Ο δάσκαλος με το μαθητή, ο γονιός με το παιδί του, ο εργαζόμενος με το φοιτητή, όλοι συναντήθηκαν στο δρόμο, στον κοινό αγώνα για την Παιδεία. Γιατί «η σημερινή Παιδεία δεν είναι αυτό που χρειάζονται τα παιδιά μας. Η γνώση είναι αποσπασματική, δε θέλουν τα παιδιά μας να μάθουν να σκέφτονται ολοκληρωμένα», όπως έλεγε η εργαζόμενη μητέρα.

Και γιατί πλασάρεται αυτή η Παιδεία σήμερα; Γιατί «το κεφάλαιο χρησιμοποιεί την Παιδεία ως ιδεολογικό όπλο, ώστε, αντί να αφυπνίζει, να χειραγωγεί», όπως είπε η φοιτήτρια της Φιλοσοφικής. Και μάλιστα, δεν πλασάρεται απλώς, αλλά πουλιέται κιόλας: «Με την "ευέλικτη ζώνη" θα ζητάμε π.χ. από τα "Goody's" να χρηματοδοτήσουν διάφορα προγράμματα», μας είπε η δασκάλα από την Αγ. Βαρβάρα. Πώς να μη φωνάξεις λοιπόν, «ακούστε τι λένε οι εκπαιδευτικοί, έξω από τα σχολεία οι χορηγοί»! Πώς να μην αγανακτείς και να μην της εκφράσεις τη συμπαράστασή σου όταν σου εξηγεί πως στο σχολείο που διδάσκει υπάρχουν μόλις 2 υπολογιστές για περισσότερα από 200 παιδιά.

Κοινά τα αιτήματα, κοινές, οι ανάγκες, οι αγωνίες, κοινός, λοιπόν, πρέπει να είναι κι ο αγώνας. «Αποτέλεσμα δε θα υπάρχει αν δε συνδεθεί το κίνημα των εκπαιδευτικών με το κίνημα όλων των εργαζομένων, αλλά και με όλους τους φοιτητές, τους μαθητές»... Δεν ξεχωρίζεις αν αυτό το είπε ο εκπαιδευτικός, ο εργάτης, η φοιτήτρια... γιατί όλοι με τον τρόπο τους αυτό τόνιζαν. Γι' αυτό πήραν τη θέση τους στα μπλοκ των ταξικών δυνάμεων, με τα λάβαρα του ΠΑΜΕ για το δίκιο της τάξης τους.