Σε τέλμα βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, που αφορούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους της χώρας και η κατάσταση αυτή φαίνεται ότι θα παρατείνεται όσο "τραβά" η εκκρεμότητα της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Οι όποιες προσπάθειες γίνονται από τις κλαδικές ομοσπονδίες, "προσκρούουν" στην άρνηση των αντίστοιχων εργοδοτικών οργανώσεων, όχι μόνο να υπάρξει οποιαδήποτε συζήτηση, αλλά και να συναντηθούν ακόμα με τους συνδικαλιστές. Αρνηση, που εμφανίζεται ενιαία υπό το εξής πρόσχημα: "Να δούμε πρώτα τι θα γίνει με την Εθνική Συλλογική Σύμβαση και μετά βλέπουμε".Από διερευνητικές κρούσεις πάντως που έχουν γίνει μέχρι τώρα, εμφανής είναι η πρόθεσή των εργοδοτών, οι αυξήσεις που θα δοθούν στους εργαζόμενους διαφόρων κλάδων να ευθυγραμμίζονται με αυτές της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) και να κυμαίνονται γύρω από τον προβλεπόμενο, από την κυβέρνηση, πληθωρισμό. Η προσπάθεια για καθήλωση, αλλά και πραγματική μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, τροφοδοτείται από τη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, αλλά και άλλων δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων και την απουσία οποιασδήποτε πρωτοβουλίας στην κατεύθυνση της αγωνιστικής διεκδίκησης ουσιαστικών αυξήσεων.

Στην "τροχοπέδη" της εκβιαστικής στάσης των βιομηχάνων έχουν "σκαλώσει" και οι διαπραγματεύσεις για τις οκτώ συλλογικές κλαδικές συμβάσεις που υπογράφει η Ομοσπονδία Κλάδων Ενδυσης (ΟΕΚΙΔΕ) και που έχουν καταγγελθεί από τα μέσα του Δεκέμβρη, με αίτημα αιχμής τη διεκδίκηση ποσοστού αυξήσεων 15%. Η αναβολή των διαπραγματεύσεων για μετά την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ, ήταν το αίτημα όλων των εργοδοτικών οργανώσεων, ενώ οι κλωστοβιομήχανοι, σε μια πρώτη συνάντηση που έγινε και αποθρασυμένοι πλήρως αρνήθηκαν κάθε συζήτηση γύρω από τα αιτήματα και ζήτησαν την καθιέρωση 35ωρου με ταυτόχρονη μείωση αποδοχών και ασφάλισης!

Η απόφαση για διεκδίκηση αυξήσεων 15%, πάρθηκε κατά πλειοψηφία (ψηφίστηκε από ΕΣΑΚ - ΔΑΚΕ - "ΣΥΝ", ενώ η ΠΑΣΚΕ αντιπρότεινε αυξήσεις 10%) και είναι απόρροια των εκτιμήσεων για 7% προβλεπόμενο πληθωρισμό το '96, κάλυψη απωλειών των εργαζομένων μέσα στο '95 ύψους 4%, καθώς και διεκδίκηση αύξησης 4% για φέτος. Η Ομοσπονδία διεκδικεί επίσης μια σειρά από θεσμικά ζητήματα, όπως την καθιέρωση 35ωρου χωρίς μείωση αποδοχών και ασφάλισης, επέκταση του ν. 2112 και στους εργατοτεχνίτες, αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του βασικού μεροκάματου και διάρκεια επιδότησης δύο χρόνων σε πρώτη φάση, εξομοίωση τριετιών υπαλλήλων και εργατοτεχνιτών κ.ά.

Οπως θα πει ο Θ. Ευθυμίου,πρόεδρος της Ομοσπονδίας "καλούμε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου σε αγωνιστική ετοιμότητα για την απόκρουση της εκβιαστικής στάσης των βιομηχάνων. Ευθύνες για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί έχει και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που με τη συμβιβαστική στάση που κρατά, ενθαρρύνει την αδιαλλαξία των εργοδοτών. Εμείς καλούμε και πάλι τις εργοδοτικές οργανώσεις σε συνάντηση και παράλληλα, με στόχο την ενημέρωση και αγωνιστική επαγρύπνηση των εργαζομένων, πραγματοποιούμε συσκέψεις με τα σωματεία - μέλη μας, καθώς και γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων".

