Η πρόληψη, ο ακρογωνιαίος λίθος στον αγώνα κατά των ναρκωτικών, έχει τρία βάθρα: Την οικογένεια, το σχολειό και την κοινότητα - το χώρο δηλαδή όπου ζει και δρα ένας νέος.

Για τα δεδομένα της Ελλάδας υπάρχει και ένα τέταρτο βάθρο: Είναι η έμμεση πρόληψη που προσέφεραν - και προσφέρουν - οι θεραπευτικές κοινότητες του ΚΕΘΕΑ και της κοινότητας "18 Ανω".

Ομως για να λειτουργήσει προληπτικά και με αποτελεσματικό τρόπο αυτό το δίχτυ, χρειάζεται ένα συντονιστή - ένα διευθυντή σε μια μαζική ορχήστρα κατά των ναρκωτικών, όπου έχουν θέση όλοι κατά πως διακηρύσσει κάθε τόσο ο υφυπουργός Υγείας και αρμόδιος για τα ναρκωτικά, Μ. Σκουλάκης.

Στην πράξη όμως τι γίνεται: Η οικογένεια έχει αφεθεί στην τύχη της. Κι όχι μόνο αυτό. Αλλά άρχισε να "ξεσκονίζεται" με οικονομικά κριτήρια για να της επιβληθούν χαράτσια όσον αφορά τη συμμετοχή της στη λειτουργία των παιδικών σταθμών.

Υπάρχει μια δραματική κατάθεση στις εκδηλώσεις του ΕΣΥΝ απ' τη Μ. Χουρδάκη, καθηγήτρια της ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης. "Στις μέρες μας, είπε, που προωθούμε την πρόληψη, χρειάζεται ο νέος να έχει ισχυρή προσωπικότητα, να μπορέσει να πει ο ίδιος το ΟΧΙ στο σταυροδρόμι των ναρκωτικών. Η οικογένεια μπορεί να βοηθήσει σ' αυτή την κατεύθυνση, καθώς είναι βασικός φορέας αγωγής. Χωρίς τη συμμετοχή των γονέων δεν μπορεί να γίνει πρόληψη. Γι' αυτό χρειάζεται αναβάθμιση του ρόλου της οικογένειας, να δοθεί μορφωτική βοήθεια πάνω στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Οι κοινωνικές επιστήμες τη βοηθούν με μορφωτικούς θεσμούς, όπως είναι οι Σχολές Γονέων". Και η Μ. Χουρδάκη τόνισε: "Πολλά προβλήματα που απασχολούν τα παιδιά θα μπορούσαν να λυθούν αν οι γονείς γνώριζαν κάποια πράγματα. Σχολές Γονέων υπάρχουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Ελλάδα ιδρύθηκαν το 1962 και λειτούργησαν 134 παραρτήματα σε όλη τη χώρα. Επί 35 χρόνια δεν παρουσιάστηκε κανένα κρούσμα ναρκωτικών στις οικογένειες μέλη των οποίων παρακολουθούσαν τις σχολές. Δυστυχώς σήμερα λειτουργούν μόνο 45 Σχολές σε όλη την Ελλάδα. Οι υπόλοιπες έκλεισαν διότι οι δήμοι των περιοχών αυτών δεν άντεχαν οικονομικά. Δεν υπήρχαν χρήματα για να απασχοληθούν οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί".

Κι ενώ οι δήμοι δεν αντέχουν οικονομικά, η κυβέρνηση έρχεται να τους φορτώσει τη "συγχρηματοδότηση" των κέντρων πρόληψης που ανήγγειλε η ίδια. Εδώ και δύο χρόνια εκκρεμεί ένα τέτοιο πρόγραμμα στο Δήμο Αγίας Βαρβάρας, επεξεργασμένο απ' το περίπτερο "18 Ανω", αλλά δεν προωθείται λόγω αδυναμίας του δήμου.

