ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 8 Ιούνη 1997
Σελ. /60
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Οταν σβήνουν τα φώτα της φιέστας...

Το γεγονός ότι ο υπουργός Περιβάλλοντος, Κ. Λαλιώτης,επέλεξε να γιορτάσει την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος με τη φωταγώγηση του Καλλιμάρμαρου Σταδίου, δεν είναι τυχαίο. Η στιγμή ήταν πραγματικά "ιστορική" για την κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ, αφού τελικά έγινε πράξη έστω ένα μέτρο που προβλέπει το πακέτο "Αττική - SOS".

Δυστυχώς, αυτή η "συμβολική" κίνηση, που κόστισε 123 εκατομμύρια, είναι ό,τι έχει να επιδείξει εκείνο το πακέτο - "φάντασμα", το οποίο ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες τον Ιούνη του 1994. Το περιβόητο λοιπόν πακέτο, που θα ανακούφιζε σε μεγάλο βαθμό το Λεκανοπέδιο από την ατμοσφαιρική ρύπανση, το κυκλοφοριακό χάος, την έλλειψη ελεύθερων χώρων, τις ανεξέλεγκτες χωματερές, τις καταπατήσεις δασικών εκτάσεων και την αυθαίρετη δόμηση, "αραχνιάζει" σε κάποια συρτάρια του ΥΠΕΧΩΔΕ και κάθε χρόνο μνημονεύεται από τους αρμόδιους, με αφορμή τη Μέρα του Περιβάλλοντος. "Αξιοι" συνεχιστές λοιπόν της καταστροφικής για το περιβάλλον πολιτικής των προκατόχων τους της ΝΔ, οι - "εκσυγχρονιστές" ή μη - του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό που, δυστυχώς, εξακολουθεί να ισχύει, όταν σβήνουν τα φώτα της φιέστας, είναι η τραγική πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά εκατομμύρια κάτοικοι της χώρας.

Ανεξέλεγκτη πολιτική

Η πληγή των χιλιάδων ανεξέλεγκτων χωματερών σε ολόκληρη τη χώρα παραμένει ανοιχτή, καθώς η κυβέρνηση αρνείται επίμονα να αναλάβει τις ευθύνες της. Δεκάδες χιλιάδες τόνοι τοξικών αποβλήτων κάθε χρόνο απορρίπτονται λαθραία σ' αυτές. Πρόσφατα, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, με αφορμή τη λειτουργία 18 ανεξέλεγκτων χωματερών στην Ανατολική Αττική, χαρακτήρισε το φαινόμενο "τριτοκοσμική αθλιότητα". Ωστόσο, δηλώνει αδυναμία να απαντήσει στο ερώτημα που εύλογα τίθεται, σχετικά με το "πού θα πάνε τα σκουπίδια αν κλείσουν οι παράνομες χωματερές". Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει χώρος, δεδομένου ότι η χωματερή των Ανω Λιοσίων τον ερχόμενο Οκτώβρη θα κλείσει!

Κι ακριβώς σ' αυτό το σημείο εμφανίζονται οι τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης και του ΥΠΕΧΩΔΕ, που όχι μόνο εγκατέλειψε ουσιαστικά τον επιστημονικά τεκμηριωμένο σχεδιασμό του Ενιαίου Συνδέσμου Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Αττικής, ο οποίος προέβλεπε τη δημιουργία τριών Ολοκληρωμένων Εγκαταστάσεων Διαχείρισης Απορριμμάτων (ΟΕΔΑ), αλλά καθυστερεί, αδικαιολόγητα, και επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, ακόμα και τη δημιουργία των δύο έστω ΟΕΔΑ στη Δυτική και την Ανατολική Αττική. Και είναι αναμφισβήτητα αυτό που προκάλεσε, και προκαλεί, τη λειτουργία των παράνομων χωματερών.

Η ίδια αναβλητικότητα στο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων παρατηρείται και σε άλλες περιοχές της χώρας, με πιο τρανταχτά παραδείγματα αυτά των Χανίων και της Θεσσαλονίκης. Και βέβαια, το "επιχείρημα" του υπουργού, που προσπαθεί να ρίξει όλα τα βάρη των καθυστερήσεων στους δημάρχους και τους κατοίκους οι οποίοι αντιδρούν δεν πείθει κανέναν.

