Πανεργατικό Συλλαλητήριο, την Πέμπτη 22 του μήνα, στις 7 το απόγευμα στην Πλ. Κοραή,διοργανώνουν 23 πρωτοβάθμια σωματεία του Πειραιά, δίνοντας έτσι μια πρώτη αγωνιστική απάντηση στον "κοινωνικό διάλογο" - απάτη της κυβέρνησης. Η κινητοποίηση αποφασίστηκε σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο ΕΚΠ, με τη συμμετοχή εκπροσώπων πρωτοβάθμιων σωματείων της πόλης και με πρωτοβουλία της ΠΕΜΕΝ,του ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και του Συνδικάτου Εργατών Μετάλλου Πειραιά.

Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά,Ι. Πουντίδης,μιλώντας στη σύσκεψη τόνισε: "Κύριο μέλημα της κυβέρνησης μέσα από αυτόν τον ψευτοδιάλογο είναι να αφαιρέσει συνολικά κατακτήσεις των εργαζομένων. Απαιτείται, λοιπόν, ο συντονισμός της δράσης μας".

Ο γραμματέας της ΠΕΜΕΝΣ. Τσιμπόγλου σημείωσε: "Πήγαν οι υπουργοί στο Πέραμα και είπαν ότι με την άρση του καμποτάζ θα έχουμε ανάπτυξη! Αντέδρασαν τα σωματεία και δεν αντέδρασε το ΕΚΠ. Η σιωπή είναι συνενοχή". Ο πρόεδρος του ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και γραμματέας του ΕΚΠ Γ. Μανουσογιαννάκης σημείωσε ότι οι αντεργατικές επιλογές έχουν αρχίσει ήδη να εφαρμόζονται και είναι παραπάνω από αναγκαίος ο συντονισμός και η κοινή δράση.

Σε κοινή ανακοίνωση των σωματείων τονίζεται ότι "με τον κατ' επίφαση "κοινωνικό διάλογο", που προβάλλει η κυβέρνηση επιχειρείται η ντε φάκτο ανατροπή των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων έτσι όπως επιβάλλεται μέσα από τη "Λευκή Βίβλο" και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ". Οι εργαζόμενοι, με βάση την ανακοίνωση, διεκδικούν: Απαγόρευση των απολύσεων, καμία μείωση οργανικής σύνθεσης των πλοίων. Εφαρμογή κλαδικής πολιτικής ανάπτυξης για τη Ζώνη με αύξηση της απασχόλησης. Επαναλειτουργία των εργοστασίων που έκλεισαν στον Πειραιά. Αμεση επιδότηση όλων των ανέργων με τη μείωση των προϋποθέσεων για την εγγραφή τους στο Ταμείο Ανεργίας. Αύξηση των επιδομάτων ανεργίας, ίσο με το 80% του ημερομισθίου της ΕΣΣΕ. Μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης 55 για τα βαρέα και 60 για τα μεικτά, την αύξηση των κατώτερων συντάξεων ίση με τα 20 ημερομίσθια του κατώτερου ημερομισθίου. Πλήρη σύνταξη με 10.500 ένσημα ανεξαρτήτου ηλικίας. Ολες οι συντάξεις να αυξηθούν στο 80% του βασικού μισθού των εν ενεργεία. Πενθήμερο, 35ωρο με πλήρεις αποδοχές και ασφάλιση 6ημέρου. Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικών μορφών απασχόλησης. Πλήρη εκδημοκρατισμό της ναυτικής νομοθεσίας και του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

"Τα 19 σημεία - φωτιά του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου που αποτελούν την πιο σφοδρή επίθεση εναντίον των εργαζομένων", καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η Συντονιστική Επιτροπή των Σωματείων και Συνδικαλιστών Πάτρας. Επίσης, καταγγέλλει και τον ΓΓ της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, "ο οποίος υλοποιώντας την κυβερνητική στρατηγική του "κοινωνικού διαλόγου" και προσποιούμενος φόρτο εργασίας, αρνήθηκε να δεχτεί σωματεία και συνδικαλιστές που θα έκαναν παράσταση καταγγελίας για την παγίδα του "κοινωνικού διαλόγου"... που άρχισε προχτές στην Αθήνα και κατέληξε σε φιάσκο μιας οικογενειακής υπόθεσης, μεταξύ βιομηχάνων - κυβέρνησης και κυβερνητικά υποταγμένων συνδικαλιστών της πλειοψηφίας της ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ".

Σύσκεψη - συζήτηση, με θέμα τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνταξιούχοι, αλλά και το μεγάλο θέμα της έναρξης του απατηλούδήθεν κοινωνικού διαλόγου, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη από τα συνταξιουχικά σωματεία ΙΚΑ - ΤΕΒΕ - ΤΣΑ - ΒΦΛ, τα οποία απαρτίζουν τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα του νομού Καβάλας.

Εκτίμηση της συζήτησης είναι ότι "η κυβέρνηση επιχειρεί υποτασσόμενη στις εντολές των Βρυξελλών και της "Λευκής Βίβλου", να ανατρέψει τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση, εξυπηρετώντας τα σκοτεινά συμφέροντα των πολυεθνικών και των υποτελών τους της ελληνικής πλουτοκρατίας".

Τέλος, αποφασίστηκε μέσα στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μάη, να πραγματοποιηθεί μια μεγάλη κινητοποίηση των συνταξιούχων της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης.

Στο βαθμό που μια τέτοια άποψη ενοποίησης, ισοπέδωσης, τσουβαλιάσματος της ευθύνης, γίνει αποδεκτή σαν πολιτική πρακτική, καταργείται ο ίδιος ο ρόλος ύπαρξης του συνδικάτου, καταργείται το δικαίωμά του στην άμυνα, καταργούνται, πραξικοπηματικά, διατάξεις και αυτού ακόμα του σημερινού Συντάγματος περί της, έστω και φραστικής, αναγνώρισης της "ισότητας των όπλων".