Κι όχι μόνο αυτό: Αλλά μέσα απ' αυτή τη διαδικασία η κυβέρνηση επιχειρεί να εξοβελίσει τις θεραπευτικές κοινότητες:

• Μάθαμε ότι δεν επιτράπηκε στον "Πήγασο" - την κινητή μονάδα ενημέρωσης του ΚΕΘΕΑ - να μπει σε σχολείο του Αγρινίου, διότι - λέει - χρειαζόταν η έγκριση κάποιων αρμοδίων.
• Το άλλο παράδειγμα έρχεται απ' τον Πειραιά, όπου το ΚΕΘΕΑ είχε ετοιμάσει - με προγραμματική μάλιστα σύμβαση με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση - ένα εκτεταμένο πρόγραμμα πρόληψης στα δημοτικά σχολεία και γυμνάσια με ολοκληρωμένες παρεμβάσεις σε επίπεδο παιδιών, καθηγητών και γονέων.

Και ενώ η κυβέρνηση διά των αρμοδίων υπουργών έδωσε - στα λόγια - τα "μεγάλα συγχαρητήρια" στην πρωτοβουλία - και αυτοεπαινέθηκε για την υποστήριξή της προς την πρόληψη - όταν η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση προσήλθε στο αρμόδιο υπουργείο για την οικονομική υποστήριξη, τότε λοιπόν αντιμετώπισε την εξής πρόκληση: Οτι για να υπάρξει χρηματοδότηση πρέπει να ενταχθούν στον Οργανισμό Καταπολέμησης των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ).

Η Κική Λογαρά μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΕΣΥ επισήμανε στο "Ρ": "Περιμέναμε η Πολιτεία και ο ΟΚΑΝΑ να εξαγγείλει, τουλάχιστον, την προληπτική εκπαίδευση στα σχολεία της χώρας. Αυτό έκανε η Αγγλία, η οποία απ' το 1995 εισήγαγε σε όλα τα σχολεία -δημόσια και ιδιωτικά- εθνικό επιστημονικό πρόγραμμα μαθημάτων, όπου η εκπαίδευση για τα ναρκωτικά προβλέπεται σε κάθε στάδιο της υποχρεωτικής εκπαίδευσης".

Τέλος, η Τοπική Αυτοδιοίκηση - με δική της ευθύνη σε πολλές περιπτώσεις - "προσαρτάται" στο άρμα των - άνευ αντικρίσματος - διαβεβαιώσεων της κυβέρνησης περί πρόληψης.

Τη δυνατότητα παρέμβασης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης προς θετική κατεύθυνση έδωσε ο Π. Κοσιώνης, δημοτικός σύμβουλος Πάτρας, στις εκδηλώσεις του ΕΣΥΝ. "Η καταστολή, είπε, είναι το ευκολότερο. Το δυσκολότερο, πολιτικά και ιδεολογικά, είναι να κάνεις πρόληψη και δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι τώρα, αν εξαιρέσει κανείς το ΚΕΘΕΑ και το "18 Ανω" που με τη θεραπεία, την αντιμετώπιση που κάνουν, προσφέρουν έμμεσα και κάποια προσπάθεια στο θέμα της πρόληψης".

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Π. Κοσιώνης υπογράμμισε: "Τι πρέπει να κάνει η πολιτεία όταν ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να μην περικόψει τις κοινωνικές δαπάνες; Να πείσει τους κοινωνικούς φορείς να κάνουν τη δουλιά τους. Οι κοινωνικοί φορείς χρειάζονται στήριξη πολιτική, οικονομική και ηθική. Αγκάλιασμα της προσπάθειας, όχι σφιχταγκάλιασμα. Πριν από εννέα χρόνια, όταν ήμουν πρόεδρος στον Ιατρικό Σύλλογο της Πάτρας, ξεκίνησε μια προσπάθεια δημιουργίας κάποιων αντιστάσεων, ενώ τώρα αυτό έχει διευρυνθεί. Τις τελευταίες μέρες έγινε στην Πάτρα μια μεγάλη εκδήλωση με συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του υφυπουργού Υγείας Μ. Σκουλάκη και της προέδρου του ΟΚΑΝΑ. Η τάση ήταν να γίνει στο νομό Αχαϊας πρόγραμμα απεξάρτησης μεθαδόνης. Τελικά επιλέχτηκε το στεγνό πρόγραμμα. Και δεν έγινε, ενώ είχε ληφθεί η απόφαση, από την αντίδραση που δημιουργήθηκε".

