Φαίνεται, λοιπόν, ότι τώρα το Καζαχστάν και η πρωτεύουσά του έχουν ριχτεί πίσω στις αρχές του αιώνα, πράγμα που το διαπίστωσα προσωπικά κατά την επίσκεψή μου στη χώρα αυτή. Το φυσικό αέριο, το ηλεκτρικό ρεύμα και η θέρμανση, συνηθισμένα και απαρατήρητα στη σοβιετική εποχή, τώρα αποτελούν πολυτέλεια, είναι σπανίζον αγαθό. Στις μικροσυνοικίες παρέχεται φυσικό αέριο και ηλεκτρικό μόνο δύο ώρες, στο κέντρο η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη, διότι εκεί λειτουργούν τόσο οι κρατικές υπηρεσίες, όσο και ιδιωτικά γραφεία. Γι' αυτό και τη μέρα υπάρχει φως, το βράδυ, όμως, ο ηλεκτρισμός διακόπτεται χωρίς καμία προειδοποίηση. Επικοινώνησα με γνωστούς μου στην πόλη Τζαμπούλ. Εκεί η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη: Θέρμανση δεν παρέχεται, φυσικό αέριο και ηλεκτρικό μια φορά στο 24ωρο. Κάτι φίλοι κατασκεύασαν από έναν κουβά μια"φουφού", την τοποθέτησαν στο μπαλκόνι και κει μαγειρεύουν. Επειδή στα καταστήματα και στην αγορά σπανίζουν και τα κεριά, οι άνθρωποι με κάθε πρωτόγονο μέσο προσπαθούν να εξασφαλίσουν κάποιο "φωτισμό" στα σπίτια τους.

Ξεφυλλίζοντας τον τοπικό Τύπο, πείστηκα ότι αυτή η κατάσταση επικρατεί σε όλες της κατοικημένες περιοχές του Καζαχστάν. Για παράδειγμα, η δημοφιλέστερη εφημερίδα "Καραβάν" δημοσίευσε ρεπορτάζ από την πόλη Ταλτικοργκάν, στο οποίο αναφέρεται χαρακτηριστικά: "Στην πόλη κυκλοφορεί μια φήμη ότι κάποιοι λαϊκοί εκδικητές έσπασαν τα τζάμια στη βίλα του διευθυντή του ηλεκτρικού δικτύου της πόλης Βλαντίμιρ Πεντάν. Οι κακές γλώσσες υποστηρίζουν ότι σε διάκριση με τη βασική μάζα των κατοίκων της πόλης Ταλτικοργκάν στο σπίτι του διευθυντή υπάρχει πάντα ηλεκτρικό ρεύμα, πράγμα που έβγαλε από τα ρούχα τους κάποιους πολίτες... Τα αστεία - αστεία, αλλά πριν από μισό χρόνο συνέβη ένα πιο σοβαρό γεγονός όταν άγνωστοι δολοφόνησαν άγρια στην είσοδο του σπιτιού του τον αρχιμηχανικό της επιχείρησης ηλεκτρισμού της περιοχής. Τότε, όμως, η κατάσταση με την παροχή ηλεκτρενέργειας ήταν πολύ καλύτερη απ' ό,τι σήμερα". Σ' ένα άλλο σημείωμα αναφέρεται: "Το φως στα σπίτια της Αλμά-Ατά, του Κουστανάι ή του Σιμκέντ άστραφτε επί μπολσεβίκων. Κάπου κάπου διακόπτονταν στα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας. Στο βαθμό που ωρίμαζε το νεαρό καζάχικο κράτος η ηλεκτραρρυθμία γινόταν όλο και πιο αισθητή και δυσάρεστη. Οχι μόνο στα χωριά, αλλά και στην πρωτεύουσα ο κόσμος συνήθισε να ζει σε καθεστώς κοτετσιού... Κάτι έπρεπε να γίνει με αυτή την κατάσταση. Και η κυβέρνηση βρήκε τη λύση, που, αλήθεια, σε πολλούς φάνηκε παράξενη. Πρακτικά δωρεάν παρέδωσε το ενεργειακό σύστημα της πρωτεύουσας σε μια βελγική εταιρία, όπως λένε πολύ σίγουρη και, μάλιστα, ξακουστή. Τι βρίσκεται πίσω απ' αυτό το δώρο; Τίνος τα συμφέροντα; Οι ηλεκτρικοί σταθμοί κοστίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια και τις έδωσαν μόνο για πέντε...".

