"Θα μείνουμε εδώ, καταλαβαίνεις;". Ομολογουμένως, δεν καταλαβαίναμε! Εντάξει, είχαμε ακούσει κάποια πράγματα για τα αγροτικά αιτήματα, για ορισμένα είχαμε ρωτήσει και κάτι παραπάνω, αλλά αυτό το οργισμένο "θα μείνουμε εδώ!" δεν το καταλαβαίναμε σ' όλη του την έκταση. Ούτε, όταν κάποιος είπε "δουλεύουμε τη γη, ταϊζουμε όλο τον κόσμο με αυτά που παράγουμε, πρέπει να ζήσουμε κι εμείς", ούτε τότε καταλαβαίναμε το μέγεθος του προβλήματος.

Καταλαβαίναμε ότι πρέπει να καθοριστεί το στρεμματικό εισόδημα ίσο με τις 90.000 δρχ. για να μπορούν κι αυτοί οι άνθρωποι να ζουν σχετικά αξιοπρεπώς. Οπως οι ίδιοι είπαν πολλές φορές, "όχι για να έχουν κέρδος, αλλά για να ζουν". Καταλαβαίναμε ότι πρέπει να γίνει ρύθμιση χρεών με τρίχρονο πάγωμα και κατάργηση των εξοντωτικών τόκων υπερημερίας. Καταλαβαίναμε ότι έχουν δικαίωμα να αγοράζουν πετρέλαιο σε τιμές τράνζιτ κι ότι πρέπει να πέσει στο 8% από το 18% ο ΦΠΑ. Ολα αυτά ήταν απλά. Ενα κι ένα κάνει δύο, τόσο απλά. Και πρέπει κανείς να είναι υπουργός μιας τέτοιας ανάλγητης κυβέρνησης, όπως αυτή που εκπροσωπεί ο υπουργός Γεωργίας, για να κάνει πως δεν καταλαβαίνει ποια είναι τα αιτήματα και με περισσή προσποίηση να παριστάνει τον αγανακτισμένο, γιατί, όπως είπε, "το κείμενο του ψηφίσματός τους απηχεί στο σύνολό του τις απόψεις του ΚΚΕ για τα αγροτικά". Ομολογούμε πως χρειαστήκαμε αρκετές ώρες "φροντιστήριο" εκεί στα μπλόκα, από ανθρώπους απλούς, καθημερινούς, δουλευτάδες, για να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε περισσότερο ορισμένα πράγματα που για αυτούς είναι καθημερινή πραγματικότητα, βίωμα πια, που ψάχνει δρόμο μέσα από τις συνεχείς συζητήσεις για να γίνει και συνείδηση. Ετσι, που να πάψει η κοροϊδία. Ετσι που το "εδώ στα μπλόκα θα κριθούνε όλα", να γίνει πραγματικός τρόμος για τον κάθε Τζουμάκα και τα αφεντικά του.

Μάθαμε, λοιπόν, εκεί, στο δρόμο, αρκετά πράγματα: Για το βαμβάκι που δυο χρόνια πριν το πούλαγαν 290 δρχ. και φέτος τους δίνουν 190. Για την κατεστραμμένη παραγωγή από την κακοκαιρία, αφού "ο αγρότης έχει ξέσκεπο μαγαζί". Για τις 131 δρχ. πρόστιμο που πληρώνουν στην ΕΟΚ (ΕΕ), επειδή τα χωράφια βγάζουν 1.300.000 τόνους βαμβάκι και η ΕΕ διατάζει ότι πρέπει να βγάζουν μόνο 782.000 τόνους. Για τα 2 εκατομμύρια στρέμματα που ακούγονται πολλά σαν νούμερο, αλλά μοιράζονται κατά μέσο όρο σε 40 στρέμματα ανά κλήρο, νούμερο που απαντά ευθέως στα περί "τσιφλικάδων" της κυβέρνησης.

Ακούσαμε για το στάρι, για τη Θεσσαλία που ήταν κάποτε ο σιτοβολώνας της Ελλάδας και που τώρα δίνει στον αγρότη μόνο τα ψίχουλα της στρεμματικής επιδότησης, δηλαδή "μπαίνει μέσα".

Μάθαμε για τον καπνό και την απόφαση της ΕΟΚ το '92, που ανάγκασε τον κόσμο στην Ελασσόνα, την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα να μειώσει κατά 50% την παραγωγή.

