Σοβαρό πλήγμα για όλο τον παραδοσιακό κλάδο χάρτου, αποτελεί η απόφαση για ξεπούλημα της ΣΟΦΤΕΞ,της μεγαλύτερης χαρτοβιομηχανίας της χώρας. Η επιχείρηση είχε χαρακτηριστεί στρατηγικής σημασίας και μάλιστα πριν τις εκλογές του '93, σε συγκέντρωση που είχε γίνει στο χώρο της ΣΟΦΤΕΞ, οι Στ. Τζουμάκας και Β. Παπανδρέου διαβεβαίωναν τους 2.500 εργαζόμενους πως "η επιχείρηση δεν πρόκειται να πουληθεί"!

Ωστόσο, η σημερινή απόφαση για ιδιωτικοποίησή της έρχεται απλώς να επισφραγίσει την πορεία εκποίησης της εταιρίας, που είχε προδιαγραφεί από την ένταξή της κιόλας στον ΟΑΕ, το '84. Οταν δηλαδή την εγκατέλειψε ο γνωστός Κεφάλας με χρέη ύψους 17 δισ.δρχ., τα οποία η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ τα "μετοχοποίησε".

Στα 13 χρόνια που βρίσκεται στον ΟΑΕ, οι όλες πολιτικές, που ακολουθήθηκαν απέναντί της, αποσκοπούσαν στη συντήρηση και στην προετοιμασία του ξεπουλήματος. Μοναδική επένδυση, το εργοστάσιο επεξεργασίας στο Μ. Πεύκο, που αποδείχτηκε ασύμφορο, λόγω του μεγάλου μεταφορικού κόστους. Είναι χαρακτηριστικό ότι, την ίδια ώρα που δίνονται χρηματοδοτήσεις σε ιδιώτες του κλάδου, η ΣΟΦΤΕΞ δεν έχει πάρει δραχμή. Μάλιστα, μετά από αρκετές απορρίψεις, η εταιρία εντάχθηκε στον αναπτυξιακό νόμο και εγκρίθηκαν επενδυτικά προγράμματα ύψους 3,5 δισ. δρχ. για το εργοστάσιο της Δράμας και 4,5 δισ. δρχ. για το εργοστάσιο της Αθήνας, ωστόσο, μόνο στα χαρτιά. Και αυτό γιατί η υλοποίησή τους προϋποθέτει να βάλει και η ίδια η εταιρία κεφάλαια, που, όμως, δε διαθέτει.

Η εταιρία έχει οδηγηθεί σκόπιμα σε οικονομική "ασφυξία", με αποτέλεσμα να υπάρχουν προβλήματα και συνεχείς καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών των εργαζομένων. Ορατός είναι ο κίνδυνος, αν δεν παρθούν άμεσα μέτρα, να μην καταβληθούν στους 2.500 εργαζόμενους ούτε η εξόφληση του Νοέμβρη, αλλά ούτε και οι μισθοί Δεκέμβρη και τα δώρα.

Παρ' όλα αυτά, εξακολουθεί να είναι βιώσιμη, κατέχοντας το 40% της ντόπιας αγοράς και το 60% των εξαγωγών χαρτιού της χώρας. Οι δυνατότητες ανάπτυξής της είναι μεγάλες, καθώς αποτελεί μια από τις λίγες πλήρως καθετοποιημένες επιχειρήσεις, παράγοντας από πρώτη ύλη μέχρι τελικό προϊόν. Εκτός από τα τρία εργοστάσια, διαθέτει στην περιοχή της Δράμας,δεκάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους, για την παραγωγή της χαρτόμαζας (πρώτη ύλη).

Οπως θα πει ο Χ. Κατσούλιας,γραμματέας του σωματείου Αθήνας, "η ΣΟΦΤΕΞ δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να ξεπουληθεί και αυτό για δυο σημαντικούς λόγους: Ο ένας λόγος είναι ότι μπορεί να αποτελέσει τη βάση για εφαρμογή κλαδικής πολιτικής, που θα στηρίξει και θα αναπτύξει την ελληνική βιομηχανία χαρτιού και γενικότερα την εθνική οικονομία. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι μόνο έτσι εξασφαλίζονται οι 2.500 θέσεις εργασίας. Η ιδιωτικοποίηση, όπως έχει αποδείξει η ίδια η ζωή, θα σημάνει συρρίκνωση δραστηριοτήτων, αλλά και θέσεων εργασίας και κεκτημένων των εργαζομένων. Η άμεση χρηματοδότηση της εταιρίας και η υλοποίηση των επενδύσεων αποτελούν πρώτιστη αναγκαιότητα. Ωστόσο, η υλοποίηση αυτών των προτάσεων απαιτεί σύγκρουση με την πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Γι' αυτό πρέπει να γίνουν υπόθεση όλων των εργαζομένων και όχι κάποιων που κινούνται σε στενά κομματικά περιθώρια και που το μόνο που ουσιαστικά κάνουν είναι να διευκολύνουν το ανώδυνο πέρασμα της ιδιωτικοποίησης. Και επειδή είμαστε στο παραπέντε, λέμε ότι πρέπει να παρθούν αυτά τα μέτρα τώρα".

