Από την πλευρά τους, επομένως, έχουν απόλυτο δίκιο. Και ο Βενιζέλος,και ο Καραμανλής - οι επίσημοι "εθνάρχες" - καθώς και οι Παπανδρέου, ο ένας σαν "Γέρος της Δημοκρατίας" και ο δεύτερος, περίπου σαν "πατήρ του σοσιαλισμού" (!), είναι άξιοι μνημόνευσης έως και "αγιοποίησης" για το "βασίλειο" της πλουτοκρατίας. Είναι εκείνοι, που ιστορικά ταυτίστηκαν και συνέβαλαν (ειδικά οι δυο πρώτοι) στη θεμελίωση του πολιτικού - κοινωνικού συστήματος της Ελλάδας, με όλα του τα χαρακτηριστικά. Το σύστημα της καπιταλιστικής κυριαρχίας σε συνθήκες εξάρτησης, με την υπόδουλη στους ιμπεριαλιστές αστική τάξη της χώρας επικεφαλής στο τιμόνι της πολιτικής εξουσίας.

Γι' αυτήν τους την προσφορά, το "έθνος" των αστών και της ολιγαρχίας, έχει κάθε λόγο να τους υμνεί. Ομως, αυτό το εξαιρετικά ολιγομελές "έθνος" μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών θέλει να σταματά την κουβέντα, όταν αυτή μπαίνει στο "ζουμί". Στο ότι, δηλαδή, η ιστορία του κεφαλαίου στην Ελλάδα, όπως τούτη "απαγγέλλεται" από τους ιστοριογράφους των "εθναρχών", είναι γνωστή και στο άλλο "έθνος". Το "έθνος" των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων, που την έχει βιώσει πάνω στο πετσί του. Τόσο πολύ και τόσο βαθιά, που η πλύση εγκεφάλου είναι εντελώς ακατάλληλη μέθοδος για να κρυφτούν οι πληγές που ποτέ δε σταμάτησαν να είναι ανοιχτές στο κορμί του λαού.

***

"Ζήτω ο εθνάρχης Καραμανλής",επίσης. Γιατί; Γιατί είναι ο συνεχιστής του έργου του προηγούμενου. Το "Ανήκομεν εις τη Δύσιν", η πρόσδεση της χώρας στο άρμα της ΕΟΚ ("για πολιτικούς λόγους", όπως από το '61 έλεγε), η βαθύτερη αιχμαλωσία στη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών,με τη μετατροπή της χώρας σε "χωράφι" εγκατάστασης των βάσεών τους και τις "συμφωνίες Ρότζερς", για την - και τυπικά - επανένταξη της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του οργανισμού των "γκάνγκστερ", είναι τα διαπιστευτήριά του. Μαζί, φυσικά, με τη συμβολή του στην "αρχιτεκτονική" του δικομματισμού, που επιβλήθηκε στη χώρα.

Τις ίδιες εποχές, που ο Καραμανλής έγραφε την ιστορία του δικού του "έθνους", το άλλο "έθνος" ζούσε το μετεμφυλιακό αίσχος των "Νέων Παρθενώνων" στους τόπους εξορίας, τις "συνήθεις αντικομμουνιστικές δραστηριότητες" της βίας και νοθείας, τον κομπραδορισμό των εργολάβων, τα κοινωνικά γκέτο της "αντιπαροχής" και τους Γκοτζαμάνηδες. Οι τελευταίοι, μετά το 1974, την εποχή της ..."ωριμότητας" του "εθνάρχη", έπαψαν να χρησιμοποιούν τρίκυκλα. Περιορίστηκαν στα γκλομπ, που είχαν τη δική τους τακτική (πέρα από τις μη ...τακτικές) "επέτειο", σε κάθε επέτειο του Πολυτεχνείου και της Πρωτομαγιάς. Ετσι, άρμοζε σε κάποιον που το 1968,εν μέσω χούντας (!), έλεγε: "Οταν, όμως, ομιλούμεν περί Ελληνικής Δημοκρατίας δεν πρέπει να λησμονούμεν ...την ατέλεια των θεσμών και προπαντός την ύπαρξιν ενός επαναστατικού και επικινδύνου κομμουνιστικού κόμματος"...