Και ο Π. Κοσιώνης κατέληξε: "Η Τοπική Αυτοδιοίκηση διατηρεί ακόμα ορισμένα καλά στοιχεία. Μπορεί να αμβλύνει τις επιπτώσεις απ' αυτά τα κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα. Εχει ένα τεράστιο πεδίο δράσης, μπορεί να αλλάξει μέχρι και την ποιότητα ζωής. Να βάλει μια συγκεκριμένη κατεύθυνση για να δώσει διέξοδο. Να αναπτύξει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, την ερασιτεχνική καλλιτεχνική δημιουργία, τα στέκια νεότητας. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να έχει τέτοιο ρόλο, να δίνει διέξοδο, να αντιπαλεύει αυτά τα φαινόμενα που εμφανίζονται".

Στις 17.5.1994, η τότε ηγεσία του υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας (υπουργός Δ. Κρεμαστινός και υφυπουργός Μ. Σκουλάκης) ανακοίνωσαν τη λειτουργία των πιλοτικών προγραμμάτων μεθαδόνης, που θα υλοποιούσε ο Οργανισμός Καταπολέμησης των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ). Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δε λειτουργούσε ούτε ο ΟΚΑΝΑ - και για να βρεθεί πρόεδρός του πέρασε ακόμα περισσότερος καιρός.

Των ανακοινώσεων εκείνων (17.5.1994), είχε προηγηθεί μια έξαρση των θανάτων από ναρκωτικά που συνοδεύτηκε απ' τη συνηθισμένη πια ναρκο-λαγνεία της πλειοψηφίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Ιδού τα κύρια επιχειρήματα της κυβέρνησης, όπως τα υποστήριξε ο υφυπουργός Μ. Σκουλάκης: "Διαπιστώσαμε ότι οι θεραπευτικές κοινότητες δεν επαρκούν. Ενα 30 - 40% προσέρχεται στα προγράμματα και ένα μεγάλο κομμάτι απ' αυτούς τα εγκαταλείπει. Επίσης διαπιστώσαμε ότι οι φυλακές δε λύνουν το πρόβλημα και επιπλέον γέμισαν. Στις φυλακές μπαίνουν απλοί χρήστες και βγαίνουν ηρωινομανείς. Το ερώτημα είναι, τι κάνει η πολιτεία για τους υπόλοιπους χρήστες; Θα συνεχίσει να τους ανέχεται να κλέβουν, να λεηλατούν, να σκοτώνουν, να εκδίδονται και, στο τέλος, να πεθαίνουν ή από νοθευμένη ή καθαρή ηρωίνη ή από υπερβολική δόση;

Σ' αυτό το ερώτημα, ως ΠΑΣΟΚ, απαντήσαμε ότι η πολιτεία πρέπει να πάρει θέση. Σ' όλο τον κόσμο και σ' όλη την Ευρώπη, υπάρχει ένα σύνθημα: "Περιορισμός της βλάβης". Δηλαδή προσπαθούμε να προσεγγίσουμε το χρήστη και να του περιορίσουμε τα προβλήματά του, εξαντλώντας την επιείκειά μας, μέσα από διάφορα θεραπευτικά προγράμματα και ένα από αυτά είναι και η χορήγηση των υποκαταστάτων... Ολη η Ευρώπη έχει εφαρμόσει πρόγραμμα υποκατάστασης πλην της Ελλάδας".

