Το μεγάλο πολυεθνικό και ντόπιο κεφάλαιο, έτσι αδηφάγο που είναι, δεν πρόκειται να σταματήσει, προτού διαπιστώσει ότι δεν έμεινε κανένας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, βέβαια, φροντίζουν να εξαλείψουν όλα τα εμπόδια που βρίσκονται κατά καιρούς μπροστά στο μεγάλο κεφάλαιο. Είτε με διάφορους νόμους και τεχνάσματα ή με την εξαγορά συνειδήσεων. Και εδώ θα ήθελα να αναφέρω μερικά παραδείγματα. Τι θα κάνει ο μικρός ή ο μεσαίος καταστηματάρχης για να γλιτώσει από τον άνισο ανταγωνισμό ενός μεγαλοκαταστήματος; Θα στραφεί στο συνεταιρισμό. Σίγουρα οι πολυεθνικές εδώ "ανησυχούν", αλλά οι "γαλαζοπράσινες" κυβερνήσεις βρήκαν τη "λύση": Θέσπισαν το 35% για ΟΕ και ΕΕ, που τσάκιζε κάθε συνεταιριστική δράση.

Ενα άλλο παράδειγμα βοήθειας προς τις πολυεθνικές από την πολιτεία είναι η λιτότητα. Πουλάνε το "επιχείρημα" ότι πρέπει να επιβάλλεται για να μειωθούν τα ελλείμματα και το εξωτερικό χρέος. Βέβαια, εμείς διαπιστώνουμε ότι παρά τη μακρόχρονη λιτότητα αυτά αυξάνονται, άρα... κάτι δεν πάει καλά με τα λεγόμενά τους.

Ετσι, επιτυγχάνεται ο αφελληνισμός της βιοτεχνίας και της βιομηχανίας, γιατί τα πολυεθνικά καταστήματα, στην κούρσα για να κλείσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θα ψωνίζουν προϊόντα από αναπτυσσόμενες χώρες, Κορέα, Ταϊβάν, Φιλιππίνες και αλλού, εκεί όπου επικρατούν εργασιακές σχέσεις μεσαιωνικής εποχής.

Ηδη, στον κλάδο μας που η Ελλάδα έχει μεγάλη παράδοση στην κατασκευή κοσμημάτων από αρχαιοτάτων χρόνων, διαπιστώνουμε σήμερα ότι σε μετρικούς τόνους εξάγουμε 0,9 και εισάγουμε 5,1.

Αρα, όχι μόνο δεν μπήκαμε στις αγορές της ΕΕ, αλλά το τραγικότερο είναι ότι χάσαμε και τη δική μας.

Τώρα για τα κονδύλια εξ Ευρωπαϊκής Ενωσης για μικρομεσαίους, που διαφημίζουν με πολύ ζήλο μερικοί συνδικαλιστικοί κύκλοι, διαπιστώνουμε ότι αναφέρονται στο 5% το πολύ των επιχειρήσεων και κύρια στις μεγάλες για ελληνικά δεδομένα. Ετσι, αφού ως γνωστόν η ΕΕ θεωρεί μικρομεσαία επιχείρηση αυτή που απασχολεί έως 500 εργαζόμενους και για την Ελλάδα έως 100 τουλάχιστον, επιμένοντας σ' αυτή την πολιτική που τόσα δεινά μας έφερε, οδηγούμαστε ως χώρα στην αυτοκτονία.

Παράλληλα, χρειάζεται στήριξη των μισθών και συντάξεων και τα "σπασμένα" να πληρώσουν αυτοί που τα δημιούργησαν.

Και βέβαια, απαιτείται από το λαό αγώνας ενάντια σ' αυτή τη λαίλαπα με την ονομασία "νέα τάξη πραγμάτων". Αγώνας μαζικός και ανυποχώρητος ενάντια στην πολιτική μονόπλευρης λιτότητας και στα ξένα και ντόπια πλουτοκρατικά κέντρα.

* Ο Χάρης Χαλβατζόγλου είναι μέλος του ΔΣ της ΠΟΒΑΚΩ και μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Αργυροχρυσοχόων Αθήνας

Αγωνιστικό κάλεσμα στους επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους της Αθήνας να δώσουν δυναμικό "παρών" στην παναθηναϊκή συγκέντρωση, που θα πραγματοποιηθεί στις 11 του Μάρτη, στις 6 το απόγευμα στο θέατρο ΔΙΑΝΑ, απευθύνει η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων (ΣΕΑ ΜΜΕ) της Αθήνας. Η ΣΕΑ καταγγέλλει ότι οι επαγγελματοβιοτέχνες και οι έμποροι οδηγούνται στο δρόμο της καταστροφής εξαιτίας των υποταχτικών στο μεγάλο κεφάλαιο, στις Συμφωνίες Μάαστριχτ, ΓΚΑΤΤ, των κυβερνητικών πολιτικών. Πολιτικές τις οποίες πρέπει να αντιπαλέψουν οι ΕΒΕ για να διεκδικήσουν την ίδια την επιβίωσή τους.