Μαζί με αυτούς, "Ζήτω και για τον Γέρο της Δημοκρατίας"... Γιατί; Γιατί αυτή η πορεία "δημοκρατίας" οικοδομήθηκε με τα βόλια του Σκόμπι και των Αγγλων εναντίον του ελληνικού λαού, στα Δεκεμβριανά,αλλά και στον αντιμοναρχισμό του "απέθανε ο βασιλεύς, ζήτω ο βασιλεύς",όπως ανέκραξε ο γνωστός και ως "παπατζής", κατά την ενθρόνισιν του Κοκού... Οσο για τον υιό Παπανδρέου, η ιστορία είναι πολύ νωπή για να χρειάζεται υπενθύμισή της.

***

Ομως, αυτή η ιστορία δεν είναι "γραφτό" να επιβληθεί ως "ιστορία" του ελληνικού λαού. Πολύ περισσότερο, δεν πρόκειται να γίνει "φυλακή" για το μέλλον του τόπου, αφού είναι αποδεδειγμένο ότι αυτός ο λαός δεν είχε ποτέ τους ηγέτες που του άξιζαν και του αξίζουν στην πολιτική εξουσία. Και αυτό, γιατί ποτέ δεν υπήρξε το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα που θα υπηρετούσε τα δικά του συμφέροντα. Αυτό ήταν και παραμένει το ζητούμενο.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τα αφεντικά του συστήματος της ολιγαρχίας και της εξάρτησης είναι ευνόητο ότι δε λαθεύουν, όταν προσδιορίζουν επακριβώς ποιοι είναι οι "εθνάρχες" του. Στην ουσία, αποτίουν φόρο τιμής στην εξουσία τους και όρκο πίστης στη συνέχισή της με όλα τα μέσα

Από την πλευρά τους, επομένως, έχουν απόλυτο δίκιο. Και ο Βενιζέλος,και ο Καραμανλής - οι επίσημοι "εθνάρχες" - καθώς και οι Παπανδρέου, ο ένας σαν "Γέρος της Δημοκρατίας" και ο δεύτερος, περίπου σαν "πατήρ του σοσιαλισμού" (!), είναι άξιοι μνημόνευσης έως και "αγιοποίησης" για το "βασίλειο" της πλουτοκρατίας. Είναι εκείνοι, που ιστορικά ταυτίστηκαν και συνέβαλαν (ειδικά οι δυο πρώτοι) στη θεμελίωση του πολιτικού - κοινωνικού συστήματος της Ελλάδας, με όλα του τα χαρακτηριστικά. Το σύστημα της καπιταλιστικής κυριαρχίας σε συνθήκες εξάρτησης, με την υπόδουλη στους ιμπεριαλιστές αστική τάξη της χώρας επικεφαλής στο τιμόνι της πολιτικής εξουσίας.

Γι' αυτήν τους την προσφορά, το "έθνος" των αστών και της ολιγαρχίας, έχει κάθε λόγο να τους υμνεί. Ομως, αυτό το εξαιρετικά ολιγομελές "έθνος" μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών θέλει να σταματά την κουβέντα, όταν αυτή μπαίνει στο "ζουμί". Στο ότι, δηλαδή, η ιστορία του κεφαλαίου στην Ελλάδα, όπως τούτη "απαγγέλλεται" από τους ιστοριογράφους των "εθναρχών", είναι γνωστή και στο άλλο "έθνος". Το "έθνος" των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων, που την έχει βιώσει πάνω στο πετσί του. Τόσο πολύ και τόσο βαθιά, που η πλύση εγκεφάλου είναι εντελώς ακατάλληλη μέθοδος για να κρυφτούν οι πληγές που ποτέ δε σταμάτησαν να είναι ανοιχτές στο κορμί του λαού.

***

"Ζήτω ο εθνάρχης Καραμανλής",επίσης. Γιατί; Γιατί είναι ο συνεχιστής του έργου του προηγούμενου. Το "Ανήκομεν εις τη Δύσιν", η πρόσδεση της χώρας στο άρμα της ΕΟΚ ("για πολιτικούς λόγους", όπως από το '61 έλεγε), η βαθύτερη αιχμαλωσία στη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών,με τη μετατροπή της χώρας σε "χωράφι" εγκατάστασης των βάσεών τους και τις "συμφωνίες Ρότζερς", για την - και τυπικά - επανένταξη της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του οργανισμού των "γκάνγκστερ", είναι τα διαπιστευτήριά του. Μαζί, φυσικά, με τη συμβολή του στην "αρχιτεκτονική" του δικομματισμού, που επιβλήθηκε στη χώρα.