Τον Απρίλη του 1995, δημοσιεύτηκαν οι δυο υπουργικές αποφάσεις για τη λειτουργία των Πιλοτικών Προγραμμάτων Μεθαδόνης στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, με "τελικό, όπως αναφέρεται, στόχο την απεξάρτηση". Πριν ένα χρόνο, άρχισαν τη λειτουργία τους και τα δυο προγράμματα, στα οποία εξυπηρετήθηκαν συνολικά 536 άτομα. Διέκοψαν το πρόγραμμα 207 άτομα και ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα συνολικά 33 άτομα.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι και τρία νέα προγράμματα μεθαδόνης θα έχουν ως τελικό στόχο την απεξάρτηση. Ομως, η ίδια η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τα προγράμματα συντήρησης με υποκατάστατα. Η προοπτική φαίνεται καθαρά στην έκθεση της Επιτροπή Αξιολόγησης, που υπογράφουν ο καθηγητής της Ψυχιατρικής Κ. Στεφανής,η καθηγήτρια της Εγκληματολογίας - ΣωφρονιστικήςΚ. Δ. Σπινέλλη και η συντονίστρια για την καταπολέμηση των ναρκωτικών Μ. Γιαννάκου - Κουτσίκου."Το θέμα διαχωρισμού των ασθενών, αναφέρουν, σε εκείνους που παρακολουθούν μονάδες απεξάρτησης και εκείνους που εντάσσονται σε προγράμματα συντήρησης, τέθηκε από τους ίδιους τους ασθενείς, τόσο στη Θεσσαλονίκη, όσο και στην Αθήνα. Οσοι στοχεύουν στην απεξάρτηση θεωρούν την παρουσία των ατόμων που αρκούνται ή επιδιώκουν τη συντήρηση, ανασχετική των προσπαθειών τους και καταστρεπτική. Γι' αυτό απαιτούν το διαχωρισμό των Πιλοτικών Προγραμμάτων Υποκατάστασης". Μιλώντας η Μ. Γιαννάκου - Κουτσίκου σε εκδήλωση (11.4.1997) του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ) είπε: "Το πρόγραμμα μεθαδόνης μέχρι στιγμής είναι πρόγραμμα θεραπείας. Δεν έχει αντιμετωπιστεί ακόμη ως πρόγραμμα συντήρησης. Είναι όμως γεγονός ότι στη διετία που τελειώνει θα αντιμετωπιστεί ως πρόγραμμα συντήρησης" και επανέλαβε το σκεπτικό της Επιτροπής Αξιολόγησης.

Το 1987, το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το νόμο για την καταπολέμηση των ναρκωτικών. Ηταν τα πρώτα δειλά και αργά βήματα μπροστά στην έκρηξη του προβλήματος των ναρκωτικών. Ομως και αυτό το ξεκίνημα της αντιμετώπισης των ναρκωτικών δεν εφαρμόστηκε ποτέ.

Πριν εφτά χρόνια, μετά από πρόταση του Προέδρου του τότε ενιαίου Συνασπισμού Χ. Φλωράκη,συγκροτήθηκε η Διακομματική Επιτροπή, η οποία μετά από αρκετό χρονικό διάστημα κατέληξε σε ένα πόρισμα, που υποβλήθηκε στο προεδρείο της Βουλής. Εγινε συζήτηση και υπήρξαν ορισμένα συμπεράσματα.Το ΚΚΕ είχε ορισμένες επιφυλάξεις σε ορισμένα μέρη του πορίσματος. Εκείνο όμως το πόρισμα έδινε τη δυνατότητα για ένα νέο ξεκίνημα για την κοινωνία, τους μαζικούς φορείς και ιδιαίτερα για το κράτος για να ξεκινήσει μια πιο οργανωμένη πάλη ενάντια στη μάστιγα των ναρκωτικών.

Το καλοκαίρι του 1993, η κυβέρνηση της ΝΔ, με βάση το πόρισμα, ψήφισε, κατά πλειοψηφία, ένα νόμο με δειλά και αργά πάλι βήματα μπροστά στη ραγδαία εξέλιξη των πραγμάτων. Αλλά και αυτός ο νόμος έμεινε ανενεργός για μεγάλο διάστημα.

Κι όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση εκείνο που ενεργοποίησε ήταν η λειτουργία του ΟΚΑΝΑ, μέσω του οποίου εφαρμόστηκαν τα προγράμματα υποκατάστασης που προβλέφτηκαν για πρώτη φορά με το νόμο της ΝΔ.

