Βορά στην "ιδιωτική πρωτοβουλία", με ανύπαρκτο ουσιαστικά τίμημα, χωρίς ουσιαστικούς όρους και δεσμεύσεις, αλλά και με προίκα περίπου 24,5 δισ. δρχ. από εξασφαλισμένες προμήθειες του δημοσίου, παραδίδει για δεύτερη φορά η κυβέρνηση τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, παρά το κακό προηγούμενο του Περατικού. Η ολοκλήρωση του σκανδάλου, σε βάρος της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας, του δημοσίου και των εργαζομένων, έγινε χτες στο υπουργείο Ανάπτυξης με την υπογραφή της σύμβασης για τη μεταβίβαση του συνόλου του ενεργητικού των Νυαπηγείων στον ιδιοκτήτη των Ναυπηγείων Νεωρίου Σύρου, Ν. Ταβουλάρη, με τον οποίο η κυβέρνηση διαπραγματευόταν εν κρυπτώ πάνω από 5 μήνες. Η προσπάθεια για δημιουργία εορταστικού κλίματος και από τις δύο πλευρές λίγο πριν τις υπογραφές, παρουσία και του Τύπου, όχι μόνο δεν κατάφερε να σκιάσει το "σκάνδαλο", αλλά δημιούργησε περισσότερα ερωτηματικά. Η χτεσινή "τελετή", αλλά και οι δηλώσεις που ακολούθησαν από την υφυπουργό Αννα Διαμαντοπούλου αποτέλεσαν απλώς το επιστέγασμα μια αδιαφανούς διαδικασίας που ακολουθήθηκε από την κυβέρνηση όλο το διάστημα των υποτιθέμενων διαπραγματεύσεων με τον αγοραστή.

Οπως προκύπτει από τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν χτες από πλευράς του υπουργείου Ανάπτυξης, αφού τη σύμβαση αρνήθηκαν να τη δημοσιοποιήσουν όχι μόνο στο σύνολό της αλλά έστω στα βασικά της σημεία, ο αγοραστής όχι απλώς δε θα πληρώσει δραχμή, αλλά θα επιδοτηθεί και από πάνω με κάποιες δεκάδες δισ. δρχ. Το τίμημα που υποτίθεται ότι... θα καταβάλει ανέρχεται σε 30 δισ. δρχ. αποπληρωμένα σε 15 χρόνια με δύο χρόνια περίοδο χάριτος, ποσό που σε σημερινή αξία μεταφράζεται σε 14,5 δισ. δρχ. Την ίδια στιγμή μόνο από τα έργα του Πολεμικού Ναυτικού και του ΟΣΕ του παραδίδονται ως "πανωπροίκι" 24 δισ. δρχ! Ακόμη και η προκαταβολή του 1 δισ. δρχ. που θα καταβάλει, θα του παραχωρηθεί ως δάνειο για κεφάλαιο κίνησης.

Επιπλέον, το δημόσιο θα αναλάβει τις αποζημιώσεις και των 629 εναπομεινάντων εργαζομένων, προκειμένου ο Ταβουλάρης να τους αναλάβει χωρίς δεσμεύσεις. Στο μεταξύ από τίποτα δεν εξασφαλίζεται ότι δε θα επαναληφθεί η "ιστορία" του Περατικού. Η μοναδική εγγύηση πέρα από το 1 δισ. της εγγυητικής επιστολής που θα δώσει και που δε διευκρινίζεται εάν το ποσό αυτό ταυτίζεται με την προκαταβολή, είναι... υποθήκες και προσημειώσεις σε όλα τα ακίνητα, που και στην περίπτωση του Περατικού υπήρχαν, αλλά κανείς - όπως αποδείχτηκε - δεν τον εμπόδισε να τα παρατήσει φεσωμένα με δεκάδες εκατομμύρια και διεκδικώντας και αποζημιώσεις! Επιπλέον το γεγονός ότι σε ανακοίνωση της υφυπουργού Αννας Διαμαντοπούλου αναφέρεται ως ένας εκ των όρων της σύμβασης η απαγόρευση μεταβίβασης εξοπλισμού, δημιουργεί ερωτηματικά για το αν επιτρέπεται για παράδειγμα η μεταβίβαση ακινήτων και εάν τελικά ένα πολύ καλά οργανωμένο ναυπηγείο θα εξελιχθεί σε καρνάγιο, όπως έγινε με το Νεώριο. Πολύ περισσότερα δε ερωτηματικά δημιουργεί ο χειρισμός του όλου θέματος από την υφυπουργό, η οποία ερωτηθείσα για τους όρους της σύμβασης, παρέπεμψε σε πλήρες κείμενο που θα διένειμε μέσω του γραφείου Τύπου της, για να αποδειχτεί ότι αυτό ήταν απλώς μια πολύ καλή υπεκφυγή για τις απαντήσεις που όφειλε, αλλά κωλυόταν να δώσει. Απόδειξη ότι το υποτιθέμενο πλήρες κείμενο ήταν στην κυριολεξία 5 γραμμές που ανέφεραν αυτά που γνωρίζει και ο πλέον άσχετος με το θέμα των Ναυπηγείων. Η μυστικότητα αυτή μας οδηγεί να συμπεράνουμε εύλογα ότι το σκάνδαλο που χτες ολοκληρώθηκε έχει πολύ περισσότερες πτυχές από αυτές που αναφέρθηκαν.

