ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Με λαϊκή κινητοποίηση θα γίνει πράσινο

Ευρεία σύσκεψη της "Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας" ανέδειξε την ανάγκη πάλης, κόντρα στις κυβερνητικές επιλογές, που θα αποτρέψει την τσιμεντοποίηση του χώρου και θα τον κατοχυρώσει ως χώρο πρασίνου, αναψυχής, αθλητισμού και πολιτιστικών δραστηριοτήτων

Μόνο η πάλη των αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των εργαζομένων θα ανατρέψει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για τσιμεντοποίηση, οικοπεδοποίηση και ιδιωτικοποίηση του χώρου, όπου σήμερα βρίσκεται το αεροδρόμιο του Ελληνικού, όταν αυτό μεταφερθεί στα Σπάτα. Το παραπάνω έγινε καθαρό, κατά τη διάρκεια ευρείας σύσκεψης που διοργάνωσε η "Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία",στα Σούρμενα, για το μέλλον του χώρου του αεροδρομίου. Στη σύσκεψη, συμμετείχαν πλήθος δημοτών, η δημοτική αρχή του Ελληνικού, δημοτικοί σύμβουλοι των όμορων με το αεροδρόμιο δήμων, αντινομάρχες της Αθήνας και εκπρόσωποι μαζικών φορέων.

Μιλώντας στους συγκεντρωμένους, ο επικεφαλής της παράταξης Σπύρος Χαλβατζής τόνισε πως ο χώρος, μετά την αποχώρηση του αεροδρομίου, προορίζεται για τη δημιουργία μητροπολιτικής ζώνης πρασίνου, για χρήσεις ψυχαγωγίας, άθλησης, αναψυχής και πως η ανάπτυξη και αξιοποίηση θα γίνει με βάση μελέτη του Οργανισμού της Αθήνας.

Πρόσθεσε, όμως, ότι, παρά τα μεγάλα και ωραία λόγια των διοικούντων, η κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση, τσιμεντοποίηση και οικοπεδοποίηση μεγάλου μέρους του χώρου, στη λογική της εμπορευματοποίησής του. Επιπλέον, πως η πλειοψηφία των νομαρχιακών συμβούλων Αθήνας έχουν ταχθεί υπέρ της επιβολής νομαρχιακού τέλους για την είσοδο σε ορισμένους χώρους του Ελληνικού και δραστηριότητες που θα αναπτυχθούν εκεί.

Δήλωσε την αντίθεση της παράταξης με τις παραπάνω "προοπτικές". Επισήμανε τα αρνητικά σημεία της σχετικής μελέτης, που εκπονείται από το Πολυτεχνείο, κατ' εντολήν του ΥΠΕΧΩΔΕ και του Οργανισμού Αθήνας. Μιας μελέτης, που προβλέπει ανέγερση κτιρίων στην περιοχή, ενώ για τους πόρους της υποτιθέμενης αξιοποίησής της προτείνει την "αυτοχρηματοδότηση" της σχετικής διαδικασίας. Τόνισε την ανάγκη, η μελέτη για τη μελλοντική ανάπλαση και αξιοποίηση του χώρου να γίνει από το Δημόσιο και κάτω από τον έλεγχο της ΤΑ και των φορέων των εργαζομένων (ΓΣΕΕ, Εργατικό Κέντρο). Το δε σχέδιο ανάπλασης να εγκριθεί από τη Βουλή.

Ακόμα, έκανε σαφές πως η κυριότητα του χώρου πρέπει να παραμείνει στο Δημόσιο, να κατοχυρωθούν θεσμικά οι χρήσεις γης στο χώρο και να εξασφαλιστούν οι πόροι αξιοποίησής του από τον Κρατικό Προϋπολογισμό. Επίσης, να συσταθεί Δημόσιος Φορέας Διαχείρισης του χώρου (ΝΠΔΔ), με συμμετοχή της ΤΑ, εκπροσώπων των εργαζομένων και επιστημονικών φορέων.