Εδώ πρέπει να προσθέσουμε ότι για πενταροδεκάρες "παραχωρήθηκε και η διεύθυνση" της επιχείρησης "Αλμά - αταενέργο", που εξασφάλιζε την αδιάκοπη παροχή στην πρωτεύουσα και τις όμορες περιοχές ηλεκτρενέργειας και θέρμανσης. Το νέο αφεντικό, ο επικεφαλής της βελγικής εταιρίας "Τρακεμπέλ" προσπάθησε από την τηλεόραση να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα στους δυστυχείς κατοίκους της πόλης, γιατί κάθονται στο σκοτάδι και στο κρύο. Τα νέα αφεντικά, μάλλον, δε γνωρίζουν ότι έρχεται νωρίς ο χειμώνας, γι' αυτό και αιφνιδιάστηκαν. Και το αξιοπερίεργο: Οι τοπικές αρχές δεν μπορούν με κανένα τρόπο να επηρεάσουν τους "εισαγόμενους" ιδιοκτήτες της επιχείρησης, η οποία οικοδομήθηκε στη σοβιετική εποχή με τα χέρια των καζαχστανών εργατών και με τα χρήματα της Δημοκρατίας. Είναι θλιβερό να διαβάσει κανείς το ταπεινωτικό ανοιχτό γράμμα των βουλευτών του Δημοτικού Συμβουλίου προς τον ιδιοκτήτη της εταιρίας, με το οποίο τον παρακαλούν να σκεφτεί τους κατοίκους της πόλης και να τους εξασφαλίσει επιτέλους φως και θέρμανση.

Το ίδιο απελπιστική είναι η κατάσταση και με το φυσικό αέριο. Ποια η έξοδος από την κρίση; Οι κυβερνώντες βρήκαν την πιο απλή λύση: Να ενισχύσουν το κρατικό ταμείο με το ξεπούλημα της παλλαϊκής περιουσίας, των σημαντικότερων επιχειρήσεων της χώρας, ό,τι δημιουργήθηκε επί Σοβιετικής Ενωσης. Ετσι, το περίφημο μεταλλουργικό συγκρότημα της Κραγκάντας, που το κατασκεύασε ολόκληρη η Σοβιετική Ενωση, θα περάσει στα χέρια κάποιας αμερικανικής ή ινδικής εταιρίας "Ισπατ Ιντερνάσιοναλ". Η νοτιοκορεατική εταιρία "Σάμσουνγκ" αγόρασε το συγκρότημα επεξεργασίας χαλκού της πόλης Τζεκαζγκάν, τον τοπικό θερμοηλεκτρικό σταθμό και την επιχείρηση παραγωγής ηλεκτρενέργειας της Καραγκάντας. Η ιαπωνική εταιρία "Τζάπαν χρομ κορπορέισον" έγινε ιδιοκτήτρια του ορυχείου "Βοστότσνι" και του 30% του ορυχείου "Στεπνόι" του ξακουστού στη σοβιετική περίοδο ομίλου ανθρακωρυχείων του Εκιμπαστούζ. "Εχουν πουληθεί οι κρατικές μετοχές εννιά μεγάλων επιχειρήσεων. Μεταξύ τους: Τα μεταλλεία του Τουργκάι και του Κρασνοοκτιάμπρσκ, τα μεταλλευτικά συγκροτήματα του Σοκόλοφσκο - Σαρμπάισκ, του Ζεσκέντ και Καρασόρ, ο ηλεκτρικός σταθμός στο Ερμάκ, το μεταλλουργικό εργοστάσιο του Τζεκαζγκάν", γράφει ο Τύπος του Καζαχστάν.

