Να λοιπόν μια πολύ «ωραία» εκδοχή της περίφημης «σύμπραξης του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα». Διότι αν μη τι άλλο ο βουλευτής της ΝΔ (και οι υπόλοιποι στη Λάρισα για τους οποίους υπάρχουν ανάλογα χαρτιά) είναι δημόσιος άντρας. Συνεπώς, μετά τη χτεσινή αποκάλυψη του «Ρ», ότι λίστες με ανέργους στέλνονται στην τοπική βιομηχανία της Λάρισας, την «Ιντερκόμ Φουντς», για να «βολευτούν» τάχα κάποιοι από τους ανέργους που «ενδιαφέρουν» τους κ.κ. βουλευτές, κακώς γίνεται λόγος για «ρουσφέτια», για «εκβιασμούς», για «ξεφτιλίκι» και «ξεδιαντροπιά».

Αλλωστε αν το δείτε από τη σκοπιά της πολιτικής και των πολιτικών που «δουλεύουν» για τους βιομήχανους, καθώς και από την πλευρά των βιομηχάνων, που «δουλεύουν» για συγκεκριμένους πολιτικούς και πολιτικές, δεν πρόκειται για «ρουσφέτι», αλλά για μια απλή «σύμπραξη». «Σύμπραξη» παντού: Και στην απανθρωπιά και στην πολιτική χειραγώγηση και στον πολιτικό εκφυλισμό και, τελικά, στην κοροϊδία, αφού οι άνεργοι, εκτός από άνεργοι που συνεχίζουν να παραμένουν, καθίστανται και πολιτικά όμηροι των αθλίων εκείνων που ψηφοθηρούν πάνω στην ανέχεια και στην απαντοχή τους.

Απαγωγές, πολύμηνες κρατήσεις χωρίς δίκη, βασανιστήρια. Οι αυτόκλητοι παγκόσμιοι υπερασπιστές της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου προβάλλουν πια χωρίς προσωπείο. Με πρόσχημα τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, νομοθετούν και νομιμοποιούν απάνθρωπες τακτικές. Οι Αμερικανοί ανθρωποφύλακες στα ιρακινά «Αουσβιτς», οι ανακριτές στις ιπτάμενες φυλακές της CIA, οι δεσμοφύλακες στο Γκουαντάναμο και στις μυστικές φυλακές που λειτουργούν στις ΗΠΑ και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, έλαβαν την υψηλότερη δυνατή εξουσιοδότηση να συνεχίσουν το έργο τους: Να βασανίζουν, να εξευτελίζουν, να κρατούν χωρίς επίσημη απαγγελία κατηγορίας και χωρίς να παραπέμπουν σε δίκη, χιλιάδες «υπόπτους».

*

Κι όλα αυτά με το ...νόμο. Το νόμο που εγκρίθηκε αρχές Οκτώβρη από την αμερικανική Γερουσία και που προχτές επικυρώθηκε πανηγυρικά από τον Μπους. Το νόμο του αμερικανικού κράτους που επιτρέπει (σ.σ.: από πού κι ως πού;) στον εκάστοτε Πρόεδρο των ΗΠΑ να δίνει τη δική του «προσωπική ερμηνεία» (!) όσον αφορά στους διεθνείς κανόνες και τις συνθήκες που έχουν σχέση με τη μεταχείριση των κρατουμένων! Το νόμο που επιτρέπει (!) στον εκάστοτε Μπους, να εκδίδει εκτελεστική πράξη, σύμφωνα με την οποία θα ορίζει (σ.σ.: μονομερώς και όπως αυτός αποφασίζει!) «το νόημα και την εφαρμογή» του διεθνούς δικαίου, σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα βασανιστήρια και τις ανακριτικές μεθόδους της CIA σε βάρος των «τρομοκρατών»!

*

Σύμφωνα με το νόμο του Μπους, τα καθάρματα της CIA τίθενται υπό καθεστώς προστασίας αφού απαγορεύεται η εναντίον τους άσκηση δίωξης για συμμετοχή τους σε βασανιστήρια! Απαγορεύεται στους κρατουμένους να προσφύγουν στην αμερικανική Δικαιοσύνη κατά των μεθόδων κράτησης και ανάκρισής τους! Οι κρατούμενοι - βάσει του νόμου - δεν είναι απαραίτητο να έχουν συνήγορο! Ολες οι μέθοδοι ανάκρισης είναι νόμιμες, εφόσον έτσι το ερμηνεύει ο (εκάστοτε) Μπους (!) και εφόσον δε συνιστούν «σοβαρή» παραβίαση της συνθήκης της Γενεύης! Που σημαίνει ότι η ...μη σοβαρή παραβίαση της συνθήκης επιτρέπεται!

*

Αυτό είναι το «διάταγμα» του Αμερικανού νομοθέτη. Σε κάθε εποχή, το έργο του κάθε νομοθέτη είναι να εκφράζει και να παρέχει νομική ισχύ σε μια δεδομένη κατάσταση, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Απ' αυτή την άποψη, ο νόμος του Προέδρου Μπους, που επιτρέπει τους βασανισμούς κρατουμένων, έρχεται να φωτίσει τη μορφή της υπερδύναμης: Μια στυγνή δικτατορία, που νομοθετεί «παγκοσμίως» με τη δύναμη των όπλων της και τη συνενοχή των απανταχού «προθύμων» της.