Θαλάσσια ρύπανση

Τα περιστατικά θαλάσσιας ρύπανσης, τόσο από επίγειες πηγές όσο και από πλοία, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Θα αναφερθούμε μόνο σε δύο περιστατικά. Στο περσινό, της τεράστιας ρύπανσης από τις εγκαταστάσεις της "Μότορ Οϊλ", που κόντεψε να μείνει ατιμώρητη και χρειάστηκε η "κατάληψη" των εγκαταστάσεων από μέλη της "Γκρίνπις", για να θυμηθούν οι αρμόδιοι το... χρέος τους. Προηγούμενα, όμως, πέρασαν βέβαια και από δίκη τους καταληψίες!

Την παραμονή της φετινής Παγκόσμιας Μέρας Περιβάλλοντος μια τεράστια ποσότητα πετρελαιοειδών διοχετεύτηκε στον Αργοσαρωνικό, από γνωστή στον Πειραιά εταιρία πετρελαιοειδών, της οποίας ο υπεύθυνος συνελήφθη επ' αυτοφώρω από προσωπικό της ΕΥΔΑΠ. Κι όμως, οι υπεύθυνοι του λιμεναρχείου - προφανώς με άνωθεν εντολές - προσπάθησαν να συγκαλύψουν τους υπευθύνους. Με τέτοιους φύλακες δεν είναι περίεργο λοιπόν που χύνονται κάθε χρόνο στις θάλασσές μας 650.000 τόνοι πετρελαιοειδών.

Αυθαίρετα

Οι καταπατήσεις και νόμιμες ή παράνομες επεκτάσεις οικισμών σε δασικές περιοχές συνεχίζονται αμείωτες (Πεντέλη - Υμηττός - Πάρνηθα). Κι όμως, την παραμονή της Παγκόσμιας Μέρας Περιβάλλοντος τα υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ και Οικονομικών έκαναν σύσκεψη για να ετοιμάσουν ένα σχέδιο νομιμοποίησης εκατοντάδων χιλιάδων αυθαιρέτων, προκειμένου να βουλώσουν τις μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού με τα πρόστιμα που θα επιβάλουν, τα οποία ανέρχονται σε τουλάχιστον 250 δισεκατομμύρια δραχμές.

Βλαβερή για το περιβάλλον

Απειλή για το περιβάλλον είναι και οι συγκεκριμένες επιλογές που έγιναν για τη χωροθέτηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, με στόχο τη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Η δημιουργία του λεγόμενου Ολυμπιακού Χωριού, που στην ουσία πρόκειται για μια νέα πόλη 15.000 κατοίκων, θα έχει ως αποτέλεσμα την επέκταση της Αθήνας, ώστε να φτάσει σε απόσταση 1.200 μέτρων από τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας. Και μάλιστα, σε μια περιοχή που το δασαρχείο την έχει χαρακτηρίσει δασική. Η κατασκευή του ολυμπιακού κωπηλατοδρόμιου στα όρια του βιότοπου του Σχοινιά, που προστατεύεται από διεθνή περιβαλλοντική συνθήκη, θα προκαλέσει σημαντικές βλάβες σ' ένα σπάνιο οικοσύστημα. Ωστόσο, η Επιτροπή Διεκδίκησης ισχυρίζεται ότι έτσι θα ενισχύσει τα όρια του υδροβιότοπου, κάτι που δεν έχει εξηγηθεί ακόμα από αυτούς που συνέλαβαν την ιδέα.

