Αυτή η φωτιά δε θα σβήσει εύκολα! Οσο κι αν η κυβέρνηση έβαλε λυτούς και δεμένους - μέσα από το μηχανισμό των Μέσων Ενημέρωσης - για να δημιουργήσει το βράδυ της Παρασκευής την ψευδή εικόνα ότι "άρχισε συζήτηση και είναι σε καλό δρόμο", η αλήθεια βρίσκεται στα μπλόκα: Κανένας δεν κάνει πίσω, αν δε δοθούν "εν τη παλάμη" συγκεκριμένες λύσεις.Το έκαναν καθαρό οι ίδιοι οι αγρότες, όταν μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής προς Σάββατο οι εκπρόσωποι της Συντονιστικής Επιτροπής τούς ενημέρωσαν για τα αποτελέσματα της συνάντησής τους με τον υφυπουργό Γ. Πασχαλίδη. Για το γεγονός, δηλαδή, ότι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται μόνο να σπάσει τα μπλόκα, μοιράζοντας ανέξοδες υποσχέσεις. Χτες το πρωί, τα μπλόκα βρέθηκαν πιο ενισχυμένα. Η συνεχής βροχή δεν έδιωξε κανέναν. Αντίθετα, τα ξημερώματα προστέθηκαν και νέα τρακτέρ.

Εκτός από τα τεράστια μπλόκα στην Εθνική Αθήνας - Θεσσαλονίκης στην περιοχή της Λάρισας, στις Μικροθήβες και το Βελεστίνο, αποκλεισμένοι παραμένουν οι δρόμοι Λαμίας - Καρδίτσας στις διασταυρώσεις Δρούγου και Ν. Μοναστηρίου, ενώ χτες το πρωί αγρότες της Βοιωτίας απέκλεισαν και το δρόμο Λιβαδειάς - Λαμίας, στο ύψος του Ορχομενού.

Η Θεσσαλία απ' άκρη σε άκρη βρίσκεται σε αναβρασμό. Ο αγροτικός κόσμος του μεγαλύτερου κάμπου της χώρας ξαναβγήκε από την περασμένη Πέμπτη στους δρόμους του αγώνα, στήνοντας τα δικά του μπλόκα στην αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης που τους οδηγεί στο ξεκλήρισμα.

Αυτός ο αγώνας τους θα κρίνει την ίδια την επιβίωση τους, αφού η κατάσταση πια στο θεσσαλικό κάμπο είναι απελπιστική. Η φετινή χρονιά αποδείχτηκε η χειρότερη για τη βαμβακοκαλλιέργεια από την οποία ζουν, από την οποία ουσιαστικά ζει ολόκληρη η Θεσσαλία. Το βαμβάκι και η σωτηρία του είναι το κυρίαρχο αίτημα των αγροτών της Θεσσαλίας, που ζητούν από την κυβέρνηση να πάρει συγκεκριμένα μέτρα ενίσχυσης της καλλιέργειας και του χαμένου εισοδήματός τους.

Αυτό και πολλά ακόμα καίρια αιτήματα έθεσαν με αγωνιστικό πάθος χιλιάδες αγρότες της Θεσσαλίας, που κατέβηκαν με τα τρακτέρ τους στην Εθνική οδό. Κοινό σημείο σ' όλους το πάθος και η αποφασιστικότητα να μην υποχωρήσουν αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Το ίδιο η αγανάκτηση και οργή ενάντια σε όλα αυτά που τους αναγκάζουν να εγκαταλείψουν τη γη τους. Τα λόγια τους στα μπλόκα του αγώνα οργισμένα και συνάμα ανθρώπινα εξηγούν πώς μια ολόκληρη τάξη οδηγείται στο περιθώριο και την ανεργία. Σε μια ζωή χωρίς αύριο... Χαρακτηριστικές είναι ορισμένες από τις μαρτυρίες τους:

Κώστας Τσάκαλος από το χωριό Κιρτόνι της Λάρισας: "Εχω 140 στρέμματα γης και χρωστάω στην Αγροτική Τράπεζα 8.000.000 δραχμές. Πώς θα μπορέσω να ξεπληρώσω το χρέος μου με την τιμή που παίρνουμε στο βαμβάκι; Και σαν να μην έφτανε αυτό, με αναγκάζουν να περιορίσω την παραγωγή μου, γιατί αλλιώς θα πληρώσω και πρόστιμο".

Νίκος Ζαμπούκας από τη Χαρά Λάρισας: "Το συλλαλητήριο αυτό δεν εκφράζει κάτι το προσωρινό. Είναι η συνέχεια μιας σειράς αγώνων που τελικά εκφράστηκαν με τη μεγαλειώδη αυτή κινητοποίηση. Μια κινητοποίηση που δεν είναι υποκινούμενη, όπως μερικοί βιάστηκαν να τη βαφτίσουν, αλλά εκφράζει το κοινό αίσθημα όλου του αγροτικού κόσμου. Δυστυχώς, οι προεκλογικές υποσχέσεις αποδείχτηκαν ψεύτικα και μεγάλα λόγια. Ο αγώνας είναι η μόνη διέξοδος, ο μόνος τρόπος για να αναδιπλωθεί και να υποχωρήσει η κυβέρνηση". Γιώργος Γρατσάνης: "Εχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Ολοι μας φέτος έχουμε τεράστια χρέη που δεν μπορούμε να καλύψουμε. Η μόνη μας ελπίδα περνάει μέσα από αυτά τα μπλόκα".

Κώστας Παπαποστόλου,από τη Ριζαριά Τρικάλων: "Οι κυβερνήσεις έχουν κάνει νόμο το ψέμα. Μας παίρνουν την ψήφο, με υποσχέσεις και μετά παριστάνουν πως δεν ξέρουν τα αιτήματά μας. Η συσπείρωση τόσου κόσμου δείχνει ότι τα οξυμένα προβλήματα του αγροτικού κόσμου πρέπει να βρουν λύση άμεσα".

Γιώργος Κώνστας: "Οσο άσπρο είναι το βαμβάκι τόσο μαύρος θα είναι ο φετινός χειμώνας. Υπάρχουν σπίτια, που κυριολεκτικά δεν έχουν να φάνε. Ξέρεις τι σημαίνει να σε τρώει το αγιάζι και η βροχή όλο το χρόνο και όταν φτάσει η στιγμή να καρπωθείς τους κόπους σου να βλέπεις ότι δούλεψες για τους τόκους;".

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