Τις ίδιες εποχές, που ο Καραμανλής έγραφε την ιστορία του δικού του "έθνους", το άλλο "έθνος" ζούσε το μετεμφυλιακό αίσχος των "Νέων Παρθενώνων" στους τόπους εξορίας, τις "συνήθεις αντικομμουνιστικές δραστηριότητες" της βίας και νοθείας, τον κομπραδορισμό των εργολάβων, τα κοινωνικά γκέτο της "αντιπαροχής" και τους Γκοτζαμάνηδες. Οι τελευταίοι, μετά το 1974, την εποχή της ..."ωριμότητας" του "εθνάρχη", έπαψαν να χρησιμοποιούν τρίκυκλα. Περιορίστηκαν στα γκλομπ, που είχαν τη δική τους τακτική (πέρα από τις μη ...τακτικές) "επέτειο", σε κάθε επέτειο του Πολυτεχνείου και της Πρωτομαγιάς. Ετσι, άρμοζε σε κάποιον που το 1968,εν μέσω χούντας (!), έλεγε: "Οταν, όμως, ομιλούμεν περί Ελληνικής Δημοκρατίας δεν πρέπει να λησμονούμεν ...την ατέλεια των θεσμών και προπαντός την ύπαρξιν ενός επαναστατικού και επικινδύνου κομμουνιστικού κόμματος"...

Μαζί με αυτούς, "Ζήτω και για τον Γέρο της Δημοκρατίας"... Γιατί; Γιατί αυτή η πορεία "δημοκρατίας" οικοδομήθηκε με τα βόλια του Σκόμπι και των Αγγλων εναντίον του ελληνικού λαού, στα Δεκεμβριανά,αλλά και στον αντιμοναρχισμό του "απέθανε ο βασιλεύς, ζήτω ο βασιλεύς",όπως ανέκραξε ο γνωστός και ως "παπατζής", κατά την ενθρόνισιν του Κοκού... Οσο για τον υιό Παπανδρέου, η ιστορία είναι πολύ νωπή για να χρειάζεται υπενθύμισή της.

***

Ομως, αυτή η ιστορία δεν είναι "γραφτό" να επιβληθεί ως "ιστορία" του ελληνικού λαού. Πολύ περισσότερο, δεν πρόκειται να γίνει "φυλακή" για το μέλλον του τόπου, αφού είναι αποδεδειγμένο ότι αυτός ο λαός δεν είχε ποτέ τους ηγέτες που του άξιζαν και του αξίζουν στην πολιτική εξουσία. Και αυτό, γιατί ποτέ δεν υπήρξε το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα που θα υπηρετούσε τα δικά του συμφέροντα. Αυτό ήταν και παραμένει το ζητούμενο.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τα αφεντικά του συστήματος της ολιγαρχίας και της εξάρτησης είναι ευνόητο ότι δε λαθεύουν, όταν προσδιορίζουν επακριβώς ποιοι είναι οι "εθνάρχες" του. Στην ουσία, αποτίουν φόρο τιμής στην εξουσία τους και όρκο πίστης στη συνέχισή της με όλα τα μέσα

- Σήμερα είναι μέρα παμφθιωτικής κινητοποίησης. Ποιοι λόγοι την επέβαλαν και πώς θα συνεχιστεί ο αγώνας;

- Η σημερινή παμφθιωτική κινητοποίηση (στάση εργασίας, κλείσιμο μαγαζιών, συμβολική κατάληψη Περιφέρειας) γίνεται κατά της παραγωγικής συρρίκνωσης και της ανεργίας, κατά του ξεκληρίσματος των αγροτών και της "επιχείρησης - λουκέτο", που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση και οι πολυεθνικές. Η σημερινή κινητοποίηση, στην οποία συμμετέχουν όλοι οι φορείς του νομού μας, αποτελεί την αρχή. Θα συνεχίσουμε το επόμενο διάστημα με πιο δυναμικούς αγώνες, με συλλαλητήρια και με νέα 24ωρη παμφθιωτική απεργία στις 30 Μάη.

