Τίποτε καινούργιο στις μέχρι τώρα δεδομένες θέσεις του Συνασπισμού δεν πρόσθεσαν οι παρεμβάσεις του κόμματος κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συζήτησης στη Βουλή για την εν εξελίξει Διακυβερνητική Διάσκεψη της Αναθεώρησης της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Η κεντρική παρέμβαση του προέδρου του κόμματος, Ν. Κωνσταντόπουλου, επανεπιβεβαίωσε το ρόλο του ΣΥΝ, ως μια δύναμη στήριξης της πορείας προς τη "σύγκλιση των ευρωπαϊκών οικονομιών", η οποία με βάση την ίδια λογική που υπερψήφισε την αρχική Συνθήκη του Μάαστριχτ, προσεγγίζει σήμερα και την αναθεώρησή της, η οποία όπως όλα δείχνουν θα 'ναι επαχθέστερη για τους λαούς της Ευρώπης.

Ο Συνασπισμός παρακάμπτοντας το ποιες είναι οι κινητήριες δυνάμεις των διαδικασιών ενοποίησης και της ΟΝΕ, εμμένει στη λογική της "πολιτικής ενοποίησης" της ΕΕ και της ενίσχυσης των αντίστοιχων διακρατικών θεσμών, της "πραγματικής" κι όχι της "ονομαστικής" σύγκλισης ως τρόπους θωράκισης των συμφερόντων των εργαζομένων και των λαών. Παράλληλα παρέθεσε σειρά συμβουλευτικών παραινέσεων προς την κυβέρνηση ενόψει της Διακυβερνητικής, που συμπίπτουν με τις κυβερνητικές θέσεις, κάνοντας λόγο για πολιτικές συμμαχιών για την προώθησή της. Τέλος, ο ΣΥΝ θεωρεί ως κομβικό στοιχείο για την προώθηση μιας "ευρωπαϊκής πολιτικής" την κοινή δράση των "κοινωνικών εταίρων".

Χαρακτηριστικό ως προς το πώς αντιλαμβάνεται ο Συνασπισμός τη θεσμική θωράκιση της ΕΕ, είναι το απόσπασμα της ομιλίας του Ν. Κωνσταντόπουλου: "Η ταχεία και αυστηρή προώθηση της νομισματικής και οικονομικής ενοποίησης αφαιρεί από τις εθνικές κυβερνήσεις μεγάλο μέρος των εξουσιών ως προς την άσκηση οικονομικής πολιτικής. Αυτή η αφαίρεση εξουσιών από τις εθνικές κυβερνήσεις δε γίνεται υπέρ ευρωπαϊκών οργάνων πολιτικής εξουσίας, αλλά υπέρ οικονομικών κέντρων ανεξέλεγκτων και χωρίς καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση. Αυτό σημαίνει ότι χωρίς την ουσιαστική προώθηση της πολιτικής ενοποίησης η μονομερής προώθηση της νομισματικής ενοποίησης αλλάζει δραματικά το χαρακτήρα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος". Με αυτή την πρόταση η κυβέρνηση καλείται να παρέμβει υπέρ της αναβάθμισης των ευρωπαϊκών θεσμών. Ετσι όμως παραμερίζεται το δεδομένο ότι οι διακρατικοί θεσμοί του "ευρωπαϊκού οικοδομήματος" δεν μπορούν παρά να είναι ανάλογοι και "κατ' ομοίωσιν" των οικονομικών δυνάμεων των οποίων τα συμφέροντα δημιουργούνται για να εξυπηρετήσουν. Ο Συνασπισμός εντοπίζει το δημοκρατικό έλλειμμα στην ΕΕ μόνο στη μεγαλύτερη ή μικρότερη ισχύ των θεσμών, κι όχι και στο περιεχόμενο των πολιτικών και οικονομικών στόχων που υλοποιούνται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ερήμην των λαών που πληρώνουν φυσικά τις συνέπειες.

