Η εξόφθαλμα αντιλαϊκή πολιτική, που εξήγγειλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ανοίγοντας μέτωπο με την πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων και η συνακόλουθη δυσαρέσκεια, που εκφράζεται ήδη, θεωρήθηκαν από την ηγεσία της ΝΔ ως η "χρυσή ευκαιρία" για μία δημαγωγία που δεν έχει προηγούμενο.

Βέβαια η ΝΔ και στο παρελθόν είχε διακριθεί σε μία υποκριτική υιοθέτηση αιτημάτων που πρόβαλε το λαϊκό κίνημα, αλλά η τωρινή της στάση δείχνει να διαφοροποιείται από την αντίστοιχη στάση που ακολουθούσε η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης τα προηγούμενα χρόνια σε ανάλογες κινητοποιήσεις. Ετσι ενώ τα προηγούμενα χρόνια η ΝΔ φρόντιζε έστω και διακριτικά να κρατάει κάποιες αποστάσεις από τις κινητοποιήσεις, σήμερα εμφανίζεται να συμφωνεί με το ότι έχουν άλυτα προβλήματα οι αγρότες (παρόλο που συμφώνησε με τις πολιτικές που είναι υπεύθυνες γι' αυτά), χωρίς να εμφανίζεται - για την ώρα - ενάντια στη μορφή των αγώνων. Βεβαίως, εξαντλεί την αντιπολιτευτική της διάθεση στο ότι η κυβέρνηση είναι ανεύθυνη και ανίκανη και όχι στην υποστήριξη των συγκεκριμένων αιτημάτων των αγροτών.

Αυτή η "στροφή" στην τακτική της ΝΔ δεν είναι άσχετη με τα γνωστά εσωκομματικά προβλήματα, που μετά τις εκλογές αντιμετωπίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον πόλεμο ηγεσίας που έχει ξεσπάσει, χωρίς ορατή λύση μέχρι στιγμής, αλλά και με μια προσπάθεια "αντιπολιτευτικής" εκμετάλλευσης των κινητοποιήσεων.

Ετσι ο Μ. Εβερτ τις τελευταίες μέρες και προκειμένου να κερδίσει έδαφος στην εσωκομματική κούρσα διαδοχής - καθώς ο ίδιος προβάλλεται ως η "κοινωνική δεξιά" έναντι της "αντιλαϊκής δεξιάς" που κατά τον ίδιο πρεσβεύουν οι Στ. Μάνος, Κ. Μητσοτάκης, Ντ. Μπακογιάννη και Γ. Σουφλιάς - πλειοδοτεί στη Βουλή σε υπεράσπιση του αγώνα και των αιτημάτων τόσο των αγροτών όσο και των άλλων στρωμάτων του λαού.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις που κάνουν στελέχη της Ρηγίλλης, το ποσοστό της ΝΔ στις πρόσφατες εκλογές αυξήθηκε στις αγροτικές περιοχές και μέσω της φραστικής υπεράσπισης των αιτημάτων των αγροτών επιδιώκεται να "κεφαλαιοποιηθεί" αυτό το ποσοστό. Μάλιστα ο πρόεδρος της ΝΔ επιδιώκει να εμφανιστεί ως ο αρχηγός που είναι κοντά στα λαϊκά προβλήματα σε αντίθεση με τον διεκδικητή της ηγεσίας Γ. Σουφλιά, που σε δηλώσεις του έκανε λόγο για "ακραίες αντιδράσεις" των αγροτών.

Την ίδια αντιπολιτευτική τακτική επιχείρησε να εμφανίσει ο πρόεδρος της ΝΔ και στο θέμα του προϋπολογισμού, που συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή. Ο Μ. Εβερτ με παρεμβάσεις του στη Βουλή κάνει λόγο για "αντιλαϊκό προϋπολογισμό", που πλήττει τους "μη έχοντες", ενώ δε φείδεται εκφράσεων κατά των "κατεχόντων του Κολωνακίου", που είναι οι ευνοημένοι του προϋπολογισμού. Μάλιστα ο πρόεδρος της ΝΔ αξιοποιεί αυτό το κλίμα και διαμηνύει έμμεσα στους "αντιπολιτευόμενους" ότι όσο υπάρχει "κοινωνική αναταραχή", δε θα ανεχθεί την οποιαδήποτε κίνηση αμφισβήτησής του. Ετσι σχεδιάζει να παγώσει όλες τις εσωκομματικές εξελίξεις για το συνέδριο και να τις ξεκινήσει μετά τις γιορτές, προκειμένου με συνοπτικές διαδικασίες να πάει στο συνέδριο το Φλεβάρη, αιφνιδιάζοντας τους εσωκομματικούς του αντιπάλους που θα τους εμφανίσει υπονομευτές, εάν τώρα διαφοροποιηθούν από τις επιλογές του.

