Σε οικονομικό και εργασιακό αδιέξοδο βρίσκονται τα γνωστότερα ιδρύματα πρόνοιας καθώς έχουν "κοπεί" τα κοινοτικά κονδύλια και η κυβέρνηση αρνείται να αναλάβει το κόστος της στοιχειώδους λειτουργίας τους, παρά το σημαντικό έργο που προσφέρουν.

Μόλις χτες η ΠΟΕΔΗΝ κατήγγειλε ότι το Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων στο Σκαραμαγκά οδηγείται σε κλείσιμο, αφού τα λεφτά που έχει στο ταμείο του είναι μόλις 1,5 εκατ. δραχμές. Την ίδια στιγμή οι τρέχουσες απαιτήσεις του Θεραπευτηρίου ανέρχονται σε 49,8 εκατ. δραχμές (μισθοδοσία 21,8 εκατ., ΙΚΑ 18 εκατ. και προμηθευτές 10 εκατ.).

Δραματική είναι η κατάσταση στα ιδρύματα που οι εργαζόμενοι ανήκουν στη δύναμη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή.

Ιδού ο ατέλειωτος κατάλογος αναγκών:

Το Ψυχολογικό Κέντρο Βορείου Ελλάδας,με 115 εργαζόμενους και 165 παιδιά και νέους με νοητική υστέρηση. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται στη 2η βδομάδα επίσχεσης εργασίας, διαμαρτυρόμενοι για τις αλλεπάλληλες καθυστερήσεις στην καταβολή προηγούμενων μισθών, καθώς και για τη μη καταβολή μισθού και δώρου Χριστουγέννων του μήνα Δεκέμβρη.

Το Παιδαγωγικό και Θεραπευτικό Κέντρο "Μέριμνα" της Πάτρας, με 43 εργαζόμενους και 120 παιδιά και νέους με νοητική υστέρηση. Εδώ και τρεις μήνες περίπου απασχολεί καθημερινά Τύπο και τηλεόραση με τις κινητοποιήσεις και την έκκληση με τηλεμαραθώνιο σε τοπικό κανάλι, μια έκκληση επιβίωσης. Στους εργαζόμενους δεν έχει καταβληθεί ο μισθός Δεκέμβρη.

Η Εστία Ειδικής Επαγγελματικής Αγωγής ανέστειλε τη λειτουργία της από τις 21 του Γενάρη, 57 παιδιά μένουν στα σπίτια τους και 18 εργαζόμενοι στον αέρα...

Στην "Παμμακάριστο" με 200 παιδιά και νέους. Στους εργαζόμενους δεν έχει καταβληθεί ο μισθός Δεκέμβρη, ενώ υπάρχουν και οφειλές στο ΙΚΑ.

Το μεγαλύτερο, γνωστότερο και παλιότερο ίδρυμα "Η Θεοτόκος" με 340 παιδιά και νέους με νοητική υστέρηση και 108 εργαζόμενους. Μετά από στάσεις εργασίας δύο εβδομάδων και κινητοποιήσεις ενός μήνα, είναι αμφίβολο αν θα πληρωθούν το Γενάρη.

Την ίδια τύχη έχουν τα εξής Ιδρύματα:

Το Εργαστήρι Ειδικής Αγωγής "Μαργαρίτα" με 30 εργαζόμενους και 82 νέους με νοητική υστέρηση.

Το Ψυχολογικό Κέντρο Ξάνθης με 30 εργαζόμενους και 55 παιδιά και νέους με νοητική υστέρηση, το Εργαστήρι του Βύρωνα, με 17 εργαζόμενους και 70 νέους με νοητική υστέρηση.

Το Σικιαρίδειο Ιδρυμα γνωστό τόσο για την πολυετή παρουσία του όσο και για το έργο του με 67 εργαζόμενους και 230 παιδιά και νέους με νοητική υστέρηση. Εδώ και χρόνια οι εργαζόμενοί του διεκδικούν δίκαια το επίδομα 30%, ενώ πολλοί χώροι το έχουν πάρει. Τους τελευταίους μήνες παλεύουν για έναν αξιοπρεπή μισθό και βέβαια έχουν την ίδια γενική ανασφάλεια ολόκληρου του ευρύτερου χώρου.