Το σκάνδαλο της παράδοσης των Ναυπηγείων Ελευσίνας στον Ν. Ταβουλάρη ολοκληρώθηκε με τις υπογραφές της πλειοψηφίας της διοίκησης του σωματείου να φιγουράρουν κάτω από την τριμερή συμφωνία της ντροπής,που προβλέπει την απόλυση όλων των εργαζόμενων και την αποζημίωσή τους από το δημόσιο, τη σταδιακή επαναπρόσληψή τους με νέες συμβάσεις και μειωμένα δικαιώματα, τη θεσμοθέτηση της μερικής απασχόλησης, αλλά και τη δυνατότητα απολύσεων στη συνέχεια για λόγους "ναυτιλιακής κρίσης"!

Υπογραφές που συνοδεύτηκαν από διθυράμβους από τους... συνδικαλιστές για την "επιτυχή συμφωνία", απόδοση συγχαρητηρίων ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της υπογραφής και τη δήλωση του υφυπουργού Εργασίας Χρ. Πρωτόπαππα ότι "διασφαλίζονται οι θέσεις εργασίας και το εργασιακό καθεστώς", καθώς και ότι "η επιχείρηση θα βαδίσει στο δρόμο της προόδου"...

Ωστόσο, το εργασιακό καθεστώς που θα ισχύσει, καθορίζεται από το άρθρο 9 της σύμβασης μεταβίβασης του ναυπηγείου στον Ν. Ταβουλάρη και από την τριμερή συμφωνία που υπογράφτηκε από τους συνδικαλιστές, τον υφυπουργό Εργασίας και τους εκπροσώπους του ιδιώτη, έχοντας ισχύ επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Σύμφωνα λοιπόν με τα δυο αυτά κείμενα, απολύεται όλο το προσωπικό - 629 εργαζόμενοι - ενώ οι αποζημιώσεις τους θα καταβληθούν από το δημόσιο. Σε τρεις μέρες μετά τη μεταβίβαση θα κληθούν να υπογράψουν νέες συμβάσεις, ενώ 250 εργαζόμενοι θα δουλέψουν άμεσα και οι υπόλοιποι μέχρι τους 629 μετά από ένα μήνα.

Ο ιδιώτης έχει "το δικαίωμα της ελεύθερης κατανομής των προσλαμβανομένων σύμφωνα με τις ανάγκες της επιχείρησης" και αν οι εργαζόμενοι δεν το αποδεχτούν, απολύονται.Επίσης ο ιδιώτης μπορεί να απολύσει μέχρι το 30% του προσωπικού σε περίπτωση "διεθνών ναυτιλιακών κρίσεων"!

Επίσης θεσμοθετείται "η υποχρέωση της αγοράστριας να εξασφαλίσει την απασχόληση ατόμων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή έργου, που θα καλύπτει κατά μέσο όρο 300.000 εργατοώρες ετησίως".

