Μακρόνησος! Η πιο μελανή κηλίδα του τόπου μας. Ο πιο αιματοβαμμένος χώρος της Ελλάδας. Το νησί, που μαρτύρησαν χιλιάδες άντρες και γυναίκες. Ο ξερόβραχος που έδεσε τ' όνομά του με ό,τι πιο απάνθρωπο, βίαιο και εξοντωτικό μπορούσε να εφεύρει η φαντασία ασυνείδητων ανθρώπων. Ο τόπος που το κράτος διάλεξε να συγκεντρώσει χιλιάδες στρατιώτες και πολίτες, για να τους κηρύξει τον πιο αδυσώπητο και κτηνώδη πόλεμο, έναν πόλεμο ενάντια στην ανθρώπινη συνείδηση και αξιοπρέπεια, έναν πόλεμο ενάντια στην ψυχική και σωματική αντοχή των πολιτών της, με μόνο σκοπό να αποσπάσουν την υπογραφή μιας "Δήλωσης". Μιας δήλωσης με την οποία θα αποκήρυτταν τις ιδέες τους, το πιστεύω τους, την αξιοπρέπειά τους, τον εαυτό τους. Στον τόπο μας μ' αυτόν τρόπο αποφάσισαν να λυγίσουν τους αντιπάλους τους. Και για τον σκοπό αυτό μεταχειρίστηκαν τα πιο βάρβαρα και μεσαιωνικά βασανιστήρια.

Στο χώρο αυτόν του τρόμου και της αγωνίας, στο κολασμένο αυτό νησί της απόγνωσης, μετέφεραν στις 27 Γενάρη 1950 και 1.200 γυναίκες που είχαν απομείνει από τις τόσες χιλιάδες που πέρασαν από το νησί Τρίκκερι. Είχε πια τελειώσει ο εμφύλιος πόλεμος στο Γράμμο - Βίτσι και το κράτος έπρεπε να τελειώσει τώρα και με τα "εσωτερικά μέτωπα".

Στο "αναμορφωτήριο" λοιπόν της Μακρονήσου, στείλανε κι εμάς τις εξόριστες γυναίκες, για να περάσουμε από το βάπτισμα του κολαστηρίου και να"ανανήψωμεν". Το κράτος φοβήθηκε ν' αφήσει ελεύθερες γυναίκες άρρωστες, ταλαιπωρημένες από τη μακρόχρονη εξορία, μωρομάνες, ηλικιωμένες, νέες κοπέλες και αποφάσισε να τις "αναμορφώσει" στη Μακρόνησο.

Υστερα από αφάνταστες θηριωδίες που ζήσανε οι φαντάροι και οι πολίτες, έρχεται τώρα η σειρά των γυναικών. Εμείς είμαστε η τελευταία πράξη του έργου. Με την άφιξη των γυναικών στήνεται και επαναλαμβάνεται το ίδιο μελετημένο σκηνικό, οι ίδιες δοκιμασμένες μέθοδοι. Τώρα παύουμε να θεωρούμαστε γυναίκες. Είμαστε οπλίτες με τη διμοιρία μας, το λόχο μας, τον διοικητή μας κ. Βασιλόπουλο. Θα μας κλείσουνε στο συρματοφραγμένο κλωβό μας ΑΕΤΟ - ΕΣΑΓ, όπου θα μας ρίξουν σαν τα πρόβατα, ανά σαράντα άτομα σε κάθε σκηνή, κατάχαμα, πάνω στο υγρό χώμα, αφού η διαταγή ήταν να παραδοθούν τα ράντζα. Εις το εξής θα ζούμε μια αυστηρή στρατιωτική ζωή με εγερτήριο, προσκλητήριο, συσσίτιο, αγγαρείες, μαθήματα "εθνικής και ηθικής αγωγής". Η μεταχείρισή μας θα είναι ισότιμη με τους άντρες. Για πρώτη φορά αποκτούμε την "ισοτιμία" μας... τι ειρωνεία! Κι αυτό μας το παρέχει το σύστημα της Μακρονήσου! Με τα μεγάφωνα που ουρλιάζουν στον αέρα, μας ειδοποιούν πως δε θα υπάρξει καμία διάκριση και κανένας οίκτος για μας, επειδή είμαστε γυναίκες.