Στην προκλητική θέση των εργοδοτών πως "δεν μπορούν να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις για τις κλαδικές, εφόσον εκκρεμούν αυτές για την Εθνική" "σκοντάφτει" και η διεκδίκηση της κλαδικής σύμβασης που υπογράφει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών.Σε αγωνιστική ετοιμότητα καλεί τους λογιστές η Ομοσπονδία.

Η ΠΟΛ διεκδικεί πραγματικές αυξήσεις που να καλύπτουν την αύξηση του τιμαρίθμου, τις απώλειες της τελευταίας τριετίας και τη συμμετοχή στην αύξηση του Εθνικού Προϊόντος. Με βάση το σκεπτικό αυτό τα νέα κλιμάκια διεκδίκησης διαμορφώνονται σε 186.294 για τους λογιστές και 168.482 για τους βοηθούς αντίστοιχα με τη μικρότερη προϋπηρεσία. Ανέρχονται δε στις 216.711 δρχ. για τους βοηθούς με 18 χρόνια προϋπηρεσία και 300.000 δρχ. για τους λογιστές με 38 χρόνια προϋπηρεσία. Επίσης διεκδικεί την καθιέρωση γνήσιας ΑΤΑ, 35ωρο - 5νθήμερο πλήρους απασχόλησης, τον υπολογισμό των διαφόρων επιδομάτων στα καταβαλλόμενα κ.ά.

Οπως τονίζει ο Δ. Βαρελάς,πρόεδρος της Ομοσπονδίας, "οι εργοδοτικές οργανώσεις καλύπτονται σε αυτή τους την προκλητική στάση, τόσο από την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης, όσο και από τη διαλλακτικότητα που επιδεικνύει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Αναγνωρίζοντας πως η Εθνική Σύμβαση αποτελεί "πιλότο" για τις κλαδικές και διμερείς συμβάσεις, καλούμε τη ΓΣΕΕ να προχωρήσει στη συγκρότηση αγωνιστικού μετώπου των εργαζομένων. Εμείς σαν πρώτο βήμα θα συμμετέχουμε στην 24ωρη απεργία στις 22 του Φλεβάρη και στη συγκέντρωση που έχει εξαγγείλει η Συντονιστική Επιτροπή Σωματείων Αθήνας για τις 10 το πρωί την ίδια μέρα, προβάλλοντας το δικό μας πλαίσιο αιτημάτων. Από κει και πέρα ανάλογα θα καθορίσουμε τα βήματά μας".

Τα "χνάρια" της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, ακολουθεί "κατά πόδας" με ευθύνη της πλειοψηφίας της, η Ομοσπονδία Επισιτισμού - Τουρισμού.Παρά την άρνηση των εργοδοτών να ξεκινήσουν οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις για τις πέντε κλαδικές συμβάσεις που υπογράφει, με το γνωστό πρόσχημα, η Ομοσπονδία δε θέτει συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης και αρκείται απλώς στο να συμμετέχει στην 24ωρη απεργία που κήρυξε η ΓΣΕΕ για τις 22 του μήνα.

Συγκεκριμένα η Ομοσπονδία προχώρησε τον Δεκέμβρη σε καταγγελία των συμβάσεων, χωρίς να διεκδικεί συγκεκριμένο ποσοστό αυξήσεων, αλλά προβάλλοντας ένα γενικότερο περίγραμμα για κάλυψη του προβλεπόμενου πληθωρισμού και της αύξησης του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα, διεκδικεί μια σειρά από θεσμικά κλαδικά αιτήματα, όπως την καθιέρωση 35ωρου χωρίς μείωση αποδοχών, την επαναπρόσληψη των εποχιακά εργαζόμενων, το ότι οι εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου να μην ξεπερνούν το 2% του προσωπικού κλπ.

Σχολιάζοντας τη στάση της πλειοψηφίας, ο Χ. Κατσώτης,μέλος της Εκτελεστικής της Ομοσπονδίας και στέλεχος της ΔΑΣ, τονίζει πως "από τον Δεκέμβρη που καταγγείλαμε τις συμβάσεις, είχαμε προτείνει τη διεκδίκηση ποσοστού αυξήσεων 17% και θέσαμε ένα πρόγραμμα αγωνιστικής διεκδίκησης των συμβάσεων, προτείνοντας συγκεντρώσεις - συλλαλητήρια του κλάδου σε όλες τις πόλεις της χώρας, 4ωρη στάση εργασίας και κλιμάκωση με 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις. Οι προτάσεις αυτές δεν έγιναν αποδεκτές. Στις πρώτες συναντήσεις οι εργοδότες αρνήθηκαν κάθε διαπραγμάτευση και παρέπεμψαν μετά την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ. Αντί, λοιπόν, η Ομοσπονδία να μπει μπροστά για την επίλυση των οξυμένων προβλημάτων του κλάδου, αρκείται να ακολουθεί τη ΓΣΕΕ".

