ΕΡΓΑΤΙΚΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΕΝ ΨΥΧΡΩ!

Δύο δραματικές "πρωτιές" διαθέτει η χώρα μας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πρώτη στη φτώχεια! Πρώτη και στα εργατικά ατυχήματα! Σήμερα θα μας απασχολήσει η δεύτερη, καθώς οι στατιστικές του τρόμου ήρθαν ξανά προχθές, με αφορμή μια ημερίδα, στην επικαιρότητα: Κάθε τέσσερα λεπτά ένας εργαζόμενος πληρώνει με τη σωματική του ακεραιότητα, πολλές φορές με την ίδια τη ζωή του, την ανυπαρξία στοιχειωδών μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους! Από το 1970 μέχρι σήμερα βρήκαν το θάνατο, στη μάχη για το μεροκάματο, 2.825 εργαζόμενοι! Κάθε χρόνο που περνά, τα θανατηφόρα δυστυχήματα αυξάνονται δραματικά. Ακόμα, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο ίδιος ο διοικητής του ΙΚΑ: Μόνο το 15,8% των Ελλήνων εργαζομένων απασχολείται σε χώρους, που καλύπτουν οι κοινοτικές οδηγίες για την υγιεινή και ασφάλεια, ενώ οι δύο στους τρεις εργαζόμενους δεν έχουν το κουράγιο να εργαστούν μέχρι την ηλικία της συνταξιοδότησης, λόγω "άδηλων" επιβαρύνσεων στην υγεία τους από παράγοντες που δεν προβλέπουν οι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας! Αν σε αυτό το τελευταίο προστεθεί το αδιανόητο γεγονός ότι, επισήμως, στη χώρα μας αγνοείται παντελώς η έννοια της επαγγελματικής ασθένειας (η στατιστική βελόνα δείχνει ΜΗΔΕΝ επαγγελματικές ασθένειες!), αν και κάθε χρόνο μόνο το ΙΚΑ συνταξιοδοτεί κατά μέσο όρο 11.000 εργαζόμενους πρόωρα για λόγους υγείας, ίσως πάρει κανείς μια γεύση για το πού βρισκόμαστε. Να διευκρινίσουμε, επίσης, ότι μιλάμε πάντα για τα εργατικά ατυχήματα, που αναγγέλθηκαν στο υπουργείο Εργασίας και στο ΙΚΑ και όχι για το συνολικό και πραγματικό αριθμό των ατυχημάτων, τα οποία ποτέ δεν καταγράφτηκαν και τα οποία μπορεί να αφορούν σε ανασφάλιστους εργάτες, αλλοδαπούς, εργαζόμενους στο φασόν και γενικά στις λεγόμενες άτυπες μορφές απασχόλησης. Δεν περιλαμβάνονται, επίσης, στα παραπάνω στοιχεία, τα ναυτικά δυστυχήματα, όπου τα τελευταία 15 χρόνια (σε 55 ναυάγια) έχασαν τη ζωή τους 563 ναυτικοί, εκ των οποίων οι 239 Ελληνες!