***

Γνωρίζουμε πως ο ατομικός καπιταλιστής και ο συνολικός, συλλογικός καπιταλιστής, με την ιερή και απαραβίαστη, την κατοχυρωμένη συνταγματικά, αρχή του διευθυντικού δικαιώματος και την ακόμα μεγαλύτερη, ακόμα πιο ιερή αρχή, της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, έχει στην απόλυτη, ουσιαστικά, εξουσία του την κρατική μηχανή, έχει το δικαίωμα να διαμορφώνει νόμους, στα πλαίσια των ιερών και απαραβίαστων αρχών του, του συστήματος της εκμετάλλευσης, έχει το δικαίωμα να προσλαμβάνει και να απολύει όποιον θέλει, έχει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να διαθέτει μέσα προπαγάνδας, που καθημερινά κάνουν πλύση εγκεφάλου, τελικά τα έχει όλα!

Ο άλλος, ο εργάτης, η συλλογική του έκφραση, το συνδικάτο, και στο βαθμό που σωστά κάνει τη δουλιά του, δεν έχει, στην ουσία, τίποτα. Απλά, μέσα από σκληρούς και συχνά αιματηρούς αγώνες, κατάφερε να εξασφαλίσει το δικαίωμα να μην είναι μηχανή που μιλάει, το δικαίωμα της άμυνας (απεργία, συλλογική δράση κλπ.), είτε αυτή αφορά αιτήματα προστασίας των κατακτήσεών του, είτε αφορά αιτήματα βελτίωσης της θέσης του, μέσα στα πλαίσια του συστήματος.

Αυτά κοντολογίς γνωρίζουμε, αυτά έλεγαν επιφανείς νομικοί όταν ανέλυαν το θέμα της "ισότητας των όπλων". Ολα αυτά όμως ανατρέπονται και μάλιστα στο όνομα του "κοινού συμφέροντος", στο όνομα των "κοινωνικών εταίρων". Σήμερα λοιπόν ο εργάτης, ο εργαζόμενος, ο συνδικαλιστής εκπρόσωπός του καλούνται όχι να θέσουν αιτήματα και να παλέψουν για την ικανοποίησή τους, αλλά να ικανοποιήσουν αιτήματα των βιομηχάνων, της κυβέρνησης!

Για του λόγου το αληθές:

Μέσα από τα 19 σημεία της κυβέρνησης για τον "κοινωνικό διάλογο", δηλαδή τη διαπραγμάτευση με το συνδικαλιστικό κίνημα, συνοψίζονται τρεις μεγάλοι πολιτικοί, οικονομικοί στόχοι - αιτήματα των εχόντων προς τους μη έχοντες:

***

Με μια κουβέντα, κυβέρνηση και βιομήχανοι ξεκινούν από μια προϋπόθεση, η οποία συνοψίζεται στο εξής: "Δεν έχουμε να σας δώσουμε τίποτα, ό,τι πετύχατε στο παρελθόν δε θεωρείται κεκτημένο, όλα είναι υπό αίρεση, σας τα αφαιρούμε". Αυτή είναι η βάση της λογικής, της διαπραγμάτευσης που προτείνεται, όπως τουλάχιστον την καταλαβαίνουμε εμείς και σωστά την καταλαβαίνουμε. Επομένως, δε γίνεται συζήτηση αν κάποιος ή κάποιοι άλλαξαν, ή πρέπει ν' αλλάξουν, γραμμή στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά αν θα δεχτούμε ή όχι την κοινή λογική, η οποία κοινή λογική περιέχεται, σε μεγάλο βαθμό, μέσα στις κοινές θέσεις και αποφάσεις του 22ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ και άλλων οργανώσεων, θέσεις και αποφάσεις διεκδίκησης, άμυνας, διατήρησης και βελτίωσης της θέσης του εργαζόμενου.

***

Κατά συνέπεια και σ' αυτό η διαπραγμάτευση ξεκινάει από μια προϋπόθεση - αίτημα που θέτει η κυβέρνηση και η οποία ζητάει εκχώρηση δικαιώματος από τον εργάτη. Αρα η κοινή λογική συνιστά μη αποδοχή μιας τέτοιας διαπραγμάτευσης. Η κλασική γραμμή, και πολιτική, εδώ και δεκαετίες, του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος - είτε κινείται στον ταξικό, είτε στο ρεφορμιστικό άξονα, έστω και φραστικά ο τελευταίος - ήταν το αίτημα για βελτίωση του καθεστώτος συλλογικών διαπραγματεύσεων, κυρίως να μη φύγει από τη μια μεριά του τραπεζιού ο ένας από τους συλλογικά "διαλεγόμενους" και να γυρίσει στον προηγούμενο αιώνα των ατομικών συμφωνιών, αλλά με αφετηρία και ένα το κρατούμενο αυτό που ο εργάτης είχε χτες, έχει σήμερα, να γίνεται διαπραγμάτευση για το αύριο. Για τη βελτίωση, με μια κουβέντα, της θέσης του εργάτη, του εργαζόμενου. Τέτοια συζήτηση, τέτοια διαπραγμάτευση δε γίνεται τώρα. Αυτή είναι η αλήθεια, χωρίς περιττές φιλολογίες, και ανόητες αιχμές.

***

Ο ίδιος ο κ. πρωθυπουργός είπε ότι δεν υπάρχουν κεκτημένα και ορισμένοι συνδικαλιστές, κατά παράβαση του καθήκοντός τους, υποστήριξαν συζήτηση - διαπραγμάτευση από μηδενική βάση, δηλαδή αποδέχτηκαν ότι το πεδίο στο οποίο θα διεξαχθεί η διαπραγμάτευση δεν είναι αυτό που επιδιώκουν οι εργάτες, αλλά αυτό που επέβαλαν η κυβέρνηση και οι εργοδότες.

Αρα λοιπόν το θέμα, τώρα και υπό τους όρους αυτούς, δεν είναι να κουβεντιάσουμε το πλαίσιο του διαλόγου, της διαπραγμάτευσης, γιατί αυτό έχει προσδιοριστεί. Το θέμα είναι ποια αιτήματα θα προβάλει η εργατική τάξη και πώς θα τα διεκδικήσει μέσα στις παρούσες συνθήκες. Και αυτά τα αιτήματα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ισχυροποίηση των θεμελιακών δικαιωμάτων, δεν τα διαμορφώνουμε σήμερα, ξαφνικά. Είναι εύκολο να τα βρει ο οποιοσδήποτε, αρκεί να το θέλει. Επομένως, τίθεται ζήτημα αναποδογυρίσματος της όλης κατάστασης.