"Ναι, πολλοί πολιτειολόγοι αναλύουν και θεωρούν τώρα ότι η οπισθοχώρηση στην οικονομία και τη ζωή ισοδυναμεί με τις απώλειες στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Το επιβεβαιώνω. Βρισκόμαστε περίπου όπως το φθινόπωρο του 1941. Τότε ήταν και πιο δύσκολα, και πιο τρομερά. Μπροστά, όμως, ήταν η νίκη και αυτό όλοι το ήξεραν. Γι' αυτό θέλω να σας πω ότι δεν είναι οι τελευταίες δυσκολίες, μας περιμένουν ακόμα δυσκολότερες μέρες, αλλά πρέπει να τις περάσουμε, γιατί μπροστά μας είναι η νίκη", υποσχέθηκε ο πρόεδρος της χώρας Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ.

Για την ώρα, οι Καζαχστανοί από τις υποσχέσεις του Προέδρου και των νέων ιδιοκτητών των ξεπουλημένων ισχυρών επιχειρήσεων, που πριν από λίγο καιρό ανήκαν σε ολόκληρο το λαό δε βλέπουν ούτε ζέστη, ούτε φως. Το Καζαχστάν, που μέσα σε 70 χρόνια σοβιετικής εξουσίας ήταν μια από τις ισχυρότερες βιομηχανικές Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ενωσης, σήμερα βρίσκεται κυριολεκτικά στο μαύρο - κατάμαυρο σκοτάδι χωρίς ελπίδες κάποιας ακτίνας φωτός.

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ

Εκατομμύρια Ρώσοι συμμετείχαν στις πρόσφατες ενωτικές εκδηλώσεις που οργάνωσαν οι Ρώσοι κομμουνιστές, στις 7/11/1996, με την ευκαιρία της 79ης επετείου της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Ταυτόχρονα, στη Ρωσία, σ' ένα σχετικά πολύ μικρό χρονικό διάστημα μετά τις προεδρικές εκλογές, έχει ξεσπάσει ένα ισχυρό απεργιακό εργατικό κίνημα, σε πάρα πολλούς κοινωνικούς χώρους. Ακόμη κι αυτή η κεντρική ηγεσία των συνδικάτων, που χρόνια τώρα παίζει με επιτυχία το ρόλο της συναίνεσης, διοργάνωσε στις 5/11/1996 εργατικές κινητοποιήσεις, στις οποίες, σύμφωνα με τις πιο χαμηλές εκτιμήσεις, συμμετείχαν πάνω από 10 εκατομμύρια εργαζόμενοι σ' όλη τη Ρωσία. Τα δύο μεγαλύτερα ΚΚ της Ρωσίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) και το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα της Ρωσίας (ΚΕΚΡ), με ανακοινώσεις τους, χαιρετίζουν τις πρόσφατες εργατικές κινητοποιήσεις και καλούν τους κομμουνιστές της χώρας να παίξουν ενεργητικό ρόλο στους αγώνες των εργαζομένων.

Στις συνθήκες αυτές, η ηγεσία της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ, στα πλαίσια της οποίας συντονίζουν τη δράση τους 21 ΚΚ της πρώην ΕΣΣΔ, θεωρεί πως έφτασε η ώρα, οι κομμουνιστές της Ρωσίας να ενωθούν σε ένα ενιαίο ΚΚ Ρωσίας. Στην εκτίμηση και τις προσπάθειες της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ προς την παραπάνω κατεύθυνση, απάντησε αυτές τις μέρες, με διακήρυξή της, η ΚΕ του ΚΕΚΡ.

Επειδή οι διαδικασίες αυτές είναι ιδιαίτερα σημαντικές, όχι μόνο για τους Ρώσους κομμουνιστές, κρίνουμε σωστό να γνωρίσουμε τους αναγνώστες του "Ρ" με την ίδια τη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΕΚΡ:

"ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

(Για το ζήτημα της συνένωσης των κομμουνιστών σε ενιαίο κόμμα)

Αγαπητοί σύντροφοι!

Το ζήτημα της ενότητας των κομμουνιστών αποτελεί το βασικότερο ζήτημα του αριστερού κινήματος. Το ΚΕΚΡ πάντα τασσόταν, τόσο υπέρ της ενότητας δράσης, όσο και υπέρ της επίτευξης οργανωτικής ενότητας των κομμουνιστικών δυνάμεων. Ομως, το ΚΕΚΡ τόνιζε, ταυτόχρονα, την απόλυτη αναγκαιότητα του επανακαθορισμού και της εκκαθάρισης του κινήματος από τις οπορτουνιστικές και ρεβιζιονιστικές απόψεις όλων των ειδών, οι οποίες εκπροσωπούνται πλατιά στη σημερινή λεγόμενη "πολιτισμένη αντιπολίτευση", από την κληρονομιά των Γκορμπατσόφ - Γιάκοβλεφ.

