Μήνυμα ανυποχώρητης συνέχισης του αγώνα απευθύνει το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών προς κάθε δάσκαλο, νηπιαγωγό, καθηγητή, επισημαίνοντας το περιεχόμενο που πρέπει να έχει αυτός ο αγώνας και τους σταθμούς δράσης τους επόμενους μήνες
Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών απευθύνει μήνυμα προς κάθε δάσκαλο και καθηγητή δηλώνοντας ανεπιφύλακτα: «Οι εκπαιδευτικοί μαζί με το λαό συνεχίζουμε ανυποχώρητα στους δρόμους του αγώνα».
Στο μήνυμά του το ΠΑΜΕ τονίζει:
«Ο αγώνας που ξεκίνησε δεν είναι ένα απλό συμβάν, ένα σίριαλ με έξι επεισόδια και μεγάλη τηλεθέαση, για να ξεχαστεί μετά από τριάντα ή δεκατέσσερις μέρες. Η απεργία αυτή, που αρχικά ήταν έκφραση μιας συσσωρευμένης δυσαρέσκειας στο χώρο της Παιδείας, κατάφερε να ζωντανέψει το πέτρινο δάσος της αδράνειας, στην οποία μας είχαν οδηγήσει οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες των εκπαιδευτικών και άλλων συνδικάτων. Βέβαια, κάποιες απ' αυτές τις ηγεσίες φαντάζουν πρωτοστάτες, όμως στο πίσω μέρος του μυαλού τους εξακολουθεί να υπάρχει η σκοπιμότητα να επιδιώκουν ψηφοθηρικά εύσημα και συνδικαλιστικά ένσημα από το δικομματισμό σε προεκλογικές περιόδους.
Πρώτη φορά, δεν ήταν μόνο οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές, οι φοιτητές που πάλευαν, αλλά μαζί τους και οι εργάτες και η κοινή γνώμη, που αρνήθηκε να "αυτοματιστεί", και όλα αυτά τα πρωτόγνωρα τρόμαξαν τους δικομματικούς μανδαρίνους (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) και τα ΣΥΝεταιράκια τους, γι' αυτό και προσπαθούν με κάθε τρόπο ο αγώνας αυτός να σταματήσει, να μην έχει συνέχεια και καμιά προοπτική με αυτά τα - απειλητικά για την κυρίαρχη πολιτική - χαρακτηριστικά.
Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών επισημαίνει στη συνέχεια:
«Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή. Χρειάζεται η ανασύνταξη των δυνάμεων της ρήξης. Το πρόπλασμα του παλλαϊκού μετώπου πρέπει να γίνει πλάσμα και εφιάλτης τους, τα αιτήματα και τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης να φωτιστούν και να προβληθούν, να εμπνεύσουν και να κινητοποιήσουν, να συνεγείρουν εκπαιδευτικούς και λαό.
Να γίνει συνείδηση και πίστη όλων ότι:
Μετά την προχτεσινή απεργία και το συλλαλητήριο των 16άρηδων, που «συντονίζουν εφηβεία, όνειρο και πραγματικότητα», το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών καλεί:
«Να ενημερώνουμε διαρκώς γονείς, φορείς, εργατικά συνδικάτα, να τους πείσουμε για την αναγκαιότητα της κοινής μας δράσης και του παλλαϊκού μετώπου για την Παιδεία.
9 του Νοέμβρη: Ολοι ξανά μαζικά και ενωτικά στις απεργίες και στους δρόμους. Μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι, να απαντήσουμε ξανά σ' αυτούς που μας θέλουν θεατές, πως ο αγώνας δε σταματά. Να αποκαλύψουμε αυτούς που στην καρδιά των αγώνων προσκαλούν σε στημένους διαλόγους (ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ) αναγορεύοντας τη διά βίου κατάρτιση - ανεργία σε κοινωνικά δικαιώματα για να υπηρετήσουν τους σκοτεινούς σχεδιασμούς του μεγάλου κεφαλαίου και της ΕΕ για την εκπαίδευση.
Να απαιτήσουμε πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων στους Διδασκαλικούς Συλλόγους και τις ΕΛΜΕ, για συνέχιση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.