Ο Οργανισμός Προστασίας και Εκπαίδευσης Παιδιών με ειδικές ανάγκες, του οποίου οι εργαζόμενοι έχουν να πληρωθούν μισθό και δώρο Δεκέμβρη.

Η Αστική Εταιρεία Προστασίας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες με 60 νέους και 10 εργαζόμενους, έχει την ίδια δυσμενή προοπτική.

Η άρνηση της κυβέρνησης για ανάληψη των οικονομικών υποχρεώσεων για τη λειτουργία των προνοιακών ιδρυμάτων συμπληρώνεται με ένα ακόμα χτύπημα, που προέρχεται απ' το περίφημο φορολογικό νομοσχέδιο.

Στο νομοσχέδιο υπάρχει διάταξη, με την οποία καταργούνται οι φοροαπαλλαγές στα κοινωφελή φιλανθρωπικά και ευαγή ιδρύματα. Βέβαια, υπάρχουν και φιλανθρωπικά ιδρύματα που εκμεταλλεύτηκαν σε βαθμό αηδίας τη δήθεν ευαισθησία τους.

Ομως αυτό δε σημαίνει ότι μαζί με "τα ξερά ξύλα πρέπει να καούν και τα χλωρά", όπως επιχειρεί η εκσυγχρονιστική λογική της κυβέρνησης με βάση το τυφλό δόγμα ότι πρέπει να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες.

Την απόσυρση αυτής της διάταξης ζητούν σύλλογοι των εργαζομένων και των θεραπευομένων σε ορισμένα ιδρύματα.

Το αίτημα προβάλλουν με επιστολές τους προς τους αρμόδιους υπουργούς οι σύλλογοι των εργαζομένων και των χρονίως πασχόντων από το άσυλο ανιάτων που βρίσκεται στην οδό Αγίας Ζώνης στην Κυψέλη και περιθάλπει 420 πάσχοντες.

Μπορεί σε κάθε βήμα τους να συναντούν "εμπόδια", αλλά τα πρόσωπά τους πείθουν πως σπάνια χάνουν το χαμόγελό τους. Μπορεί να βιώνουν, σχεδόν από τότε που γεννήθηκαν, τον κοινωνικό αποκλεισμό, αλλά ειλικρινά το διασκεδάζουν, όταν θυμούνται την κυρία στο τρόλεϊ, που έκανε το... σταυρό της όταν είδε τη Βαρβάρα ή την άλλη κυρία στην εκκλησία που έδωσε στη Μαρία ένα κατοστάρικο, επειδή καθόταν στο αναπηρικό καροτσάκι της.

Τα παιδιά έχουν κουράγιο, έχουν χιούμορ, έχουν διάθεση να ζήσουν και να χαρούν. Και το παράπονό τους, κι αυτό αξιοπρέπεια έχει. Δεν επαιτούν σεβασμό όταν ρωτούν: "Μήπως τελικά πρέπει να σταματήσουμε να λέμε για "παιδιά με ειδικές ανάγκες" και ν' αρχίσουμε να μιλάμε για... "κοινωνία με ειδικές ανάγκες";". Απλώς μια απάντηση περιμένουν...

Εφτά παιδιά από το Τμήμα Επαγγελματικής Κατάρτισης Αναπήρων Νέων (ΤΕΚΑΝ) του ΕΛΕΠΑΠ Αγίου Δημητρίου - που έπαψε να λειτουργεί μετά τα Χριστούγενννα, αφού σταμάτησε η χρηματοδότηση του Τμήματος απ' το υπουργείο Υγείας - Πρόνοιας - εξαπολύουν το δικό τους "κατηγορώ". Μιλούν για την παντελή απουσία του κράτους που οδηγεί τα άτομα με ειδικές ανάγκες στο σπίτι τους, που τα αναγκάζει, λόγω των τρομακτικών ελλείψεων σ' όλους τους δημόσιους χώρους, να κυκλοφορούν πάντα με συνοδό. Μιλούν για τα όνειρά τους, αυτά τα ελάχιστα, που... πετσοκόπηκαν απ' τις αποφάσεις των αρμοδίων. Για τη σχολή τους που έκλεισε, για την επαγγελματική τους αποκατάσταση που τώρα πλέον δείχνει πιο μακρινή, για τη μεταξύ τους παρέα που είναι γι' αυτούς το καλύτερο "κόσμημα".