Από την περίοδο ακόμα της πάλης για την ίδρυση του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος, στα πλαίσια του ΚΚΣΕ, το Κίνημα της Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας έκανε αυτόν τον αγώνα για να συσπειρώσει τον πραγματικό κομμουνιστικό πυρήνα του ΚΚΣΕ ενάντια στην πολιτική της "δημοκρατικής" μεταρρύθμισης του σοσιαλισμού σε σοσιαλισμό της αγοράς, ενάντια στη μετατροπή του ΚΚΣΕ "σε ένα άλλο στην ουσία και στο όνομα κόμμα", όπως έλεγε ο Γκορμπατσόφ. Το ζήτημα της ενότητας των κομμουνιστικών δυνάμεων σήμερα είναι ιδιαίτερα οξύ. Πριν λίγο καιρό, το Συμβούλιο της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ με διακήρυξή του καλούσε να αρχίσουν άμεσα οι διαδικασίες για την ίδρυση ενιαίου κομμουνιστικού κόμματος στη Ρωσία. Ταυτόχρονα, μια σειρά από κομματικά στελέχη της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ και του ΚΚΡΟ μιλούν για άμεση συνένωση από τα κάτω, σε επίπεδο πρωτοβάθμιων οργανώσεων (ΚΟΒ), και στη συνέχεια διεξαγωγή συνεδρίου για την επίλυση προγραμματικών και καταστατικών ζητημάτων.

Η υπόθεση παρουσιάζεται κατά τέτοιο τρόπο, πως τάχα οι κατά τόπους κομμουνιστές δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές σε ζητήματα αρχών ούτε στα ζητήματα στρατηγικής και στα ζητήματα τακτικής. Οτι όλες οι διαφορές βρίσκονται σε επίπεδο κομματικών καθοδηγητών, και ότι καθορίζονται από προσωπικές φιλοδοξίες και την τάση να διατηρήσουν τις θέσεις τους, και ακριβώς γι' αυτό είναι ενάντιοι στην ενότητα.

Η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΕΚΡ διαπιστώνει την ύπαρξη διαφορών σε ζητήματα αρχής. Το ΚΕΚΡ δε συμφωνεί με τέτοιες θεωρητικές τοποθετήσεις, όπως:

• Την αποποίηση της θεωρίας της ταξικής πάλης και το πέρασμα στη θέση για "πολιτική συναίνεση" των "κοινωνικών εταίρων", τη συνεργασία μεταξύ του κεφαλαίου και της εργασίας, και τη θέση "του μη διαχωρισμού των ανθρώπων σε κόκκινους και λευκούς, φτωχούς και πλούσιους".
• Την αποποίηση από τις "απαιτήσεις στο δικαίωμα για πραγματική κομμουνιστική ιδεολογία" και την αντικατάστασή της με τη νέα "κοινή για όλους" "κρατικο-πατριωτική ιδέα".
• Την αποποίηση από την πάλη για την εξουσία των εργαζομένων και τον προσανατολισμό για κάποια "κυβέρνηση λαϊκής εμπιστοσύνης και εθνικής συναίνεσης".
• Την αναγνώριση ως απαραίτητης για το σοσιαλισμό πολυμορφίας της οικονομίας και της αγοράς και μέσω αυτής στην επί της ουσίας αποδοχή του σημερινού οικονομικού συστήματος, με έμφαση στη σταθεροποίησή του, στην υποστήριξη των εθνικών επιχειρηματιών και στην παραπέρα σταθερή ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας.
• Την αποποίηση του συνθήματος "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!".

Η αποποίηση και η ουσιαστική αναθεώρηση του μαρξισμού σε θεωρητική βάση αναπόφευκτα εμφανίζεται και στην πολιτική πρακτική, όπου οι θέσεις μας αποδεικνύονται διαμετρικά αντίθετες.