Θα έχουμε κι εμείς το "θέατρό" μας, τον τόπο σύναξης και βασανισμού. Θα γνωρίσουμε και θα γευτούμε κι εμείς τα στειλιάρια, τους υποκόπανους, τα συρματόσχοινα, τα μπαμπού. Θ' ακουστούν κι ανάμεσα μας οι στριγκλιές τρέλας και απόγνωσης, οι κραυγές πόνου και σπαραγμού. Θα' χουμε κι εμείς τα θύματά μας. Οι πωρωμένοι κι οι άνανδροι χτύπησαν τις γυναίκες.

Στις 30 Γενάρη 1950, μέρα του ξυλοδαρμού των γυναικών, θα ζήσουμε στο πετσί μας όλο το αίσχος της "αναμόρφωσης", όλη την κτηνωδία της Μακρονήσου. Η 30 του Γενάρη ήταν η μέρα της αντίστασης των γυναικών ενάντια στη βία και την καταπίεση.

Η Μακρόνησος θα μείνει η πιο σκοτεινή και μαύρη σελίδα στην ιστορία του τόπου μας. Η μεγαλύτερη ντροπή του Εθνους στη μάχη που δώσανε πάνω στα ελληνικά χώματα με άοπλους ανθρώπους. Εκεί οι βασανιστές ξεπέρασαν σε σαδισμό και τρόμο, ακόμα κι αυτούς τους Γερμανούς. Λείπαν μόνο τα κρεματόρια, μα το όνομα ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ θ' αντηχεί στην Υφήλιο το ίδιο σπαρακτικά όπως το Αουσβιτς και Νταχάου.

ΝΙΤΣΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΑΓΑΝΗΣ,Αθήνα. Ενα από τα μέσα επικοινωνίας που διαθέτει το Κόμμα μας, το ΚΚΕ, είναι και ο "Ριζοσπάστης". Η εφημερίδα που όχι μόνο προβάλλει και υπερασπίζεται την ιδεολογία και την πολιτική του, αλλά και εξίσου με την ίδια συνέπεια και μαχητικότητα, υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων, του λαϊκού κινήματος. Ταυτόχρονα ενημερώνει, καθημερινά, υπεύθυνα και ολόπλευρα για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και τον κόσμο.

Παρ' όλα αυτά, ο "Ριζοσπάστης" δεν αγοράζεται ακόμα από το σύνολο των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ, γεγονός που έχει συνέπεια να μην εμπλουτίζεται το καθημερινό ιδεολογικο - πολιτικό μας οπλοστάσιο, με τις απόψεις και προτάσεις του Κόμματος για τα ελληνικά και διεθνή γεγονότα. Επίσης δημιουργούνται σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Σήμερα δε, που το Κόμμα ανοίγει νέους δρόμους, όπως του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου Πάλης και παρεμβαίνει θετικά στις καθημερινές πολιτικές εξελίξεις, δεν επιτρέπεται να υπάρχουν μέλη, Κνίτες, οπαδοί και φίλοι του ΚΚΕ, που να μην αγοράζουν, διαβάζουν και διακινούν τον "Ριζοσπάστη" και την ΚΟΜΕΠ.

Ολα τα μέλη των Κομματικών Οργανώσεων, βετεράνοι και νέοι, να βγούμε στα τετράγωνα, στα σταυροδρόμια, στον ηλεκτρικό σταθμό, παντού, να βοηθήσουμε στη διακίνηση της εφημερίδας μας, ώστε ν' ανεβάσουμε την κυκλοφορία της.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΡΦΥΡΗΣ,Περιστέρι. Το πρώτο μέλημα του ΟΤΕ, στους λογαριασμούς που μας στέλνει, είναι να χρεώνει πρώτα το σεβαστό ποσό των 3.700 δρχ., ως βασικά τέλη και μάλιστα για τους επόμενους μήνες! Δηλαδή τηλεφωνικές συνδιαλέξεις από 8-11-96 ές τις 9-1-97 με βασικά τέλη και για Φλεβάρη - Μάρτη 1997, και ρωτώ: Ποια επιχείρηση, ποιος Οργανισμός (μόνο ο ΟΤΕ), ζητά να προπληρωθεί για τους επόμενους δυο μήνες; Περιμένω μιαν απάντηση πάνω σ' αυτό το θέμα.

Στην προκειμένη περίπτωση, πιστεύω, ότι το αρμόδιο υπουργείο έχει υποχρέωση αλλά και καθήκον να επέμβει, εφόσον ο εν λόγω Οργανισμός είναι κάτω από την άμεση καθοδήγησή του.