Ενα απ' τα βασικά επιχειρήματα για το διαχωρισμό "σκληρών - μαλακών" ή για τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών, είναι ότι αν συλληφθεί κάποιος για χρήση χασίς και μπει στις φυλακές, θα βγει ηρωινομανής. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιήθηκε και για την εισαγωγή των υποκατάστατων.

Πίσω από αυτά τα επιχειρήματα περισσεύει η υποκρισία. Και τούτο γιατί, αν το κράτος ήθελε, θα μπορούσε να έχει επιτύχει τον περίφημο διαχωρισμό των τοξικομανών απ' τους υπόλοιπους φυλακισμένους.

Αλλα για αυτό χρειάζονται προγράμματα και χρήματα. Ιδέες και σκέψεις υπήρξαν πολλές, αλλά εκείνο που δεν υπήρξε ήταν τα χρήματα και η πολιτική βούληση.

Ιδού και οι πλευρές αυτής εξέλιξης:

• Με το νόμο 1729/87 ο χρήστης αντιμετωπίστηκε ως ασθενής και όχι ως εγκληματίας. Ο νόμος διαχώριζε τους χρήστες σε εξαρτημένους και μη. Οι μη εξαρτημένοι χρήστες που συλλαμβάνονταν για πρώτη φορά και η παράβαση αφορούσε μόνο προσωπική χρήση υποχρεώνονταν να παρακολουθήσουν ένα συμβουλευτικό πρόγραμμα.

Τότε λοιπόν μια ομάδα επιστημόνων σχεδίασε ένα πρόγραμμα, με βάση τα διεθνή πρότυπα, για πέντε κέντρα σωματικής απεξάρτησης στις φυλακές των πέντε μεγάλων αστικών κέντρων. Το πρόγραμμα εκείνο - που υποβλήθηκε στον τότε υπουργό, και μακαρίτη πια, Μ. Κουτσόγιωργα - προέβλεπε στη συνέχεια την ένταξη σε ανεξάρτητη θεραπευτική μονάδα για την ψυχολογική απεξάρτηση. Κατάληξη αυτής της διαδικασίας θα ήταν η επαγγελματική και κοινωνική επανένταξη των αποφυλακιζομένων - χρηστών. Το πρόγραμμα, τέλος, προέβλεπε ειδική αντιμετώπιση των γυναικών και των ανηλίκων.

Τι έγινε απ' όλα αυτά; Τίποτε!

• Εκτοτε με το θέμα ασχολήθηκαν οι εκάστοτε υπουργοί. Ηρθαν και δύο ακόμα νόμοι - της ΝΔ και του Βενιζέλου - που δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για καλύτερη μεταχείριση του χρήστη - αν και σε ορισμένες περιπτώσεις έγινε εκμετάλλευση απ' τους εμπόρους ναρκωτικών.

Εκείνο που δεν έγινε ποτέ, ήταν τα κέντρα διαχωρισμού. Ομως αυτή η ιδέα των ειδικών κέντρων δεν έπαψαν να αποτελούν βέλος στη φαρέτρα των πομπωδών εξαγγελιών απ' την εκάστοτε κυβέρνηση.

Στις 16.12.1994 οι τότε υπουργοί Δικαιοσύνης, Γ. Κουβελάκης και Υγείας, Δ. Κρεμαστηνός, σε κοινή συνέντευξη Τύπου στο υπουργείο Δικαιοσύνης, παρουσίασαν κάποια μέτρα για τα ναρκωτικά στις φυλακές. Η κυβέρνηση, είπε τότε ο Γ. Κουβελάκης, έχει πάρει δάνειο απ' το Συμβούλιο της Ευρώπης για την οικοδόμηση στα επόμενα χρόνια κέντρων απεξάρτησης όπου θα μετεγκατασταθούν οι κρατούμενοι χρήστες. Ηδη έχουν περάσει τα τρία χρόνια και δεν έχει γίνει τίποτε.