Η ΚΕ του ΚΕΚΡ υπεύθυνα ανακοινώνει ότι το ΚΕΚΡ τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ της ενότητας των κομμουνιστών και αγωνίζεται γι' αυτήν, στα πλαίσια πρώτα και κύρια της Ρωσικής Κομμουνιστικής Ενωσης. Ομως το ΚΕΚΡ, όπως και πριν, θεωρεί απαραίτητη την εκκαθάριση του κομμουνιστικού κινήματος από την ενισχυόμενη τάση του δεξιού οπορτουνισμού, τη σύγχρονη αναθεώρηση του μαρξισμού και την ουσιαστική συνέχιση της πολιτικής του Γκορμπατσόφ, των πολιτικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων.

Αυτή η θέση αρχής, για μας, δεν ικανοποιεί (βολεύει) τους "αναθεωρητές". Οπως το 1991, δεν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με την επικύρωση από τους βουλευτές του Ανώτατου Σοβιέτ της Ρωσίας - μέλη του ΚΚΡΟ - της Συνθήκης του Μπελοζέφσκ, έτσι και σήμερα δεν μπορούμε να αποδεχθούμε την πρόταση για σχηματισμό κυβέρνησης με τις "υγιείς δυνάμεις", συμπεριλαμβανομένων του Λουζκόφ, του Ρόσελ και των ομοίων τους.

Ακόμη, επειδή εμείς δε νομιμοποιήσαμε το πραξικόπημα του Οκτώβρη του '93 και το Σύνταγμα του Γιέλτσιν που επιβλήθηκε με το δημοψήφισμα, έτσι και δεν αποδεχόμαστε τη θέση του ΚΚΡΟ για υποστήριξη του "ήρωα" του Οκτώβρη του '93 Τσερνομίρντιν στη θέση του πρωθυπουργού.

Ευθέως λέμε πως αυτή την πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΡΟ δεν τη θεωρούμε κομμουνιστική. Οι κομμουνιστές, που βρίσκονται στις γραμμές του ΚΚΡΟ, θα πρέπει να μάθουν να ξεκαθαρίζουν αυτά τα ζητήματα, και να μην εκτελούν υπάκουα τη θέληση του μηχανισμού, που έχει ακόμα γκορμπατσοφικό χαρακτήρα. Με αυτούς θα πρέπει πρώτα και κύρια να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους για να μην αποκόψουν οριστικά την πίστη από τον εργαζόμενο λαό στην υπόθεση του κομμουνισμού και τους κομμουνιστές.

Καλούμε τους πραγματικούς κομμουνιστές να κάνουν τέτοια εκκαθάριση, αλλά και τους ανασυγκροτηθέντες σοσιαλρεφορμιστές να αλλάξουν την ονομασία της οργάνωσής τους.

Μετά από αυτό το ξεκαθάρισμα, η διαδικασία της συνένωσης θα είναι αντικειμενικά αναγκαία και άμεσα θα την υλοποιήσουμε. Η προσπάθεια σήμερα να γίνει μια μηχανιστική συνένωση, πιέζοντας γι' αυτό με την αριθμητική πλειοψηφία - είναι μια ακόμα απόπειρα από τις τόσες που έγιναν για να καπελώσουν το κομμουνιστικό κίνημα με το "καπέλο του γκορμπατσοφισμού".

Το ΚΕΚΡ τάσσεται υπέρ της εκκαθάρισης της κομμουνιστικής ιδέας από τη συναίνεση, υπέρ της εκκαθάρισης του κινήματος από τους χαμαιλέοντες, υπέρ της συνένωσης σε ενιαίο κομμουνιστικό κόμμα των πραγματικών κομμουνιστών - ομοϊδεατών".

Η ανωτέρω διακήρυξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Εργαζόμενη Ρωσία" Νο 15 (35) 1996.

Η ηγεσία της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ θεωρεί πως έφτασε η ώρα οι κομμουνιστές της Ρωσίας να ενωθούν σε ένα ενιαίο ΚΚ

Το "Σέντραλ Παρκ Μ. Γκόρκι" στην Αλμα Ατα, την εποχή της σοβιετικής εξουσίας. Σήμερα είναι εγκαταλειμμένο και βυθισμένο στο σκοτάδι