Ανησυχητικό προδιαγράφεται το μέλλον της ελληνικής αμπελουργίας, αφού όλα δείχνουν ότι θα συνεχιστεί η πορεία εγκατάλειψης και συρρίκνωσης της καλλιέργειας.

Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε χτες ο πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Οινοποιητικών Συνεταιριστικών Οργανώσεων Ελλάδας (ΚΕΟΣΟΕ), Χρ. Μάρκου,παρουσιάζοντας την εικόνα της αγοράς του κρασιού, τόνισε πως οι προβλέψεις για τον ευαίσθητο αυτό τομέα είναι δυσοίωνες και διατύπωσε προτάσεις για τη "σωτηρία" του αμπελοοινικού τομέα. Με βάση, λοιπόν, τα λεγόμενά του και τις εκτιμήσεις της ΚΕΟΣΟΕ: Οι εκριζώσεις και το φαινόμενο εγκατάλειψης των αμπελώνων θα συνεχιστούν με γοργούς ρυθμούς και τη φετινή χρονιά και εκτιμάται ότι θα ξεριζωθούν 70.000 με 90.000 στρέμματα, για το λόγο ότι το 1996 είναι η τελευταία χρονιά που η ΕΕ επιδοτεί τις εκριζώσεις. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι με την εφαρμογή του σχετικού κανονισμού, από το 1988 μέχρι το 1993 εκριζώθηκαν 226.899 στρέμματα, ενώ την ίδια στιγμή τα κίνητρα για αναμπέλωση είναι αποθαρρυντικά. Από την άλλη, η αύξηση του κόστους παραγωγής για τους αμπελουργούς ξεπερνά κατά πολύ το ρυθμό αύξησης της τιμής του σταφυλιού και παρά το γεγονός ότι τη χρονιά που πέρασε η αύξηση έφτασε το 20%, η τιμή παραγωγού εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλή. Ακόμη επισημάνθηκε ο κίνδυνος να συνεχιστεί η πτώση των ελληνικών εξαγωγών στο κρασί και να αυξηθούν οι εισαγωγές από τρίτες χώρες, ως αποτέλεσμα και της συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ. Προβληματισμός υπήρξε, επίσης, και για την επικείμενη αναθεώρηση της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς κρασιού και για το ενδεχόμενο επιβολής από την ΕΕ ειδικού φόρου κατανάλωσης. Οσον αφορά την οινοπαραγωγή, το 1995 έφτασε τους 315.000 τόνους, ενώ τα αποθέματα έπεσαν στους 35.000 και η ζήτηση έδειξε να ακολουθεί αυξητική τάση.

Για το ξεπέρασμα των προβλημάτων στον αμπελοοινικό τομέα, η ΚΕΟΣΟΕ προτείνει τη λήψη μιας σειράς οικονομικών και χρηματοπιστωτικών μέτρων, όπως: Την ανασυγκρότηση των μονάδων παραγωγής φυτωριακού υλικού, στα πλαίσια μιας μελετημένης ποικιλιακής αναδιάρθρωσης. Την εφαρμογή ειδικών σχεδίων βελτίωσης για τις αμπελουργικές εκμεταλλεύσεις και τη στήριξη των αμπελουργών, είτε με κοινοτικές, είτε με εθνικές ενισχύσεις. Τη χορήγηση αυξημένων κινήτρων σε νέους αμπελοκαλλιεργητές και τη θέσπισηειδικού προγράμματος δανειοδότησής τους. Να επιδοτηθεί η διαδικασία της αναφύτευσης στο ύψος του κόστους και να χορηγηθούν κίνητρα για τη διαδικασία συνένωσης αμπελοτεμαχίων και για τη δημιουργία ομαδικών αμπελώνων. Να θεσπιστούν ειδικές εισοδηματικές ενισχύσεις για τη διατήρηση της αμπελουργίας σε ορισμένες ιστορικές αμπελουργικές περιοχές (Σαντορίνη, Μονεμβασία, ορεινή Λευκάδα, Σάμος κλπ.) Να θεσπιστεί ειδικό πρόγραμμα ενίσχυσης των επενδύσεων για την αξιοποίηση της παραγωγής και να δημιουργηθούν οι κατάλληλες υποδομές. Ακόμα, να ρυθμιστούν οι οφειλές των αμπελουργικών συνεταιριστικών οργανώσεων προς την ΑΤΕ και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των αμπελουργών. Τέλος, ο πρόεδρος της ΚΕΟΣΟΕ έθιξε και το ζήτημα της καθυστέρησης στη σύνταξη του αμπελουργικού κτηματολογίου, από το υπουργείο Γεωργίας, το οποίο, αν δε γίνει έγκαιρα, θα έχει μια σειρά από αρνητικές παρενέργειες για τους αμπελουργούς.