Ακούσαμε ξανά για την πρόταση του υπουργού Γεωργίας να βάλουν καρπούζια αντί για βαμβάκι και για το πως μετά πετάξανε όλη την παραγωγή, αφού η κυβέρνηση σφύριζε κλέφτικα ότι δεν ξέρει τίποτα για το ...φόνο.

Μάθαμε και για το καινούριο ευρωπαϊκό κατόρθωμα, ότι τώρα δεν μπορούν ούτε στις χωματερές να πετάξουν τα οπωροκηπευτικά, απαγόρευση που σημαίνει απλά "ξεριζώστε τα". Για τον Αμπελώνα που ξεριζώθηκαν τεράστιες εκτάσεις. Για το καλαμπόκι που από τις 65 δρχ. πέρσι τώρα τους δίνουν μόνο 40, δηλαδή αρκετά κάτω κι απ' το κόστος.

Μας είπαν και την απορία τους: Γιατί, αφού η Ευρωπαϊκή Ενωση καλύπτει μόνο το 30% των αναγκών της σε βαμβάκι από την παραγωγή που έχουν οι χώρες -μέλη της, ξεριζώνει το βαμβάκι στην Ελλάδα και κάνει εισαγωγές; Γιατί επιδοτεί ακακίες και βατόμουρα και μετά τους λέει πετάξτε τα;

Οι κτηνοτρόφοι μιλούσαν με λέξεις που δε γράφονται, όταν αναφέρονταν στο γεγονός ότι οι μεγάλες εταιρίες συγκέντρωσης γάλακτος μείωσαν πέρσι την τιμή κατά 100 δρχ! Και για το γεγονός ότι στους παραγωγούς αγελαδινού επιβλήθηκε πρόστιμο 1 δισ. δρχ. γιατί ξεπέρασαν το πλαφόν που έβαλε η ΕΕ. Για τις ανεξέλεγκτες εισαγωγές κτηνοτροφικών προϊόντων σε μια χώρα που έχει ιδανικό κλίμα να αναπτύξει την κτηνοτροφία της. Για τον Αχελώο, που 25 χρόνια τώρα εκτρέπεται και όλο εκεί μένει, γιατί η ΕΟΚ δε θέλει να υπάρχει μεγάλη αγροτική παραγωγή στη χώρα μας.

Μάθαμε κι άλλα, πολλά. Ιστορίες ατέλειωτες για τα χωριά που ερημώνουν, για τα νέα παιδιά που φεύγουν, για τους γέροντες που αναγκάζονται να ζουν με 25.000 δρχ. σύνταξη και επιβαρύνουν τα παιδιά τους. Πράγματα, γενικά, γνωστά, χιλιοειπωμένα, που όμως εκεί στα μπλόκα, τα βράδια, γύρω απ' τη φωτιά άρχισαν να παίρνουν στο μυαλό μας μια άλλη διάσταση. Μάθαμε, λίγο περισσότερο ακόμα, πως η ζωή στο χωράφι παραμένει σκληρή, πως, τουλάχιστον, αξίζει σεβασμού αυτός ο κόσμος. Κάτι που η κυβέρνηση, πασχίζει να μην το μάθει ποτέ, γιατί άλλα είναι τα αφεντικά της.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Αυτή η φωτιά δε θα σβήσει εύκολα! Οσο κι αν η κυβέρνηση έβαλε λυτούς και δεμένους - μέσα από το μηχανισμό των Μέσων Ενημέρωσης - για να δημιουργήσει το βράδυ της Παρασκευής την ψευδή εικόνα ότι "άρχισε συζήτηση και είναι σε καλό δρόμο", η αλήθεια βρίσκεται στα μπλόκα: Κανένας δεν κάνει πίσω, αν δε δοθούν "εν τη παλάμη" συγκεκριμένες λύσεις.Το έκαναν καθαρό οι ίδιοι οι αγρότες, όταν μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής προς Σάββατο οι εκπρόσωποι της Συντονιστικής Επιτροπής τούς ενημέρωσαν για τα αποτελέσματα της συνάντησής τους με τον υφυπουργό Γ. Πασχαλίδη. Για το γεγονός, δηλαδή, ότι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται μόνο να σπάσει τα μπλόκα, μοιράζοντας ανέξοδες υποσχέσεις. Χτες το πρωί, τα μπλόκα βρέθηκαν πιο ενισχυμένα. Η συνεχής βροχή δεν έδιωξε κανέναν. Αντίθετα, τα ξημερώματα προστέθηκαν και νέα τρακτέρ.

