«Φτάνει πια με τους ξεπουλημένους». Σε κάθε χώρο δουλιάς επιβεβαιώνεται το σύνθημα στο πανό του ΠΑΜΕ

Η ...αγωνία των συμβιβασμένων συνδικαλιστών για την εφαρμογή των εργοδοτικών σχεδίων ήταν τέτοια που έφτασαν στο σημείο να «εγκρίνουν» (όπως ισχυρίζονται) την επιχειρησιακή σύμβαση σε συνεδρίαση της διοίκησης του σωματείου από την οποία απουσίαζαν τα 4 από τα 7 μέλη (οι 3 εκπρόσωποι των ταξικών δυνάμεων και ο Κ. Λέγγας). Στη συνέχεια και αφού ο Κ. Λέγγας αποχώρησε από την παράταξη της ΠΑΣΚΕ, καταγγέλλοντας μεταξύ άλλων «έλλειψη συλλογικότητας στη λήψη αποφάσεων» και «μη τήρηση δημοκρατικών διαδικασιών», μεθόδευσαν την καθαίρεση του συνδικαλιστή με τις ψήφους 15 ατόμων σε σύνολο 25 που συμμετείχαν σε Γενική Συνέλευση, όταν τα μέλη του σωματείου είναι πάνω από 185..!

Οι μεθοδεύσεις των δυνάμεων του εργοδοτικού συνδικαλισμού μπορούν να ερμηνευτούν σωστά μόνο αν αναδειχτεί το περιεχόμενο της νέας σύμβασης. Με την οποία ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ βάζουν πλάτη για τη γενίκευση σε όλες τις ειδικότητες των «εξτρά», με απασχόληση «μέχρι ποσοστού 10% του συνόλου των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης», ακόμα και για 20 ημερομίσθια, συνεχόμενα ή διακεκομμένα ανά μήνα. Πρωτοστατούν δηλαδή στην επιτάχυνση της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, αφού μέχρι σήμερα, το καθεστώς των «εξτρά» εφαρμοζόταν κύρια στην ειδικότητα των σερβιτόρων, με το επιχείρημα των ξενοδόχων ότι υπάρχουν έκτακτες ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν (όπως για παράδειγμα σε δεξιώσεις κλπ.).

Επιπλέον, οι γαλαζοπράσινοι συνδικαλιστές έχουν το θράσος να προβάλλουν σαν κατάκτηση τη... μία μέρα άδεια παραπάνω που προσφέρει η εργοδοσία «σε αναγνώριση της προϋπηρεσίας και αφοσίωσης των εργαζομένων» (όπως σημειώνεται στη «σύμβαση»), μόνο όμως για όσους συμπληρώνουν 20 χρόνια δουλιάς. Κάτι που εμφανίζεται μάλιστα ως αντάλλαγμα στις μηδενικές αυξήσεις που δίνει η διεύθυνση του «Λήδρα Μάριοτ» για το 2006.

Με τις άθλιες μεθοδεύσεις τους ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ έσυραν τους ξενοδοχοϋπαλλήλους σε διετή ομηρία, υπογράφοντας σύμβαση για δύο χρόνια, ακολουθώντας την απαράδεκτη τακτική της ΓΣΕΕ, όπως εξηγεί στο «Ρ» ο Κ. Λέγγας. «Αυτοί οι άνθρωποι δεν υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων. Η τακτική τους ήταν να μην κοντράρουμε την εργοδοσία, να πηγαίνουμε το θέμα "λάου-λάου"» προσθέτει ο συνδικαλιστής. Εξάλλου στην επιστολή με την οποία τον Ιούλη του 2006 ανακοίνωνε την αποχώρησή του από την παράταξη της ΠΑΣΚΕ σημείωνε ότι «οι εργαζόμενοι πρέπει να γνωρίζουν ότι κανένας δεν τους δίνει έτοιμες λύσεις στα προβλήματά τους αν δεν παλέψουν και εκείνοι από την πλευρά τους» και τόνιζε: «Τα σωματεία των εργαζομένων πρέπει να χαρακτηρίζονται από τις δημοκρατικές διαδικασίες, από τη συλλογική δράση, από την ταξική ενότητα και από τη διεκδίκηση βελτίωσης όρων αμοιβής και δουλιάς».

Την απαράδεκτη συμπεριφορά του προεδρείου του σωματείου στο ξενοδοχείο «Λήδρα Μάριοτ», καταγγέλλει με ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αθήνας.

Υπογραμμίζει ότι τέτοιες μεθοδεύσεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού «βοηθάνε αποφασιστικά την εργοδοσία να φιμώσει και να χειραγωγήσει όσους αντιστέκονται, αγωνίζονται και διεκδικούν όλα όσα δικαιούμαστε». Και προσθέτει ότι «το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει αντιμετωπίσει τέτοια φαινόμενα σήψης σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του κι έχει καταφέρει να αποκαλύψει και να απομονώσει αυτούς που με πρόσχημα τη συνδικαλιστική τους ιδιότητα πρόδωσαν τα συμφέροντα της τάξης τους».

Θυμίζουμε ότι την περασμένη άνοιξη, η ΠΑΣΚΕ είχε διαγράψει συνδικαλίστρια από το σωματείο των εργαζομένων στο Καζίνο της Πάρνηθας όταν είχε καταδικάσει τη σύμβαση της ντροπής με την οποία ΓΣΕΕ και ΣΕΒ συμφώνησαν στην «αύξηση» των 0,77 ευρώ μεικτά το μήνα...!