Ομως παρ' όλες τις φραστικές αυτές αντιπολιτευτικές κορόνες, επί της ουσίας το κόμμα της ΝΔ σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εμφανιστεί ως ο υπερασπιστής των αιτημάτων τόσο των αγροτών όσων και των εργαζομένων.

Σε αρκετές παρεμβάσεις του τόσο στη Βουλή όσο και έξω από αυτήν, ο Μ. Εβερτ όσο και άλλα στελέχη της ΝΔ δεν παραλείπουν να "βγάλουν λάδι" την πολιτική που δημιουργεί τα σοβαρά προβλήματα και στους αγρότες και στους εργαζόμενους. Οταν ο Μ. Εβερτ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι με την επίκληση των στόχων του Μάαστριχτ δημιουργεί "αντιευρωπαϊκό κλίμα" στον ελληνικό λαό, τότε επί της ουσίας είναι υπόλογος και ο ίδιος για την αντιλαϊκή πολιτική που σήμερα ακολουθείται.

Αλλωστε όλα τα στελέχη της ΝΔ με κάθε ευκαιρία δηλώνουν περήφανα γιατί το κόμμα τους ήταν αυτό που οδήγησε τη χώρα στις "ευρωπαϊκές αγορές", ενώ οι παλιότεροι θα πρέπει να θυμούνται την περίφημη προπαγάνδα στα τέλη της δεκαετίας του '70 ότι με την είσοδό μας στην τότε ΕΟΚ θα "τρώγαμε με χρυσά κουτάλια".

Εξάλλου όταν τα στελέχη της ΝΔ αναγκάζονται να μιλήσουν επί της ουσίας για τους υποβολείς της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, τότε το μόνο που ισχυρίζονται είναι ότι το κόμμα τους μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα την εκ των Βρυξελλών εκπορευόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Ομως όσο δεν αμφισβητείται η ουσία αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής τόσο θα μεγαλώνει η αναξιοπιστία της ΝΔ και τα πολιτικά της αδιέξοδα, που σίγουρα δεν οφείλονται μόνο στο πρόσωπο αυτού που θα κληθεί να ηγηθεί της ΝΔ.

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ

Αναμφισβήτητο είναι το γεγονός ότι οι κινητοποιήσεις των αγροτών σε όλη τη χώρα έχουν δημιουργήσει στην κυβέρνηση σοβαρά προβλήματα. Καθώς φαίνεται όμως, εκτός από προβλήματα στην κυβέρνηση, τα αιτήματα κι η συνέπεια του αγροτικού αγώνα, που απορρέουν από τις πραγματικές οξυμένες ανάγκες των παραγωγών, δημιουργούν και ...προβληματισμούς στην αντιπολίτευση. Ιδιαίτερα στο ΔΗΚΚΙ οι αγροτικές κινητοποιήσεις δείχνουν να προκαλούν "υπαρξιακή κρίση", καθώς ναι μεν διατηρεί ψηλά τις γενικόλογες κορόνες περί "στήριξης των αγώνων", απ' την άλλη όμως κρατά "αποστάσεις ασφαλείας" από τα αιτήματα εκείνα που θίγουν σήμερα το γενικότερο πολιτικό πλαίσιο της άκριτης αποδοχής των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση του προέδρου του ΔΗΚΚΙ, Δημήτρη Τσοβόλα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ραδιοφωνικό σταθμό "Αθήνα 9,84". Ερωτώμενος για το ποια θα πρέπει να είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση, σε σχέση με τα αιτήματα των εξεγερμένων αγροτών, δήλωσε ότι "η κυβέρνηση μπορεί να δώσει κάποια άλλα πράγματα, που είναι συμβατά και με την Ενωμένη Ευρώπη, όπως αυτά που έχουν σχέση με την ενεργειακή δύναμη που χρησιμοποιεί (σ. σ, ο αγρότης), πετρέλαιο, ρεύμα, που μπορούν και δεν απαγορεύεται από την Ενωμένη Ευρώπη. Μπορούν να δώσουν δηλαδή ορισμένα πράγματα που να οδηγήσουν στη μείωση του κόστους παραγωγής και παράλληλα να κάνουν τη ρύθμιση των χρεών, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν εισπράττονται αυτά τα λεφτά...".