***

Πίσω, όμως, από τις φριχτές στατιστικές, πίσω από τους τρομακτικούς αριθμούς, υπάρχουν οι αιτίες που τροφοδοτούν αυτή τη βάρβαρη, αιματηρή πραγματικότητα. Υπάρχει πρώτα και κύρια η ασυδοσία των εργοδοτών, η λατρεία του κέρδους και της "θεάς" παραγωγικότητας, όπου προσφέρονται ακόμα και ανθρωποθυσίες! Υπάρχει ο εφιάλτης της ανεργίας, ο οποίος κάνει πολλές φορές και την πιο ανθυγιεινή, και την πιο βαριά, και την πιο επικίνδυνη δουλιά να φαντάζει σαν το "μάννα εξ ουρανού". Υπάρχει η τρομοκρατία των εργοδοτικών μηχανισμών και η κατά μέτωπο επίθεση σε κάθε τι που παραπέμπει σε κόστος κάθε μορφής για τον εξανθρωπισμό των συνθηκών εργασίας. Υπάρχει, ακόμα, και η "αποκοτιά", όπως συνηθίζουν να αποκαλούν οι "έξω από το χορό" (σκόπιμα ή από άγνοια) την υποχρεωτική "εξοικείωση" του οικοδόμου, του ανθρακωρύχου, του εργάτη της Ζώνης, του εναερίτη της ΔΕΗ (για να αναφέρουμε ορισμένα από τα πιο επικίνδυνα επαγγέλματα), με τον κίνδυνο, ακόμα και με το θάνατο. Ολα αυτά, όμως, "ανθούν" μέσα σε ένα συγκεκριμένο σύστημα "αξιών", μέσα σε ένα συγκεκριμένο πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον, όπου η υγεία και η ζωή του εργάτη αντιμετωπίζονται ουσιαστικά ως είδος αναλώσιμο, ωςκαύσιμη ύλη για την αύξηση των κερδών των εργοδοτών. Αυτό μαρτυρά η ίδια η πραγματικότητα. Ακόμα και οι όποιες θετικές νομοθετικές παρεμβάσεις υπήρξαν, κυρίως μετά το 1986, εκφυλίστηκαν πριν ακόμα καλά καλά εφαρμοστούν. Θεσμοί και μέτρα απλώς ονοματίστηκαν, για να μείνουν ουσιαστικά στα χαρτιά. Γιατρός εργασίας ή δεν υπάρχει καθόλου ή, όπου υπάρχει, βαφτίζεται ως τέτοιος ο οποιοσδήποτε γιατρός, ακόμα και ο ανειδίκευτος. Το ίδιο συμβαίνει και με τον μηχανικό ασφάλειας, αφού ως τέτοιος βαφτίζεται πολλές φορές ο ίδιος ο υπεύθυνος παραγωγής. Οι Επιθεωρήσεις Εργασίας από θεσμός ανίκανος να εγγυηθεί την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, μετατράπηκε, ουσιαστικά, σε θεσμό ανύπαρκτο μετά την ένταξή του στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση... Οι Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας έμειναν, ουσιαστικά, στα χαρτιά, κυρίως λόγω του "πολέμου" που δέχτηκαν από την εργοδοσία, αν και εδώ πολλές ευθύνες μπορεί να αναζητηθούν και από το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα.

***

Υπόλογες για την ανεπίτρεπτη αυτή κατάσταση είναι οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Αν αναλογιστεί κανείς την πλήρη έως εγκληματική αδιαφορία τους, ακόμα και για την εφαρμογή των μέτρων, τα οποία οι ίδιες υποχρεώθηκαν να θεσπίσουν, τότε θα υιοθετήσει σίγουρα την καταγγελία των συνδικάτων για "ηθική αυτουργία" των κυβερνήσεων σε ένα ομαδικό έγκλημα. Αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει. Και προτάσεις υπάρχουν και τρόπος υπάρχει. Αρκεί να αναγνωριστεί στην πράξη ως ύψιστη αξία η ανθρώπινη ζωή και όχι το κέρδος των καπιταλιστών. Αντί γι' αυτό, όμως, η κυβέρνηση φαίνεται να ερωτοτροπεί με τις νέες απάνθρωπες αξιώσεις του ΣΕΒ, για την κατάργηση και αυτής ακόμα της μηδαμινής εισφοράς "επαγγελματικού κινδύνου", για την "επανεξέταση" και αυτών των επιδομάτων ανθυγιεινής εργασίας, τα οποία δίνονται ως ελάχιστο "αντιστάθμισμα" σε ένα τμήμα εργαζομένων που δουλεύει καθημερινά παρέα με τη φρίκη, τον καρκίνο και το θάνατο!