Από την άποψη αυτή δεν είναι καθόλου θέμα της όποιας πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, ή άλλης συνδικαλιστικής οργάνωσης, να διαμορφώσει σήμερα "αιτήματα" κατάργησης δικαιωμάτων. Είναι μείζον πολιτικό το ζήτημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και όχι ζήτημα κάποιας επιμέρους τακτικής ή "βυζαντινολογίας". Φυσικά γνωρίζουμε την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αλλά σε κρίσιμες στιγμές και όταν κάποιος συνδικαλιστής, εκλεγμένος από εργάτες, βρίσκεται στο σταυροδρόμι της πολιτικής των σκοπιμοτήτων και της υπεράσπισης του ταξικού συμφέροντος των εργατών, πρέπει αβίαστα να επιλέξει το δεύτερο. Αν δεν το κάνει, αρνείται το ρόλο του, μετατρέπεται, ηθελημένα ή αθέλητα, σε εκτελεστικό όργανο άλλων. Σε τελική ανάλυση, όσο σκληρό και αν ακούγεται, δε διαφέρει σε τίποτα από υπάλληλο ενός βιομηχάνου. Οταν μάλιστα αυτός ο συνδικαλιστής ή όποια συνδικαλιστική παράταξη διαθέτουν σημαντική επιρροή, συγκυριακή ή όχι δεν έχει σημασία, και από αυτούς καθορίζεται, σε αρκετό βαθμό, η πορεία σχετικά με την αφαίρεση θεμελιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων, τότε παύουμε να μιλάμε για ρεφορμισμό, για δεξιό συνδικαλισμό, όσο αδόκιμος και αν είναι ο όρος, αλλά για κάτι άλλο πολύ σοβαρό και επικίνδυνο.

***

Μήτσος ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Πανεργατικό Συλλαλητήριο, την Πέμπτη 22 του μήνα, στις 7 το απόγευμα στην Πλ. Κοραή,διοργανώνουν 23 πρωτοβάθμια σωματεία του Πειραιά, δίνοντας έτσι μια πρώτη αγωνιστική απάντηση στον "κοινωνικό διάλογο" - απάτη της κυβέρνησης. Η κινητοποίηση αποφασίστηκε σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο ΕΚΠ, με τη συμμετοχή εκπροσώπων πρωτοβάθμιων σωματείων της πόλης και με πρωτοβουλία της ΠΕΜΕΝ,του ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και του Συνδικάτου Εργατών Μετάλλου Πειραιά.

Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά,Ι. Πουντίδης,μιλώντας στη σύσκεψη τόνισε: "Κύριο μέλημα της κυβέρνησης μέσα από αυτόν τον ψευτοδιάλογο είναι να αφαιρέσει συνολικά κατακτήσεις των εργαζομένων. Απαιτείται, λοιπόν, ο συντονισμός της δράσης μας".

Ο γραμματέας της ΠΕΜΕΝΣ. Τσιμπόγλου σημείωσε: "Πήγαν οι υπουργοί στο Πέραμα και είπαν ότι με την άρση του καμποτάζ θα έχουμε ανάπτυξη! Αντέδρασαν τα σωματεία και δεν αντέδρασε το ΕΚΠ. Η σιωπή είναι συνενοχή". Ο πρόεδρος του ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και γραμματέας του ΕΚΠ Γ. Μανουσογιαννάκης σημείωσε ότι οι αντεργατικές επιλογές έχουν αρχίσει ήδη να εφαρμόζονται και είναι παραπάνω από αναγκαίος ο συντονισμός και η κοινή δράση.

Σε κοινή ανακοίνωση των σωματείων τονίζεται ότι "με τον κατ' επίφαση "κοινωνικό διάλογο", που προβάλλει η κυβέρνηση επιχειρείται η ντε φάκτο ανατροπή των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων έτσι όπως επιβάλλεται μέσα από τη "Λευκή Βίβλο" και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ". Οι εργαζόμενοι, με βάση την ανακοίνωση, διεκδικούν: Απαγόρευση των απολύσεων, καμία μείωση οργανικής σύνθεσης των πλοίων. Εφαρμογή κλαδικής πολιτικής ανάπτυξης για τη Ζώνη με αύξηση της απασχόλησης. Επαναλειτουργία των εργοστασίων που έκλεισαν στον Πειραιά. Αμεση επιδότηση όλων των ανέργων με τη μείωση των προϋποθέσεων για την εγγραφή τους στο Ταμείο Ανεργίας. Αύξηση των επιδομάτων ανεργίας, ίσο με το 80% του ημερομισθίου της ΕΣΣΕ. Μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης 55 για τα βαρέα και 60 για τα μεικτά, την αύξηση των κατώτερων συντάξεων ίση με τα 20 ημερομίσθια του κατώτερου ημερομισθίου. Πλήρη σύνταξη με 10.500 ένσημα ανεξαρτήτου ηλικίας. Ολες οι συντάξεις να αυξηθούν στο 80% του βασικού μισθού των εν ενεργεία. Πενθήμερο, 35ωρο με πλήρεις αποδοχές και ασφάλιση 6ημέρου. Κατάργηση κάθε μορφής ελαστικών μορφών απασχόλησης. Πλήρη εκδημοκρατισμό της ναυτικής νομοθεσίας και του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

"Τα 19 σημεία - φωτιά του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου που αποτελούν την πιο σφοδρή επίθεση εναντίον των εργαζομένων", καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η Συντονιστική Επιτροπή των Σωματείων και Συνδικαλιστών Πάτρας. Επίσης, καταγγέλλει και τον ΓΓ της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, "ο οποίος υλοποιώντας την κυβερνητική στρατηγική του "κοινωνικού διαλόγου" και προσποιούμενος φόρτο εργασίας, αρνήθηκε να δεχτεί σωματεία και συνδικαλιστές που θα έκαναν παράσταση καταγγελίας για την παγίδα του "κοινωνικού διαλόγου"... που άρχισε προχτές στην Αθήνα και κατέληξε σε φιάσκο μιας οικογενειακής υπόθεσης, μεταξύ βιομηχάνων - κυβέρνησης και κυβερνητικά υποταγμένων συνδικαλιστών της πλειοψηφίας της ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ".

