Οι παριστάμενοι στη συζήτηση στο δημαρχείο θέλουν να μιλήσουν για όσα ο ίδιος ο Κ. Λιάρος, από χαρακτήρα, θα ήθελε να αποφύγει να συζητηθούν.

"Το '80 που ήρθα, ήταν ακόμα λασπότοπος. Σήμερα δεν έχει τίποτα να ζηλέψει απ' αλλού. Και στέκι νεολαίας έχουμε, και σχέδιο πόλης, και γυμναστήρια" λέει ο Αλέκος Δασκάλου."Κατάφερε, συνεχίζει, η διοίκηση να κάνει το θαύμα. Με τους αγώνες, βέβαια, όλων μας. Ορισμένοι, μάλιστα, λιώσανε αρκετά ζευγάρια παπούτσια. Δεν έγιναν τυχαία τέσσερα μεγάλα σχολεία και πλατείες. Εχω, καταλήγει, να δώσω μόνο συγχαρητήρια".

"Ηρθα το '68. Χωράφια κι αμπέλια τριγύρω. Ενας δρόμος όλος κι όλος, η Παναγίας Γρηγορούσας. Το '75 ιδρύσαμε με μία ομάδα κατοίκων το "Δημοκρατικό Συνδυασμό Ζεφυρίου". Μας εμπιστεύθηκε ο κόσμος", αρχίζει την αφήγησή του ο σημερινός αντιδήμαρχος Μύρων Βασιλακάκης.Περιγράφει τη μάχη με τους μεγαλοκτηματίες και τα καθημερινά δικαστήρια για τη διάνοιξη ενός δρόμου, την ένταξη στο σχέδιο πόλης, την αποχέτευση, την ύδρευση. Ολα από το μηδέν. "Εφαρμόσαμε μέχρι τώρα το πρόγραμμά μας με τη συμπαράσταση του κόσμου", συμπληρώνει, θυμίζοντας ένα προς ένα τα σημαντικά έργα που έγιναν στην περιοχή και τις συγκρούσεις που χρειάστηκαν. Αναφέρεται ιδιαίτερα στη μαύρη περίοδο του '91-'94, όπου με την επιστροφή του "Δημοκρατικού Συνδυασμού" στη διοίκηση "βρήκαμε ό,τι αφήσαμε, δεν είχε προχωρήσει τίποτα". "Παρ' όλα αυτά, συνεχίζει, μόλις αναλάβαμε άρχισε ξανά η εκτέλεση των έργων που είχαμε σχεδιάσει. Θα προχωρήσουμε, συνεχίζει, τα μεγάλα έργα μέχρι το τέλος".

"Τρεις ήμασταν όλοι κι όλοι. Η Μαρία η Ντομάταινα, ο Αποστόλης ο Κύκλωπας κι εγώ" θυμάται ο Γιάννης Βαμβακούσης."Το '63, συνεχίζει, ήρθε ο Κώστας (σ. σ. εννοεί τον Κ. Λιάρο) με τον φούρνο. Από τότε αγωνιζόμαστε...".

Κείνη την ώρα μπήκαν στο γραφείο ο παπα-Χρήστος από το Ζεφύρι κι ο παπα-Δημήτρης από το Καματερό. "Είμαστε μαζί απ' όταν ήταν κοινοτάρχης. Συνεργαστήκαμε, λύσαμε προβλήματα, τσακωθήκαμε, επαλέψαμε μαζί και συγκρουστήκαμε σε όφελος της περιφέρειας. Εχει προσφέρει, εκοπίασε, εργάσθη και εβρίσθη. Τι μένει; Η κινητικότητά του, το μυαλό και η προσωπικότητα. Ο,τι ήθελε να φτιάξει, καλούσε τον κόσμο. "Θα φτιάξουμε αυτό". Και το έφτιαχνε. Δε μ' ενοχλεί ότι είναι κομμουνιστής, Είναι για όλο τον κόσμο εργατικός", μας είπε ο παπα-Χρήστος. "Εχετε άξιο δήμαρχο και η απώλειά του θα φανεί στο μέλλον. Αφήνει έργο που δεν έχει τη δύναμη να το φθείρει ο χρόνος", συμπλήρωσε ο παπα-Δημήτρης.

Λίγο αργότερα, ο Παναγιώτης Σωτηρόπουλος,από το '64 στο Ζεφύρι, μας τονίζει πως τα χωράφια που ήταν τότε, έχουν αξιοποιηθεί σήμερα και ζητά από το νέο δήμαρχο να συνεχίσει στο ίδιο πρόγραμμα. Η Βικτωρία Βασιλακάκη,επίσης, αφού μας θυμίζει πως στάθηκε ο δήμαρχος στο πλευρό των γυναικών που πάλευαν όλα αυτά τα χρόνια για το καλύτερο, χρεώνει το νέο δήμαρχο να συνεχίσει το έργο που μένει στη μέση, "να προοδέψει" όπως λέει το Ζεφύρι. "Θέλω, συνέχισε, να παλέψει με την ίδια αγάπη για τα προβλήματα. Να αφουγκράζεται το λαό και μετά να κάνει. Να δώσει τον εαυτό του στο δήμο για να μείνει κι ο κόσμος κοντά του".

Ο Παναγιώτης Τζιοβάρας,από το '72 στο Ζεφύρι, περιγράφει τη θητεία του Κ. Λιάρου με λίγα λόγια: Αναμόρφωση του χώρου, ένταξη στο σχέδιο, ζωντανή παρουσία στα κοινά, ανοιχτός σε όλους να συνομιλεί και να βοηθά όσο μπορεί.

Για το νέο δήμαρχο λέει: Να συνεχίσει όσο μπορεί στα βήματα του Λιάρου. Κι ο Παντελής Σταμάταρος συμπληρώνει: Εύχομαι και ο αντικαταστάτης του να προσφέρει όσα κι ο Λιάρος. Να θυμάται ότι ο δήμαρχος δεν είναι γλάστρα. Από το '63 στο Ζεφύρι, η Δήμητρα Γεωργίου,θυμάται: Παλέψαμε ενωμένοι. Και λάθη έγιναν, αλλά δεν μπορώ να πω πως ό,τι έκανε ήταν κακό. Αντίθετα.

Αγωνιστήκαμε μαζί. Κι αυτό είναι το κύριο. Γιατί τα κλαδιά ενωμένα δε λυγίζουν. Στους ίδιους δρόμους περπατάμε δεξιοί και αριστεροί. Κι αυτό πρέπει να έχουμε στο νου. Να θυμάται ο καινούριος ότι δε θα κάνει τίποτα, αν δεν έχει μαζί του τον κόσμο, όπως τον είχε ο Λιάρος. Αμα παλέψει για το δρόμο και τα αντιπλημμυρικά θα βοηθήσουμε όλοι.

Ο Βαγγέλης Ζαφειρίδης είναι από τους πιο παλιούς. Τα λόγια λίγα. Λέει για τον Λιάρο: Εφτιαξε τον τόπο! Εχουμε σχολεία, γυμναστήρια... Ετσι κι ο καινούριος, άμα έχει μέσα του ψυχή, να δουλέψει, να μην πουληθεί...