Μεγάλα έργα

Σοβαρός τραυματισμός τοπίων και οικοσυστημάτων προκαλείται από την κατασκευή μεγάλων έργων και οδικών αξόνων, που αποτελούν τις πλέον προσφιλείς "αναπτυξιακές" επιλογές των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης. Απτό παράδειγμα αποτελεί η κατασκευή του αεροδρομίου των Σπάτων, που θα πάρει τη θέση του τελευταίου "πνεύμονα" της Αττικής. Χιλιάδες στρέμματα δασικής έκτασης αναμένεται να καταστραφούν από την κατασκευή της περιφερειακής λεωφόρου του Υμηττού με επιφανειακή χάραξη. Η κοινή απόφαση των υπουργείων ΠΕΧΩΔΕ - Γεωργίας, με την οποία αποχαρακτηρίστηκε η Β Ζώνη του Υμηττού για να χτιστούν υπηρεσίες του Ερευνητικού Κέντρου "Δημόκριτος", είναι η αρχή του τέλους για το δάσος. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, ακόμα και το υπουργείο Γεωργίας σκέφτεται - στα πλαίσια της αποκέντρωσης των υπηρεσιών - να χτίσει μέσα στο δάσος του Υμηττού!

Μνημείο αδιαφορίας αποτελεί και η χάραξη τηςΕγνατίας Οδού, η οποία περνά μέσα από αρχαιολογικούς χώρους, Εθνικούς Δρυμούς και προστατευόμενους βιότοπους από διεθνείς συνθήκες. Οσο κι αν υποχρεώθηκε το ΥΠΕΧΩΔΕ, κάτω από τις αντιδράσεις οικολογικών οργανώσεων και τη διεθνή κατακραυγή, να "διορθώσει" τη χάραξη αυτή, προκειμένου να προστατευτεί ο αρχαιολογικός χώρος της Δωδώνης, το Δέλτα του Νέστου και η περιοχή ενδιαίτησης της καφέ αρκούδας στην Πίνδο, τα προβλήματα εξακολουθούν να παραμένουν. Η χάραξη απειλεί και το βιότοπο της λίμνης Κερκίνης και του συστήματος των λιμνών της Βόλβης, κι ας προστατεύονται από τη Διεθνή Σύμβαση Ραμσάρ.

Θα συνιστούσαμε λοιπόν στην κυβέρνηση και ιδιαίτερα στον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτη,λίγη εγκράτεια στις εξαγγελίες, στις θριαμβολογίες και τις "δεσμεύσεις". Μιλούν τα έργα του και δυστυχώς η καταστροφική αυτή πολιτική για το περιβάλλον της χώρας δεν εφαρμόζεται μόνο κάθε 5 Ιούνη...

Μπετόν - πράσινο, σημειώσατε 1

Εκεί που η κυβέρνηση "δίνει ρέστα" περιβαλλοντικής ευαισθησίας είναι οι ελεύθεροι χώροι.

Θυσία στο βωμό των συμφερόντων του εκδοτικού και εργολαβικού κατεστημένου γίνονται και οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι της Αθήνας. Από το πάρκο Ελευθερίας, που παραδόθηκε στον Λαμπράκη, μέχρι το οικόπεδο πίσω από την αμερικανική πρεσβεία που ζητούν οι Αμερικανοι για να επεκτείνουν τις εγκαταστάσεις τους, η πολιτική είναι η ίδια. Το ΥΠΕΧΩΔΕ είναι πάντα πρόθυμο να παραχωρήσει τους ελεύθερους χώρους στους "ευεργέτες". Και το αποτέλεσμα είναι τραγικό και σήμερα μέσα στα όρια του Δήμου Αθηναίων, η συνολική έκταση των ελεύθερων χώρων και του πρασίνου είναι 5.430 στρέμματα, δηλαδή το 14,3% της συνολικής έκτασης του δήμου. Ποσοστό στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι αρχαιολογικοί χώροι (970 στρέμματα), οι οποίοι στη μεγάλη τους αναλογία δεν είναι προσβάσιμοι άνευ εισιτηρίου και οι περίβολοι κοινωφελών χρήσεων (εκκλησίες, Εθνική Βιβλιοθήκη, Προεδρικό Μέγαρο), που και αυτοί δεν είναι πάντα κοινόχρηστοι (579 στρέμματα). Επομένως, οι πραγματικά ελεύθεροι χώροι ανέρχονται σε 3.872 στρέμματα ή στο 10,2% του δήμου, αλλά εδώ περιλαμβάνονται και τα Τουρκοβούνια με τον αυθαίρετο οικισμό και τις αρκετά βραχώδεις εκτάσεις.