Σύσκεψη - συζήτηση, με θέμα τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνταξιούχοι, αλλά και το μεγάλο θέμα της έναρξης του απατηλούδήθεν κοινωνικού διαλόγου, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη από τα συνταξιουχικά σωματεία ΙΚΑ - ΤΕΒΕ - ΤΣΑ - ΒΦΛ, τα οποία απαρτίζουν τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα του νομού Καβάλας.

Εκτίμηση της συζήτησης είναι ότι "η κυβέρνηση επιχειρεί υποτασσόμενη στις εντολές των Βρυξελλών και της "Λευκής Βίβλου", να ανατρέψει τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση, εξυπηρετώντας τα σκοτεινά συμφέροντα των πολυεθνικών και των υποτελών τους της ελληνικής πλουτοκρατίας".

Τέλος, αποφασίστηκε μέσα στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μάη, να πραγματοποιηθεί μια μεγάλη κινητοποίηση των συνταξιούχων της Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης.

Στο βαθμό που μια τέτοια άποψη ενοποίησης, ισοπέδωσης, τσουβαλιάσματος της ευθύνης, γίνει αποδεκτή σαν πολιτική πρακτική, καταργείται ο ίδιος ο ρόλος ύπαρξης του συνδικάτου, καταργείται το δικαίωμά του στην άμυνα, καταργούνται, πραξικοπηματικά, διατάξεις και αυτού ακόμα του σημερινού Συντάγματος περί της, έστω και φραστικής, αναγνώρισης της "ισότητας των όπλων".

***

Γνωρίζουμε πως ο ατομικός καπιταλιστής και ο συνολικός, συλλογικός καπιταλιστής, με την ιερή και απαραβίαστη, την κατοχυρωμένη συνταγματικά, αρχή του διευθυντικού δικαιώματος και την ακόμα μεγαλύτερη, ακόμα πιο ιερή αρχή, της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, έχει στην απόλυτη, ουσιαστικά, εξουσία του την κρατική μηχανή, έχει το δικαίωμα να διαμορφώνει νόμους, στα πλαίσια των ιερών και απαραβίαστων αρχών του, του συστήματος της εκμετάλλευσης, έχει το δικαίωμα να προσλαμβάνει και να απολύει όποιον θέλει, έχει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να διαθέτει μέσα προπαγάνδας, που καθημερινά κάνουν πλύση εγκεφάλου, τελικά τα έχει όλα!

Ο άλλος, ο εργάτης, η συλλογική του έκφραση, το συνδικάτο, και στο βαθμό που σωστά κάνει τη δουλιά του, δεν έχει, στην ουσία, τίποτα. Απλά, μέσα από σκληρούς και συχνά αιματηρούς αγώνες, κατάφερε να εξασφαλίσει το δικαίωμα να μην είναι μηχανή που μιλάει, το δικαίωμα της άμυνας (απεργία, συλλογική δράση κλπ.), είτε αυτή αφορά αιτήματα προστασίας των κατακτήσεών του, είτε αφορά αιτήματα βελτίωσης της θέσης του, μέσα στα πλαίσια του συστήματος.

Αυτά κοντολογίς γνωρίζουμε, αυτά έλεγαν επιφανείς νομικοί όταν ανέλυαν το θέμα της "ισότητας των όπλων". Ολα αυτά όμως ανατρέπονται και μάλιστα στο όνομα του "κοινού συμφέροντος", στο όνομα των "κοινωνικών εταίρων". Σήμερα λοιπόν ο εργάτης, ο εργαζόμενος, ο συνδικαλιστής εκπρόσωπός του καλούνται όχι να θέσουν αιτήματα και να παλέψουν για την ικανοποίησή τους, αλλά να ικανοποιήσουν αιτήματα των βιομηχάνων, της κυβέρνησης!

Για του λόγου το αληθές:

Μέσα από τα 19 σημεία της κυβέρνησης για τον "κοινωνικό διάλογο", δηλαδή τη διαπραγμάτευση με το συνδικαλιστικό κίνημα, συνοψίζονται τρεις μεγάλοι πολιτικοί, οικονομικοί στόχοι - αιτήματα των εχόντων προς τους μη έχοντες:

***

Με μια κουβέντα, κυβέρνηση και βιομήχανοι ξεκινούν από μια προϋπόθεση, η οποία συνοψίζεται στο εξής: "Δεν έχουμε να σας δώσουμε τίποτα, ό,τι πετύχατε στο παρελθόν δε θεωρείται κεκτημένο, όλα είναι υπό αίρεση, σας τα αφαιρούμε". Αυτή είναι η βάση της λογικής, της διαπραγμάτευσης που προτείνεται, όπως τουλάχιστον την καταλαβαίνουμε εμείς και σωστά την καταλαβαίνουμε. Επομένως, δε γίνεται συζήτηση αν κάποιος ή κάποιοι άλλαξαν, ή πρέπει ν' αλλάξουν, γραμμή στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά αν θα δεχτούμε ή όχι την κοινή λογική, η οποία κοινή λογική περιέχεται, σε μεγάλο βαθμό, μέσα στις κοινές θέσεις και αποφάσεις του 22ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ και άλλων οργανώσεων, θέσεις και αποφάσεις διεκδίκησης, άμυνας, διατήρησης και βελτίωσης της θέσης του εργαζόμενου.