Με εκ των προτέρων "κουτσουρεμένες" διεκδικήσεις και χωρίς αγωνιστικό πρόγραμμα προχωρά η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις για τις τρεις κλαδικές συμβάσεις που υπογράφει. Παίζοντας μάλιστα το παιχνίδι των εργοδοτών, αναγνωρίζει το ωρομίσθιο και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, με "αντάλλαγμα" την καθιέρωση κάποιου πλαφόν!Συγκεκριμένα "διεκδικεί" αυξήσεις για το '96 σε δυο δόσεις και με "σπάσιμο" του ποσοστού αύξησης σε επιμέρους τμήματα, όπως ένα ποσοστό για τον προβλεπόμενο πληθωρισμό, ένα για τις απώλειες εισοδήματος απ' το '93 και ένα ποσοστό για την αύξηση του ΑΕΠ, θέτοντας η ίδια σε αμφισβήτηση τις εκτιμήσεις για την εξέλιξη των επιμέρους ποσοστών. Επίσης ζητά την καθιέρωση πλαφόν 15% για το ωρομίσθιο (δηλαδή οι ωρομίσθιοι να αποτελούν το 15% του συνόλου του προσωπικού), "αίτημα" που αποσύρθηκε μόνο από τη μια σύμβαση (του εμπορίου) μετά την παρέμβαση των σωματείων του εμπορίου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στα σχέδια συμβάσεων ορίζεται πως ισχύουν "αποκλειστικά μόνο για τα μέλη της ΟΙΥΕ", παραβιάζοντας τη σχετική εργατική νομοθεσία, ενώ την ίδια στιγμή μπαίνει σαν αίτημα η παρακράτηση ποσοστού 2 τοις χιλίοις απ' όλους τους εργαζόμενους υπέρ της Ομοσπονδίας!

Οπως επισημαίνει ο Π. Βαμβακάς,αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας και στέλεχος της ΔΑΣ "η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας δε δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την υπογραφή ικανοποιητικών συμβάσεων. Απέρριψε τις προτάσεις μας για διεκδίκηση ενιαίου ποσοστού αυξήσεων, καθώς και το πρόγραμμα δράσης με πανελλαδικές συγκεντρώσεις και περιοδείες στους χώρους δουλιάς, με στόχο την ενεργοποίηση των εργαζομένων. Αντί να πιέσει τους εργοδότες να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αφήνει ουσιαστικά τα πράγματα να κυλήσουν υπέρ των εργοδοτών".

Να στηρίξει τα συμφέροντα των σιδηροβιομηχάνων ανέλαβε "εργολαβικά" η "ιερή συμμαχία" ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ στη διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μεταλλεργατών,με τη συνδρομή αυτή τη φορά και του συμβούλου του "ΣΥΝ". Ετσι απέρριψε το αίτημα των σωματείων μετάλλου για διεκδίκηση ενιαίας κλαδικής σύμβασης και προχωρώντας ακόμα παραπέρα ζητά ποσοστό αυξήσεων 5% + 5% από τους σιδηροβιομηχάνους, κατά πολύ μικρότερο από το ποσοστό 12% που διεκδικεί από τους βιοτέχνες του κλάδου.

Αποτέλεσμα του κατακερματισμού (η ΠΟΕΜ υπογράφει τέσσερις συμβάσεις συνολικά) είναι η μεγάλη διαφορά στους μισθούς των εργαζομένων της ίδιας ειδικότητας στις βιοτεχνίες και τις βιομηχανίες αντίστοιχα. Για παράδειγμα ο ηλεκτροσυγκολλητής της βιοτεχνίας παίρνει κατά 85.000 δρχ. μεγαλύτερο μισθό από τον ηλεκτροσυγκολλητή της βιομηχανίας. Οσο δε αφορά τις δυο άλλες συμβάσεις, των αμαξωμάτων και της αργυροχρυσοχοϊας διεκδικεί αντίστοιχα ποσοστά αυξήσεων 12% και 13%.