Να ζητάμε το αδύνατο

Μιλώντας στη σύσκεψη, ο Τ. Λαβασάς,αντιδήμαρχος Ελληνικού, ζήτησε, στο φορέα διαχείρισης του χώρου τον πρώτο λόγο να έχουν η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι εργαζόμενοι. Ο Αντ. Ντρέκος,μέλος του ΔΣ του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, σημείωσε πως οι περίφημες "αυτοχρηματοδοτήσεις" συχνά καταλήγουν σε κερδοσκοπία των ιδιωτών επενδυτών, μέσα από τη λαϊκή αφαίμαξη και τα επιβαλλόμενα ειδικά τέλη. Η Ρ. Ξαρχάκου,εκπρόσωπος του ΤΕΕ, ζήτησε να κατοχυρωθεί η κύρια χρήση του χώρου σαν λειτουργικό πράσινο. Ο Γ. Θεοδωρίδης,πολιτικός μηχανικός, σημείωσε πως ο χώρος δεν πρέπει να γίνει στοιχείο κέρδους ούτε καν για το Δημόσιο. Να θεσμοθετηθούν χρήσεις γης του χώρου, οι οποίες πρέπει να αναφέρονται σε πράσινο, αναψυχή, πολιτισμό, αθλητισμό και χώρους εκθέσεων. Η Ε. Κουφέλη, εκπρόσωπος του Συνδέσμου Αρχιτεκτόνων, ζήτησε την αξιοποίηση της περιοχής σε όφελος του κοινωνικού συνόλου και του περιβάλλοντος και κατέληξε: "Ο χώρος δεν είναι ούτε για οικόπεδα, ούτε για τσιμέντο". Τέλος, ο Π. Κουμουδούρος,εκπρόσωπος του "Νέου Κινήματος Αρχιτεκτόνων", επισήμανε ότι ο Οργανισμός Αθήνας έδωσε σαφείς οδηγίες στους μελετητές του Πολυτεχνείου για την αξιοποίηση του χώρου, προκειμένου να μην αποκλειστούν οι ιδιωτικές επιχειρηματικές δραστηριότητες στην περιοχή.

Θ. Μπ.

Η απόσταση από το Μύθο

Η είδηση είναι ανατριχιαστική. "Φέρετρα αντί για μισθούς και συντάξεις παίρνουν οι κάτοικοι της φτωχής πόλης Σαράν του Καζαχστάν, που οι περισσότεροι είναι ανθρακωρύχοι", σύμφωνα με το πρακτορείο ΙΤΑΡ - ΤΑΣ. Τα φέρετρα κοστίζουν πολύ, τα χρήματα είναι λίγα έως ανύπαρκτα, και οι συγγενείς αναγκάζονται να θάβουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα μέσα σε σακούλες. Η είδηση είναι ανατριχιαστική και απίστευτη. Μόλις συνέρχεται ο αναγνώστης μετά τον κλονισμό που του προκάλεσε το φρικτό αυτό νέο, σκέπτεται πιο νηφάλια. Τα πράγματα είναι ασφαλώς πολύ πιο σοβαρά στο Καζαχστάν απ' ό,τι μας λένε. Το "νεκρικό κρεβάτι" θα είναι έναντι των ετήσιων αποδοχών, δε γίνεται διαφορετικά. Δώδεκα φορές το χρόνο σπάνια θάβει κάποιος κι από ένα αγαπημένο πρόσωπο. Ετσι, η εικόνα που μας δίνει η είδηση δεν παρουσιάζει την πραγματική διάσταση του προβλήματος, της δυστυχίας και της ανέχειας αυτού του άμοιρου τόπου. Αυτού του τόπου, που έκανε άλματα προόδου μέσα σε ελάχιστο διάστημα. Η ταινία, η εκπληκτική ταινία του Σεργκέι Αϊζενστάιν μάς έδωσε την εικόνα του πριν και του μετά την Επανάσταση του Οχτώβρη. Μας παρουσίασε με εξαιρετικό ρεαλιστικό αλλά και ποιητικό τρόπο το θαύμα που συντελέστηκε, μας έδωσε οπτικά δείγματα της προόδου, της πολιτιστικής, οικονομικής, πνευματικής, μας φωτογράφισε το άλμα που έκανε μέσα σε ελάχιστο χρόνο η ασιατική αυτή περιοχή από το 1917 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '20. Η μοίρα, όμως, του Καζαχστάν μοιάζει τραγική, γυρίζει πίσω στο χρόνο, στον πρωτογονισμό, πίσω στη μιζέρια, στον πόνο, στην ανέχεια, στη θλίψη, στην ταπείνωση, στην εξαθλίωση. Ο ανθρακωρύχος του Καζαχστάν, που έπαψε για μια ιστορική χρονική περίοδο να είναι ένας σύγχρονος Σίσυφος, ξαναπιάνει το βράχο, τον σηκώνει και συνεχίζει το άσκοπο μαρτύριό του.