Εκτός από τα τεράστια μπλόκα στην Εθνική Αθήνας - Θεσσαλονίκης στην περιοχή της Λάρισας, στις Μικροθήβες και το Βελεστίνο, αποκλεισμένοι παραμένουν οι δρόμοι Λαμίας - Καρδίτσας στις διασταυρώσεις Δρούγου και Ν. Μοναστηρίου, ενώ χτες το πρωί αγρότες της Βοιωτίας απέκλεισαν και το δρόμο Λιβαδειάς - Λαμίας, στο ύψος του Ορχομενού.

Η Θεσσαλία απ' άκρη σε άκρη βρίσκεται σε αναβρασμό. Ο αγροτικός κόσμος του μεγαλύτερου κάμπου της χώρας ξαναβγήκε από την περασμένη Πέμπτη στους δρόμους του αγώνα, στήνοντας τα δικά του μπλόκα στην αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης που τους οδηγεί στο ξεκλήρισμα.

Αυτός ο αγώνας τους θα κρίνει την ίδια την επιβίωση τους, αφού η κατάσταση πια στο θεσσαλικό κάμπο είναι απελπιστική. Η φετινή χρονιά αποδείχτηκε η χειρότερη για τη βαμβακοκαλλιέργεια από την οποία ζουν, από την οποία ουσιαστικά ζει ολόκληρη η Θεσσαλία. Το βαμβάκι και η σωτηρία του είναι το κυρίαρχο αίτημα των αγροτών της Θεσσαλίας, που ζητούν από την κυβέρνηση να πάρει συγκεκριμένα μέτρα ενίσχυσης της καλλιέργειας και του χαμένου εισοδήματός τους.

Αυτό και πολλά ακόμα καίρια αιτήματα έθεσαν με αγωνιστικό πάθος χιλιάδες αγρότες της Θεσσαλίας, που κατέβηκαν με τα τρακτέρ τους στην Εθνική οδό. Κοινό σημείο σ' όλους το πάθος και η αποφασιστικότητα να μην υποχωρήσουν αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Το ίδιο η αγανάκτηση και οργή ενάντια σε όλα αυτά που τους αναγκάζουν να εγκαταλείψουν τη γη τους. Τα λόγια τους στα μπλόκα του αγώνα οργισμένα και συνάμα ανθρώπινα εξηγούν πώς μια ολόκληρη τάξη οδηγείται στο περιθώριο και την ανεργία. Σε μια ζωή χωρίς αύριο... Χαρακτηριστικές είναι ορισμένες από τις μαρτυρίες τους:

Κώστας Τσάκαλος από το χωριό Κιρτόνι της Λάρισας: "Εχω 140 στρέμματα γης και χρωστάω στην Αγροτική Τράπεζα 8.000.000 δραχμές. Πώς θα μπορέσω να ξεπληρώσω το χρέος μου με την τιμή που παίρνουμε στο βαμβάκι; Και σαν να μην έφτανε αυτό, με αναγκάζουν να περιορίσω την παραγωγή μου, γιατί αλλιώς θα πληρώσω και πρόστιμο".

Νίκος Ζαμπούκας από τη Χαρά Λάρισας: "Το συλλαλητήριο αυτό δεν εκφράζει κάτι το προσωρινό. Είναι η συνέχεια μιας σειράς αγώνων που τελικά εκφράστηκαν με τη μεγαλειώδη αυτή κινητοποίηση. Μια κινητοποίηση που δεν είναι υποκινούμενη, όπως μερικοί βιάστηκαν να τη βαφτίσουν, αλλά εκφράζει το κοινό αίσθημα όλου του αγροτικού κόσμου. Δυστυχώς, οι προεκλογικές υποσχέσεις αποδείχτηκαν ψεύτικα και μεγάλα λόγια. Ο αγώνας είναι η μόνη διέξοδος, ο μόνος τρόπος για να αναδιπλωθεί και να υποχωρήσει η κυβέρνηση". Γιώργος Γρατσάνης: "Εχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Ολοι μας φέτος έχουμε τεράστια χρέη που δεν μπορούμε να καλύψουμε. Η μόνη μας ελπίδα περνάει μέσα από αυτά τα μπλόκα".