Απαράδεκτη χαρακτηρίζει τη στάση της "ιερής συμμαχίας" ο Δ. Τσιουμπρής,αντιπρόεδρος της ΠΟΕΜ και στέλεχος της ΕΣΑΚ, τονίζοντας πως "απροκάλυπτα στηρίζουν τους σιδηροβιομηχάνους. Οχι μόνο απέρριψαν την πρότασή μας για ενιαία σύμβαση - που είναι και αίτημα των σωματείων - αλλά αρνήθηκαν και την πρότασή μας να διεκδικήσουμε από τους σιδηροβιομηχάνους επιπλέον ποσοστό αυξήσεων 8%, ώστε σε μια προοπτική τριών χρόνων να καλυφθούν οι διαφορές με τη βιοτεχνία. Επιπλέον, ακόμα και αυτά τα αιτήματα μπαίνουν σε αμφισβήτηση, αφού δε φαίνονται διατεθειμένοι οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας να αξιοποιήσουν τη δύναμη των μεταλλεργατών. Εμείς καλούμε τα ίδια τα σωματεία να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους διεκδικώντας κλαδικές συμβάσεις με ουσιαστικές αυξήσεις".

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ

σποτ

Η προσπάθεια για καθήλωση, αλλά και πραγματική μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, τροφοδοτείται από τη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, αλλά και άλλων δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων και την απουσία οποιασδήποτε πρωτοβουλίας στην κατεύθυνση της αγωνιστικής διεκδίκησης ουσιαστικών αυξήσεων

Ενα σημαντικό βήμα για το συντονισμό των φιλειρηνικού κινήματος στις βαλκανικές χώρες έγινε την περασμένη βδομάδα στη Θεσσαλονίκη με το Α Βαλκανικό Συνέδριο Κινημάτων Ειρήνης. Σε μια περίοδο, που στην περιοχή ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί με όλα τα μέσα να εγκαθιδρύσει τη "νέα τάξη πραγμάτων", η φωνή των φιλειρηνικών κινημάτων είναι μια αχτίδα ελπίδας για τους λαούς που πρέπει να γίνει δύναμη αντίστασης και ανατροπής των σχεδίων του "διαίρει και βασίλευε". Για τα συμπεράσματα και τις αποφάσεις του Συνεδρίου μίλησε στο "Ριζοσπάστη" ο Θανάσης Παφίλης, γενικός γραμματέας της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ).

- Ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα από το Α Βαλκανικό Συνέδριο Ειρήνης που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη;

-Αναμφισβήτητα, η ίδια η σύγκληση του συνεδρίου, οι αποφάσεις του, και μάλιστα στη συγκεκριμένη περίοδο που πραγματοποιήθηκε, είναι ελπιδοφόρο μήνυμα για το κίνημα ειρήνης και τους λαούς και, ταυτόχρονα, αποτελεί μια απάντηση στα σχέδια έντασης της "νέας τάξης πραγμάτων" που προσπαθούν να υλοποιήσουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Αποκτά μια ιδιαίτερη βαρύτητα, γιατί έρχεται ευθέως να απορρίψει και να εκφράσει τη ριζική αντίθεσή του στην πολιτική των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σε ό,τι αφορά τη μέχρι τώρα εξέλιξη της κατάστασης στα Βαλκάνια και σ' ό,τι αφορά το μέλλον της περιοχής.

Είναι πολύ σημαντικό ότι όλα σχεδόν τα κινήματα ειρήνης των βαλκανικών χωρών, σε κοινό κείμενο, ζητούν την απομάκρυνση όλων των ξένων στρατευμάτων από τα Βαλκάνια, απορρίπτουν τους στρατιωτικούς συνασπισμούς ΝΑΤΟ, ΔΕΕ, "Συνεταιρισμός για την Ειρήνη" και διακηρύσσουν τη θέληση να αγωνιστούν για ένα άλλο σύστημα ασφάλειας, που θα στηρίζεται στην ειρήνη, τη φιλία, την ισότιμη συνεργασία.