***

Κατά συνέπεια και σ' αυτό η διαπραγμάτευση ξεκινάει από μια προϋπόθεση - αίτημα που θέτει η κυβέρνηση και η οποία ζητάει εκχώρηση δικαιώματος από τον εργάτη. Αρα η κοινή λογική συνιστά μη αποδοχή μιας τέτοιας διαπραγμάτευσης. Η κλασική γραμμή, και πολιτική, εδώ και δεκαετίες, του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος - είτε κινείται στον ταξικό, είτε στο ρεφορμιστικό άξονα, έστω και φραστικά ο τελευταίος - ήταν το αίτημα για βελτίωση του καθεστώτος συλλογικών διαπραγματεύσεων, κυρίως να μη φύγει από τη μια μεριά του τραπεζιού ο ένας από τους συλλογικά "διαλεγόμενους" και να γυρίσει στον προηγούμενο αιώνα των ατομικών συμφωνιών, αλλά με αφετηρία και ένα το κρατούμενο αυτό που ο εργάτης είχε χτες, έχει σήμερα, να γίνεται διαπραγμάτευση για το αύριο. Για τη βελτίωση, με μια κουβέντα, της θέσης του εργάτη, του εργαζόμενου. Τέτοια συζήτηση, τέτοια διαπραγμάτευση δε γίνεται τώρα. Αυτή είναι η αλήθεια, χωρίς περιττές φιλολογίες, και ανόητες αιχμές.

***

Ο ίδιος ο κ. πρωθυπουργός είπε ότι δεν υπάρχουν κεκτημένα και ορισμένοι συνδικαλιστές, κατά παράβαση του καθήκοντός τους, υποστήριξαν συζήτηση - διαπραγμάτευση από μηδενική βάση, δηλαδή αποδέχτηκαν ότι το πεδίο στο οποίο θα διεξαχθεί η διαπραγμάτευση δεν είναι αυτό που επιδιώκουν οι εργάτες, αλλά αυτό που επέβαλαν η κυβέρνηση και οι εργοδότες.

Αρα λοιπόν το θέμα, τώρα και υπό τους όρους αυτούς, δεν είναι να κουβεντιάσουμε το πλαίσιο του διαλόγου, της διαπραγμάτευσης, γιατί αυτό έχει προσδιοριστεί. Το θέμα είναι ποια αιτήματα θα προβάλει η εργατική τάξη και πώς θα τα διεκδικήσει μέσα στις παρούσες συνθήκες. Και αυτά τα αιτήματα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ισχυροποίηση των θεμελιακών δικαιωμάτων, δεν τα διαμορφώνουμε σήμερα, ξαφνικά. Είναι εύκολο να τα βρει ο οποιοσδήποτε, αρκεί να το θέλει. Επομένως, τίθεται ζήτημα αναποδογυρίσματος της όλης κατάστασης.

Από την άποψη αυτή δεν είναι καθόλου θέμα της όποιας πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, ή άλλης συνδικαλιστικής οργάνωσης, να διαμορφώσει σήμερα "αιτήματα" κατάργησης δικαιωμάτων. Είναι μείζον πολιτικό το ζήτημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και όχι ζήτημα κάποιας επιμέρους τακτικής ή "βυζαντινολογίας". Φυσικά γνωρίζουμε την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αλλά σε κρίσιμες στιγμές και όταν κάποιος συνδικαλιστής, εκλεγμένος από εργάτες, βρίσκεται στο σταυροδρόμι της πολιτικής των σκοπιμοτήτων και της υπεράσπισης του ταξικού συμφέροντος των εργατών, πρέπει αβίαστα να επιλέξει το δεύτερο. Αν δεν το κάνει, αρνείται το ρόλο του, μετατρέπεται, ηθελημένα ή αθέλητα, σε εκτελεστικό όργανο άλλων. Σε τελική ανάλυση, όσο σκληρό και αν ακούγεται, δε διαφέρει σε τίποτα από υπάλληλο ενός βιομηχάνου. Οταν μάλιστα αυτός ο συνδικαλιστής ή όποια συνδικαλιστική παράταξη διαθέτουν σημαντική επιρροή, συγκυριακή ή όχι δεν έχει σημασία, και από αυτούς καθορίζεται, σε αρκετό βαθμό, η πορεία σχετικά με την αφαίρεση θεμελιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων, τότε παύουμε να μιλάμε για ρεφορμισμό, για δεξιό συνδικαλισμό, όσο αδόκιμος και αν είναι ο όρος, αλλά για κάτι άλλο πολύ σοβαρό και επικίνδυνο.

***

Μήτσος ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Σε πραγματικό συναγερμό βρίσκονται από προχτές οι συνδικαλιστές και τα μέλη δεκάδων πρωτοβάθμιων σωματείων της Θεσσαλονίκης που, με βασικό πυρήνα το Συνδικάτο Οικοδόμων και τα 17 παραρτήματά του, αλωνίζουν καθημερινά τους χώρους δουλιάς, τις γειτονιές και τα γιαπιά ενημερώνοντας τους εργαζόμενους για τη νέα προσπάθεια της κυβέρνησης να σαρώσει εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν μετά από δεκαετίες αγώνων.

Χτες και την Τετάρτη, πραγματοποιήθηκαν εξορμήσεις με το ενημερωτικό υλικό της Επιτροπής Σωματείων Θεσσαλονίκης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης στο χώρο της Καμάρας και στο Αγαλμα του Βενιζέλου, στην Πλατεία Επταλόφου στους Αμπελόκηπους, στο φωτισμένο βράχο στις Συκιές, στον πεζόδρομο της Καλαμαριάς, στην πλατεία Ελευθερίας της Ανω Ηλιούπολης, στην πλατεία Δημαρχείου του Ευόσμου και στον πεζόδρομο της Μενεμένης. Στους παραπάνω χώρους έχουν στηθεί μεγαφωνικές εγκαταστάσεις, τραπεζάκια, έχουν κρεμαστεί αεροπανό και ταμπλό.

"Αυτή η δραστηριότητα για την καταδίκη του "κοινωνικού διαλόγου" και των νέων αντεργατικών μέτρων που προαναγγέλλει, θα συνεχιστεί με τους ίδιους ρυθμούς και για όλη την επόμενη βδομάδα. Γίνονται προσπάθειες για παρέμβαση σε ακόμη περισσότερους χώρους, συνοικίες και χωριά", δήλωσε ο πρόεδρος των Οικοδόμων Θεσσαλονίκης Βασίλης Αχτσής.Ηδη έχουν προγραμματιστεί παρόμοιες εξορμήσεις αλλά και συγκεντρώσεις, στην Τούμπα, στην Πολίχνη, στο Καλοχώρι, στα Λαγυνά, στο Σοχό, στον Αγιο Βασίλειο και στον Αγιο Αθανάσιο.