Το παραπάνω σκεπτικό, κι οι αυταπάτες που δημιουργεί, οδηγούν κατ' επέκταση και στην πρόταση του Συνασπισμού για την πορεία της χώρας. Οπως είπε ο Ν. Κωνσταντόπουλος στην ομιλία του στη Βουλή: "Η χώρα οφείλει να συμμετάσχει χωρίς σπασμωδικότητες και οικοδομώντας συμμαχίες στην προσπάθεια να διαμορφωθεί μια εναλλακτική πολιτική για την ευρωπαϊκή ενοποίηση, όπου η αναγκαία νομισματική ενοποίηση θα στηρίζεται σε μια πορεία πραγματικής οικονομικής σύγκλισης και θα στηρίξει τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών". Είναι τουλάχιστον αυταπάτη η πραγματική σύγκλιση των οικονομιών των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ηγεσία του ΣΥΝ με τη διατύπωση μιας πρότασης θεωρεί ότι το γερμανικό ή το γαλλικό μονοπωλιακό κεφάλαιο θα φροντίσει να παραχωρεί μέρος των κερδών του για την ανάπτυξη της οικονομίας της Ελλάδας και των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων! Μα τότε δε θα ήταν κεφάλαιο και η Ευρωπαϊκή Ενωση δε θα ήταν ένωση των ισχυρών για την ενίσχυση της εξουσίας τους σε κάθε χώρα - μέλος της και την ένταση της εκμετάλλευσης των λαών. Ως έμπρακτο δείγμα των δυνατοτήτων "στήριξης των κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών" από την ΕΕ μπορεί κανείς να εκλάβει το επίκαιρο θέμα των αγροτών...

Ιδιαίτερη κριτική ασκήθηκε από τον πρόεδρο του ΣΥΝ στην κυβέρνηση που "επικαλείται διαρκώς την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και την ανάγκη σύγκλισης μονάχα για να εξασφαλίσει πολιτικά άλλοθι, ώστε να νομιμοποιήσει τα αδιέξοδα των κυβερνητικών της επιλογών". Ουσιαστικά "αθωώνεται" η δρομολογημένη πολιτική από την ΕΕ που ακολουθεί η χώρα και δικαίως οι συνέπειές της οδηγούν σε κοινωνικές αντιδράσεις. Παράλληλα όμως ο πρόεδρος του ΣΥΝ πρόβαλε και την... εναλλακτική λύση για το πώς μπορεί να προχωρήσει η Ελλάδα σε αυτή την πορεία: "Την ίδια ώρα που σε όλη την Ευρώπη οι πάντες αναζητούν ειλικρινή διάλογο των κοινωνικών εταίρων κι αποτελεσματικές πολιτικές συνοχής και στήριξης. Μονάχα η ελληνική κυβέρνηση επιμένει δογματικά στα λάθη της και τις μονόπλευρες επιλογές της". Εν ολίγοις προβάλλεται η λογική και η "ανάγκη" της συναίνεσης και των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των αγροτών, των ΕΒΕ, στην πορεία της "ευρωπαϊκής πρόκλησης". Κατατίθεται η πρόταση του "συγκερασμού" των ασυμβίβαστων, των συμφερόντων του ελληνικού λαού και των σαφώς αντιλαϊκών επιλογών της ΕΕ, των οποίων ο χαρακτήρας ενισχύεται στα πλαίσια της αναθεώρησης της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Δεν είναι βέβαια τυχαίο πως το σύνολο σχεδόν των αιτημάτων των κλάδων που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις προσκρούουν σε όσα "η Ερωπαϊκή Ενωση απαγορεύει" και σε έναν προϋπολογισμό που υπαγορεύεται κατά γράμμα από τον στόχο της συμμετοχής στην ΟΝΕ.

Ο Συνασπισμός τέλος, κατέθεσε "πακέτο" προτάσεων, όπως η διπλωματική εκστρατεία για τις ελληνικές θέσεις στην ΕΕ, η αναζήτηση συμμάχων και η προώθηση των ιδιαιτεροτήτων της χώρας εξαιτίας των σχέσεων της με την Τουρκία. Θέσεις που ούτως ή άλλως βρίσκονται στα σχετικά υπομνήματα της κυβέρνησης, όπως άλλωστε έσπευσαν να τονίσουν ο υπουργός Εξωτερικών, Θ. Πάγκαλος και ο υφυπουργός, Γ. Παπανδρέου.