Στο ξεπούλημα οδηγείται με εντατικούς ρυθμούς και η κερδοφόρα χαρτοβιομηχανία ΜΕΛ στη Θεσσαλονίκη, αν και τα αποτελέσματα της πρώτης προσπάθειας ιδιωτικοποίησης του '92 ήταν τραγικά και για εργαζόμενους και για την ίδια την επιχείρηση.

Η ΜΕΛ ήταν μια από τις εταιρίες του ομίλου Λαδόπουλου και εντάχθηκε στον ΟΑΕ το '84, όταν την εγκατέλειψε με χρέη ο ιδιοκτήτης της. Παράγει όλα τα είδη χαρτονιού, ενώ διαθέτει, εκτός από το εργοστάσιο, 57.000 στρέμματα δάσους στον Ολυμπο και δεκάδες ακίνητα σε διάφορες περιοχές της χώρας, όπως Πάτρα, Ρόδο κ. α. Η αξία της ακίνητης περιουσίας (εκτός από εργοστάσιο και μηχανές) εκτιμάται σε πάνω από 10 δισ. δραχμές.

Η κυβέρνηση της ΝΔ παραδίδει το '92 την επιχείρηση στους Αφούς Σκουλούδη έναντι ...εγγυητικών επιστολών 600 εκατ. δραχμών. Οι ιδιώτες προχώρησαν σταδιακά σε 150 απολύσεις, του μισού σχεδόν προσωπικού. Δεν τήρησαν κανέναν από τους όρους του συμβολαίου, ενώ το όλο ενδιαφέρον τους επικεντρώθηκε σε προσπάθειες εκποίησης των ακινήτων. Το '94 μετά από κινητοποιήσεις των εργαζομένων, η επιχείρηση επιστρέφει στον ΟΑΕ.

Παρά τις περιπέτειες και κυρίως το γεγονός πως από το '67 που λειτουργεί δεν έχει γίνει κανένας εκσυγχρονισμός και επένδυση στην επιχείρηση, το '95 παρουσιάζει κέρδη ύψους 300 εκατ. δραχμών. Η διοίκηση της εταιρίας έχει καταθέσει αίτηση για χρηματοδότηση επενδυτικού προγράμματος, βάσει του αναπτυξιακού νόμου, αλλά η έγκρισή της παραπέμπεται στο επόμενο έτος, ίσως μετά την ιδιωτικοποίηση...

Οπως θα πει ο Π. Ντούφος,πρόεδρος του σωματείου, "σε συνάντηση που είχαμε την περασμένη βδομάδα με τον πρόεδρο του ΟΑΕ, Χ. Τσουδερό,μας είπε ότι είναι απόφαση της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιηθεί και ότι υπάρχουν δυο επιλογές: Η εκκαθάριση (κλείσιμο, δηλαδή) ή ιδιωτικοποίηση". Τονίζει επίσης ότι "αίτημά μας είναι η παραμονή της επιχείρησης στον ΟΑΕ, ωστόσο αναμένουμε τις τελικές αποφάσεις της κυβέρνησης και ανάλογα θα κινηθούμε".

Στο στόχαστρο έχει μπει και η κερδοφόρα βιομηχανία ειδών υγιεινής, "Κεραφίνα ΑΕ",στην Κόρινθο, καθώς η κυβέρνηση έχει αποφασίσει την "πάση θυσία" εκποίησή της, μέσα στο '97.

Η εταιρία κατέχει το 20% της ελληνικής αγοράς ειδών υγιεινής και ταυτόχρονα κάνει σημαντικές εξαγωγές, κύρια προς Ισραήλ. Το '95 παρουσίασε τζίρο ύψους 1,5 δισ. δραχμών, αν και έχουν γίνει "φιλότιμες" προσπάθειες από τις κυβερνήσεις να οδηγηθεί σε οικονομικό αδιέξοδο.

