Καταστροφική ακόμα και για τις δυναμικότερες - αρδευόμενες καλλιέργειες της χώρας, αποδεικνύεται η αντιαγροτική πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τη νέα ΚΑΠ, ενώ με την υλοποίηση της Συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ η κατάσταση θα χειροτερέψει. Οπως επιβεβαιώνεται και με τα επίσημα, συγκεκριμένα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και των αρμόδιων υπηρεσιών του υπουργείου Γεωργίας, οι επιπτώσεις της εφαρμογής της νέας ΚΑΠ ήταν καταστροφικές και για τις ιδιαίτερα δυναμικές καλλιέργειες καλαμποκιού και ζαχαρότευτλων, πέραν των αρνητικών εξελίξεων στις άλλες αροτριαίες καλλιέργειες σιτηρών.

Ειδικότερα, η δραστική μείωση των τιμών παραγωγού στο καλαμπόκι - σε συνδυασμό φυσικά με τη μερική μόνον κάλυψη της απώλειας εισοδήματος των αγροτών με τις ανεπαρκείς στρεμματικές ενισχύσεις που δίνονται - οδήγησε σε δραστικό περιορισμό και της καλλιέργειας και, βεβαίως, της παραγωγής του προϊόντος που, το 1995, έπεσε στους 1.500.000 τόνους, έναντι 1.800.000 τόνων το 1994. Κι αυτό, ενώ τα προηγούμενα χρόνια η παραγωγή καλαμποκιού είχε πλησιάσει τα 2.500.000 τόνους και η χώρα μας εξήγε μεγάλες ποσότητες εκατοντάδων χιλιάδων τόνων, εξοικονομώντας δισεκατομμύρια δραχμές συνάλλαγμα.

Ιδιαίτερα αρνητική είναι και η εξέλιξη με τη δυναμική καλλιέργεια των ζαχαρότευτλων,όπου η χώρα μας πριν την ένταξη στην ΕΟΚ είχε φθάσει να κάνει και εξαγωγές ζάχαρης. Μάλιστα, είχε προγραμματιστεί η δημιουργία και νέου ζαχαρουργείου στα Τρίκαλα, το οποίο λόγω της ένταξης και με απαίτηση του Διευθυντηρίου της Κοινότητας ματαιώθηκε... Τώρα, η χώρα μας, κι ενώ οι δυνατότητες για την παραγωγή του προϊόντος είναι πολύ μεγάλες, καθώς οι εδαφοκλιματολογικές συνθήκες εξασφαλίζουν από τις μεγαλύτερες παγκόσμια αποδόσεις, κατάντησε να εισάγει ζάχαρη για να καλύψει τις ανάγκες της ντόπιας κατανάλωσης. Κι αυτό, βεβαίως, γιατί - λόγω της ποσόστωσης που επιβάλλεται στην παραγωγή - προσδιορίζονται περιορισμένες εκτάσεις για καλλιέργεια, που δεν επιτρέπουν την παραγωγή πλεονασματικών ποσοτήτων ασφαλείας.

Ετσι, έναντι της ποσόστωσης (Α και Β) συνολικά 319.000 τόνων παραγωγής ζάχαρης που έχει επιβληθεί στη χώρα μας, το 1994 η παραγωγή περιορίστηκε μόλις στους 250.000 τόνους και πέρσι μόνο στους 287.000 τόνους έναντι πλέον των 320.000 τόνων ζάχαρης που χρειαζόμαστε για να καλύψουμε τις ανάγκες της κατανάλωσης στη χώρα μας. Για το λόγο αυτό κι ενώ η ιδιωτικοποιημένη "εν μέρει" Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης παράγει κέρδη (πέρσι πλέον των 11 δισ. δραχμών), η χώρα σπαταλά δισεκατομμύρια δραχμές σε συνάλλαγμα για να εισάγει ζάχαρη προς κάλυψη των ντόπιων αναγκών...

Τέλος, τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ και του υπουργείου Γεωργίας επιβεβαιώνουν τις αρνητικές επιπτώσεις που είχε, ιδιαίτερα, η νέα αναθεωρημένη ΚΑΠ σ' όλες τις καλλιέργειες σιτηρών, λόγω της δραστικής μείωσης της τιμής και, φυσικά, του εισοδήματος των καλλιεργητών - κάτι που κάνει ασύμφορη την καλλιέργειά τους. Ετσι, πέρσι, η παραγωγή σκληρού σταριού μειώθηκε στους 1.300.000 τόνους (από 1.550.000 τόνους τον προηγούμενο χρόνο), του μαλακού σταριού στους 735.000 τόνους (από 860.000 τόνους το 1994) και του κριθαριού στους... 300.000 τόνους έναντι παραγωγής του 1994 435.000 τόνων και διπλάσιας, σχεδόν, παραγωγής λίγα χρόνια νωρίτερα. Ετσι, φθάσαμε να εισάγουμε εκατοντάδες χιλιάδες τόνους σιτηρών για την κάλυψη των αναγκών της χώρας σε ζωοτροφές, ενώ λίγα χρόνια πριν μας περίσσευαν και κάναμε εξαγωγές...