- Ερευνα του Περιφερειακού Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ αναφέρει ότι, σε σχέση με το 1981, ο νομός παρουσιάζει μια συνολική χειροτέρευση σε όλα τα χαρακτηριστικά της "αγοράς εργασίας". Πού οφείλεται αυτό;

- Οι καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν από τις κυβερνήσεις των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ τα τελευταία χρόνια, ακολουθώντας τις φιλομονοπωλιακές εντολές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχουν μετατρέψει τη Φθιώτιδα σε προβληματική περιοχή. Αρκετές επιχειρήσεις έχουν κλείσει, ενώ όσες λειτουργούν έχουν μειώσει σημαντικά τις θέσεις εργασίας. Υπολογίζεται πως τα έξι τελευταία χρόνια έχουν χαθεί πάνω από 5.000 θέσεις εργασίας. Η συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού, το κλείσιμο εκατοντάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, έχουν ως αποτέλεσμα τη γρήγορη αύξηση της ανεργίας, σε πολύ μεγαλύτερα επίπεδα από το πανελλαδικό ποσοστό. Υπολογίζεται ότι η ανεργία στο νομό μας ξεπερνά το 13 - 14%, οι περισσότεροι είναι νέοι και γυναίκες, καθώς και όσοι είναι έτοιμοι να μπουν στην παραγωγή.

- Ποιοι ευθύνονται γι' αυτή την κατάσταση;

- Υπάρχουν ένοχοι για τη συρρίκνωση. Υπεύθυνη και ένοχη είναι η συγκεκριμένη πολιτική "Made in Europe". Πολιτική παραγωγικής συρρίκνωσης, ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα και τις κοινωνικοασφαλιστικές κατακτήσεις των εργαζομένων, που εφαρμόζουν με νεοσυντηρητικές ή σοσιαλφιλελεύθερες παραλλαγές τα κόμματα του δικομματισμού. Ευθύνες όμως έχουν και οι τοπικοί εκφραστές τους. Θεωρούμε υποκρισία τη στάση των τοπικών στελεχών και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ, που τόσα χρόνια ψηφίζουν και υλοποιούν αυτή την πολιτική. Υποκριτική είναι η στάση των αιρετών αρχόντων και της πλειοψηφίας του συνδικαλιστικού κινήματος, που αποδέχονται και στηρίζουν τις καταστροφικές πολιτικές και έχουν ξεχάσει κάθε έννοια αγωνιστικής διάθεσης και σύγκρουσης. Οι ίδιοι άλλωστε πριν λίγο καιρό είχαν επιλέξει το ρόλο του χειροκροτητή στην επίσκεψη των κυβερνητικών κλιμακίων.

- Υπάρχει διέξοδος; Μπορεί η Φθιώτιδα, με τον πλούτο και το δυναμικό που διαθέτει, να αναπτυχθεί παραγωγικά σε όφελος των εργαζομένων και του λαού της;

- Ναι, μπορεί. Για να γίνει αυτό χρειάζεται μια άλλη πολιτική. Μια πολιτική, που να έρχεται σε σύγκρουση με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, τη Συμφωνία του Μάαστριχτ, την ΓΚΑΤΤ και ΚΑΠ του μεγάλου κεφαλαίου. Πολιτική που να παίρνει υπόψη τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Πρέπει να υπάρξει εθνικός περιφερειακός σχεδιασμός και εφαρμογή κλαδικών πολιτικών. Στήριξη της ΛΑΡΚΟ ως δημόσιας επιχείρησης στρατηγικής σημασίας, στήριξη του πρωτογενούς τομέα. Κατάργηση των ποσοστώσεων. Αξιοποίηση του παράκτιου και ορεινού τουρισμού και των ιαματικών πηγών που υπάρχουν. Ο νομός μας είναι προικισμένος από τη φύση, διαθέτει πλούτο και μπορεί να πετύχει παραγωγική ανασυγκρότηση και ευημερία των κατοίκων του.

Γ. Π.

- Σήμερα είναι μέρα παμφθιωτικής κινητοποίησης. Ποιοι λόγοι την επέβαλαν και πώς θα συνεχιστεί ο αγώνας;

- Η σημερινή παμφθιωτική κινητοποίηση (στάση εργασίας, κλείσιμο μαγαζιών, συμβολική κατάληψη Περιφέρειας) γίνεται κατά της παραγωγικής συρρίκνωσης και της ανεργίας, κατά του ξεκληρίσματος των αγροτών και της "επιχείρησης - λουκέτο", που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση και οι πολυεθνικές. Η σημερινή κινητοποίηση, στην οποία συμμετέχουν όλοι οι φορείς του νομού μας, αποτελεί την αρχή. Θα συνεχίσουμε το επόμενο διάστημα με πιο δυναμικούς αγώνες, με συλλαλητήρια και με νέα 24ωρη παμφθιωτική απεργία στις 30 Μάη.

