Τα σχολεία έκλεισαν εδώ και είκοσι μέρες και ο Ιούλης μπαίνει ήδη στη δεύτερη βδομάδα, αλλά η Αννούλα δεν έφυγε ακόμη για διακοπές. Μέσα σε μια νάιλον σακούλα έχει μαζέψει από πολλές μέρες το κουβαδάκι της, το φτυαράκι, τα "μπρατσάκια" της και το μικροσκοπικό μαγιό της και περιμένει με λαχτάρα το "σύνθημα". Περιμένει, δηλαδή, πώς και πώς ν' ακούσει από τη μητέρα της ότι αύριο ή έστω μετά από δυο τρεις μέρες φεύγουν για διακοπές. Η μάνα όμως πηγαινοέρχεται μες στο στενό διαμέρισμά τους νευρική και σχεδόν αμίλητη και κουβέντα δεν κάνει στην Αννούλα για το πότε θα φύγουν από το "κλουβί" τους. Και η Αννούλα ιδροκοπάει κάθε μεσημέρι μέσα στο φλογισμένο "δυάρι" και μελαγχολεί αφάνταστα, όταν τ' απογεύματα κάθεται στο μπαλκόνι για να πάρει, λέει, λίγο αέρα...
Πολλές φορές αυτά τα θλιβερά απογεύματα η μικρούλα σκέφτεται να ρωτήσει ανοιχτά τη μητέρα της πότε θα πάνε, επιτέλους, διακοπές. Το σκέφτεται, αλλά όταν γυρίζει προς το μέρος της μάνας και τη βλέπει βαρύθυμη, της κόβεται η φόρα, γιατί διαισθάνεται - τι κι αν είναι μόλις εννέα ετών; - ότι η συζήτηση δε θα είναι ευχάριστη.
Ετσι η μικρούλα κρύβει βαθιά μέσα της τη λαχτάρα και τις επιθυμίες της και μόνον όταν πέφτει να κοιμηθεί αφήνει τα συναισθήματά της να ελευθερωθούν. Και τότε στα όνειρά της βλέπει ακρογιάλια με χρυσή άμμο και γαλάζια κύματα, βλέπει βαρκούλες και πολύχρωμα βότσαλα και πότε πότε βλέπει κι έναν μικρό αστερία που τη ρωτάει: "Αννούλα πότε θα έρθεις να με βρεις;".
Την ίδια ώρα - περασμένα μεσάνυχτα - που η μικρούλα κοιμάται κι ονειρεύεται ακροθαλάσσια, η μάνα και ο πατέρας της αγρυπνούν στο διπλανό δωμάτιο. "Ζέστη", λέει ο άνδρας για να δικαιολογήσει την αϋπνία του και η γυναίκα συμφωνεί για τον ίδιο λόγο. Ποιος να ξεγελάσει όμως ποιον; Ξέρουν πολύ καλά και οι δύο ότι δεν είναι τόσο η άπνοια που τους εμποδίζει να κλείσουν μάτι, αλλά οι έγνοιες που τους τυραννούν. Είναι η δουλιά που έχασε πριν τρεις μήνες η γυναίκα, με αποτέλεσμα να μειωθεί στο μισό σχεδόν το οικογενειακό εισόδημα. Είναι το νοίκι του σπιτιού που θα αυξηθεί από τον άλλο μήνα κατά 30%, όπως τους προειδοποίησε ο ιδιοκτήτης. Κι είναι ακόμη ο λειψός μισθός που παίρνει ο πατέρας, η φοβερή ακρίβεια που υπάρχει στην αγορά και το χειρότερο όλων: η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το αύριο. Ποιος εγγυάται, με την ευρωπαϊκή λαίλαπα που έχει ξεσπάσει γύρω, ότι η μάνα θα ξαναβρεί δουλιά; Η το χειρότερο. Ποιος εγγυάται ότι δε θα μείνει άνεργος και ο πατέρας;
Χίλια δυο τα προβλήματα που έζωσαν το ζευγάρι τον τελευταίο καιρό και με αυτή την κατάσταση ούτε λόγος, φυσικά, για διακοπές. Κι όσον αφορά αυτούς δε βαριέσαι. Θα σφίξουν την ψυχή τους και θα το αντέξουν. Στο παιδί όμως, πώς να πουν στο παιδί ότι θα περάσει όλο το καλοκαίρι μέσα στο στενό και πνιγηρό δυαράκι τους;
Αχ, μικρή Αννούλα, κοιμήσου και αρμένισε στα όνειρά σου, γιατί η πραγματικότητα γύρω σου είναι πολύ σκληρή. Τόσο σκληρή, κορίτσι μου, όσο και η καρδιά αυτών που κανονίζουν τις τύχες των ανθρώπων, δίνοντας όλα τ' αγαθά στους λίγους και αφήνοντας στην ανέχεια τους πολλούς. Κοιμήσου, Αννούλα, και αρμένισε, προς το παρόν, στα όνειρά σου. Και πίστεψε, μικρούλα μου, ότι όσα ονειρεύεσαι τώρα, κάποια μέρα θα πραγματοποιηθούν. Ο κόσμος θ' αλλάξει, δεν μπορεί παιδί μου, κι εσύ θα βρεθείς οπωσδήποτε κοντά στη θάλασσα και στον μικρό αστερία που σε προσκαλεί στην κλεμμένη χαρά της ζωής.
Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ
Feeds
ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΗΣ της ασφάλειας το ΝΑΤΟ 