Γεράσιμος ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ

Στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για τη Διακυβερνητική Διάσκεψη που θα αναθεωρήσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ο Μ. Εβερτ κατέβαλε εναγώνια αλλά προδήλως ανεπιτυχή προσπάθεια να διαφοροποιηθεί από τις κυβερνητικές επιλογές και να δείξει ότι η ΝΔ έχει κάποια εναλλακτική πρόταση.

Κεντρικό του επιχείρημα ήταν ότι η ΝΔ "υπήρξε και παραμένει η παράταξη των μεγάλων δικαιωμένων επιλογών", εννοώντας - και δικαίως - ότι το κόμμα του ήταν αυτό που πρωτοστάτησε στην πρόσδεση της χώρας στην τότε ΕΟΚ και σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η επισήμανση αυτή - που δεν είναι δα και τίποτα το καινούργιο - έγινε προκειμένου να ισχυριστεί ο Μ. Εβερτ ότι μόνο η ΝΔ μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ. Φανερώνει δε το πολιτικό αδιέξοδο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς η ΝΔ βλέπει ότι ισχυρά τμήματα του κατεστημένου της χώρας μας, αλλά και τα Διευθυντήρια των Βρυξελλών, έχουν επιλέξει αυτήν την περίοδο το ΠΑΣΟΚ για φέρουν σε πέρας τα σχέδιά τους.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, η ΝΔ, ειδικά όταν αναφέρεται στα θέματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στη Διακυβερνητική, επιχειρεί να εμφανίζεται "βασιλικότερη του βασιλέως".

Θέλοντας να εμφανιστεί δικαιωμένη στις επιλογές της η ΝΔ, ισχυρίζεται ότι "σχεδόν όλοι αντιλαμβάνονται πόσο απελπιστική θα ήταν η θέση της Ελλάδας εάν ο Κ. Καραμανλής δεν είχε εντάξει έγκαιρα τη χώρα μας στην ΕΟΚ" και δεν αναφέρεται στην απελπιστική κατάσταση που βιώνουν σήμερα ευρύτερα στρώματα του ελληνικού λαού λόγω ακριβώς αυτής της ένταξης.

Παραγνωρίζει ο πρόεδρος της ΝΔ - παρά τη φραστική του στήριξη στα αιτήματα των αγροτών - τη δραματική επιδείνωση του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας με τις χώρες της ΕΟΚ (εισαγωγές - εξαγωγές) που το διάστημα από το 1981 μέχρι το 1995 έφτασε στο 272%! Μάλιστα, πριν την ένταξη στην ΕΟΚ το αγροτικό ισοζύγιο ήταν θετικό, ενώ σήμερα φτάσαμε στο σημείο να εισάγουμε ακόμα και αγροτικά προϊόντα που παράγονται στη χώρα μας.

Λόγω ακριβώς αυτής της άκρατης "Ευρωλαγνείας", η ΝΔ όταν επιχειρεί να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση, φροντίζει με κάθε τρόπο να αθωώνει την Ευρωπαϊκή Ενωση, που όλοι σχεδόν σήμερα αναγνωρίζουν ότι είναι ο υποβολέας των αντιλαϊκών μέτρων που πειθήνια εκτελούν οι κυβερνώντες.