Το νέφος που ... μειώνεται

Κάθε χρόνο το νέφος, σύμφωνα με το ΥΠΕΧΩΔΕ, μειώνεται. Μάλιστα, όπως δηλώνει ο ίδιος ο υπουργός, μέχρι το 2004 - χρονιά της υπό διεκδίκηση Ολυμπιάδας - θα έχει μειωθεί κατά 35%. Βέβαια, οι προβλέψεις σε σχέση με τα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση είναι αντιστρόφως ανάλογες. Η ατμοσφαιρική ρύπανση στην πρωτεύουσα εξακολουθεί να εξορκίζεται με το ελαστικό ωράριο των εργαζομένων. Το κλιμακωτό ωράριο, που εφαρμόζεται και φέτος από τις αρχές της περασμένης βδομάδας, δεν έχει δώσει καμία απολύτως λύση και το νέφος - χειμώνα - καλοκαίρι - πλανάται απειλητικά πάνω από την πρωτεύουσα. Χαρακτηριστικό άλλωστε είναι το περσινό παράδειγμα, όταν η χώρα μας την ίδια μέρα κατέρριψε το ευρωπαϊκό ρεκόρ ατμοσφαιρικής ρύπανσης δύο φορές. Ετσι, στις 21 Μάη 1996 στις 12 το μεσημέρι στο σταθμό μέτρησης στο Μαρούσι ο ρύπος του όζοντος έφτασε τα 361 μικρογραμμάρια και μία ώρα μετά στο σταθμό μέτρησης της οδού Λιοσίων έφτασε τα 391 μικρογραμμάρια, με όριο επιβολής εκτάκτων μέτρων τα 360 (τότε ίσχυε για τη χώρα μας ως όριο τα 300 μικρογραμμάρια, αλλά το άλλαξαν ελπίζοντας πως έτσι θα... ανακόψουν το νέφος!). Οπως δείχνουν τα πράγματα, η χώρα μας και φέτος θα διατηρήσει αυτή την αρνητική πρωτιά, ελλείψει σοβαρών μέτρων από το ΥΠΕΧΩΔΕ.

ΑΠΟ ΤΟ ΡΙΟ ΤΟΥ 1992 ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΤΟΥ 1997
Πώς έγιναν σκόνη τα μεγάλα λόγια περί "βιώσιμης ανάπτυξης"

Πίσω από τις φιέστες και τις ρηξικέλευθες δηλώσεις των πολιτικών εκπροσώπων των πολυεθνικών, κρύβεται μία και μόνη επιδίωξη: Πώς οι φτωχοί θα γίνουν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι

Τις μέρες αυτές συμπληρώνονται πέντε χρόνια από τη Διάσκεψη για τη Γη στο Ρίο. Ολοκληρώνεται, έτσι, ένας πεντάχρονος κύκλος, τα αποτελέσματα του οποίου θα εξεταστούν το μήνα αυτό σε Ειδική Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη. Ανάμεσά τους και τα 21 σημεία - στόχοι της Διάσκεψης, γνωστά και σαν "Aτζέντα 21". Θ' ανοίξει, λοιπόν, ένας δεύτερος κύκλος, που με τη σειρά του θα κλείσει το 2002, για ν' αρχίσει ένας τρίτος και πάει λέγοντας.

Με λίγα λόγια τα αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη, επενδύοντας πάνω στην έκθεση Μπρούντλαντ του 1987 και υιοθετώντας την ορολογία της "βιώσιμης" (ή "αειφόρου" κατ' άλλους) ανάπτυξης, βρήκαν τον τρόπο να κρατούν περιοδικά στην επικαιρότητα και να αναβαπτίζουν σε διεθνές επίπεδο το, ψεύτικο στην ουσία, ενδιαφέρον τους για μια συνολική επίλυση των μεγάλων περιβαλλοντικών προβλημάτων. Και παράλληλα καθιέρωσαν ένα διαρκές βήμα συνεργασίας τους, για την από κοινού (όσο φυσικά οι αντιθέσεις τους το επιτρέπουν) χάραξη και υιοθέτηση στρατηγικών στόχων και επιλογών, που αφορούν ένα σημαντικό μέρος της παγκόσμιας οικονομίας, αυτό δηλαδή που συνδέεται με την περιβαλλοντική προστασία του πλανήτη και τα προβλήματα ανάπτυξης του Τρίτου Κόσμου. Εγχείρημα καθόλου αμελητέο.

