"Δεν είναι δική μου επιτυχία. Ας το χωνέψουμε! Οφείλεται στην καθοδήγηση του Κόμματος και στην Κομματική Οργάνωση Βάσης που είχαμε στο Ζεφύρι. Γιατί η ΚΟΒ πάλεψε μ' όλες τις δυνάμεις της για τη συσπείρωση των φορέων και όλης της κοινωνίας. Παράλληλα, δουλεύαμε και εμείς στη δημοτική αρχή".

Ο δήμαρχος μιλούσε μ' όση ένταση του επέτρεπε η άσχημη κατάσταση της υγείας του να μιλά. Στο γραφείο του, στο δημαρχείο Ζεφυρίου, είχαν ήδη μαζευτεί μια σειρά δημοτικοί σύμβουλοι κι άλλοι παράγοντες της περιοχής, για μια συζήτηση με βάση τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται μετά τη, για λόγους υγείας, παραίτηση του Κ. Λιάρου και την αντικατάστασή του από τον Γ. Λάππα μετά από πρόταση του ίδιου του δημάρχου. Η στιγμή είναι τέτοια που όλοι θέλουν να μιλήσουν προσωπικά για το δήμαρχο και τις επί 22 χρόνια θητείες του. Ο ίδιος προσπαθεί να αποτρέψει μια τέτοια συζήτηση και στρέφει την προσοχή μας σ' ένα μοντέλο συντονισμένης λαϊκής πάλης που μπορεί να φέρνει αποτελέσματα. Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα, επαναλαμβάνει. Οταν ο κόσμος από μόνος του παλεύει κι έχει πλάι του και μία θετική για τα αιτήματά του αυτοδιοίκηση και οργανώνεται σωστά η πάλη, ώστε να είναι αυτή που πρέπει, τότε μπορούμε να πάμε μπροστά.

Σε ένα τέτοιο μοντέλο αυτοδιοίκησης έδωσαν οι Ζεφυριώτες εμπιστοσύνη επί 15 συνεχή χρόνια. Κι όταν για λόγους που είχαν να κάνουν περισσότερο με μια συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία το '91-'94 πέρασε σε άλλα χέρια η διοίκηση του δήμου, μπόρεσαν γρήγορα να διαπιστώσουν τη διαφορά. Και μόνο το γεγονός ότι μετά από 15 χρόνια διοίκησης από τον "Δημοκρατικό Συνδυασμό" ο δήμος εμφάνιζε χρέος μόνο 85 εκατομμύρια, ενώ από τη διοίκηση του '91-'94 το χρέος εκτινάχτηκε στο 1 δισ. βγήκαν αρκετά συμπεράσματα. Γι' αυτό και ξανάβγαλαν δήμαρχο τον Λιάρο.

"Ο κόσμος μας βοήθησε. Ακόμα και με βίαιο τρόπο μας βοήθησε. Ετσι πρέπει. Να πιέζεται ο δήμαρχος. Και τους ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε με την ανάθεση της διοίκησης. Το αν τιμήσαμε αυτήν την εμπιστοσύνη, θα το κρίνουν οι ίδιοι. Αυτό που θέλω να σημειώσω για όλους μας, είναι ότι πρέπει να επαγρυπνούμε. Το Ζεφύρι δε θα είναι πάντα μία νησίδα, όπου δε θα συμβαίνουν όσα αντιλαϊκά συμβαίνουν αλλού".

- Με τι χρεώνετε το νέο δήμαρχο; ρωτάμε.

- Τον χρεώνω να έχει καλή συνεργασία με τους συναδέλφους στο Δημοτικό Συμβούλιο και να επικοινωνεί με τον κόσμο. Να πειστεί ο κόσμος ότι θα ακολουθηθεί η ίδια και καλύτερη πολιτική. Να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα του '74 και να μην περάσει η κυβερνητική πολιτική που ρίχνει τα βάρη στους πολίτες.

Βαρύ το χρέος κι ο νέος δήμαρχος, ο Γιάννης Λάππας, όπως διαπιστώσαμε αργότερα σε μια συζήτηση μαζί του, αντιλαμβάνεται πως η μόνη επιλογή που έχει είναι να ανταποκριθεί πάση θυσία σ' αυτή τη χρέωση.

Οι παριστάμενοι στη συζήτηση στο δημαρχείο θέλουν να μιλήσουν για όσα ο ίδιος ο Κ. Λιάρος, από χαρακτήρα, θα ήθελε να αποφύγει να συζητηθούν.

"Το '80 που ήρθα, ήταν ακόμα λασπότοπος. Σήμερα δεν έχει τίποτα να ζηλέψει απ' αλλού. Και στέκι νεολαίας έχουμε, και σχέδιο πόλης, και γυμναστήρια" λέει ο Αλέκος Δασκάλου."Κατάφερε, συνεχίζει, η διοίκηση να κάνει το θαύμα. Με τους αγώνες, βέβαια, όλων μας. Ορισμένοι, μάλιστα, λιώσανε αρκετά ζευγάρια παπούτσια. Δεν έγιναν τυχαία τέσσερα μεγάλα σχολεία και πλατείες. Εχω, καταλήγει, να δώσω μόνο συγχαρητήρια".