17 του Νοέμβρη: Το Πολυτεχνείο Ζει! Ολοι στην πορεία, εργάτες, αγρότες, φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί. Με μέτωπο απαντάμε στις πολυεθνικές και στον ιμπεριαλισμό. Ζωντανεύουμε έτσι, όσο ποτέ, το επίκαιρο και αδικαίωτο μήνυμα της εξέγερσης του Νοέμβρη. Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία! Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη λαϊκή!
Μήνας έγκρισης του Κρατικού Προϋπολογισμού. Η καταδίκη του συνόλου της οικονομικής πολιτικής - υπερκέρδη για το κεφάλαιο, ανέχεια για το λαό - δεν πρέπει να είναι επετειακή τουφεκιά, όπως μέχρι τώρα συνέβαινε με τις ξέπνοες, εθιμοτυπικές διαμαρτυρίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Ιδιαίτερα φέτος ο ταξικός προϋπολογισμός μειώνει δραματικά τις κρατικές δαπάνες για Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Πολιτισμό, για να προωθήσει την πλήρη ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών παροχών και δικαιωμάτων, την επιχειρηματική λειτουργία σχολείων και πανεπιστημίων και τη διεύρυνση της ιδιωτικής εκπαίδευσης με σχολειά της Εκκλησίας και άλλων ιδιωτικών συμφερόντων. Γι' αυτό πρέπει να συναντήσει την παλλαϊκή αντίσταση και κατακραυγή.
Σχεδόν σίγουρα τον ίδιο μήνα ανοίγει το Ασφαλιστικό-Συνταξιοδοτικό (διάλογοι & συναινέσεις) με άμεσο στόχο την παραπέρα αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης και μέχρι τον ερχόμενο Μάη την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων, την ισοπέδωση δηλαδή παροχών και δικαιωμάτων.
Καλή χρονιά για όλους! Κακή για την κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που φρόντισαν να παραπέμψουν το κόκκινο πανί της εκπαιδευτικής κοινότητας και του λαού, τη συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16, στα τέλη του μήνα αυτού. Επειδή όλοι λίγο-πολύ καταλαβαίνουν τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση, γι' αυτό και πρέπει να πάρουν την απάντηση που τους ταιριάζει. Η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση είναι αδιαπραγμάτευτο αγαθό. Με συλλογικές αποφάσεις, κινητοποιήσεις να αφήσουμε την αναθεώρηση στα χαρτιά και στο συρτάρι του δικομματισμού. Και έπεται αγώνων συνέχεια... Μέχρι το τέλος της εκπαιδευτικής χρονιάς θα μας βρίσκουν διαρκώς μπροστά τους».
Το μήνυμα του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών προς κάθε δάσκαλο, νηπιαγωγό, καθηγητή καταλήγει με το κάλεσμα- προτροπή:
«ΝΑ ΜΗ ΧΑΜΗΛΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΜΑΣ. ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΟΥΜΕ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ, με τις σημαίες του ΠΑΜΕ, της μόρφωσης, της δουλιάς και του αγώνα».
Μικρό «χρονικό» των κινητοποιήσεων, ενός αγώνα που... δε βάζει τελεία
Νωπές σε όλο το λαό ήταν οι μνήμες από τις μεγάλες κινητοποιήσεις του καλοκαιριού που καθυστέρησαν την ψήφιση του νόμου - πλαισίου για την ανώτατη εκπαίδευση. Το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας, συγκροτείται από μαθητές εκλεγμένους από την προηγούμενη χρονιά σε 5μελή και 15μελή και συνεδριάζει για πρώτη φορά την Κυριακή 17 Σεπτέμβρη, ενώ σιγά - σιγά συγκροτούνται Συντονιστικά σε πόλεις όλης της Ελλάδας.