Κώστας Παπαποστόλου,από τη Ριζαριά Τρικάλων: "Οι κυβερνήσεις έχουν κάνει νόμο το ψέμα. Μας παίρνουν την ψήφο, με υποσχέσεις και μετά παριστάνουν πως δεν ξέρουν τα αιτήματά μας. Η συσπείρωση τόσου κόσμου δείχνει ότι τα οξυμένα προβλήματα του αγροτικού κόσμου πρέπει να βρουν λύση άμεσα".

Γιώργος Κώνστας: "Οσο άσπρο είναι το βαμβάκι τόσο μαύρος θα είναι ο φετινός χειμώνας. Υπάρχουν σπίτια, που κυριολεκτικά δεν έχουν να φάνε. Ξέρεις τι σημαίνει να σε τρώει το αγιάζι και η βροχή όλο το χρόνο και όταν φτάσει η στιγμή να καρπωθείς τους κόπους σου να βλέπεις ότι δούλεψες για τους τόκους;".

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο σπόρος για να "φυτρώσει" και να γιγαντωθεί ένα κοινό, λαϊκό μέτωπο πάλης κατά της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων βρίσκει γόνιμο έδαφος στη Θεσσαλία. Η συγκλονιστική εξέγερση της αγροτιάς, που ξεκίνησε την περασμένη Πέμπτη, αποτέλεσε την αφορμή για να εκδηλωθεί ένα τεράστιο και πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης και συμπαράταξης όλων των λαϊκών τάξεων και στρωμάτων της περιοχής.

Εργάτες και άνεργοι, επαγγελματοβιοτέχνες και έμποροι, μαθητές και συνταξιούχοι, γυναίκες, στήθηκαν μαζί στα μπλόκα της αγροτιάς διακηρύσσοντας ότι ο αγώνας είναι κοινός.

Και ήταν πραγματικά συγκλονιστικές οι στιγμές όταν εργάτες της Λάρισας πήγαν στο μπλόκο και οι αγρότες τούς υποδέχτηκαν με το σύνθημα "Εργατιά - αγροτιά - μια φωνή και μια γροθιά". Ηταν επίσης συγκλονιστικές οι στιγμές όταν μαθητές, που είχαν καταλάβει σχολεία της περιοχής, έφταναν στα μπλόκα υποσχόμενοι ότι θα κάνουν πράξη το σπαρτιάτικο "άμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες"! Και ήταν καταπληκτική η σκηνή να βλέπει κανείς τις γυναίκες να παραδίνουν τρόφιμα και άλλα είδη στους αγρότες, ενθαρρύνοντάς τους να "κρατήσουν" μέχρι την τελική δικαίωση. Ακόμα πιο έντονα ήταν τα συναισθήματα όταν απόμαχοι της δουλιάς, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης με άσπρα μαλλιά, αλλά νεανική καρδιά ξημεροβραδιάζονταν μαζί με τους ξωμάχους δίπλα στα τρακτέρ.

Δεν ήταν μόνο το αίσθημα της κοινωνικής αλληλεγγύης που δημιούργησε αυτό το κλίμα στην Εθνική οδό Αθήνας - Θεσσαλονίκης. Είναι η συνειδητοποίηση ότι μόνο αν ενώσουν τις δυνάμεις τους, μόνο αν συντονίσουν το αγωνιστικό βήμα τους, μόνο αν ξεκαθαρίσουν τους στόχους πάλης, χτυπώντας "το θεριό στη φωλιά του" - και η "φωλιά" της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις βρίσκεται στις Βρυξέλλες - μπορούν να πετύχουν.

Η αγροτιά της Θεσσαλίας έδωσε μαζικά το "παρών" στον αγώνα για την επιβίωσή της. Είχαν προηγηθεί τα μεγάλα απεργιακά εργατικά συλλαλητήρια στους τέσσερις θεσσαλικούς νομούς κατά του κρατικού προϋπολογισμού και της συνεχιζόμενης κυβερνητικής πολιτικής, καθώς και το κλείσιμο των μικροεπιχειρήσεων και των μαγαζιών στην Καρδίτσα και τα Τρίκαλα.

Κοινή η μοίρα των εργατών και των μικρομεσαίων στρωμάτων του χωριού και της πόλης.