Ο πρόεδρος Ενωσης Εισαγγελέων και αντιπρόεδρος του ΚΕΘΕΑ, Α. Φάκος, έκανε την εξής σημαντική επισήμανση στις εκδηλώσεις του ΕΣΥΝ: "Πιστεύω, ότι δε φταίει η ελληνική νομοθεσία, ούτε μπορούμε κάθε φορά με τον πανικό που μας κυριεύει και την κοινωνική πίεση, να λέμε ότι θα συστήσουμε μια επιτροπή να μελετήσει το θέμα ή ότι θα συστήσουμε μια επιτροπή που θα κάνει τροποποιήσεις στο νόμο. Ενας κακός νόμος στα χέρια ενός καλού εφαρμοστή - δικαστή, εισαγγελέα, δικηγόρου - θα έχει ένα καλό αποτέλεσμα, θα βρει τη διέξοδο, θα δώσει σωστή λύση και θα βγάλει απόφαση που ικανοποιεί τις ανάγκες της ζωής. Ενας άρτια εξοπλισμένος και ωραίος νόμος στα χέρια ενός ανελλιπούς εφαρμοστή θα βγάλει στραβή, ελλειμματική και ανάποδη απόφαση. Συνεπώς, δεν πιστεύω ότι πρέπει συνέχεια να λέμε ότι έχει κενό ο νόμος. Είναι η δική μας ενημέρωση, ευαισθητοποίηση, ώστε να μπορέσουμε να βγάλουμε σωστές αποφάσεις με την όποια νομοθεσία υπάρχει".

Ετσι οι νόμοι εφαρμόζονται άτεγκτα και από καιρού εις καιρόν βλέπουμε απεξαρτημένα παιδιά και επανενταγμένα στην κοινωνία να σύρονται στις φυλακές.

"Η ιδιότητα του μέλους της ΚΝΕ είναι ασυμβίβαστη με τη χρήση των ναρκωτικών".

Η θέση αυτή υπάρχει στο σχέδιο Καταστατικού της ΚΝΕ, η οποία πραγματοποιεί το 7ο Συνέδριό της το επόμενο Σαββατοκύριακο. Επίσης στις θέσεις για το συνέδριο υπάρχει εκτεταμένη αναφορά στα ναρκωτικά. "Το πρόβλημα των ναρκωτικών έχει πάρει νέες διαστάσεις, αναφέρεται στις θέσεις. Εχει αυξηθεί ο αριθμός των χρηστών και των θανάτων και επεκτείνεται η χρήση στις μικρότερες ηλικίες. Το πιο επικίνδυνο, όμως, είναι ότι μέσα από πολλούς μηχανισμούς και κανάλια προβάλλεται και βρίσκει έδαφος η άποψη της αποδοχής, ως αναγκαίο κακό, αυτής της πραγματικότητας, καλλιεργώντας το συμβιβασμό και τη διαχείριση του προβλήματος. Η εφαρμογή προγραμμάτων χορήγησης μεθαδόνης, η εγκατάλειψη των κέντρων απεξάρτησης και κυρίως η απουσία ουσιαστικών μέτρων πρόληψης ντύνονται με τις θεωρίες του "περιορισμού της βλάβης", του "διαχωρισμού σε μαλακά και σκληρά" και της "αντιαπαγόρευσης όλων των ουσιών". Ομως, τα ναρκωτικά πριν ακόμα σκοτώσουν ζωές, σκοτώνουν συνειδήσεις. Μας θέλουν ακίνδυνους για το σύστημα. Γι' αυτό πρέπει να αντισταθούμε σε όλα τα ναρκωτικά. Να απορρίψουμε τους "τεχνητούς παραδείσους" και τους τεχνητούς διαχωρισμούς, τα υποκατάστατα της ζωής. Η έξαρση των ναρκωτικών είναι έκφραση της κοινωνικής κρίσης, της σήψης, της διαφθοράς, της άδειας ζωής. Μπορούμε να αντισταθούμε με τους αγώνες, τις αξίες και τα οράματά μας".

Η ΚΝΕ είναι η μοναδική οργάνωση νεολαίας που έχει καθαρές θέσεις και αγωνιστική στάση απέναντι στα ναρκωτικά. Αυτός είναι και λόγος που δε συμμετέχει στη Διαρκή Επιτροπή των Νεολαιών ενάντια στα Ναρκωτικά (ΔΕΝ) που απαρτίζεται από την ΟΝΝΕΔ, τη Ν. ΠΑΣΟΚ, τη ΝΕΑΝ, την ΕΑΝ, την ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος και την ΕΣΔΗΝ.