Καλό θα 'ναι να επέμβει και ο υπουργός Δικαιοσύνης, για να σταματήσει το "μάδημα" που κυριολεκτικά γίνεται από τον ΟΤΕ σε βάρος των συνδρομητών.

Δ. Θ ΛΑΓΚΑΔΙΩΤΗΣ - ΤΑΚΗΣ,Αθήνα. Στις μεγάλες κινητοποιήσεις που πρόσφατα πραγματοποίησαν πολλές και μεγάλες ομάδες εργαζομένων της χώρας μας, ζητώντας από την κυβέρνηση μια καλύτερη ζωή, αυτή απαντά ότι δεν υπάρχουνε χρήματα! Δεν μπορεί - λένε - η κυβέρνηση να ξεφύγει από το πρόγραμμα του Μάαστριχτ, διότι τότε θα καταστραφεί ό,τι καλό έχει γίνει έως τώρα!

Ομως η κυβέρνηση δεν εξήγησε στον ελληνικό λαό τι πραγματικά περιέχει αυτή η Συνθήκη και σε τι "καλό" αποβλέπει, ώστε να το διαφυλάττει "ως κόρη οφθαλμού".

Και κάτι άλλο: Η κυβέρνηση, ως γνωστό, διαθέτει τεράστια κονδύλια για τον εξοπλισμό της χώρας, αλλά γιατί το κάνει αυτό; Από ποιον φοβάται, αφού δεν υπάρχει πια ο "από βορρά κομμουνιστικός κίνδυνος"; Οσο για τους Τούρκους, ε, μ' αυτούς βρισκόμαστε στον ίδιο συνασπισμό, στο ΝΑΤΟ, δε διατρέχουμε κίνδυνο! Αρα, ένα μόνο φόβο έχει η κυβέρνηση και αυτός είναι ο ελληνικός λαός, ο οποίος όταν είναι ενωμένος και αποφασισμένος κάνει θαύματα και το 'χει αποδείξει!

Η αξιοποίηση των κληροδοτημάτων των Ηπειρωτών ευεργετών, τα οποία ανήκουν στο δημόσιο, είναι ένα από τα θέματα που ασχολείται στην επιστολή του και απευθύνει προς τον πρωθυπουργό, Κ. Σημίτη, ο πρώην αντιδήμαρχος Ιωαννίνων ΣΠΥΡΟΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ φιλόλογος - συγγραφέας. Δημοσιεύουμε ορισμένα βασικά σημεία της... "Στην κινητή και ακίνητη περιουσία του δημοσίου, ανήκει και η περιουσία των μεγάλων ευεργετών που έχουν συστήσει, με διαθήκες, συγκεκριμένα κληροδοτήματα. Και όταν λέμε ευεργέτες, εννοούμε, βασικά τους Ηπειρώτες.

Το επίσημο κράτος αντιμετώπισε με προκλητική ασέβεια και εγκληματική αδιαφορία τα Ηπειρώτικα Κληροδοτήματα. Δε σεβάστηκε μέχρι σήμερα, τη βούληση των ευεργετών μας, όπως αυτή διατυπώνεται ξεκάθαρα στις διαθήκες τους.

Η νομοθεσία που προβλέπει τη λειτουργία των κληροδοτημάτων είναι εντελώς αναχρονιστική. Ο βασικός νόμος (2039/39) συντάχτηκε στον καιρό της μεταξικής δικτατορίας. Κληροδοτήματα βρίσκονται στα χέρια αναρμόδιων προσώπων που τα διαχειρίζονται κατά τρόπο ανεξέλεγκτο, γιατί όχι και ιδιοτελή. Στην πόλη δε των Ιωαννίνων συμβαίνει κάτι το αδιανόητο, για μια στοιχειωδώς ευνομούμενη Πολιτεία.

Ο μεταξικός νόμος, που αναφέρω παραπάνω, εξαιρεί, από τη διοίκηση των Κληροδοτημάτων, τα Κληροδοτήματα της πόλης μας. Γι' αυτά ισχύει ένας ιδιαίτερος κανονισμός, συνταγμένος το 1926, με καθαρά αναχρονιστικό μεσαιωνικό πνεύμα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όποιο ίχνος δημοκρατικότητας υπήρχε σ' αυτόν τον κανονισμό, καταργήθηκε το 1967 απ' τη χούντα των συνταγματαρχών, με την επέμβαση του τότε μητροπολίτη Ιωαννίνων και νυν αρχιεπισκόπου Αθηνών. Αποτέλεσμα: στα 1996 οι αιρετοί - κατά την τουρκοκρατία - εκπρόσωποι της πόλης, διορίζονται απ' το μητροπολίτη Ιωαννίνων. Αυτά μόνο σε δικτατορικά καθεστώτα ελεεινής μορφής συμβαίνουν και όχι σε δημοκρατική πολιτεία.