Τονίζω αυτή την πλευρά, γιατί, παρά τα επιμέρους προβλήματα, φαίνεται ότι διαλύονται, κάτω και από τις εξελίξεις, οι όποιες αυταπάτες, δισταγμοί, ή και "αφέλειες" υπήρχαν για το ρόλο των ιμπεριαλιστικών οργάνων. Και είναι φανερό ότι αυτές οι πλευρές δεν αφορούν αλλαγή πλεύσης μόνο σε επίπεδο κορυφών, αλλά εκφράζουν τις διεργασίες που γίνονται στους λαούς και την πίεση που ασκούν.

Το Βαλκανικό Συνέδριο, που πραγματοποιείται σε μια χρονική περίοδο όπου ο διεθνής ιμπεριαλισμός με το δολοφονικό χέρι του ΝΑΤΟ προσπαθεί να "πείσει" ότι είναι ο εγγυητής της ειρήνης (Συνθήκη Ντέιτον), σε μια περίοδο που γίνεται προσπάθεια να ορθωθούν τείχη ανάμεσα στους λαούς με εθνικισμό, θρησκευτικό φανατισμό, έρχεται να απαντήσει, διαλύοντας τους μύθους, διατυπώνοντας τη θέση: "Με την ολοκλήρωση της εγκατάστασης των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων, με την επέκταση της παρουσίας αμερικανικών βάσεων και στρατευμάτων και σε άλλες βαλκανικές χώρες, διαμορφώνεται ένα τοπίο ΙΔΙΟΜΟΡΦΗΣ ΞΕΝΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ, στο οποίο οι λαοί μας, με τις πλούσιες παραδόσεις τους, βρίσκονται ουσιαστικά υπό την παρακολούθηση και ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ των μεγάλων δυνάμεων" (κείμενο διακήρυξης - απόφασης).

Και ενώ αυτό αποτελεί μια δραματική κραυγή και διαπίστωση, είναι εξίσου σημαντική, και θα 'λεγα με χαρακτήρα σαλπίσματος αγώνα, η θέση: "Υψώνουμε τη φωνή μας και διατρανώνουμε τη θέλησή μας ότι θέλουμε και μπορούμε να ζήσουμε και να συνεργαστούμε ισότιμα, χωρίς την ξένη στρατιωτική παρουσία και επικηδεμονία". Και συνεχίζει: "Καλούμε όλες τις βαλκανικές κυβερνήσεις να διακηρύξουν την προσήλωσή τους στις αρχές του απαραβίαστου των συνόρων, την αποκήρυξη κάθε μορφής εδαφικών διεκδικήσεων και επιδιώξεων, το σεβασμό των δικαιωμάτων όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από καταγωγή, θρησκεία, γλώσσα και έθιμα".

Να, λοιπόν, που τα κινήματα ειρήνης δείχνουν το δρόμο της διπλωματίας των λαών, σε αντίθεση με τη σημερινή διπλωματία των κυβερνήσεων. Δείχνουν σ' όλους όσοι προπαγανδίζουν τη θέση του μονόδρομου και τους ραγιαδισμού, ότι υπάρχει και άλλος δρόμος από το δρόμο της υποταγής στην απανθρωπιά της "νέας τάξης".

Η απόφαση, δε, για συγκρότηση Συντονιστικού Γραφείου Βαλκανικών Κινήσεων Ειρήνης επιβεβαιώνει κατά ένα τρόπο ότι και πρακτικά μπορούν να υπάρξουν άλλοι δρόμοι συνεννόησης.

- Ποιες είναι οι προοπτικές για το φιλειρηνικό κίνημα, μετά το Συνέδριο και τη συγκρότηση του Συντονιστικού Γραφείου;

- Τα κινήματα ειρήνης και ξεχωριστά το καθένα στη χώρα του, αλλά και από κοινού, χρειάζεται με ένα ενιαίο πρόγραμμα δράσης να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο και να οργανώσουν την αντίστασή του. Μια πρώτη πλευρά - και σ' αυτό βοηθάει το Συντονιστικό - είναι να βοηθήσουν και να στηρίξουν, με την πείρα τους, την παρουσία τους και άλλες ενέργειες, να ζωντανέψουν, να δυναμώσουν οι φιλειρηνικές οργανώσεις σε όλες τις χώρες. Δεύτερο σημείο είναι η διοργάνωση ενιαίων εκδηλώσεων. Υπάρχει, ήδη, η απόφαση για βαλκανική πορεία ειρήνης που θα καταλήξει στο Σαράγεβο τον Ιούνη, στην οποία θα πάρουν μέρος όλα τα κινήματα.