"Ηρθα το '68. Χωράφια κι αμπέλια τριγύρω. Ενας δρόμος όλος κι όλος, η Παναγίας Γρηγορούσας. Το '75 ιδρύσαμε με μία ομάδα κατοίκων το "Δημοκρατικό Συνδυασμό Ζεφυρίου". Μας εμπιστεύθηκε ο κόσμος", αρχίζει την αφήγησή του ο σημερινός αντιδήμαρχος Μύρων Βασιλακάκης.Περιγράφει τη μάχη με τους μεγαλοκτηματίες και τα καθημερινά δικαστήρια για τη διάνοιξη ενός δρόμου, την ένταξη στο σχέδιο πόλης, την αποχέτευση, την ύδρευση. Ολα από το μηδέν. "Εφαρμόσαμε μέχρι τώρα το πρόγραμμά μας με τη συμπαράσταση του κόσμου", συμπληρώνει, θυμίζοντας ένα προς ένα τα σημαντικά έργα που έγιναν στην περιοχή και τις συγκρούσεις που χρειάστηκαν. Αναφέρεται ιδιαίτερα στη μαύρη περίοδο του '91-'94, όπου με την επιστροφή του "Δημοκρατικού Συνδυασμού" στη διοίκηση "βρήκαμε ό,τι αφήσαμε, δεν είχε προχωρήσει τίποτα". "Παρ' όλα αυτά, συνεχίζει, μόλις αναλάβαμε άρχισε ξανά η εκτέλεση των έργων που είχαμε σχεδιάσει. Θα προχωρήσουμε, συνεχίζει, τα μεγάλα έργα μέχρι το τέλος".

"Τρεις ήμασταν όλοι κι όλοι. Η Μαρία η Ντομάταινα, ο Αποστόλης ο Κύκλωπας κι εγώ" θυμάται ο Γιάννης Βαμβακούσης."Το '63, συνεχίζει, ήρθε ο Κώστας (σ. σ. εννοεί τον Κ. Λιάρο) με τον φούρνο. Από τότε αγωνιζόμαστε...".

Κείνη την ώρα μπήκαν στο γραφείο ο παπα-Χρήστος από το Ζεφύρι κι ο παπα-Δημήτρης από το Καματερό. "Είμαστε μαζί απ' όταν ήταν κοινοτάρχης. Συνεργαστήκαμε, λύσαμε προβλήματα, τσακωθήκαμε, επαλέψαμε μαζί και συγκρουστήκαμε σε όφελος της περιφέρειας. Εχει προσφέρει, εκοπίασε, εργάσθη και εβρίσθη. Τι μένει; Η κινητικότητά του, το μυαλό και η προσωπικότητα. Ο,τι ήθελε να φτιάξει, καλούσε τον κόσμο. "Θα φτιάξουμε αυτό". Και το έφτιαχνε. Δε μ' ενοχλεί ότι είναι κομμουνιστής, Είναι για όλο τον κόσμο εργατικός", μας είπε ο παπα-Χρήστος. "Εχετε άξιο δήμαρχο και η απώλειά του θα φανεί στο μέλλον. Αφήνει έργο που δεν έχει τη δύναμη να το φθείρει ο χρόνος", συμπλήρωσε ο παπα-Δημήτρης.

Λίγο αργότερα, ο Παναγιώτης Σωτηρόπουλος,από το '64 στο Ζεφύρι, μας τονίζει πως τα χωράφια που ήταν τότε, έχουν αξιοποιηθεί σήμερα και ζητά από το νέο δήμαρχο να συνεχίσει στο ίδιο πρόγραμμα. Η Βικτωρία Βασιλακάκη,επίσης, αφού μας θυμίζει πως στάθηκε ο δήμαρχος στο πλευρό των γυναικών που πάλευαν όλα αυτά τα χρόνια για το καλύτερο, χρεώνει το νέο δήμαρχο να συνεχίσει το έργο που μένει στη μέση, "να προοδέψει" όπως λέει το Ζεφύρι. "Θέλω, συνέχισε, να παλέψει με την ίδια αγάπη για τα προβλήματα. Να αφουγκράζεται το λαό και μετά να κάνει. Να δώσει τον εαυτό του στο δήμο για να μείνει κι ο κόσμος κοντά του".

Ο Παναγιώτης Τζιοβάρας,από το '72 στο Ζεφύρι, περιγράφει τη θητεία του Κ. Λιάρου με λίγα λόγια: Αναμόρφωση του χώρου, ένταξη στο σχέδιο, ζωντανή παρουσία στα κοινά, ανοιχτός σε όλους να συνομιλεί και να βοηθά όσο μπορεί.

Για το νέο δήμαρχο λέει: Να συνεχίσει όσο μπορεί στα βήματα του Λιάρου. Κι ο Παντελής Σταμάταρος συμπληρώνει: Εύχομαι και ο αντικαταστάτης του να προσφέρει όσα κι ο Λιάρος. Να θυμάται ότι ο δήμαρχος δεν είναι γλάστρα. Από το '63 στο Ζεφύρι, η Δήμητρα Γεωργίου,θυμάται: Παλέψαμε ενωμένοι. Και λάθη έγιναν, αλλά δεν μπορώ να πω πως ό,τι έκανε ήταν κακό. Αντίθετα.

Αγωνιστήκαμε μαζί. Κι αυτό είναι το κύριο. Γιατί τα κλαδιά ενωμένα δε λυγίζουν. Στους ίδιους δρόμους περπατάμε δεξιοί και αριστεροί. Κι αυτό πρέπει να έχουμε στο νου. Να θυμάται ο καινούριος ότι δε θα κάνει τίποτα, αν δεν έχει μαζί του τον κόσμο, όπως τον είχε ο Λιάρος. Αμα παλέψει για το δρόμο και τα αντιπλημμυρικά θα βοηθήσουμε όλοι.

Ο Βαγγέλης Ζαφειρίδης είναι από τους πιο παλιούς. Τα λόγια λίγα. Λέει για τον Λιάρο: Εφτιαξε τον τόπο! Εχουμε σχολεία, γυμναστήρια... Ετσι κι ο καινούριος, άμα έχει μέσα του ψυχή, να δουλέψει, να μην πουληθεί...