Για να εξαλείψει αυτό το όνειδος για την πόλη, η Δημοτική Αρχή της περιόδου 1983-86, σε συνεργασία με την Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Ελλάδας, επιδίωξε και πέτυχε να ψηφιστεί απ' τη Βουλή των Ελλήνων το άρθρο 37 του Ν. 1473/84. Αυτός ο νόμος μέχρι σήμερα δεν εφαρμόστηκε.

Πριν λίγους μήνες το υπουργείο Οικονομικών συνέταξε "Ρυθμίσεις θεμάτων Εθνικών Κληροδοτημάτων". Ομως μ' αυτό ρυθμίζονται μερικά τυπικά - γραφειοκρατικά - θέματα, χωρίς να θίγονται τα ουσιώδη ζητήματα.

Είναι ντροπή ένα τόσο σοβαρό θέμα - οικονομικό, κοινωνικό, ηθικό - να αντιμετωπίζεται με τέτοια αδιαφορία. Ντροπή για την κυβέρνηση - που θέλει να λέγεται και σοσιαλιστική και εκσυγχρονιστική - ντροπή για όλους μας. Το κράτος αντιτάσσει τη δική του αχαριστία που ταυτίζεται με την αναισχυντία, μπρος στην ευεργεσία των μεγάλων Ηπειρωτών ευεργετών.

Υπενθυμίζω την άποψη του Ξενοφώντα: "Τη γαρ αχαριστία έπεται η αναισχυντία"".

Μια από τις λίγες φωτογραφίες που υπάρχουν, των εξόριστων γυναικών στη Μακρόνησο. Καλοκαίρι του 1950

Ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής, μετεκπαιδευμένος στο ουκρανικό κρατικό Πανεπιστήμιο, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ από τα Πάμφιλα Λέσβου, σχετικά με την ανάληψη και τη διοργάνωση της Ολυμπιάδας του 2004 από τη χώρα μας, γράφει:

"Από το 1993 άρχισαν να διορίζονται με οργανικές θέσεις γυμναστές στην Α/βάθμια εκπαίδευση. Σήμερα η διδασκαλία της φυσικής αγωγής στην Α/βάθμια γίνεται ΜΟΝΟ από 4/θέσια Δημοτικά Σχολεία και πάνω.

Από πλευράς υλικοτεχνικής υποδομής, δεν υπάρχει τίποτα και από πλευράς αθλητικού υλικού σχεδόν τίποτα. Σ' ένα από τα δυο δημοτικά σχολεία που εργάζομαι υπάρχουν μόνο πέντε μπάλες μπάσκετ.

Μήπως τα λεφτά που θα δοθούν για την Ολυμπιάδα του 2004 είναι καλύτερα να πάνε σε διορισμούς γυμναστών, έτσι ώστε και στα κάτω των 4 θέσεων Δημοτικά και Νηπιαγωγεία να διδάσκεται η φυσική αγωγή, καθώς και σε υλικοτεχνική υποδομή στην Α/βάθμια εκπαίδευση; Ασφαλώς ναι.

Πιστεύω πως ο "Ριζοσπάστης" πρέπει να πρωτοστατήσει στο να μην αναλάβει η Ελλάδα την Ολυμπιάδα του 2004, γιατί πρόκειται περί εγκλήματος κατά της ανάγκης του λαού μας για άθληση και υγεία.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που είναι κατά της βιτρίνας του αθλητισμού, γιατί είναι υπέρ της ισόρροπης ανάπτυξης και των τριών πτυχών και Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού (μαζικός - λαϊκός αθλητισμός, σχολικός και σωματειακός αθλητισμός).

Η Σοβιετική Ενωση είχε δημιουργήσει για 63 χρόνια μια θαυμάσια υλικοτεχνική υποδομή στον μαζικό - λαϊκό, σχολικό και σωματειακό αθλητισμό, οπότε και ανέλαβε το 1980 τη διοργάνωση της Ολυμπιάδας".