Δάσκαλοι και νηπιαγωγοί αρχίζουν πενθήμερη απεργία τη Δευτέρα 18 Σεπτέμβρη. Απεργιακές συγκεντρώσεις έγιναν εκείνη τη μέρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ προετοιμάζεται μεγάλο συλλαλητήριο για την Τετάρτη 20 Σεπτέμβρη. Το συλλαλητήριο παίρνει πανεκπαιδευτικό χαρακτήρα. Συναντιούνται στους δρόμους του αγώνα εκπαιδευτικοί, μαθητές (με αποχές από τα σχολεία τους), φοιτητές και σπουδαστές (παρά την εξεταστική που ήταν σε εξέλιξη)... Φάνηκε ότι οι κινητοποιήσεις έχουν δυναμική και προοπτική.
Μπαίνοντας ο Οκτώβρης, οι δρόμοι παίρνουν φωτιά από τις κινητοποιήσεις. Κάτω από την πίεση της «Ταξικής Δημοσιοϋπαλληλικής Συσπείρωσης», στις 5 Οκτώβρη η ΑΔΕΔΥ κηρύσσει απεργία. Στις 8 Οκτώβρη συνεδριάζουν τα Μαθητικά Συντονιστικά σε 19 πόλεις σε όλη τη χώρα και οι μαθητές δηλώνουν «Ερχόμαστε ξανά»! Τη Δευτέρα 9 Οκτώβρη μέσα από γενικές συνελεύσεις το ένα μετά το άλλο Λύκεια, ΤΕΕ - ΕΠΑΛ και Γυμνάσια αποφασίζουν καταλήψεις.
Την Τετάρτη 11 Οκτώβρη, δεκατρία ταξικά σωματεία προχωρούν σε 24ωρη απεργία. Το εκπαιδευτικό πρόβλημα αρχίζει να γίνεται υπόθεση πάλης της εργατικής τάξης. Εκπαιδευτικοί, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι συναντιούνται σ' ένα μεγαλειώδες συλλαλητήριο. Οι μαθητές κάνουν αίσθηση με τη μαζικότητα και τον παλμό τους και σε κλίμα ενθουσιασμού το Συντονιστικό αποφασίζει συνέχεια των καταλήψεων. Την Τετάρτη 18 Οκτώβρη νέα συλλαλητήρια συγκλονίζουν την Αθήνα και πολλές άλλες πόλεις. Την Πέμπτη 19 Οκτώβρη, οι μαθητές κάνουν ένα ακόμα ποιοτικό βήμα: προχωρούν σε πανελλαδικό Συντονιστικό στην Αθήνα, με τη συμμετοχή μαθητών και συντονιστικών από δεκάδες πόλεις!
Παρά τις συντονισμένες αυτές προσπάθειες, την Τετάρτη 25 Οκτώβρη «βούλιαξε» η Αθήνα! Για ώρες κρατάει το μεγαλειώδες συλλαλητήριο που καταλήγει σε συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Το μήνυμα είναι ένα: με όλες τις μορφές ο αγώνας για την Παιδεία συνεχίζεται. Συλλαλητήρια γίνονται σε πάνω από 30 πόλεις σε όλη την Ελλάδα.
Στις 27 και 28 Οκτώβρη, μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς κάνουν τις δικές τους παρελάσεις, βροντοφωνάζουν τα σύγχρονα «ΟΧΙ». Οι μαθητές προχωρούν και σε συναυλίες σε Αθήνα και Πειραιά. Οι δάσκαλοι αλλάζουν μορφές, εξαγγέλλοντας 24ωρες απεργίες για τις 3 και τις 9 Νοέμβρη.
Ακολουθεί μια άγρια και άθλια συνάμα επίθεση των ΜΜΕ απέναντι στους μαθητές που συνεχίζουν με καταλήψεις. Ομως, οι μαθητές απαντούν με το κεφάλι ψηλά, με τις δημοκρατικές τους διαδικασίες, με την αλήθεια και τη δύναμη των αιτημάτων τους.
Αυτό δήλωσε, προχτές το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο που έγινε με τους μαθητές να δίνουν το στίγμα. Χτες Σάββατο το μεσημέρι, το Πανελλαδικό Συντονιστικό, συνεδρίαζε, αποτιμώντας την πείρα αυτών των κινητοποιήσεων των μαθητών, προκειμένου να πάρει αποφάσεις. Εχοντας στο επίκεντρό του ότι ο αγώνας για την Παιδεία είναι αγώνας ζωής.