Οσον αφορά τις αποδοχές των εργαζομένων, αναγνωρίζονται ο βασικός μισθός, η ΑΤΑ, το επίδομα πολυετίας, το ανθυγιεινό, οικογενειακά και παραγωγής και μέχρι το ύψος που προβλέπεται στις κλαδικές συμβάσεις. Τα παραπάνω ποσά που έπαιρναν διατηρούνται προσωρινά σαν "επίδομα εξομάλυνσης" και μόνο για τους παλιούς και όχι για όσους τυχόν προσλάβει στο μέλλον. Μια σειρά άλλα δικαιώματα που είχαν κατακτήσει στο χώρο περικόπτονται.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος ευχαρίστησε τον Χρ. Πρωτόπαππα για τη συμβολή του. Αναφέρθηκε στους εργαζόμενους που "άντεξαν" και κράτησαν σε λειτουργία το Ναυπηγείο και εξέφρασε το ενδιαφέρον της ΓΣΕΕ να αποκτήσει δυναμική η επιχείρηση, για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και να παίξει ρόλο στην ελληνική οικονομία.

Πιο γλαφυρός ήταν ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Α. Καράμπουρνος,ο οποίος χαρακτήρισε τη χτεσινή μέρα "μέρα άνοιξης" και τόνισε ότι οι εργαζόμενοι άντεξαν και ότι το ναυπηγείο θα πάει μπροστά. Ο πρόεδρος του σωματείου ευχαρίστησε με τη σειρά τον "αείμνηστο Α. Παπανδρέου",τον σημερινό πρωθυπουργό Κ. Σημίτη και τον "συνάδελφό" του Χ. Πρωτόπαππα,του οποίου το ρόλο έχει αναγνωρίσει πολλές φορές και μέσα στο ναυπηγείο, όπως τόνισε. Επισήμανε επίσης ότι υπάρχουν πληροφορίες για πώληση οικοπέδων που ανήκουν στο ναυπηγείο, τονίζοντας ότι "το ναυπηγείο δεν τεμαχίζεται" και ότι κάτι τέτοιο, αν ισχύει, μπορεί να οδηγήσει σε ακύρωση της συμφωνίας πώλησης.

Από την πλευρά της επιχείρησης του Ν. Ταβουλάρη,ο εκπρόσωπός της Κ. Κοκάλας ευχαρίστησε τους εργαζόμενους "για την άψογη συμπεριφορά" τους και την "καρτερία" τους!

Ο Β. Πλεξίδας,μέλος της διοίκησης του σωματείου και στέλεχος της "Συσπείρωσης", σε δήλωσή του στο "Ρ", τονίζει: "Με τη σημερινή και τυπική υπογραφή ολοκληρώνεται ένα ακόμα έγκλημα σε βάρος των ναυπηγείων της χώρας. Τελικά με την όλη συμφωνία παύει να υπάρχει ουσιαστικά οργανωμένο ναυπηγείο, το οποίο μετατρέπεται σε καρνάγιο, ενώ αλλάζουν οι εργασιακές σχέσεις και μειώνονται τα εισοδήματα των εργαζομένων. Τεράστιες ευθύνες για αυτό το έγκλημα έχει η κυβέρνηση, αλλά και τα συνδικαλιστικά στελέχη των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ μέσα στο ναυπηγείο. Η εξέλιξη αυτή αναδεικνύει και επιβεβαιώνει το αίτημα για δημιουργία ενιαίου δημόσιου φορέα ναυπηγικής βιομηχανίας".

Εγκλημα χαρακτηρίζεται, σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ,η ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής: "Η αποκρατικοποίηση - ξεπούλημα των Ναυπηγείων Ελευσίνας ολοκληρώνει ένα ακόμα κυβερνητικό έγκλημα κατά της εργατικής τάξης και της παραγωγικής βάσης της χώρας. Με την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος παραχωρούνται στον Ταβουλάρη 30 δισεκατομμύρια, τα ναυπηγεία μετατρέπονται σε καρνάγιο, μειώνεται το εισόδημα όσων εργαζομένων θα απομείνουν, ενώ κατεδαφίζεται το σημερινό εργασιακό καθεστώς.

Πέρα από τις κυβερνητικές, υπάρχουν τεράστιες ευθύνες στα συνδικαλιστικά στελέχη που συνήργησαν στο έγκλημα του ξεπουλήματος. Το αίτημα της δημιουργίας ενιαίου δημόσιου φορέα στη ναυπηγική βιομηχανία παραμένει επίκαιρο και ρεαλιστικό. Συνδέεται με την πάλη των εργαζομένων των ναυπηγείων, και γενικότερα, κατά της συνολικής κυβερνητικής πολιτικής".