Προσδοκίες και αυταπάτες

Αρκεί να αναλογιστούμε τις τεράστιες προσδοκίες, βοηθούντων πάντα και των ελεγχόμενων μέσων μαζικής ενημέρωσης, που γεννήθηκαν στους λαούς της Γης σε όλη την προπαρασκευαστική περίοδο που προηγήθηκε της Διάσκεψης του Ρίο και σ' αυτήν που για ένα διάστημα την ακολούθησε. Μαζί και τις αυταπάτες μεγάλης μερίδας των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) για τις πραγματικές προθέσεις των πολιτικών εκφραστών των πολυεθνικών, των κυβερνήσεων δηλαδή των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, να συμβάλουν δήθεν σε λύσεις πέρα κι έξω από τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα ή και σε αντίθεση με αυτά. Κι ας θυμηθούμε ότι ως μόνος "κακός" της φιέστας εμφανίστηκε τότε η κυβέρνηση των ΗΠΑ, αλλά κι αυτή για λίγο μόνο, αφού συμμορφώθηκε τελικά - έτσι θέλουν να μας πείσουν - υπό την πίεση της Ιαπωνίας και της ΕΕ.

Σήμερα τι απόμεινε απ' όλα αυτά; Ποια είναι η πραγματική συμβολή των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών ("πλούσιες χώρες", κατ' άλλους, που ξεχνούν ότι το 1/3 της κοινωνίας τους βρίσκεται κάτω ή γύρω από το όριο της φτώχειας) στη λύση των παγκόσμιων περιβαλλοντικών προβλημάτων, που θα εκφράζουν κύρια (σύμφωνα με τις "δεσμεύσεις κυρίων" που είχαν αναληφθεί στο Ρίο) με τη μορφή οικονομικής βοήθειας προς τις αναπτυσσόμενες χώρες και με τη μείωση των ρύπων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τη μείωση της στιβάδας του όζοντος;

Δεσμεύσεις για το θεαθήναι

Μια ματιά σε στοιχεία που αναφέρονται για το θέμα αυτό σε πρόσφατη έκθεση της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Προστασίας των Καταναλωτών του ίδιου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δίνει κατηγορηματική απάντηση στα πιο πάνω ερωτήματα.

- Τα αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη είχαν "δεσμευτεί" να δώσουν αναπτυξιακή βοήθεια στις φτωχές χώρες, στην πενταετία 1992-97, ίση με το 0,7%, κάθε χρόνο, του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος τους (ΑΕΠ). Το ποσοστό αυτό ανερχόταν το 1990, δηλαδή ενάμιση χρόνο πριν το Ρίο, σε 0,33%. Τι έγινε στην πραγματικότητα; Το ποσοστό - στόχος του 0,7% όχι μόνο δεν επιτεύχθηκε, όχι μόνο δεν προσεγγίστηκε στοιχειωδώς, αλλά τελικά έγινε λιγότερο και από αυτό του 1990, πέφτοντας στο 0,27%! Από τη μεριά της, η ΕΕ μόλις που κάλυψε τα μέσα επίπεδα του 1990, καθώς η δική της συμβολή περιορίστηκε στο 0,38%.

- Το Πέμπτο Πρόγραμμα Δράσης για το Περιβάλλον της ΕΕ, που διαμορφώθηκε στη βάση των στόχων της "Αντζέντα 21", σύμφωνα με τις αρχές της "βιώσιμης ανάπτυξης", έχει αποτύχει στην ουσία του, καθώς η ίδια η Επιτροπή της ΕΕ ομολογεί σε έκθεσή της ότι πολύ απέχει από το να υπάρχει βιώσιμη παραγωγή και ανάπτυξη στην ΕΕ.