Αν αφαιρέσει λοιπόν κανείς από τον πολιτικό λόγο του ΔΗΚΚΙ τις βαρύγδουπες δηλώσεις συμπαράστασης στους αγωνιζόμενους αγρότες, τον "πόνο" για τις ταλαιπωρίες και τη φτώχεια της αγροτιάς, τι μένει στο τέλος; Τίποτε άλλο από την παραπάνω πρόταση άμεσης επίλυσης - σύμφωνα με όσα λέει ο Δ. Τσοβόλας - της "κρίσιμης κατάστασης", αφού "είναι κλεισμένη όλη η Ελλάδα". Μια πρόταση που όχι μόνο οροθετεί την αγροτική πολιτική της χώρας σε όσα "δεν απαγορεύονται" από την Ενωμένη Ευρώπη, έχει δηλαδή κοινή αφετηρία με την κυβερνητική πολιτική, αλλά ...παρακάμπτει (ως άμεση συνέπεια) και το πλέον κομβικό και άμεσα απαιτητό αίτημα των αγροτικών κινητοποιήσεων: Τη λήψη μέτρων ενίσχυσης του αγροτικού εισοδήματος!

Ιδιαίτερα όσον αφορά την εθνική αγροτική πολιτική και τους περιορισμούς που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ο Δ. Τσοβόλας δεν μπαίνει καν στον κόπο να μιλήσει ούτε και για διεκδικήσεις στα πλαίσια των κοινοτικών οργάνων. Είναι απόλυτος στην ανάγκη "συμβατότητας" με τις επιταγές της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς, παραβλέποντας το ότι αυτοί οι ..."ανταγωνιστικοί όροι" είναι που δημιούργησαν και χρόνο με το χρόνο οξύνουν τα αδιέξοδα για τους αγρότες. Μάλιστα προχωρά ακόμα περισσότερο, αφού στην ίδια συνέντευξή του σημειώνει ότι η κυβερνητική πολιτική ενέχει τον κίνδυνο να οδηγήσει τους αγρότες στην απόρριψη της ευρωπαϊκής προοπτικής! "Γιατί ο άλλος σου λέει", σημειώνει ο Δ. Τσοβόλας αναφερόμενος στους αγρότες, "για ποια Ενωμένη Ευρώπη πάμε; Αν είναι τέτοια η Ενωμένη Ευρώπη, που οδηγεί συνεχώς σε αύξηση της ανεργίας, σε μείωση του κράτους πρόνοιας και σε συνεχή, παρατεταμένη μείωση του βιοτικού επιπέδου του λαού, τότε δε με ενδιαφέρει εμένα ως πολίτη και ως Ελληνα και ως Γάλλο και ως Γερμανό...".

Απόρροια των παραπάνω είναι και το αδιάφορο "προσπέρασμα" του ΔΗΚΚΙ, σε ένα από τα κεντρικά αιτήματα των αγροτών. Την επιδότηση του περισσευούμενου προϊόντος ανά στρέμμα - στη συγκεκριμένη περίοδο του βαμβακιού. Ενα αίτημα που από τη φύση του αντιστρατεύεται τη λογική της άκριτης αποδοχής των επιταγών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που προϋποθέτει αποφάσεις ρήξης και πιέσεων. Σίγουρα το ΔΗΚΚΙ έχει το δικαίωμα να διαμορφώνει τις πολιτικές θέσεις του, όμως παράλληλα δε θα έπρεπε να εξηγήσει στους αγρότες, που "υπερασπίζεται", πώς συμβιβάζεται αυτή η στάση του με τις δηλώσεις του είδους "στηρίζουμε τα αιτήματα των κινητοποιήσεων";

Είναι φανερό ότι η αγροτική εξέγερση, τα αιτήματά της, που προκύπτουν από τις ζωτικές ανάγκες του κόσμου αυτού, φέρνει το ΔΗΚΚΙ στη δυσάρεστη θέση να προσπαθεί να χωρέσει "δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη". Από τη μία δεν επιδιώκει να απολέσει το "φιλολαϊκό" προφίλ, που εξαρχής καλλιεργεί κι από την άλλη δε θέλει να υπαναχωρήσει από τις θέσεις του υπέρ της πορείας της χώρας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, όπως αυτή έχει καθοριστεί - άσχετα με το τι κατά καιρούς διαλαλεί. Το ΔΗΚΚΙ σε αυτές τις "κρίσιμες καταστάσεις" δίνει τα διαπιστευτήριά του και κρατά - πολύ προσεκτικά - τις αποστάσεις του. Αν εξετάσει κανείς βήμα προς βήμα τις κινήσεις του ΔΗΚΚΙ αυτή την περίοδο διαπιστώνει πως παρά το "μεγάλο πειρασμό" αποκόμισης μικροκομματικού οφέλους από τον αγώνα των αγροτών, το κόμμα του Δ. Τσοβόλα δεν ..."εκτίθεται", υιοθετώντας τα ουσιώδη αιτήματα των κινητοποιήσεων.