Θετική μπορεί να χαρακτηριστεί, εκ πρώτης όψεως, η σκέψη που διατυπώθηκε από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Σήφη Βαλυράκη, για μια πιθανή κατάργηση του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και για την υπαγωγή της Αστυνομίας στο υπουργείο Εσωτερικών ή Δικαιοσύνης.

Αυτό το αίτημα έχει διατυπωθεί από το ΚΚΕ εδώ και αρκετά χρόνια, όχι τόσο επειδή η Ελλάδα διεκδικεί την πρωτοπορία στη διατήρηση ενός υπουργείου Αστυνομίας, αλλά κυρίως διότι ο κυβερνητικός κορσές πάνω στο σώμα της Αστυνομίας ήταν και είναι συνυφασμένος με πάσης φύσεως ανομίες. Κομματικές παρεμβάσεις, ρουσφέτια, προσπάθειες κομματικού προσεταιρισμού του προσωπικού της, διά ροπάλου εφαρμογή της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής, είναι μόνο μερικά από τα κυβερνητικά άγραφα καθήκοντα του εκάστοτε υπουργού Δημόσιας Τάξης. Πρόκειται για ένα σημαντικό για την εκάστοτε κυβέρνηση ρόλο, που δεν απορρέει, όμως, από καμιά συνταγματική, ούτε καν προγραμματική διάταξη. Καμουφλαρισμένος στο ρόλο του υπεραστυνόμου, ο εκάστοτε υπουργός, στο όνομα της πολιτικής καθοδήγησης της Αστυνομίας, προωθούσε τα στενά κομματικά και κυβερνητικά συμφέροντα, έχοντας αφήσει την Αστυνομία έρμαιο στο πέρασμα του χρόνου.

Τα 10 χρόνια που διανύθηκαν μετά την ενοποίηση σημαδεύτηκαν ήδη από συχνές αναδιαρθρώσεις αμφιβόλου αποτελεσματικότητας (Το εγχείρημα των Πολυδύναμων έχει μείνει μετέωρο). Η τελευταία εξαγγελία για την ίδρυση και λειτουργία αυτοτελούς αρχηγείου έρχεται σε μια χρονική στιγμή, κατά την οποία, κατά κοινή ομολογία, η Αστυνομία πρέπει να διανύσει μεγάλη απόσταση στον τομέα δίωξης του εγκλήματος. Αντ' αυτού, όμως, παρατηρείται μια αγωνιώδης προσπάθεια μονόπλευρης ενίσχυσης των μηχανισμών καταστολής και παρακολούθησης των πολιτών με σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα. Εύλογα, λοιπόν, διερωτάται κανείς, μήπως επιχειρούν για άλλη μια φορά να χρυσώσουν το χάπι με αλλαγή ταμπέλας, όπως κατά το παρελθόν είχαν κάνει, μετονομάζοντας το υπουργείο Δημόσιας Τάξης σε γενική γραμματεία. Αλλωστε, μήπως πρόκειται να αλλάξει τίποτε, αν ο όποιος αρχηγός του όποιου νέου αρχηγείου συνεχίσει να διορίζεται με αδιαφανείς και μη αξιοκρατικές διαδικασίες;

Καταστροφική ακόμα και για τις δυναμικότερες - αρδευόμενες καλλιέργειες της χώρας, αποδεικνύεται η αντιαγροτική πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τη νέα ΚΑΠ, ενώ με την υλοποίηση της Συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ η κατάσταση θα χειροτερέψει. Οπως επιβεβαιώνεται και με τα επίσημα, συγκεκριμένα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και των αρμόδιων υπηρεσιών του υπουργείου Γεωργίας, οι επιπτώσεις της εφαρμογής της νέας ΚΑΠ ήταν καταστροφικές και για τις ιδιαίτερα δυναμικές καλλιέργειες καλαμποκιού και ζαχαρότευτλων, πέραν των αρνητικών εξελίξεων στις άλλες αροτριαίες καλλιέργειες σιτηρών.

Ειδικότερα, η δραστική μείωση των τιμών παραγωγού στο καλαμπόκι - σε συνδυασμό φυσικά με τη μερική μόνον κάλυψη της απώλειας εισοδήματος των αγροτών με τις ανεπαρκείς στρεμματικές ενισχύσεις που δίνονται - οδήγησε σε δραστικό περιορισμό και της καλλιέργειας και, βεβαίως, της παραγωγής του προϊόντος που, το 1995, έπεσε στους 1.500.000 τόνους, έναντι 1.800.000 τόνων το 1994. Κι αυτό, ενώ τα προηγούμενα χρόνια η παραγωγή καλαμποκιού είχε πλησιάσει τα 2.500.000 τόνους και η χώρα μας εξήγε μεγάλες ποσότητες εκατοντάδων χιλιάδων τόνων, εξοικονομώντας δισεκατομμύρια δραχμές συνάλλαγμα.