- Το διεθνές πάνελ για τις κλιματικές μεταβολές αναμένει άνοδο της θερμοκρασίας σε παγκόσμια κλίμακα κατά δύο βαθμούς Κελσίου από σήμερα έως το 2030 και αύξηση της στάθμης των θαλασσών σε 50 εκατοστά, ως αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης επιδείνωσης του φαινομένου του θερμοκηπίου. Σημειώνεται ότι η άνοδος της θερμοκρασίας θα μπορούσε να προκαλέσει εξάπλωση ασθενειών, όπως η χολέρα, η ελονοσία και ο κίτρινος πυρετός, καθώς και πολύ σημαντικές μεταβολές κλιματικών συστημάτων με συνακόλουθες επιπτώσεις, ιδίως στην παραγωγή τροφίμων.

- Το ποσοστό αφανισμού των τροπικών δασών εξακολουθεί χρόνο με το χρόνο να ανεβαίνει με ρυθμούς 4 έως 9%, ενώ η ετήσια απώλεια της δασικής, γενικότερα, επιφάνειας φτάνει το 1%, πράγμα που συνεπάγεται μείωση των ποικιλιών κατά 5 έως 10% από σήμερα μέχρι το 2030 και παντελή εξαφάνιση πολλών ειδών ζώων και φυτών.

Ενα απάνθρωπο πρόσωπο

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν με τον πιο αμείλικτο τρόπο τη βαθιά απάνθρωπη φύση του διεθνούς ιμπεριαλισμού, η επιβίωση του οποίου πραγματοποιείται κυριολεκτικά σε βάρος της ζωής των σημερινών και των μελλοντικών γενεών, σε βάρος ολόκληρου του πλανήτη.

Από την άλλη πλευρά είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι ακόμη και αυτή η πενιχρή, "αναπτυξιακή" βοήθεια προς τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, το ίδιο και η χρηματοδότηση των όποιων περιβαλλοντικών δράσεων από την πλευρά των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, όχι μόνο δε θίγει τα υπερκέρδη των πολυεθνικών, αλλά, αντίθετα, αξιοποιείται ως ιδεολογικό περιτύλιγμα για την ακόμη μεγαλύτερη αύξησή τους σε βάρος των πλατιών λαϊκών (και καταναλωτικών στην προκειμένη περίπτωση) στρωμάτων. Πολύ κομψή, αλλά στην ουσία της πλήρως αποκαλυπτική, είναι η σχετική διατύπωση στην έκθεση της Επιτροπής Περιβάλλοντος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου:

"Στο πλαίσιο αυτό η ανάπτυξη αποτελεί ασφαλώς επίσης θέμα εξέλιξης μέσω νέων σχημάτων κατανάλωσης στις πλούσιες χώρες και, για παράδειγμα, καθορισμού τιμών που εγκλείουν μεθοδικά τις περιβαλλοντικές πτυχές".

Ακριβώς έτσι! Οπως το 1992 στο Ρίο, έτσι και τώρα στη Νέα Υόρκη, πίσω από τις φιέστες και τις ρηξικέλευθες δηλώσεις των πολιτικών εκπροσώπων των πολυεθνικών, θα κρύβεται μία και μόνη επιδίωξή τους:

Πώς οι φτωχοί λαοί θα γίνουν φτωχότεροι, πιο δυστυχισμένοι, πώς οι εργαζόμενοι των ανεπτυγμένων χωρών θα ξεζουμιστούν περισσότερο, πώς οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι. Πρόκειται, άλλωστε, για ένα επαναλαμβανόμενο καθημερινά όσο και αποκρουστικό φαινόμενο. Που όσο καλύτερα το συνειδητοποιεί κανείς, τόσο πιο αποφασιστικά στρατεύεται στην πάλη ενάντια στην κοινωνική και σε κάθε άλλης μορφής αδικία, για έναν πραγματικά καλύτερο κόσμο.

Μπάμπης ΖΙΩΓΑΣ

Μέλος του Τμήματος Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