"Η φοίτησή μας σ' αυτό το τμήμα και η σχέση που δημιουργήθηκε ανάμεσά μας, μας βοήθησε πολύ στο να εξοικειωθούμε με το πρόβλημά μας. Μας βοήθησε στο να μπορούμε πλέον να κοιτάζουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να μας αρέσει!", λέει με σιγουριά ο 22χρονος Μανώλης Πηγιάκης.Ο Μανώλης είναι και ο μόνος απ' αυτή την παρέα που πήγε σε κανονικό και όχι σε ειδικό Γυμνάσιο και Λύκειο. "Στο σχολείο δεν είχα κανένα πρόβλημα με τους συμμαθητές μου. Ολοι με βοήθαγαν, ποτέ δε μου δημιούργησαν το παραμικρό πρόβλημα. Ωστόσο, πρέπει να σημειώσετε πως όλα τα δημόσια σχολεία είναι ακατάλληλα για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Υπάρχει σε όλα δυσκολία πρόσβασης", τονίζει. Τα τελευταία τρία χρόνια ο Μανώλης αναγκάζεται να έρχεται από τον Κορυδαλλό στον Αγ. Δημήτριο, γιατί στην περιοχή του δεν υπάρχει σχολή για την επαγγελματική αποκατάσταση των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Η Μαρία Τριανταφύλλου είναι ένα εικοσάχρονο κορίτσι. Παρά τα τρομακτικά προβλήματά της - έχει παραπληγία πάνω από 67% και νεφρική ανεπάρκεια - δείχνει μια γενναιότητα που σε ξαφνιάζει. Στο αναπηρικό καροτσάκι της η Μαρία, μαζί με τη συνομήλική της Μαρία Κατσούρα,θυμάται αυτό που τους έτυχε πριν τρεις μέρες. Βρίσκονταν οι δυο τους σ' έναν κεντρικό δρόμο και προσπαθούσαν να βρουν ταξί. "Περάσανε πάνω από δέκα ταξί άδεια και κανένα δε σταμάτησε να μας πάρει. Αν αυτό δεν είναι κοινωνικός ρατσισμός, τότε τι είναι;", αναρωτιέται.

Η συζήτηση "ανάβει", αφού όλα τα παιδιά έχουν μια παρόμοια ιστορία - μάλλον δεκάδες τέτοιες ιστορίες - να διηγηθούν. Και το παράπονο γίνεται γέλιο, γίνεται καλαμπούρι. Οι γκριμάτσες δίνουν και παίρνουν. "Ναι, έτσι αντιδρούν οι "υγιείς" όταν μας βλέπουν. Τις περισσότερες φορές σταυροκοπιούνται!", λένε.

"Το πρόβλημα ξεκινάει από ψηλά", συμπληρώνει η τρίτη Μαρία της παρέας, η 18χρονη Μαρία Αρβανιτάκη."Οταν δεν μπορούμε ούτε ένα πεζοδρόμιο ν' ανεβούμε μόνοι μας, αφού πουθενά δεν υπάρχουν ειδικές ράμπες, όταν δεν μπορούμε να πάμε σε κανονικά σχολεία, σε νοσοκομεία, στο θέατρο ή τον κινηματογράφο, γιατί υπάρχει δυσκολία πρόσβασης, όταν είναι αδύνατον να χρησιμοποιήσουμε έστω ένα καρτοτηλέφωνο, γιατί όλα είναι πολύ ψηλά, είναι φυσικό οι περισσότεροι από μας να κλείνονται σπίτια τους. Οσο για την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του κοινού απ' την πλευρά της πολιτείας είναι ανύπαρκτη", λέει.