Ιδιαίτερα αρνητική είναι και η εξέλιξη με τη δυναμική καλλιέργεια των ζαχαρότευτλων,όπου η χώρα μας πριν την ένταξη στην ΕΟΚ είχε φθάσει να κάνει και εξαγωγές ζάχαρης. Μάλιστα, είχε προγραμματιστεί η δημιουργία και νέου ζαχαρουργείου στα Τρίκαλα, το οποίο λόγω της ένταξης και με απαίτηση του Διευθυντηρίου της Κοινότητας ματαιώθηκε... Τώρα, η χώρα μας, κι ενώ οι δυνατότητες για την παραγωγή του προϊόντος είναι πολύ μεγάλες, καθώς οι εδαφοκλιματολογικές συνθήκες εξασφαλίζουν από τις μεγαλύτερες παγκόσμια αποδόσεις, κατάντησε να εισάγει ζάχαρη για να καλύψει τις ανάγκες της ντόπιας κατανάλωσης. Κι αυτό, βεβαίως, γιατί - λόγω της ποσόστωσης που επιβάλλεται στην παραγωγή - προσδιορίζονται περιορισμένες εκτάσεις για καλλιέργεια, που δεν επιτρέπουν την παραγωγή πλεονασματικών ποσοτήτων ασφαλείας.

Ετσι, έναντι της ποσόστωσης (Α και Β) συνολικά 319.000 τόνων παραγωγής ζάχαρης που έχει επιβληθεί στη χώρα μας, το 1994 η παραγωγή περιορίστηκε μόλις στους 250.000 τόνους και πέρσι μόνο στους 287.000 τόνους έναντι πλέον των 320.000 τόνων ζάχαρης που χρειαζόμαστε για να καλύψουμε τις ανάγκες της κατανάλωσης στη χώρα μας. Για το λόγο αυτό κι ενώ η ιδιωτικοποιημένη "εν μέρει" Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης παράγει κέρδη (πέρσι πλέον των 11 δισ. δραχμών), η χώρα σπαταλά δισεκατομμύρια δραχμές σε συνάλλαγμα για να εισάγει ζάχαρη προς κάλυψη των ντόπιων αναγκών...

Τέλος, τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ και του υπουργείου Γεωργίας επιβεβαιώνουν τις αρνητικές επιπτώσεις που είχε, ιδιαίτερα, η νέα αναθεωρημένη ΚΑΠ σ' όλες τις καλλιέργειες σιτηρών, λόγω της δραστικής μείωσης της τιμής και, φυσικά, του εισοδήματος των καλλιεργητών - κάτι που κάνει ασύμφορη την καλλιέργειά τους. Ετσι, πέρσι, η παραγωγή σκληρού σταριού μειώθηκε στους 1.300.000 τόνους (από 1.550.000 τόνους τον προηγούμενο χρόνο), του μαλακού σταριού στους 735.000 τόνους (από 860.000 τόνους το 1994) και του κριθαριού στους... 300.000 τόνους έναντι παραγωγής του 1994 435.000 τόνων και διπλάσιας, σχεδόν, παραγωγής λίγα χρόνια νωρίτερα. Ετσι, φθάσαμε να εισάγουμε εκατοντάδες χιλιάδες τόνους σιτηρών για την κάλυψη των αναγκών της χώρας σε ζωοτροφές, ενώ λίγα χρόνια πριν μας περίσσευαν και κάναμε εξαγωγές...

Σε δραστικό περιορισμό οδηγήθηκε η καλλιέργεια του καλαμποκιού, εξαιτίας της εφαρμογής της νέας ΚΑΠ

Για δυναμικές κινητοποιήσεις ετοιμάζονται οι κτηνοτρόφοι της Ελασσόνας- στην περιοχή υπάρχουν πάνω από 450.000 αιγοπρόβατα - αντιδρώντας στην καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης, η οποία οδηγεί σε δραστική μείωση του εισοδήματός τους και στην αναγκαστική εγκατάλειψη της κτηνοτροφίας.

Οι κτηνοτρόφοι βρίσκονται σε απόγνωση, αφού φέτος η τιμή του αιγοπρόβειου γάλακτος είναι μειωμένη κατά 100 δραχμές σε σχέση με πέρσι, ενώ οι τιμές των ζωοτροφών έχουν αυξηθεί κατά 50%! Ενα επιπλέον πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι η έλλειψη εργατικών χεριών, αφού οι Αλβανοί λαθρομετανάστες, οι οποίοι μπορούν και θέλουν ν' ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, κυνηγιούνται από την Αστυνομία...

Οπως τονίζει ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Ελασσόνας, οι κτηνοτρόφοι της περιοχής - όπως και γενικότερα της Λάρισας - έχουν φτάσει στα όρια της απελπισίας και δεν τους μένει άλλος δρόμος, παρά αυτός των δυναμικών κινητοποιήσεων, για τη λύση των προβλημάτων τους και τη σωτηρία της κτηνοτροφίας, η οποία μαζί με την καπνοκαλλιέργεια αποτελούν τις μόνες πηγές εισόδων για τους κατοίκους.