Κάνοντας μια πρώτη εκτίμηση της δουλιάς ο Β. Αχτσής σημείωσε το ενδιαφέρον και την ανταπόκριση του κόσμου της δουλιάς στην προσπάθεια της επιτροπής σωματείων. Ιδιαίτερα για τον κλάδο των οικοδόμων, με βάση τις συζητήσεις που γίνονται στις περιοδείες στα γιαπιά, ο Β. Αχτσής ξεκαθαρίζει, ότι το σύνολο σχεδόν του κλάδου γνωρίζει το τι επιδιώκεται μέσα από τον διαβόητο "διάλογο" και συμφωνεί "πως ο μόνος δρόμος να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα μας και να διευρύνουμε τα δικαιώματά μας είναι αυτός της αντίστασης και του αγώνα".

Τη συμμετοχή της ΓΣΕΒΕΕ στην απάτη του "κοινωνικού διαλόγου" αποφάσισαν και επικύρωσαν από κοινού διά των εκπροσώπων τους η ΠΑΣΚΕΒΕ και η ΔΑΚΜΜΕ με την παρουσία τους στην προχτεσινή εναρκτήρια φιέστα, παρακάμπτοντας ακόμα και τις τυπικές διαδικασίες, να συγκαλέσουν δηλαδή Διοικητικό Συμβούλιο με αυτό το θέμα. Ακόμα όμως κι αν επιχειρούσαν να υποστηρίξουν ότι η παρουσία τους εκεί ήταν "τυπική", θα τους διέψευδε κατηγορηματικά η προκλητική ανακοίνωση που εξέδωσαν χτες, σύμφωνα με την οποία, μεταξύ άλλων ανακοινώνεται η συμμετοχή της ΓΣΕΒΕΕ στη "συντονιστική γραμματεία" του "κοινωνικού διαλόγου" και διευκρινίζεται ότι το ΔΣ που θα συνέλθει την 1η Ιούνη δε συγκαλείται για να αποφασίσει τη συμμετοχή ή όχι της Συνομοσπονδίας, αλλά για να "εξετάσει εμπεριστατωμένα το πλαίσιο και τη θεματολογία του κοινωνικού διαλόγου".

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη ανακοίνωση, η "αντιπροσωπεία" της ΓΣΕΒΕΕ (ας σημειωθεί ότι επρόκειτο για τον πρόεδρο Γ. Κανελλόπουλο προερχόμενο από τη ΔΑΚΜΜΕ και τον Γ. Μότσο από την ΠΑΣΚΕΒΕ) στην έναρξη του "κοινωνικού διαλόγου" έθεσε τις προτάσεις της που ουσιαστικά ήταν οι εξής τρεις: πρώτον, ο διάλογος να είναι... ειλικρινής, δεύτερον, η κυβέρνηση να θέσει στο τραπέζι τις θέσεις της και τρίτον, να αναγνωριστεί ο αναπτυξιακός ρόλος των ΜΜΕ και να αρθούν τα αντικίνητρα για την ανάπτυξή τους! Και αυτά τη στιγμή που οι θέσεις και οι προθέσεις της κυβέρνησης έγιναν σαφέστατες από τον ίδιο τον πρωθυπουργό σε ό,τι αφορά τον απαρέγκλιτα αντιλαϊκό και φιλομονοπωλιακό της προσανατολισμό, τον οποίο ο Κ. Σημίτης δεν παρέλειψε να παρουσιάσει σαν μονόδρομο. Το ίδιο ξεκάθαρο, δε, είναι και το πόσο και με ποιο τρόπο η κυβέρνηση αναγνωρίζει τον αναπτυξιακό ρόλο των ΜΜΕ αυτής της χώρας, ενώ φαίνεται ότι ούτε στη ΔΑΚΜΜΕ λέει τίποτα το γεγονός ότι ολόκληρη ΓΣΕΕ οδηγείται με την ΠΑΣΚΕ ολομόναχη στο "διάλογο". Σ' αυτό το διάλογο οδηγούν "καλοπροαίρετα" οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕΒΕ και ΔΑΚΜΜΕ τους ΕΒΕ που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.

Σε πραγματικό συναγερμό βρίσκονται από προχτές οι συνδικαλιστές και τα μέλη δεκάδων πρωτοβάθμιων σωματείων της Θεσσαλονίκης που, με βασικό πυρήνα το Συνδικάτο Οικοδόμων και τα 17 παραρτήματά του, αλωνίζουν καθημερινά τους χώρους δουλιάς, τις γειτονιές και τα γιαπιά ενημερώνοντας τους εργαζόμενους για τη νέα προσπάθεια της κυβέρνησης να σαρώσει εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν μετά από δεκαετίες αγώνων.

Χτες και την Τετάρτη, πραγματοποιήθηκαν εξορμήσεις με το ενημερωτικό υλικό της Επιτροπής Σωματείων Θεσσαλονίκης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης στο χώρο της Καμάρας και στο Αγαλμα του Βενιζέλου, στην Πλατεία Επταλόφου στους Αμπελόκηπους, στο φωτισμένο βράχο στις Συκιές, στον πεζόδρομο της Καλαμαριάς, στην πλατεία Ελευθερίας της Ανω Ηλιούπολης, στην πλατεία Δημαρχείου του Ευόσμου και στον πεζόδρομο της Μενεμένης. Στους παραπάνω χώρους έχουν στηθεί μεγαφωνικές εγκαταστάσεις, τραπεζάκια, έχουν κρεμαστεί αεροπανό και ταμπλό.

"Αυτή η δραστηριότητα για την καταδίκη του "κοινωνικού διαλόγου" και των νέων αντεργατικών μέτρων που προαναγγέλλει, θα συνεχιστεί με τους ίδιους ρυθμούς και για όλη την επόμενη βδομάδα. Γίνονται προσπάθειες για παρέμβαση σε ακόμη περισσότερους χώρους, συνοικίες και χωριά", δήλωσε ο πρόεδρος των Οικοδόμων Θεσσαλονίκης Βασίλης Αχτσής.Ηδη έχουν προγραμματιστεί παρόμοιες εξορμήσεις αλλά και συγκεντρώσεις, στην Τούμπα, στην Πολίχνη, στο Καλοχώρι, στα Λαγυνά, στο Σοχό, στον Αγιο Βασίλειο και στον Αγιο Αθανάσιο.