Οπως θα πει ο Γ. Σπυρόπουλος,ταμίας του Σωματείου, "το '90 έγινε έλεγχος στην επιχείρηση από την Εφορία και της επιβλήθηκε πρόστιμο 800 εκατ. δραχμών για ατασθαλίες που είχαν γίνει όταν την επιχείρηση είχε ο πρώην ιδιοκτήτης της, Ν. Στασινόπουλος".

Ο πρόεδρος του ΟΑΕ, σε συνάντηση που είχε με το σωματείο, τους ανακοίνωσε ότι η εκποίηση είναι δεδομένη και ότι θα... εξασφαλιστεί η λειτουργία της και οι θέσεις εργασίας. Ωστόσο, θα επισημάνει ο Γ. Σπυρόπουλος, "όπως έχει δείξει η εμπειρία, αυτά είναι απλώς λόγια του αέρα. Απόφαση του σωματείου είναι να μη ξεπουληθεί η εταιρία και ότι δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω σε δικαιώματα και απολύσεις".

• Στο σφυρί οδηγείται και η μεταλλευτική επιχείρηση "Βωξίτες Ελευσίνας".Η εταιρία ανήκε στο πρώην συγκρότημα Σκαλιστήρη και κατά την ένταξή της στον ΟΑΕ, "κληρονόμησε" και όλα τα χρέη του ομίλου. Τα χρέη αυτά εξακολουθούν να αποτελούν "βαρίδια" στα πόδια της εταιρίας, ωστόσο όχι μόνο είναι βιώσιμη και κερδοφόρα, αλλά και εξαγωγική. Εξάγει το 50% της παραγωγής της, κατέχοντας τη δεύτερη θέση στις εξαγωγές βωξίτη.

Μια νέα σαρωτική έφοδο στη δημόσια περιουσία, ξεκινά αυτή την περίοδο η κυβέρνηση, παράλληλα με την αντιλαϊκή - αντεργατική επίθεση που εξαπολύει ενάντια στα εισοδήματα των εργαζομένων και γενικότερα των λαϊκών στρωμάτων, σε εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα. Επιβεβαιώνοντας το ρόλο του συνεπή διεκπεραιωτή των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των πολυεθνικών, βάζει πλώρη να ξεπουλήσει και να αποτελειώσει ουσιαστικά (όπως η προηγούμενη εμπειρία ιδιωτικοποιήσεων έχει δείξει) τα "φιλέτα" της ελληνικής βιομηχανίας.

Καθοριστικής σημασίας είναι η απόφασή της να διαλύσει τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων,βάζοντας χρονικό όριο για την ολοκλήρωση της διάλυσης το έτος 1999. Οπως ανακοίνωσε η, κατ' ευφημισμόν, υπουργός Ανάπτυξης, Β. Παπανδρέου,μέχρι το '99 θα έχουν ιδιωτικοποιηθεί όλες οι επιχειρήσεις που βρίσκονται κάτω απ' τον έλεγχο του ΟΑΕ.

Ουσιαστικά, η υπουργός ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που τα συνδικάτα είχαν επισημάνει εδώ και χρόνια. Οτι δηλαδή, ο κύριος ρόλος του ΟΑΕ ήταν να παραλάβει τις καταχρεωμένες από τους βιομηχάνους - ιδιοκτήτες τους, επιχειρήσεις, προκειμένου να "ξεπλύνει" τα χρέη των ιδιωτών, φορτώνοντάς τα στις πλάτες του λαού, ώστε στη συνέχεια να επανέλθουν οι επιχειρήσεις "καθαρές" στα χέρια των ίδιων, για να μπορούν να τις ξαναφεσώσουν.

Στον "χορό" του νέου γύρου ξεπουλημάτων, μπαίνουν αρχικά τέσσερις "χρυσοφόρες" επιχειρήσεις του ΟΑΕ. Πρόκειται για τη ΣΟΦΤΕΞ,τη ΜΕΛ,την "Κεραφίνα ΑΕ" και τους "Βωξίτες Ελευσίνας",ενώ αμέσως μετά, θα ακολουθήσουν η ΛΑΡΚΟ και η ΑΕΒΑΛ.Η σχετική διυπουργική απόφαση των συναρμόδιων υπουργείων υπογράφτηκε και μέσα από αλλεπάλληλες συσκέψεις στο υπουργείο, στις οποίες συμμετέχουν και συνδικαλιστές (! ) επιδιώκεται η επίσπευση των διαδικασιών.