Σημαντικό σημείο είναι η ενεργοποίηση και άλλων συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων. Εγινε η πρόταση και υιοθετήθηκε να πρωτοστατήσουμε μαζί με πολιτιστικούς φορείς για τη διοργάνωση Πολιτιστικής Βαλκανιάδας, στην οποία θα πάρουν μέρος καλλιτέχνες από όλες τι χώρες για να ενώσει τη φωνή διαμαρτυρίας κατά του πολέμου και να δώσει το μήνυμα της ειρήνης και ισότιμης συνεργασίας.Σκεφτόμαστε ανάλογη δραστηριότητα να εξελιχθεί προς το χώρο της νεολαίας, της οποίας προσπαθούν να κόψουν τους δρόμους επικοινωνίας, προωθώντας εθνικιστικές, ρατσιστικές και άλλες αντιλήψεις. Υπάρχουν κι άλλες σκέψεις, όπως, π.χ., μια οργανωμένη περιοδεία του Συντονιστικού Γραφείου, ξεκινώντας ίσως από την Κωνσταντινούπολη, σε όλες τις πρωτεύουσες των βαλκανικών χωρών, σε μια προσπάθεια ενημέρωσης, μέσα από εκδηλώσεις των τοπικών επιτροπών ειρήνης. Αυτά δεν αποτελούν φιλόδοξα σχέδια, αλλά υπαγορεύονται από την ίδια την κρισιμότητα της κατάστασης και το στόχο συγκρότησης ενός ισχυρού αντιιμπεριαλιστικού βαλκανικού κινήματος ειρήνης.

- Με αυτές τις εξελίξεις και αυτά τα δεδομένα, μεγαλώνουν τα καθήκοντα της ΕΕΔΥΕ και γενικότερα του φιλειρηνικού κινήματος στην Ελλάδα;- Αναμφισβήτητα, ναι. Και αυτό δεν το λέμε από συνήθεια. Σε ό,τι αφορά τα Βαλκάνια, παρά το ότι η Τουρκία αποτελεί πρώτη επιλογή του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα παίζει αποφασιστικό ρόλο στη νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ. Είχε, ήδη, συμμετοχή στον πόλεμο (Ακτιο, Σούδα, ελληνικά πλοία), έχει σήμερα στρατό στη Βοσνία και προγραμματίζονται στρατηγεία στη Λάρισα, Δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης στη Θεσσαλονίκη, καθιστώντας έτσι τη χώρα μας πολεμικό ορμητήριο.Επομένως, αντικειμενικά, ο αγώνας για την αποτροπή αυτής της εξέλιξης πρέπει να δυναμώσει. Και από οικονομική πλευρά, παρόλο που οι πολυεθνικές πηγαίνουν κατευθείαν στα άλλα κράτη, η Ελλάδα, ως το μόνο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, χρησιμοποιείται ιδιαίτερα, στην οικονομική διείσδυση και υποδούλωση βαλκανικών χωρών. Εξάλλου και οι κυρίαρχοι κύκλοι στη χώρα μας με αυτό το "πλεονέκτημα" ονειρεύονται το ρόλο ενός μικρού ιμπεριαλιστή και αυτό πρέπει να το αντιπαλέψουμε πιο δυνατά, γιατί, κατά τη δική μας άποψη, αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι να πρωταγωνιστήσει στην ειρηνική συμβίωση και ισότιμη συνεργασία με τις άλλες χώρες και όχι να είναι το όχημα της ΕΕ για την υποδούλωσή τους.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η Ελλάδα έχει ισχυρή παράδοση στο φιλειρηνικό κίνημα 40 χρόνια, έχει πλούσια εμπειρία που πρέπει να τις μεταδώσει. Εχει επίσης και το θλιβερό προνόμιο να βρίσκεται κάτω από την μπότα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ 50 χρόνια και μ' αυτή την εμπειρία μπορεί να βοηθήσει τα άλλα κινήματα.

Το μεγαλύτερο, όμως, καθήκον που πρέπει να υλοποιήσουμε είναι το δυνάμωμα του κινήματος ειρήνης στην Ελλάδα, το μεγαλύτερο άπλωμα στη νεολαία και στο λαό, γιατί και θα βρεθούμε πάλι σύντομα στο μάτι του κυκλώνα με τα νέα σχέδια του ΝΑΤΟ και γιατί αυτό θα επιδράσει ακόμα περισσότερο στις βαλκανικές χώρες.