Η 19χρονη Βαρβάρα Μινιάδου μιλά και η οργή της ξεχειλίζει. Ενα πρόσφατο ταξίδι της στην Ιταλία κι ένα συγκεκριμένο περιστατικό της έκανε τρομακτική εντύπωση. Ενα παιδί με ειδικές ανάγκες θέλησε να χρησιμοποιήσει τρόλεϊ και ο Ιταλός οδηγός κατέβηκε κάτω απ' το όχημα να το βοηθήσει. "Στη χώρα μας, όχι μόνο δε συμβαίνει αυτό, αλλά σε βλέπουν στο τρόλεϊ και ή κάνουν το σταυρό τους ή φτύνουν στον κόρφο τους ή μας αποκαλούν στην καλύτερη "κακόμοιρα"", υπογραμμίζει η Βαρβάρα.

Το χαμόγελο είναι σχεδόν πάντα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του 22χρονου Ανδρέα Μασουρίδη.Το κλείσιμο της σχολής, όμως, τις τελευταίες μέρες τον έχει καταβάλει ψυχολογικά. "Πριν μάθω για το ΤΕΚΑΝ καθόμουν όλη μέρα στο σπίτι και έκλαιγα. Οταν άρχισα να φοιτώ, γνώρισα κόσμο και απέκτησα ενδιαφέροντα. Είναι άδικο να κλείσουν τη σχολή μας, να κόψουν ξαφνικά τα όνειρά μας", λέει.

Ο επίλογος ανήκει δικαιωματικά στο μεγαλύτερο της παρέας, τον 30χρονο Παναγιώτη Κουτσοδόντη: "Εχουμε αποδεχτεί το πρόβλημά μας, γι' αυτό ζητάμε να το αποδεχτεί κι ο κόσμος. Οσο για τους αρμόδιους ας σκύψουν πάνω στα προβλήματά μας κι ας μας βοηθήσουν. Δεν είναι ζητιανιά αυτό, είναι δικαίωμά μας".

Μπέρρυ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗ

Ερμαια της μοίρας τους αφήνει η κυβέρνηση τα άτομα με ειδικές ανάγκες, αφού όπως αποδεικνύεται από χτεσινή συζήτηση στη Βουλή δεν είναι στις προθέσεις της να αναλάβει τις ευθύνες της και να πάρει τα κατάλληλα μέτρα για τη γενική και τεχνική - επαγγελματική αποκατάστασή τους. Συγκεκριμένα, κατά τη συζήτηση επίκαιρης ερώτησης του ΚΚΕ, που αφορούσε στην ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης των κέντρων αποκατάστασης αναπήρων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ώστε να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία τους, ο υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας, Θ. Κοτσώνης, είπε τα εξής: Οι δραστηριότητες αυτών των κέντρων χρηματοδοτούνταν από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά αυτή η χρηματοδότηση σταμάτησε λόγω του ότι η Κοινότητα εξέφραζε αντιρρήσεις για την ποιότητα των προγραμμάτων που ακολουθούνταν. Για το 1997 η κυβέρνηση θα εξετάσει τις δραστηριότητες αυτών των κέντρων και θα συνεχιστούν μόνο αυτές που χρειάζονται, "αρκεί να βρίσκονται στα πλαίσια της ορθής διαχείρισης, του προγραμματισμού και της ιεράρχησης των απαιτήσεων".

Στη δευτερολογία του ο υφυπουργός - και αφού είχε προηγηθεί με παρέμβασή της η βουλευτίνα του ΚΚΕ Μ. Μπόσκου - δέχτηκε ως σωστές τις παρατηρήσεις της κομμουνίστριας βουλευτίνας κι αντί να πάρει θέση για το τι μέτρα προτίθεται να λάβει η κυβέρνηση, μετέθεσε το θέμα της γενικής και τεχνικής - επαγγελματικής κατάρτισης αναπήρων στο υπουργείο Παιδείας. "Ετσι πρέπει να ιδωθεί το θέμα - είπε - από το υπουργείο Παιδείας και στο τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο τέθηκε το θέμα νομοσχεδίου για την επαγγελματική κατάρτιση ατόμων με ειδικές ανάγκες από πλευράς του υπουργείου Παιδείας. Είναι αρμοδιότητα του υπουργείου Παιδείας, δεν είναι πολιτική πρόνοιας".