Η ΔΕΝ στις 4.1.1995 παρουσίασε τη διακήρυξή της, η οποία έχει ως κεντρική ιδέα τη διάκριση των "μαλακών - σκληρών", την αποποινικοποίηση της χρήσης και τη χορήγηση των υποκαταστάτων. Το πλαίσιο αυτό δράσης ανάγκασε την ΚΝΕ να μη συμμετάσχει στη ΔΕΝ, αλλά να καταγγείλει τις θέσεις αυτές ως μέσο για τη χειραγώγηση του νέου ανθρώπου.

Ηταν μια σημαντική πρωτοβουλία η διοργάνωση ενός διήμερου απ' το Εθνικό Συμβούλιο (ΕΣΥΝ) κατά των Ναρκωτικών, υπό την αιγίδα του δημάρχου Αθήνας Δ. Αβραμόπουλου.

Αυτό το διήμερο ήταν το πεδίο συνάντησης όλων των στεγνών θεραπευτικών κοινοτήτων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που μάχονται κατά των ναρκωτικών (Ο Δήμος Αθηναίων συμμετέχει στις ευρωπαϊκές πόλεις κατά των ναρκωτικών). Επίσης, συμμετείχαν επιστήμονες και κονωνικοπολιτικοί παράγοντες που κατέληξαν - σε γενικές γραμμές - στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να γίνει αποποινικοποίηση της χρήσης και να μη γίνει διαχωρισμός "σκληρών - μαλακών", αλλά να δοθεί το βάρος στην πρόληψη, "η οποία είναι το καλύτερο όπλο" κατά των ναρκωτικών, όπως σημείωσε ο πρόεδρος του ΕΣΥΝ, Β. Μάνος. Επίσης απ' όλους επισημάνθηκε ότι τα υποκατάστατα δε λύνουν το πρόβλημα καθώς το συντηρούν. Στο θέμα της αποποινικοποίησης η κυβέρνηση πατάει σε δύο βάρκες: Διά του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, στη Βουλή διαβεβαίωσε - απαντώντας σε σχετική Επίκαιρη Ερώτηση του βουλευτή του κόμματός του Ν. Αλευρά - ότι η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο αλλαγής της νομοθεσίας για τα ναρκωτικά. Πρόσθεσε όμως ότι η νομοθεσία πρέπει να είναι κοινή στις ευρωπαϊκές χώρες και ότι για αυτό η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται σε επαφή με τις κυβερνήσεις των άλλων χωρών και παρακολουθεί τις εξελίξεις. Οπως όμως δήλωσε (19.12.1997) ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, στην πρόσφατη Συνάντηση Κορυφής του Δουβλίνου συμφώνησε με τον Ολλανδό ομόλογό του να προωθήσουν από κοινού την αποποινικοποίηση της κάνναβης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Το θέμα της αποποινικοποίησης "διαπερνά" όλα κόμματα - πλην του ΚΚΕ που έχει ενιαία και καθαρή θέση ενάντια στην αποποινικοποίηση. Ετσι, ενώ η κυβέρνηση εμφανίζεται με αυτή τη θέση, η Νεολαία ΠΑΣΟΚ συμμετέχει στη Διαρκής Επιτροπή Νεολαιών (ΔΕΝ). Επίσης, ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ, Μ. Εβερτ, έχει ταχθεί υπέρ του παραδειγματισμού των νέων απ' τις θεραπευτικές κοινότητες.

Εκεί που τα πράγματα είναι "ξεκάθαρα" είναι στο Συνασπισμό: Την προηγούμενη μέρα των ανακοινώσεων της κυβέρνησης η Νεολαία του ΣΥΝ και την ίδια μέρα των ανακοινώσεων, το Γραφείο Τύπου του κόμματος, τάχτηκαν ανοιχτά υπέρ της νομιμοποίησης...

Κατάμεστη ήταν η αίθουσα "Τρίτση" του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων στο διήμερο των εκδηλώσεων του ΕΣΥΝ