- Πώς βλέπετε το ρόλο των άλλων μαζικών κινημάτων στη χώρα μας;- Χωρίς να υποτιμούμε τις δυνατότητες του κινήματος ειρήνης, η αντίσταση και ανατροπή της "νέας τάξης πραγμάτων" περνά μέσα από τον αγώνα όλων των μαζικών κινημάτων, ο οποίος φυσικά θα επιβάλει και άλλες λύσεις και θα φέρει γενικότερες ανακατατάξεις. Ο αγώνας των άλλων μαζικών οργανώσεων για τα δικά τους προβλήματα συνδέεται με τον αγώνα κατά του πολέμου και το αντίστροφο. Ετσι, πρέπει να προσπαθήσουμε να μεγαλώσει η συνεργασία με τις μαζικές οργανώσεις, αλλά και αυτές αυτόνομα και σε συνεργασία με τις επιτροπές ειρήνης να κινητοποιούν το λαό. Πιστεύουμε ότι η ίδια η εμπειρία αποδεικνύει καθημερινά πως ακόμα και επιμέρους προβλήματα που σε παλιότερες εποχές θα μπορούσαν να λυθούν σήμερα αυτό είναι δύσκολο και χρειάζονται μεγάλες συγκρούσεις και βαθύτερες αλλαγές, γιατί απέναντι στην πρόοδο και την ειρήνη, ανεξάρτητα από τις διαφορές τους, βρίσκονται ενωμένοι οι ιμπεριαλιστές. Εχει ακόμα φανεί από τις ίδιες αρνητικές εξελίξεις ότι η εφαρμογή των σχεδίων της "νέας τάξης", για παράδειγμα, στη Γιουγκοσλαβία επηρέασε όλα τα Βαλκάνια και σε όλους τους τομείς, από τον οικονομικό, τουριστικό, ως και τον πολιτιστικό. Για παράδειγμα, η κρίση στο Αιγαίο μπορεί αν αποτελέσει την απαρχή γενικότερων εντάσεων και συρράξεων στην περιοχή με απρόβλεπτες συνέπειες.

Ετσι, λοιπόν, θα το διατύπωνα απλά: Δεν είναι δυνατόν σήμερα ο ιμπεριαλισμός και οι διάφοροι υπηρέτες του να προσπαθούν να βάλουν τους βαλκανικούς λαούς να σκοτώνονται για να εξυπηρετούνται τα δικά τους συμφέροντα και τα μαζικά κινήματα να σφυρίζουν αδιάφορα ή να εμπλέκονται σε εθνικισμούς. Δεν μπορεί η "νέα τάξη" να ξηλώνει δικαιώματα χρόνων, να δημιουργεί σύγχρονα σκλαβοπάζαρα και οι μαζικές οργανώσεις να κοιτάζουν μόνο το δικό τους μαγαζί. Δεν μπορεί να κάνουν επέλαση οι πολυεθνικές για να ληστέψουν όλες τις χώρες και να κοιτάζει ο καθένας ατομικά πώς θα γλιτώσει.

Σε γενικές γραμμές, εκτιμούμε ότι, όπως το κίνημα ειρήνης έκανε ένα πρώτο βήμα για να συντονίσει τον αγώνα του, να δώσει στους λαούς την άλλη λύση, τη λύση της ειρήνης, της φιλίας, της ισότιμης συνεργασίας και από κοινού να οργανώσει τον αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού, έτσι πρέπει να γίνει και στα υπόλοιπα κινήματα.

Να υψώσουμε ένα μαζικό λαϊκό βαλκανικό κίνημα, που θα αντιστέκεται και θα μάχεται τη "νέα τάξη πραγμάτων", θα αναδεικνύει την άλλη λύση και ελπίδα, τα Βαλκάνια των λαών, σε ειρηνική και ισότιμη συνεργασία. Οι δραματικές εξελίξεις, μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, υποχρεώνουν όλους να επανεξετάσουν τη θέση τους και να απαντήσουν στο δίλημμα: Υποταγή στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού, ή αντίσταση και ανατροπή της;

Οσο πιο γρήγορα απαντήσουν και όσο περισσότεροι με τη θέση της αντίστασης, τόσο πιο γρήγορα και με λιγότερο αίμα θα αλλάξει η πορεία της ανθρωπότητας. Προς αυτή την κατεύθυνση, το φιλειρηνικό κίνημα θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί.

Γ. Λ.