Στην παρέμβασή της η Μ. Μπόσκου τόνισε ότι οι ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων και της σημερινής είναι τεράστιες, αφού υποβαθμίστηκε αντί να αναβαθμιστεί η τεχνική - επαγγελματική κατάρτιση των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Και πρόσθεσε: "Ρωτάμε τον κ. υφυπουργό: Υπάρχουν δημόσιες επαγγελματικές σχολές στον τομέα της ειδικής κατάρτισης; Ναι ή όχι; Ξέρετε ως κυβέρνηση πόσα είναι τα εκπαιδεύσιμα παιδιά και σε τι ποσοστό ανέρχονται στο σύνολο των παιδιών με ειδικές ανάγκες; Γιατί δεν υπάρχει 9χρονη υποχρεωτική δημόσια εκπαίδευση για τα άτομα με ειδικές ανάγκες; Εχουν ή δεν έχουν συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα για γενική εκπαίδευση και ειδική τεχνική - επαγγελματική εκπαίδευση; Εχουν ή δεν έχουν αυτά τα παιδιά δικαίωμα για επαγγελματική αποκατάσταση μετά την κατάρτιση; Ολα αυτά τα χρόνια, εκχωρήθηκαν αυτά τα δικαιώματα στα διάφορα, αμφίβολης ποιότητας, προγράμματα της ΕΕ, τα οποία έτσι κι αλλιώς το 1999 τελειώνουν. Ρωτάμε, λοιπόν, τι μέτρα θα πάρετε ως κυβέρνηση για πραγματική τεχνική και επαγγελματική κατάρτιση των παιδιών με ειδικές ανάγκες κάτω από αυτές τις συγκεκριμένες συνθήκες;".

Τέλος, η Μ. Μπόσκου διάβασε εκκλήσεις γονέων, απ' τις οποίες αναδύεται η αγωνία τους για το μέλλον των παιδιών τους, αφού στα ΤΕΚΑΝ απέκτησαν ελπίδα, κουράγιο και διάθεση για ζωή.

Το φλέγον θέμα της λειτουργίας του Νοσοκομείου Δυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης έφερε χτες στη Βουλή, με επίκαιρη ερώτησή του προς τον υπουργό Υγείας - Πρόνοιας κ. Γείτονα, ο βουλευτής του ΚΚΕ Στ. Παναγιώτου.

"Το νοσοκομείο, επισημαίνει ο βουλευτής του ΚΚΕ, που είναι σχεδόν ολοκληρωμένο, έχει μπει στο επίκεντρο μιας πολύπλευρης διαμάχης. "Μήλον της έριδος", η πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου, η οποία θα έχει και το "πάνω χέρι" στις προσλήψεις των 1.500 περίπου μελών του ιατρικού, νοσηλευτικού, διοικητικού και βοηθητικού προσωπικού. Ο Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, που έκανε πρόσφατη ημερίδα, οι φορείς της πόλης, τα κόμματα, οι δωρητές, όλοι παίρνουν θέση, διατυπώνοντας τη γνώμη τους και μόνο η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός σιωπούν. Εν τω μεταξύ, οργιάζουν οι πληροφορίες ότι επίκειται διορισμός από τον υπουργό με την απαράδεκτη φόρμουλα 3+3 και ο 7ος κοινής αποδοχής. Οι κάτοικοι της πόλης είναι ανήσυχοι, γιατί διαβλέπουν ότι μέσα από τέτοιες λογικές "εκσυγχρονιστές" και μη όλων των αποχρώσεων θα ασκηθούν και πάλι στο αγαπητό σ' αυτούς σπορ της πελατειακής εξυπηρέτησης και της ρουσφετολογίας".

