πως ακόμα κι ανάμεσα στους ψηφοφόρους της ΝΔ υπάρχουν δάσκαλοι με ευαισθησίες, που καταλαβαίνουν πως κάτι δεν πάει καλά με την προωθούμενη αμορφωσιά.

Δεν ξεχωρίζουμε κανέναν. Ζητάμε, όμως, αξιώνουμε από τον δάσκαλο να αρθεί στο ύψος της εμπιστοσύνης που του δείχνει το βλαστάρι μας. Οσοι είναι γονείς, ξέρουν πως είναι προτιμότερο να βλαστημήσεις μπροστά στο παιδί όλα τα άγια, παρά να μειώσεις στα μάτια του τον δάσκαλο. Το παιδί εμπιστεύεται, έχει ανάγκη να εμπιστεύεται τον δάσκαλό του. Ελπίζουμε πως αυτό το κατανοεί και ο δάσκαλος και πως το πρώτο μάθημα που θα παραδώσει μόλις επιστρέψει στην τάξη θα είναι αυτό: Αξιοπρέπεια, παιδιά μου, αυτό είναι το σπουδαίο για να είμαστε άνθρωποι.

Σ' έναν τέτοιο δάσκαλο είμαστε πλάι. Θα βρούμε λύση με τα προβλήματα που γεννά η απεργία, θα κάνουμε βάρδιες στη φύλαξη, θα χάσουμε μεροκάματα, είναι πολύ σπουδαία η μάχη που δίνεται στα σχολεία. Είναι δική μας μάχη. Οχι μόνο των γονιών. Κάθε ανθρώπου που κατανοεί πως με δασκάλους υποταγμένους, υποτελείς, υποταγμένα - υποτελή θα βγουν και τα παιδιά.

Ποιος ονειρεύεται τέτοιο μέλλον για το αύριο της κοινωνίας μας;

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ ΣΟΥ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΛΑΘΟΣ» Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ: «Οπως και με τους φοιτητές το περασμένο καλοκαίρι, έτσι και τώρα με τους δασκάλους η υπουργός Παιδείας, κυρία Μαριέττα Γιαννάκου διαπράττει το ίδιο λάθος. Διαβουλεύεται, προκαλώντας και υβρίζοντας (...) το δυστύχημα είναι ότι την πληρώνουν τα παιδιά και οι γονείς. Για δεύτερη εβδομάδα από την έναρξη του σχολικού έτους, οι μαθητές του Δημοτικού δεν έχουν ακόμη εισέλθει στις αίθουσες. Προσμετρά αυτό το κόστος η κυρία υπουργός;» (από το κύριο άρθρο στο «ΒΗΜΑ»).

ΟΥΤΕ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ «ΧΕΙΡΙΣΜΩΝ»: «Η εξέλιξη που τείνει να λάβει η απεργία των δασκάλων ίσως κρύβει κινδύνους για τη Νέα Δημοκρατία ίσως όμως κρύβει και ευκαιρίες, αρκεί να γίνουν οι σωστοί χειρισμοί (...) αν η ΝΔ θέλει, όμως, να κερδίσει αυτήν τη μάχη, οφείλει, νομίζω, η υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου να βγει στην τηλεόραση και να κάνει διάλογο με τον πρόεδρο της ΔΟΕ δη-μο-σίω-ς. Οχι να τους στέλνει τον τεχνοκράτη, καθ' όλα άξιο γενικό γραμματέα κ. Καραμάνο. Ο πρόεδρος Κλίντον στην αυτοβιογραφία του γράφει πως όταν έχεις να αντιμετωπίσεις οργανωμένες μειοψηφίες αλλά έχεις μαζί σου το δίκαιο και τις σιωπηρές πλειοψηφίες "κινήσου επιθετικά". Αντί, λοιπόν, να κάθεται να παρακολουθεί την προσπάθεια απαξίωσής της με διαστρέβλωση των δηλώσεών της, ας βγει στις ρούγες. Στα ίσια» (ο Μανώλης Κοττάκης στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΜΕ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ «ΓΚΑΛΟΠ» ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ: «Η στάθμευση, το κυκλοφοριακό και η καθαριότητα είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που ταλαιπωρούν τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου, σύμφωνα με έρευνα που έκανε η εταιρεία Focus σε 23 μεγάλους δήμους της Αττικής (...) όλοι οι κάτοικοι των 23 πόλεων, πλην Φιλοθέης, δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στο θέμα της ελλιπούς αστυνόμευσης και στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας» (η άκρως «επιστημονική» έρευνα της γνωστής και για τις ραδιοφωνικές μετρήσεις εταιρείας «Focus» στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Να γίνει η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ υπόθεση όλων των εργαζομένων