- Ερευνα του Περιφερειακού Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ αναφέρει ότι, σε σχέση με το 1981, ο νομός παρουσιάζει μια συνολική χειροτέρευση σε όλα τα χαρακτηριστικά της "αγοράς εργασίας". Πού οφείλεται αυτό;

- Οι καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν από τις κυβερνήσεις των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ τα τελευταία χρόνια, ακολουθώντας τις φιλομονοπωλιακές εντολές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχουν μετατρέψει τη Φθιώτιδα σε προβληματική περιοχή. Αρκετές επιχειρήσεις έχουν κλείσει, ενώ όσες λειτουργούν έχουν μειώσει σημαντικά τις θέσεις εργασίας. Υπολογίζεται πως τα έξι τελευταία χρόνια έχουν χαθεί πάνω από 5.000 θέσεις εργασίας. Η συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού, το κλείσιμο εκατοντάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, έχουν ως αποτέλεσμα τη γρήγορη αύξηση της ανεργίας, σε πολύ μεγαλύτερα επίπεδα από το πανελλαδικό ποσοστό. Υπολογίζεται ότι η ανεργία στο νομό μας ξεπερνά το 13 - 14%, οι περισσότεροι είναι νέοι και γυναίκες, καθώς και όσοι είναι έτοιμοι να μπουν στην παραγωγή.

- Ποιοι ευθύνονται γι' αυτή την κατάσταση;

- Υπάρχουν ένοχοι για τη συρρίκνωση. Υπεύθυνη και ένοχη είναι η συγκεκριμένη πολιτική "Made in Europe". Πολιτική παραγωγικής συρρίκνωσης, ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα και τις κοινωνικοασφαλιστικές κατακτήσεις των εργαζομένων, που εφαρμόζουν με νεοσυντηρητικές ή σοσιαλφιλελεύθερες παραλλαγές τα κόμματα του δικομματισμού. Ευθύνες όμως έχουν και οι τοπικοί εκφραστές τους. Θεωρούμε υποκρισία τη στάση των τοπικών στελεχών και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ, που τόσα χρόνια ψηφίζουν και υλοποιούν αυτή την πολιτική. Υποκριτική είναι η στάση των αιρετών αρχόντων και της πλειοψηφίας του συνδικαλιστικού κινήματος, που αποδέχονται και στηρίζουν τις καταστροφικές πολιτικές και έχουν ξεχάσει κάθε έννοια αγωνιστικής διάθεσης και σύγκρουσης. Οι ίδιοι άλλωστε πριν λίγο καιρό είχαν επιλέξει το ρόλο του χειροκροτητή στην επίσκεψη των κυβερνητικών κλιμακίων.

- Υπάρχει διέξοδος; Μπορεί η Φθιώτιδα, με τον πλούτο και το δυναμικό που διαθέτει, να αναπτυχθεί παραγωγικά σε όφελος των εργαζομένων και του λαού της;

- Ναι, μπορεί. Για να γίνει αυτό χρειάζεται μια άλλη πολιτική. Μια πολιτική, που να έρχεται σε σύγκρουση με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, τη Συμφωνία του Μάαστριχτ, την ΓΚΑΤΤ και ΚΑΠ του μεγάλου κεφαλαίου. Πολιτική που να παίρνει υπόψη τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Πρέπει να υπάρξει εθνικός περιφερειακός σχεδιασμός και εφαρμογή κλαδικών πολιτικών. Στήριξη της ΛΑΡΚΟ ως δημόσιας επιχείρησης στρατηγικής σημασίας, στήριξη του πρωτογενούς τομέα. Κατάργηση των ποσοστώσεων. Αξιοποίηση του παράκτιου και ορεινού τουρισμού και των ιαματικών πηγών που υπάρχουν. Ο νομός μας είναι προικισμένος από τη φύση, διαθέτει πλούτο και μπορεί να πετύχει παραγωγική ανασυγκρότηση και ευημερία των κατοίκων του.

Γ. Π.