Ο Στ. Παναγιώτου ερωτά τον υπουργό Υγείας:

• Αν αληθεύουν αυτές οι πληροφορίες, που θα μετατρέψουν το Νοσοκομείο σε πεδίο διαμάχης για το ποιος θα διορίσει περισσότερους.
• Αν είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης να φέρει στη Βουλή πρόταση για την αναθεώρηση της σύμβασης, η οποία θα διασφαλίζει το δημόσιο χαρακτήρα του Νοσοκομείου με τη μετατροπή του σε ΝΠΔΔ, που θα λειτουργεί ενταγμένο στο ΕΣΥ και κάτω από τον έλεγχο του δημοσίου, αλλά ταυτόχρονα θα διασφαλίζει και την ουσιαστική παρουσία εκπροσώπων των εργαζομένων και των κοινωνικών φορέων και, φυσικά, εκπροσώπου και τους ιδρύματος Παπαγεωργίου.

Ανέξοδες υποσχέσεις μελέτης των προβλημάτων και "μπόλικη ευαισθησία" εισέπραξε ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Τυφλών, κατά τη χτεσινή συνάντησή του με τον υπουργό Υγείας, Κ. Γείτονα.

Πέρα όμως απ' την ευαισθησία και τις υποσχέσεις, ο υπουργός, σύμφωνα με πληροφορίες, δε δεσμεύτηκε για κανένα αίτημα των τυφλών. Ούτε και για αυτό το αίτημα για αύξηση κατά 15% των επιδομάτων που παίρνουν συνολικά τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Η σχετική υπουργική απόφαση, που, όταν υπογράφτηκε, διατυμπανίστηκε ως δείγμα της κυβερνητικής ευαισθησίας, προβλέπει αυξήσεις μέχρι 15% των επιδομάτων.

Οταν ο Σύνδεσμος έθεσε το αίτημα η αύξηση να είναι 15%, και όχι μέχρι 15%, ο υπουργός απάντησε ότι θα το μελετήσει.

Καμιά απάντηση - πλην της μελέτης - δεν πήραν οι τυφλοί και στο αίτημα για τη δημιουργία ειδικής στέγης για τους ηλικιωμένους τυφλούς, καθώς παρατηρείται το φαινόμενο δημόσιοι οίκοι ευγηρίας να μη δέχονται ηλικιωμένους τυφλούς.

Επίσης, δεν πήραν απάντηση στο αίτημα για τη λειτουργία των δύο - και μοναδικών - κλειστών σχολών των τυφλών στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη για κομπιούτερ και τηλεφωνητές.

Τέλος, όνειρο μακρινό αποδεικνύονται η διαβάθμιση της τυφλότητας, η επιδότηση των οργανώσεων των ατόμων με ειδικές ανάγκες και η κάρτα αναπηρίας, όπως επίσης ο Σύνδεσμος δεν πήρε απάντηση στο αίτημά του για την έκδοση των σχετικών Διαταγμάτων που προβλέπει ο νόμος για την καθιέρωση της 3ης Δεκεμβρίου ως μέρας των ειδικών αναγκών που ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 1996.

Η κυβέρνηση συμφώνησε τελικά χτες με τους εκπροσώπους των φαρμακοβιομηχάνων και των προμηθευτών για τον τρόπο αποπληρωμής των χρεών των δημόσιων νοσοκομείων. Ομως η κυβέρνηση ταλάνισε επί ένα χρόνο τα δημόσια νοσοκομεία με τις "εκσυγχρονιστικές ιδέες" περί δανεισμού τους απ' τις τράπεζες για την αποπληρωμή των χρεών.