Οι ΕΒΕ παλεύουν ενάντια:

• Στη συνεχή κατακόρυφη πτώση του τζίρου, αποτέλεσμα των εισοδηματικών πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας.
• Στο φορολογικό με τα "αντικειμενικά" κριτήρια, το 35% για ΟΕ, ΕΕ και συνεταιρισμούς, το βιβλίο απογραφής για μικρά μαγαζιά.
• Στον αθέμιτο ανταγωνισμό από τα πολυκαταστήματα και τις πολυεθνικές.
• Στο απελευθερωμένο ωράριο.
• Στο καθεστώς της απελευθέρωσης της επαγγελματικής στέγης.
• Στην απαγορευτική συμμετοχή της μικρομεσαίας επιχείρησης στις κρατικές προμήθειες.
• Στις αθρόες, ανεξέλεγκτες εισαγωγές, που εκτοπίζουν τα παραγόμενα προϊόντα από την αγορά.

"Περνάμε τη χειρότερη κρίση της ιστορίας μας", υπογραμμίζει η ΣΕΑ και συνεχίζει: "Ο ελληνικός λαός, οι ΕΒΕ, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες πληρώνουν τα ελλείμματα, την κακοδιαχείριση, τις πολιτικές επιλογές, ενώ η πλουτοκρατία όχι μόνο μένει στο απυρόβλητο, αντίθετα, απολαμβάνει προνόμια. Η φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου είτε μένει άθικτη, είτε νομιμοποιείται".

Οι ΕΒΕ παλεύουν για:

• Ουσιαστικά μέτρα για το ζωντάνεμα και την αναθέρμανση της αγοράς.
• Για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα. Να πληρώνουν όλοι οι Ελληνες σύμφωνα μ' αυτά που κερδίζουν. Αφορολόγητο όριο 3.500.000 δρχ. για όλους τους εργαζόμενους. Κατάργηση των "αντικειμενικών" κριτηρίων, του 35%, του βιβλίου απογραφής για τζίρο μέχρι 60 εκατ.
• Προστασία της αγοράς από τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές. Να μπει φραγμός στην ασυδοσία των πολυκαταστημάτων.
• Ελεγχο των εισαγωγών από τρίτες χώρες στα προϊόντα που καλύπτει με επάρκεια η ντόπια παραγωγή.
• Μέτρα ανάπτυξης της ΜΜΕ με την εφαρμογή κλαδικών πολιτικών.
• Ανθρώπινο ωράριο και κατοχύρωση της αργίας της Κυριακής.
• Ουσιαστική προστασία για την επαγγελματική στέγη. Αναγνώριση της άυλης εμπορικής αξίας.
• Θέσπιση ειδικού πλαισίου χρηματοδοτικής στήριξης της ΜΜΕ.
• Νόμο για τους συνεταιρισμούς και τις κοινοπραξίες, που θα αναγνωρίζει τον κοινωνικό τους ρόλο, με μέτρα προστασίας από τον αθέμιτο ανταγωνισμό.
• Μέτρα για ουσιαστική συμμετοχή της ΜΜΕ στις κρατικές προμήθειες.
• Κατοχύρωση της συμμετοχής του δημοσίου για την ενίσχυση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων των ΕΒΕ - ανθρώπινες συντάξεις.

Ρολά κατεβασμένα από τις κινητοποιήσεις της περασμένης Ανοιξης

Την αντίθεσή του στην κατάργηση της προσωποκράτησης για εμπορικές απαιτήσεις, εκφράζει με ανακοίνωσή του ο Εμπορικός Σύλλογος του Πειραιά. Συγκεκριμένα, ο σύλλογος υποστηρίζει ότι η αποποινικοποίηση της ακάλυπτης επιταγής θα οδηγήσει μοιραία στην αλματώδη αύξηση του αριθμού των ακάλυπτων και θα δημιουργήσει και πρόσθετους λόγους διαιώνισης της κρίσης που διέρχεται η οικονομία.

Επίσης, υπενθυμίζει ότι η κατάργηση των διατάξεων για την προσωπική κράτηση των επιχειρηματιών για εμπορικές απαιτήσεις, ως μέσου αναγκαστικής εκτέλεσης, είχε επιχειρηθεί και στο παρελθόν, αλλά πριν αρχίσει η ουσιαστική ισχύς του κώδικα διατυπώθηκαν σοβαρές αμφισβητήσεις για τη σκοπιμότητα της κατάργησης, με αποτέλεσμα να ανασταλεί κατ' αρχήν η ισχύς της διάταξης και τελικά να καταργηθεί τελείως. Την ίδια τύχη, υποστηρίζει ο Εμπορικός Σύλλογος του Πειραιά, θα έχει και η επιχειρούμενη και πάλι κατάργηση της προσωπικής κράτησης, που έχει αποδειχτεί το πιο πετυχημένο μέσο ικανοποίησης εμπορικών απαιτήσεων.

"Η κατάργηση της προσωποκράτησης, επισημαίνει ο σύλλογος, λειτουργεί στην πράξη ως υποκατάστατο της ελλείπουσας εμπράγματης ασφάλειας για τις πιστώσεις που επιδιώκουν οι εμπορευόμενοι". Και συμπληρώνει ότι η αποφυγή της κακοπιστίας των οφειλετών συναλλασσομένων και ο στόχος να πιεστούν αυτοί να φανερώσουν τα άδηλα περιουσιακά τους στοιχεία στηρίζουν επαρκώς τη σκοπιμότητα του θεσμού.

Τέλος, ο Εμπορικός Σύλλογος του Πειραιά καλεί την κυβέρνηση, έστω και την τελευταία στιγμή, να μην προχωρήσει στην εφαρμογή μιας τέτοιας απόφασης, που θα πλήξει ιδιαίτερα το υγιές εμπόριο, ενώ θα ευνοηθούν οι παραεμπορικές δραστηριότητες που οδηγούν και στη φοροδιαφυγή.