ΤΑ ΝΕΑ: Ανέντιμο να ζητάτε αυξήσεις!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ηλεκτρο-σοκ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΜΕΤΩΠΙΚΗ με θύματα τους μαθητές

ΕΘΝΟΣ: Η ...ΑΥΤΗΣ Εντιμότης

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Κλειστά σχολεία και συλλαλητήρια

ΑΥΓΗ: Χάρισμα στη Minoan 4 δισ. δραχμές

Ο ΛΟΓΟΣ: ΠΑΙΔΕΙΑ του δρόμου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΠΙΣΩ από τις κινητοποιήσεις των δασκάλων

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Πυρά ΣΕΒ στην κυβέρνηση

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 10.597 ευκαιρίες εργασίας

ΑΥΡΙΑΝΗ: H SAIC ΕΣΤΗΣΕ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ των υποκλοπών

ΤΟ ΒΗΜΑ: Και μας άκουγαν και μας έβλεπαν!

Αυτήν την κατάντια μας παρουσιάζουν ως πρότυπο

«Μόλις άνοιξαν τα σχολεία στην Αμερική, πολλοί δάσκαλοι δημοσίων σχολείων άρχισαν να παρατηρούν σημαντικές ελλείψεις σε μολύβια, χαρτί, βιβλία. Τι να κάνουν κι αυτοί, έβαλαν το χέρι βαθιά στην τσέπη (τη δική τους). Τα αμερικανικά δημόσια σχολεία έχουν περικόψει τις δαπάνες τους κι έτσι συχνά οι δάσκαλοι είναι εκείνοι που αναλαμβάνουν να καλύψουν τις ελλείψεις. Αυτή η "ιδιωτική πρωτοβουλία" στις αγορές σχολικού υλικού έχει γίνει μέρος της κουλτούρας των δημοσίων σχολείων, όπως άλλωστε και η επιπλέον εργασία των δασκάλων για να βαθμολογούν τα γραπτά των μαθητών ή για να βοηθούν όσους δυσκολεύονται. Σε άλλα επαγγέλματα τέτοια αυτοθυσία αμείβεται (...) σε πολλές περιοχές ιδιωτικές εταιρείες "υιοθετούν" μια σχολική τάξη και προσφέρουν δωρεά για τις ανάγκες της (...) είναι σωστό να χρησιμοποιείται ιδιωτικό χρήμα για έναν δημόσιο σκοπό όπως είναι η εκπαίδευση των παιδιών; Ετσι υπονομεύεται η στήριξη των δημόσιων σχολείων από το κράτος (...) αν οι κυβερνήσεις δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις ανάγκες της δημόσιας εκπαίδευσης, τότε τι θα απομείνει από αυτήν; Η μόρφωση των γενεών αποτελεί κοινωνικό χρέος. Είναι κατάντια να περιμένει ένα κράτος από τη φιλανθρωπία» (ο Ρούσσος Βρανάς στα ΝΕΑ).

Πόσο δίκιο έχει και πού να το βρει...

«Εχω δώσει πολλές φορές και δεν πρόκειται να ξαναδώσω ποτέ. Δεν καταλαβαίνω αυτό το πανηγύρι που γίνεται κάθε τρεις και λίγο. Ας βάλουν ευθέως και βαθιά το χέρι στην τσέπη οι φιλάνθρωποι. Ζητάνε έργα από εμάς χωρίς να σκέφτονται πώς ζούμε, πόσα έργα έχουμε πουλήσει μέσα στη χρονιά. Θυμάμαι πως όταν υπολόγισα το κόστος των μπουφέ και των ανδρών ασφαλείας μιας τέτοιας εκδήλωσης σκέφτηκα ότι δε χρειάζονται πίνακες. Αν διέθεταν μόνο αυτά τα χρήματα για το σκοπό αυτό ήταν αρκετό. Πιστεύω τελικά πως η φιλανθρωπία προσβάλει τον ίδιο τον άνθρωπο» (ο ζωγράφος Δήμος Σκουλάκης στα ΝΕΑ).