Είπε ο Μ. Εβερτ στη Βουλή ότι "η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν επιβάλλει στα κράτη - μέλη την υποχρέωση να επιτύχουν με συγκεκριμένη διαδικασία τους στόχους που έχει θέσει (Μάαστριχτ και πρόγραμμα σύγκλισης). Απορρίπτουμε την πολιτική των φόρων και της μονόπλευρης λιτότητας". Ομως λίγο πιο κάτω αυτοαναιρείται τονίζοντας ότι "η σύγκλιση και οι στόχοι του Μάαστριχτ επιτυγχάνονται με τη μείωση του σπάταλου, του διεφθαρμένου, του αδηφάγου κράτους". Δηλαδή, κατά την "εναλλακτική" πρόταση του Μ. Εβερτ, η σύγκλιση θα επιτευχθεί με τις ιδιωτικοποιήσεις, με το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα και με τη συνακόλουθη (όπως έχει δείξει η πράξη) απόλυση χιλιάδων εργαζομένων. Αλλωστε ο ίδιος ο πρόεδρος της ΝΔ προεκλογικά, παρόλο το "φιλολαϊκό του προφίλ", είχε δηλώσει ότι σε περίπτωση νίκης της ΝΔ θα ιδιωτικοποιούσε τμήματα από μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις. Αλλωστε είναι γεγονός ότι στα πλαίσια δράσης του πολυεθνικού κεφαλαίου παραδίνονται στις ορέξεις του η εκπαίδευση, η υγεία, η έρευνα, ως και τομείς της δημόσιας διοίκησης. Αυτό μπορεί να μειώνει το "κόστος του σπάταλου και αδηφάγου κράτους", ρίχνει όμως τα βάρη στις πλάτες του φορολογούμενου λαού, αφού για την παροχή όλων αυτών των υπηρεσιών θα πρέπει να πληρώνει αδρά για να τις έχει, άρα γίνονται απαγορευτικές για τους εργαζόμενους.

Συνεχίζοντας την αθώωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο Μ. Εβερτ ισχυρίστηκε ότι "είναι ψέμα" να λέγεται ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση συρρικνώνει το αγροτικό εισόδημα, "ξεχνώντας" ότι - όπως καταγγέλλουν και οι ίδιοι οι αγρότες - η Ευρωπαϊκή Ενωση προωθεί τη μείωση του αγροτικού πληθυσμού της χώρας μας στο 7% από το 25% που είναι σήμερα, επιβάλλει τις ποσοστώσεις που δεν επιτρέπουν αύξηση της αγροτικής παραγωγής, ενώ όταν είναι αυξημένη πέφτουν πρόστιμα συνυπευθυνότητας. Εξελίξεις που όχι μόνο οδηγούν στη συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος, αλλά θα οδηγήσουν στην ανεργία χιλιάδες αγρότες της χώρας μας.

Είπε ακόμη ο Μ. Εβερτ ότι "το δημόσιο χρέος, που ήταν ελάχιστο όταν μπαίναμε στην ΕΟΚ, απειλεί να μας αφανίσει παρόλο που εισπράτταμε στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ τεράστιες κοινοτικές ενισχύσεις". Δεν είπε όμως ότι οι ενισχύσεις δύνονται με βάση κατευθύνσεις και προγράμματα της ΕΟΚ και όπου έχει συμφέροντα η ολιγαρχία. Ούτε ότι το δημόσιο χρέος δημιουργείται από τη λειτουργία του δημόσιου τομέα προς όφελος της πλουτοκρατίας.

Τη στιγμή που σε ολοένα και μεγαλύτερα στρώματα του ελληνικού λαού γίνεται κατανοητό ότι η κυβέρνηση Σημίτη ακολουθεί τη συγκεκριμένη αντιλαϊκή πολιτική κατά παραγγελία του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών και την ώρα που και σε ολόκληρη την Ευρώπη αναπτύσσονται σοβαροί αγώνες ενάντια στο Μάαστριχτ και τη "σύγκλιση", η προσπάθεια της ΝΔ να αθωώνει αλλά και να υπερθεματίζει για το Μάαστριχτ, καθιστά την πολιτική της αντιλαϊκή και αναξιόπιστη. Γι' αυτό και δεν μπορεί - όπως έδειξαν και οι πρόσφατες εκλογές - να καρπωθεί την όποια δυσαρέσκεια γεννάει η κυβερνητική πολιτική. Παρά την προσπαθεί να αρθρώσει αντιπολιτευτικό λόγο, αυτός κινείται στα πλαίσια της διαχείρισης του συστήματος, με απώτερο στόχο την κυβερνητική εξουσία, αν της το επιτρέψουν η κρίση που την ταλανίζει και οι αγώνες των εργαζομένων.

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