Η είδηση ότι στο Παλαί ντε Σπορ στο Παρίσι θα παρουσιαστούν τα νέα μοντέλα των αυτοκινήτων το ερχόμενο φθινόπωρο, που πλησιάζει άλλωστε, μου αναπτέρωσε το ηθικό. Υπέροχα, που είναι, άνετα, σύγχρονα, έξυπνα, καλοσχεδιασμένα, κλιματισμένα, καταλυτικά. Εκπληκτικά. Σχεδόν εξωπραγματικά μοιάζουν. Το Καζαχστάν και η δυστυχία, τα φέρετρα και οι σακούλες απομακρύνθηκαν από το νου μου. Σχεδόν σβήστηκαν, λησμονήθηκαν. Λες και ποτέ δεν είχαν καταλάβει τον παραμικρό χώρο μέσα μου. Σηκώθηκα και στάθηκα στο παράθυρο. Στη λεωφόρο που απλώνεται μπροστά μου παρατήρησα τα αυτοκίνητα να περνούν βιαστικά, νευρικά, αποφασιστικά, θριαμβευτικά. Τα λάστιχά τους κατάπιναν με ευκολία τα χιλιόμετρα, εκμηδένιζαν τις αποστάσεις... Τι ωραίες καταστάσεις! Πόσο απέχει το... Πώς το λέγανε; Πάει, το ξέχασα κιόλας. Ευτυχώς. Πολυτελή αμάξια, ωραίες γυναίκες, γοητευτικοί άνδρες, άνετα ταξίδια, σμαραγδένιες θάλασσες, χρυσές αμμουδιές, αντιηλιακά με άρωμα καρύδας, αναπαυτικές αιώρες, καλοκαιρινοί εφήμεροι έρωτες, καυτές υποσχέσεις, απολαύσεις, πέρασαν σαν κινηματογραφική ταινία από τα μάτια μου. Ζω στην Ελλάδα, στη χώρα της Επαγγελίας, της ευτυχίας, της σπατάλης και της κραιπάλης. Είμαι τυχερή, πολύ τυχερή, πολύ καλοκαιρινή, πολύ κεφάτη, κι ας μην είμαι πια αφράτη...

Η είδηση πέρασε ξαφνικά μέσα από το σύρμα του τηλεφώνου. Ενας λυγμός, μια σιγανή ψιθυριστή φωνή, σεμνή, θλιμμένη, κουρασμένη. Ανειδίκευτη εργάτρια ήταν η κάτοχός της. Με παρακάλεσε να μη σκέφτομαι και να μη γράφω ανοησίες. Εχασε το παιδί της, μόλις χτες. Οι μηνιαίες αποδοχές της αγγίζουν τις 150 χιλιάδες, μεικτά φυσικά. Το γραφείο τελετών για μια σεμνή κηδεία ζήτησε 600.000. Με λίγα, αλλά σκληρά, λόγια πρέπει να εργαστεί, χωρίς όμως να ζει, τέσσερις μήνες για να πληρώσει την ταφή, άσε που σε τρία χρόνια θα γίνει και εκταφή αν δεν έχει να πληρώσει. Πρέπει να δανειστεί, να παρακαλέσει, να βρει αυτά τα χρήματα πρώτα, κι έπειτα να κλάψει, να θρηνήσει, να φωνάξει, να ξεσπάσει. Και ξαφνικά ένιωσα το Καζαχστάν τόσο κοντά. Πόσο να απέχει άραγε;

Τιτίνα ΔΑΝΕΛΛΗ

Ηταν ένας θεός ποταμός

Οι αρχαίοι Ελληνες λάτρευαν τους ποτάμιους θεούς και τους απέδιδαν ευεργετικές, θεραπευτικές και γονιμικές ιδιότητες. Τέτοιος θεός - ποταμός ήταν και ο Ασωπός, που πηγάζει από τη Βοιωτία και διασχίζοντας την Αττική εκβάλλει τα νερά του (δηλαδή το βούρκο του σήμερα) στον Ευβοϊκό κόλπο.

Στη φωτογραφία, ένα μικρό τμήμα του ποταμού. Θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε σημείο του. Βούρκος παντού. Αποτέλεσμα 25 χρόνων χρησιμοποίησής του ως αγωγού λυμάτων των εργοστασίων της περιοχής Οινοφύτων. Το επιδοτούμενο από την κυβέρνηση κερδοσκοπικό χέρι των βιομηχάνων τον μετέβαλε σε οχετό. Κι αν ευοδωθούν τα κυβερνητικά σχέδια, θα γίνει ακόμα χειρότερος με την υποδοχή των λυμάτων και των βυρσοδεψείων. Οσοι κολυμπούν αριστερά και δεξιά των εκβολών του ας έχουν το νου τους. Κι ας μιλήσουν έγκαιρα στη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει η "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση του γνωστού καθηγητή.