Κάνοντας μια πρώτη εκτίμηση της δουλιάς ο Β. Αχτσής σημείωσε το ενδιαφέρον και την ανταπόκριση του κόσμου της δουλιάς στην προσπάθεια της επιτροπής σωματείων. Ιδιαίτερα για τον κλάδο των οικοδόμων, με βάση τις συζητήσεις που γίνονται στις περιοδείες στα γιαπιά, ο Β. Αχτσής ξεκαθαρίζει, ότι το σύνολο σχεδόν του κλάδου γνωρίζει το τι επιδιώκεται μέσα από τον διαβόητο "διάλογο" και συμφωνεί "πως ο μόνος δρόμος να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα μας και να διευρύνουμε τα δικαιώματά μας είναι αυτός της αντίστασης και του αγώνα".

Τη συμμετοχή της ΓΣΕΒΕΕ στην απάτη του "κοινωνικού διαλόγου" αποφάσισαν και επικύρωσαν από κοινού διά των εκπροσώπων τους η ΠΑΣΚΕΒΕ και η ΔΑΚΜΜΕ με την παρουσία τους στην προχτεσινή εναρκτήρια φιέστα, παρακάμπτοντας ακόμα και τις τυπικές διαδικασίες, να συγκαλέσουν δηλαδή Διοικητικό Συμβούλιο με αυτό το θέμα. Ακόμα όμως κι αν επιχειρούσαν να υποστηρίξουν ότι η παρουσία τους εκεί ήταν "τυπική", θα τους διέψευδε κατηγορηματικά η προκλητική ανακοίνωση που εξέδωσαν χτες, σύμφωνα με την οποία, μεταξύ άλλων ανακοινώνεται η συμμετοχή της ΓΣΕΒΕΕ στη "συντονιστική γραμματεία" του "κοινωνικού διαλόγου" και διευκρινίζεται ότι το ΔΣ που θα συνέλθει την 1η Ιούνη δε συγκαλείται για να αποφασίσει τη συμμετοχή ή όχι της Συνομοσπονδίας, αλλά για να "εξετάσει εμπεριστατωμένα το πλαίσιο και τη θεματολογία του κοινωνικού διαλόγου".

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη ανακοίνωση, η "αντιπροσωπεία" της ΓΣΕΒΕΕ (ας σημειωθεί ότι επρόκειτο για τον πρόεδρο Γ. Κανελλόπουλο προερχόμενο από τη ΔΑΚΜΜΕ και τον Γ. Μότσο από την ΠΑΣΚΕΒΕ) στην έναρξη του "κοινωνικού διαλόγου" έθεσε τις προτάσεις της που ουσιαστικά ήταν οι εξής τρεις: πρώτον, ο διάλογος να είναι... ειλικρινής, δεύτερον, η κυβέρνηση να θέσει στο τραπέζι τις θέσεις της και τρίτον, να αναγνωριστεί ο αναπτυξιακός ρόλος των ΜΜΕ και να αρθούν τα αντικίνητρα για την ανάπτυξή τους! Και αυτά τη στιγμή που οι θέσεις και οι προθέσεις της κυβέρνησης έγιναν σαφέστατες από τον ίδιο τον πρωθυπουργό σε ό,τι αφορά τον απαρέγκλιτα αντιλαϊκό και φιλομονοπωλιακό της προσανατολισμό, τον οποίο ο Κ. Σημίτης δεν παρέλειψε να παρουσιάσει σαν μονόδρομο. Το ίδιο ξεκάθαρο, δε, είναι και το πόσο και με ποιο τρόπο η κυβέρνηση αναγνωρίζει τον αναπτυξιακό ρόλο των ΜΜΕ αυτής της χώρας, ενώ φαίνεται ότι ούτε στη ΔΑΚΜΜΕ λέει τίποτα το γεγονός ότι ολόκληρη ΓΣΕΕ οδηγείται με την ΠΑΣΚΕ ολομόναχη στο "διάλογο". Σ' αυτό το διάλογο οδηγούν "καλοπροαίρετα" οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕΒΕ και ΔΑΚΜΜΕ τους ΕΒΕ που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.

"Οικογενειακό", χαρακτηρίζει σε ανακοίνωσή της η Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ), τον "διάλογο" που ξεκίνησε χτες και διεξάγεται μεταξύ "κυβέρνησης, εργοδοσίας και κυβερνητικού συνδικαλισμού", σημειώνοντας ότι οι παραπάνω "προσπαθούν να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους και ολόκληρη την κοινωνία για τις πραγματικές προθέσεις τους".

"Είναι βέβαιο - συνεχίζει - ότι στο τέρμα αυτού του "κοινωνικού" διαλόγου, οι συγκεκριμένοι εταίροι που παίρνουν μέρος, θα προσυπογράψουν τις κοινωνικά ανάλγητες επιλογές της κυβέρνησης. Πολύ περισσότερο που αυτές οι επιλογές, στο μεγαλύτερο μέρος τους, ήδη εφαρμόζονται από την κυβέρνηση... ".

Σε σχετική με τον "κοινωνικό διάλογο" ανακοίνωσή της, η Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΣΑΚ,σημειώνει:

Η κυβέρνηση προσπαθεί να δώσει την εντύπωση ότι στα πλαίσια του "κοινωνικού διαλόγου" αποδέχτηκε θέσεις και προτάσεις των εργαζομένων για το περιεχόμενο και τις διαδικασίες που θα διεξαχθεί.