Χτες στο υπουργείο Υγείας έγινε ευρεία σύσκεψη στην οποία συμμετείχαν η ηγεσία του υπουργείου και εκπρόσωποι των προμηθευτών. Η συμφωνία αφορά τα χρέη μέχρι τις 30.11.1996 και η εξόφληση θα γίνει με την καταβολή 5% του χρέους σε μετρητά, 40% με διετή ομόλογα, άμεσα ρευστοποιήσιμων, και τα υπόλοιπα με τριετή και τετραετή ομόλογα. Στην περίπτωση που ο προμηθευτής κάνει έκπτωση, θα αυξάνεται ανάλογα και το ποσοστό σε μετρητά καθώς και η διάθεση ομολόγων διετούς διάρκειας.

Για τα τιμολόγια που εκδίδουν τα νοσοκομεία από 1.12.1996 προβλέπεται η εξόφληση σε διάστημα τριών μηνών.

Την καταγγελία των ατομικών συμβάσεων μεταξύ φαρμακείων και ΟΓΑ από την 1.5.1997 αποφάσισε η Γενική Συνέλευση του Φαρμακευτικού Συλλόγου Εύβοιας (ΦΣΕ).

Ο ΦΣΕ κατήγγειλε τη σύμβαση ως αναχρονιστική, άνιση και ετεροβαρή υπέρ του ΟΓΑ, ο οποίος απορρίπτει, για τυπικούς κυρίως λόγους, μεγάλο αριθμό συνταγών.

Ο σύλλογος ζητάει ενιαία και καθολική συλλογική σύμβαση, η οποία να διασφαλίζει τα συμφέροντα και των δύο πλευρών και, προπαντός, την ουσιαστική και υπεύθυνη φαρμακευτική περίθαλψη των ασφαλισμένων του ΟΓΑ.

Τη χυδαία συμπεριφορά μερίδας του στρατιωτικού προσωπικού του 251 Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας (ΓΝΑ) καταγγέλλουν με ανακοινώσεις τους η ΠΟΕΔΗΝ και το σωματείο των εργαζομένων στο νοσοκομείο.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες, στις 14.1.1997 έξω από το παθολογικό ιατρείο ο στρατιωτικός γιατρός Εμμανουήλ Παπαγρηγοράκης έβρισε και χτύπησε (!) την Ελένη Δάβαρη, πολιτική υπάλληλο του νοσοκομείου. Η όλη σκηνή έγινε μάλιστα μπροστά σε δεκάδες ασθενείς που υπήρχαν στο διάδρομο, περιμένοντας να εξεταστούν! Ανάλογη απρεπή συμπεριφορά είχε δείξει τον προηγούμενο χρόνο, στις 8 Μάη, ένας άλλος στρατιωτικός γιατρός, ο Θεόδωρος Βασιλάκης, ο οποίος είχε επιτεθεί με χυδαίες εκφράσεις στη μόνιμη υπάλληλο, Α. Κοράκη, επειδή είχε παρκάρει κατά την άποψή του σε λάθος θέση!

"Οι εργαζόμενοι στα στρατιωτικά νοσοκομεία είναι δημόσιοι υπάλληλοι κι όχι υποζύγια των στρατιωτικών", τονίζει σε ανακοίνωσή της η ΠΟΕΔΗΝ, η οποία αναφέρει πως αυτές οι πρακτικές θυμίζουν άλλες εποχές.

"Προχτές πέρασαν δέκα άδεια ταξί και κανένα δε σταμάτησε να μας πάρει", λέει η Μαρία Κατσούρα

"Εχουμε αποδεχθεί το πρόβλημά μας, γι' αυτό ζητάμε να το αποδεχθεί κι ο κόσμος", λέει ο Π. Κουτσοδόντης

"Το ΤΑΚΑΝ μας βοήθησε να τα βρούμε με τον εαυτό μας", λέει ο Μανώλης Πηγιάκης

Σε αναπηρικό καροτσάκι βρίσκεται από τότε που γεννήθηκε η 20χρονη Μαρία Τριανταφύλλου, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να χαμογελά

Μ. Αρβανιτάκη: "Ολα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ξεκινούν από ψηλά"

Από την επίσκεψη της βουλευτίνας του ΚΚΕ Μαρίας Μπόσκου στο ΤΕΚΑΝ, στο Μπραχάμι στις 16.1.1997