Η εντεινόμενη αντεργατική επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων συνοδεύεται από αυταρχικά μέτρα που αποσκοπούν στην καταστολή των αντιδράσεων αλλά και από πρακτικές διαμόρφωσης υποταγμένων συνειδήσεων. Στις πρακτικές αυτές εντάσσεται και η αφομοίωση τυποποιημένων συμπεριφορών, όπως αυτές που χρησιμοποιούνται και στο χώρο των τραπεζών.

Μέσα από σεμινάρια, οι εργαζόμενοι βαφτίζονται «στελέχη» και ας αμείβονται με τρεις και εξήντα, οι θέσεις εργασίας αποκτούν βαρύγδουπους ψευδεπίγραφους τίτλους και ταυτόχρονα επιχειρείται η καλλιέργεια της πλέον αντιδραστικής ιδέας, ότι κεφάλαιο και εργαζόμενοι έχουν κοινά συμφέροντα! Ο ανταγωνισμός, οι ευέλικτες μορφές εργασίας, η οικονομική αντοχή της επιχείρησης, αποτελούν έννοιες που οι εργαζόμενοι πρέπει να αποδεχτούν και να στηρίξουν.

Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελούν οι κανόνες που καλούνται να υιοθετήσουν οι εργαζόμενοι στην Τράπεζα Κύπρου. Οι κανόνες αυτοί αφορούν ακόμα στον τρόπο που πρέπει να ντύνονται οι εργαζόμενοι. Στο πρώτο κεφάλαιο του κανονισμού που φέρει τον τίτλο «Πρότυπα επαγγελματικής συμπεριφοράς», η εργοδοσία ορίζει ότι το προφίλ του βοηθητικού προσωπικού είναι «η υπερπήδηση μικροπροβλημάτων που δυσχεραίνουν την εξυπηρέτηση (π.χ. προσφορά καθίσματος)». Πιο κάτω ορίζονται πρότυπα τηλεφωνικής επικοινωνίας με τους πελάτες της τράπεζας. Αν ο χρόνος απάντησης του τηλεφωνήματος είναι μετά από 4 χτυπήματα θεωρείται «άμεση εξυπηρέτηση» μετά από 5-7 χτυπήματα «καθυστέρηση» και πάει λέγοντας. Επίσης, αναφέρονται συγκεκριμένες φράσεις που πρέπει να ειπωθούν από τον «πωλητή» όπως να αναφέρεται «συχνά το όνομα του συνομιλητή».

Το δεύτερο κεφάλαιο τιτλοφορείται «Επαγγελματική Εμφάνιση Αντρών». Το απαραίτητο ένδυμα είναι το κουστούμι. Οι άντρες εργαζόμενοι πρέπει να προτιμούν «μαύρα, μπορντό ή σκούρα καφέ παπούτσια, με λεπτή σόλα. Επιλέξτε παπούτσια με κορδόνια ή μοκασίνια χωρίς αγκράφες. Η ζώνη είναι καλό να συνδυάζεται με τα παπούτσια και οι κάλτσες με το παντελόνι. Οσον αφορά τις ζώνες, είναι αναγκαίες γιατί βοηθούν το παντελόνι να στηριχτεί στη μέση σας».

Πιο κάτω: «επιλέξτε μονόχρωμες κάλτσες», «επιλέξτε άφτερ σέιβ και κολόνια με λεπτό διακριτικό άρωμα», «πλένεται τα δόντια σας μετά από κάθε γεύμα. Επισκεφθείτε τον οδοντίατρό σας δύο φορές το χρόνο για καθαρισμό» και πολλά άλλα ακόμα. Τα ίδια περίπου αναφέρονται και στο τρίτο κεφάλαιο για τις γυναίκες που πρέπει να ξέρουν ότι «το ιδανικό μάκρος (σ.σ. της φούστας τους) για το ντύσιμο στο γραφείο είναι από το γόνατο έως τη μέση της γάμπας (5 εκατοστά από το γόνατο έως 10 εκατοστά κάτω από το γόνατο)», «καλό είναι να αποφεύγονται τα ψηλά τακούνια και οι διπλές σόλες», να προτιμούνται «τα λεπτά καλσόν στο χρώμα του δέρματος» κλπ.

Στο τελευταίο κεφάλαιο περιγράφονται οι τεχνικές πωλήσεων. Μεταξύ αυτών είναι ότι ο εργαζόμενος πωλητής πρέπει να χρησιμοποιεί μια «θετική γλώσσα του σώματος» στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων: η ελαφριά κλίση του σώματος προς τα εμπρός, οι ανοιχτές κινήσεις, παλάμες προς τα έξω, η προσαρμογή της ταχύτητας της ομιλίας με αυτή του πελάτη. Οπως επίσης και η προσαρμογή της συμπεριφοράς του εργαζόμενου στη συμπεριφορά του πελάτη.

Οι παραπάνω οδηγίες θα μπορούσαν να θεωρηθούν αστείες αν δεν ήταν επικίνδυνες και δε στόχευαν απευθείας στη διάβρωση της συνείδησης των εργαζομένων και στη μετατροπή τους σε υποταγμένα «ρομποτάκια» που θα μιλάνε, θα κινούνται και θα ντύνονται σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Και φυσικά οι οδηγίες που αφορούν στην αισθητική και την υγιεινή του εργαζόμενου δε δίνονται για το καλό το δικό τους αλλά γιατί αυτό υπαγορεύουν οι τεχνικές αύξησης των κερδών του κεφαλαίου.