Η εντεινόμενη αντεργατική επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων συνοδεύεται από αυταρχικά μέτρα που αποσκοπούν στην καταστολή των αντιδράσεων αλλά και από πρακτικές διαμόρφωσης υποταγμένων συνειδήσεων. Στις πρακτικές αυτές εντάσσεται και η αφομοίωση τυποποιημένων συμπεριφορών, όπως αυτές που χρησιμοποιούνται και στο χώρο των τραπεζών.

Μέσα από σεμινάρια, οι εργαζόμενοι βαφτίζονται «στελέχη» και ας αμείβονται με τρεις και εξήντα, οι θέσεις εργασίας αποκτούν βαρύγδουπους ψευδεπίγραφους τίτλους και ταυτόχρονα επιχειρείται η καλλιέργεια της πλέον αντιδραστικής ιδέας, ότι κεφάλαιο και εργαζόμενοι έχουν κοινά συμφέροντα! Ο ανταγωνισμός, οι ευέλικτες μορφές εργασίας, η οικονομική αντοχή της επιχείρησης, αποτελούν έννοιες που οι εργαζόμενοι πρέπει να αποδεχτούν και να στηρίξουν.

Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελούν οι κανόνες που καλούνται να υιοθετήσουν οι εργαζόμενοι στην Τράπεζα Κύπρου. Οι κανόνες αυτοί αφορούν ακόμα στον τρόπο που πρέπει να ντύνονται οι εργαζόμενοι. Στο πρώτο κεφάλαιο του κανονισμού που φέρει τον τίτλο «Πρότυπα επαγγελματικής συμπεριφοράς», η εργοδοσία ορίζει ότι το προφίλ του βοηθητικού προσωπικού είναι «η υπερπήδηση μικροπροβλημάτων που δυσχεραίνουν την εξυπηρέτηση (π.χ. προσφορά καθίσματος)». Πιο κάτω ορίζονται πρότυπα τηλεφωνικής επικοινωνίας με τους πελάτες της τράπεζας. Αν ο χρόνος απάντησης του τηλεφωνήματος είναι μετά από 4 χτυπήματα θεωρείται «άμεση εξυπηρέτηση» μετά από 5-7 χτυπήματα «καθυστέρηση» και πάει λέγοντας. Επίσης, αναφέρονται συγκεκριμένες φράσεις που πρέπει να ειπωθούν από τον «πωλητή» όπως να αναφέρεται «συχνά το όνομα του συνομιλητή».

Το δεύτερο κεφάλαιο τιτλοφορείται «Επαγγελματική Εμφάνιση Αντρών». Το απαραίτητο ένδυμα είναι το κουστούμι. Οι άντρες εργαζόμενοι πρέπει να προτιμούν «μαύρα, μπορντό ή σκούρα καφέ παπούτσια, με λεπτή σόλα. Επιλέξτε παπούτσια με κορδόνια ή μοκασίνια χωρίς αγκράφες. Η ζώνη είναι καλό να συνδυάζεται με τα παπούτσια και οι κάλτσες με το παντελόνι. Οσον αφορά τις ζώνες, είναι αναγκαίες γιατί βοηθούν το παντελόνι να στηριχτεί στη μέση σας».

Πιο κάτω: «επιλέξτε μονόχρωμες κάλτσες», «επιλέξτε άφτερ σέιβ και κολόνια με λεπτό διακριτικό άρωμα», «πλένεται τα δόντια σας μετά από κάθε γεύμα. Επισκεφθείτε τον οδοντίατρό σας δύο φορές το χρόνο για καθαρισμό» και πολλά άλλα ακόμα. Τα ίδια περίπου αναφέρονται και στο τρίτο κεφάλαιο για τις γυναίκες που πρέπει να ξέρουν ότι «το ιδανικό μάκρος (σ.σ. της φούστας τους) για το ντύσιμο στο γραφείο είναι από το γόνατο έως τη μέση της γάμπας (5 εκατοστά από το γόνατο έως 10 εκατοστά κάτω από το γόνατο)», «καλό είναι να αποφεύγονται τα ψηλά τακούνια και οι διπλές σόλες», να προτιμούνται «τα λεπτά καλσόν στο χρώμα του δέρματος» κλπ.

Στο τελευταίο κεφάλαιο περιγράφονται οι τεχνικές πωλήσεων. Μεταξύ αυτών είναι ότι ο εργαζόμενος πωλητής πρέπει να χρησιμοποιεί μια «θετική γλώσσα του σώματος» στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων: η ελαφριά κλίση του σώματος προς τα εμπρός, οι ανοιχτές κινήσεις, παλάμες προς τα έξω, η προσαρμογή της ταχύτητας της ομιλίας με αυτή του πελάτη. Οπως επίσης και η προσαρμογή της συμπεριφοράς του εργαζόμενου στη συμπεριφορά του πελάτη.

Οι παραπάνω οδηγίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν αστείες αν δεν ήταν επικίνδυνες και δε στόχευαν απευθείας στη διάβρωση της συνείδησης των εργαζομένων και στη μετατροπή τους σε υποταγμένα «ρομποτάκια» που θα μιλάνε, θα κινούνται και θα ντύνονται σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Και φυσικά οι οδηγίες που αφορούν στην αισθητική και την υγιεινή του εργαζόμενου δε δίνονται για το καλό το δικό τους αλλά γιατί αυτό υπαγορεύουν οι τεχνικές αύξησης των κερδών του κεφαλαίου.