Η συγκρότηση γραμματείας της επιτροπής "κοινωνικού διαλόγου", η ανάθεση στη διαβόητη Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή να γνωμοδοτήσει επί των αποφάσεων του "κοινωνικού διαλόγου", καθώς και η ένταξη του ασφαλιστικού στην ατζέντα των θεμάτων, σε τίποτα δεν αλλάζουν τους αντεργατικούς στόχους της κυβέρνησης. Αντίθετα είναι μέσα στην τακτική της παραπλάνησης των εργαζομένων και επιβεβαιώνουν την εκτίμηση ότι ο "κοινωνικός διάλογος" είναι μια απάτη. Σε καμία περίπτωση οι υποσχέσεις αυτές δεν μπορούν να αποτελέσουν το άλλοθι για τη συμμετοχή εκπροσώπων των συνδικάτων. Ο πρωθυπουργός ήταν ωμός και σαφής: "... δεν μπορούν να συντηρηθούν τα κεκτημένα", είπε στην ομιλία του στη φιέστα έναρξης του "διαλόγου". Κανένας δεν μπορεί να προσποιείται πως δεν καταλαβαίνει τι επιδιώκει η κυβέρνηση με τους ελιγμούς της.

Οι εργατοϋπάλληλοι δε θα επιτρέψουν σε κανέναν να εκχωρήσει τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους. Οι συνδικαλιστές εκείνοι και οι ηγεσίες των παρατάξεων που θα συμμετέχουν σ' αυτή την αντεργατική επιχείρηση του "κοινωνικού διαλόγου" μαζί με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, αργά ή γρήγορα θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους μαζικούς αγώνες και την οργή των εργαζομένων, που θα ανατρέψουν τα σχέδιά τους.

Εκκληση στους εργαζόμενους να μη νομιμοποιήσουν τον "κοινωνικό διάλογο" έκανε χτες η Αλ. Παπαρήγα σε δήλωσή της, μετά την περιοδεία της στην Τράπεζα της Ελλάδας. Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου:

"Ηδη το ΚΚΕ έχει τοποθετηθεί. Η καλύτερη προσπάθεια από την πλευρά των εργαζομένων είναι να μη νομιμοποιήσουν το ξεκίνημα αυτού του διαλόγου. Υπάρχει όμως χρόνος και τώρα, στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, να αλλάξουν στάση. Η μη νομιμοποίηση του "διαλόγου" δίνει την ελπίδα της διεκδίκησης και της πίεσης για να μην ανατραπούν όλα. Η συμμετοχή στο συγκεκριμένο διάλογο σημαίνει πράσινο φως για κουτσούρεμα κατακτήσεων".

"Οικογενειακό", χαρακτηρίζει σε ανακοίνωσή της η Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ), τον "διάλογο" που ξεκίνησε χτες και διεξάγεται μεταξύ "κυβέρνησης, εργοδοσίας και κυβερνητικού συνδικαλισμού", σημειώνοντας ότι οι παραπάνω "προσπαθούν να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους και ολόκληρη την κοινωνία για τις πραγματικές προθέσεις τους".

"Είναι βέβαιο - συνεχίζει - ότι στο τέρμα αυτού του "κοινωνικού" διαλόγου, οι συγκεκριμένοι εταίροι που παίρνουν μέρος, θα προσυπογράψουν τις κοινωνικά ανάλγητες επιλογές της κυβέρνησης. Πολύ περισσότερο που αυτές οι επιλογές, στο μεγαλύτερο μέρος τους, ήδη εφαρμόζονται από την κυβέρνηση... ".

Σε σχετική με τον "κοινωνικό διάλογο" ανακοίνωσή της, η Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΣΑΚ,σημειώνει:

Η κυβέρνηση προσπαθεί να δώσει την εντύπωση ότι στα πλαίσια του "κοινωνικού διαλόγου" αποδέχτηκε θέσεις και προτάσεις των εργαζομένων για το περιεχόμενο και τις διαδικασίες που θα διεξαχθεί.

Η συγκρότηση γραμματείας της επιτροπής "κοινωνικού διαλόγου", η ανάθεση στη διαβόητη Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή να γνωμοδοτήσει επί των αποφάσεων του "κοινωνικού διαλόγου", καθώς και η ένταξη του ασφαλιστικού στην ατζέντα των θεμάτων, σε τίποτα δεν αλλάζουν τους αντεργατικούς στόχους της κυβέρνησης. Αντίθετα είναι μέσα στην τακτική της παραπλάνησης των εργαζομένων και επιβεβαιώνουν την εκτίμηση ότι ο "κοινωνικός διάλογος" είναι μια απάτη. Σε καμία περίπτωση οι υποσχέσεις αυτές δεν μπορούν να αποτελέσουν το άλλοθι για τη συμμετοχή εκπροσώπων των συνδικάτων. Ο πρωθυπουργός ήταν ωμός και σαφής: "... δεν μπορούν να συντηρηθούν τα κεκτημένα", είπε στην ομιλία του στη φιέστα έναρξης του "διαλόγου". Κανένας δεν μπορεί να προσποιείται πως δεν καταλαβαίνει τι επιδιώκει η κυβέρνηση με τους ελιγμούς της.

Οι εργατοϋπάλληλοι δε θα επιτρέψουν σε κανέναν να εκχωρήσει τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους. Οι συνδικαλιστές εκείνοι και οι ηγεσίες των παρατάξεων που θα συμμετέχουν σ' αυτή την αντεργατική επιχείρηση του "κοινωνικού διαλόγου" μαζί με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, αργά ή γρήγορα θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους μαζικούς αγώνες και την οργή των εργαζομένων, που θα ανατρέψουν τα σχέδιά τους.

Εκκληση στους εργαζόμενους να μη νομιμοποιήσουν τον "κοινωνικό διάλογο" έκανε χτες η Αλ. Παπαρήγα σε δήλωσή της, μετά την περιοδεία της στην Τράπεζα της Ελλάδας. Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου:

"Ηδη το ΚΚΕ έχει τοποθετηθεί. Η καλύτερη προσπάθεια από την πλευρά των εργαζομένων είναι να μη νομιμοποιήσουν το ξεκίνημα αυτού του διαλόγου. Υπάρχει όμως χρόνος και τώρα, στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, να αλλάξουν στάση. Η μη νομιμοποίηση του "διαλόγου" δίνει την ελπίδα της διεκδίκησης και της πίεσης για να μην ανατραπούν όλα. Η συμμετοχή στο συγκεκριμένο διάλογο σημαίνει πράσινο φως για κουτσούρεμα κατακτήσεων".