Αν ο αγρότης δεν έχει εισόδημα - και στα τελευταία χρόνια εξαιτίας των αποφάσεων της ΚΑΠ και των Συμφωνιών της ΓΚΑΤΤ, αλλά και άλλων αντιαγροτικών μέτρων της κυβέρνησης, δεν έχει - τότε δε θα έχει δουλιά και ο εργάτης. Αν ο εργάτης δεν έχει μεροκάματο - και τα τελευταία χρόνια με το κλείσιμο δεκάδων επιχειρήσεων, εξαιτίας της πολιτικής της αποβιομηχάνισης και ιδιωτικοποιήσεων που επιβάλλει η Συμφωνία του Μάαστριχτ και η "Λευκή Βίβλος" δεν έχει - τότε ο μαγαζάτορας δεν κάνει "τζίρο". Αν ο επαγγελματοβιοτέχνης και ο έμπορος δεν κάνει "τζίρο" - και τα τελευταία χρόνια, λόγω της φορολογικής επιδρομής και της ανεξέλεγκτης δράσης ξένων και ντόπιων πολυκαταστημάτων, δεν κάνει - τότε τα "λουκέτα" πληθαίνουν και χιλιάδες χρεοκοπημένοι, μικρομεσαίοι περνούν στο κοινωνικό περιθώριο.

Σε μία τέτοια παραγωγική "έρημο", σ' ένα τέτοιο κλίμα οικονομικής παρακμής, ο νέος άνθρωπος δε βλέπει μέλλον και ο συνταξιούχος δεν έχει παρόν.

Αυτή η κατάσταση είναι που ξεσηκώνει τους αγρότες της Θεσσαλίας - και όχι κάποιος κομμουνιστικός δάκτυλος, όπως ισχυρίζεται ο θλιβερός υπουργός Γεωργίας - και στήθηκαν στα μπλόκα. Αυτή η κατάσταση ωθεί τις λαϊκές τάξεις και στρώματα να συντονίσουν την πάλη τους.

Κι αυτή η πάλη είναι σίγουρο ότι θα φέρει αποτελέσματα.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Λεωφορεία για τα μπλόκα δρομολογούν σήμερα στις 7 π.μ. από την πλατεία Κάνιγγος η Ομοσπονδία Οικοδόμων και η Συντονιστική Επιτροπή Σωματείων Αθήνας. Για να εκφράσουν την αλληλεγγύη και συμπαράστασή τους και να διακηρύξουν ότι ο αγώνας είναι κοινός.

"Η νίκη των αγροτών θα είναι σίγουρη όταν ο κάθε Θεσσαλός κάνει δική του υπόθεση τον αγώνα αυτό!".

Με τη δήλωση αυτή και ένα κάλεσμα προς όλα τα στελέχη, μέλη, φίλους κι οπαδούς του Κόμματος, τις Κνίτισσες και τους Κνίτες, να δώσουν όλες τις δυνάμεις τους για την επιτυχία του αγώνα των αγροτών, η Επιτροπή Θεσσαλίας του ΚΚΕ,χαιρετίζει τον ασυμβίβαστο αγώνα της αγροτιάς. Εκφράζει τη συμπαράστασή της στην πάλη για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων του αγροτικού κόσμου και καταγγέλλει τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και του υπουργού Γεωργίας να διασπάσουν και να υπονομεύσουν τον ηρωικό αγώνα των Θεσσαλών αγροτών, που είναι συνέχεια αυτών που ξεκίνησαν το 1995.

Υποκινητής του ξεσηκωμού των αγροτών - επισημαίνει - είναι τα προβλήματα που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική και η αντιαγροτική πολιτική του Διευθυντηρίου της ΕΕ. Υποκινητής είναι η πολιτική που έφτασε τους βαμβακοπαραγωγούς στο χείλος της χρεοκοπίας και της ανέχειας, όπως και τους κτηνοτρόφους. Οδήγησε τους καπνοπαραγωγούς στο δρόμο της μετανάστευσης και οδηγεί τώρα στη χρεοκοπία σταφυλοπαραγωγούς και παραγωγούς οπωροκηπευτικών. Η Επιτροπή Θεσσαλίας του ΚΚΕ καλεί τους Θεσσαλούς αγρότες μαζικά, ενωτικά και αγωνιστικά να δώσουν τη μάχη της επιβίωσης, πυκνώνοντας τη στρατιά των αγωνιζομένων αγροτών. Να απαιτήσουν "εδώ και τώρα" ικανοποίηση των αιτημάτων τους.

Καλεί όλους τους κατοίκους της Θεσσαλίας, εργάτες, νέους, γυναίκες, επαγγελματοβιοτέχνες να συμπαρασταθούν μ' όλες τις δυνάμεις τους. Τονίζει ότι όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι ο αγώνας των αγροτών είναι και δικός τους αγώνας.