Μαίρη ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ως είδος αναλώσιμο, ως καύσιμη ύλη για την αύξηση των κερδών αντιμετωπίζεται η υγεία και η ζωή των εργαζομένων από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις

ΤΗΣ ΝΙΚΟΛΕΤΑΣ ΜΕΘΩΝΙΟΥ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΠΟΕΔΗΝ

Ξέρουν και θέλουν να αγωνιστούν

- Ποια τα συμπεράσματα απ' την κινητοποίηση στα δημόσια νοσοκομεία;

- Τα προβλήματα των υγειονομικών στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις και κάτω απ' την πίεσή τους οι εργαζόμενοι οδηγήθηκαν στις κινητοποιήσεις.

Η τελευταία απεργιακή κινητοποίηση, είχε πολύ μεγάλη απήχηση σε συμμετοχή, μαζικότητα και μαχητικότητα. Ηδη διαφαίνονται κάποια νέα στοιχεία για τη συνειδητοποίηση της οργανωμένης και παρατεταμένης πάλης, της ρήξης με τα μεγάλα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας, που με ευλάβεια υπηρετεί η σημερινή κυβέρνηση.

Οι εργαζόμενοι απορρίπτουν τις λογικές της "συναίνεσης" και της υποταγής στις κυβερνητικές πολιτικές της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μονοπωλίων, που επιδιώκουν επιμελώς οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της"Πρωτοβουλίας" ("Συν"), που λειτουργούν ως ιμάντες μεταφοράς αυτής της πολιτικής μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Μέσα απ' την κινητοποίηση φάνηκε ότι οι εργαζόμενοι ξέρουν, θέλουν και μπορούν να αγωνίζονται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

- Πήγαν όλα καλά;

- Ασφαλώς όχι. Μάλιστα, υπήρξαν, και ανεκδιήγητα φαινόμενα.

- Δηλαδή;

- Στο νοσοκομείο "Αγιος Ανδρέας" της Πάτρας υπήρξαν συνδικαλιστές που τη μέρα της κινητοποίησης πήραν άδεια και προέτρεπαν τους εργαζόμενους να πάρουν γονικές και κανονικές άδειες. Αυτά τα φαινόμενα εκφυλισμού του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να καταδικαστούν εμπράκτως απ' τους εργαζόμενους τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο παρατάξεων που στεγάζουν τέτοιους - κατ' όνομα βέβαια - συνδικαλιστές.

- Τι χρειάζεται στις επόμενες κινητοποιήσεις;

- Η Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα Υγειονομικών (ΔΕΥ) στη χτεσινή συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου ζήτησε τη λήψη ουσιαστικών μέτρων περιφρούρησης των απεργιακών κινητοποιήσεων στις 11 - 14 Μάρτη.

Πρότεινε να γίνει νέα πορεία προς το υπουργείο Οικονομικών την πρώτη μέρα της απεργίας (11 Μάρτη). Ταυτόχρονα άσκησε για μια ακόμη φορά έντονη κριτική στην τακτική των άλλων παρατάξεων, που προβάλουν εσκεμμένα τις υποσχέσεις του υπουργού Υγείας για την καταβολή του επιδόματος των 35.000 δραχμών από 1.8.1996, σαν να είναι λυμένο πρόβλημα, όταν είναι γνωστή η ανακολουθία της κυβέρνησης στις υποσχέσεις της. Τις προτάσεις της ΔΕΥ απέρριψαν η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ και η "Πρωτοβουλία" μήπως και... στενοχωρηθεί η κυβέρνηση.

Την τελευταία εξαετία οι υγειονομικοί έχασαν τουλάχιστον 40% απ' τα εισοδήματά τους.

Για να υπάρξει μια ουσιαστική αναστήλωση των εισοδημάτων χρειάζονται ουσιαστικές αυξήσεις στους βασικούς μισθούς και αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή. Επιπλέον, λόγω της ιδιαιτερότητας του επαγγέλματος, που όλοι αναγνωρίζουν στα λόγια, πρέπει να γίνει μείωση των ορίων συνταξιοδότησης με την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, ώστε να μη χρειάζεται να εργαστεί μια νοσηλεύτρια 42-45 χρόνια για να βγει στη σύνταξη, να μειωθούν οι ώρες εργασίας, να ληφθούν μέτρα για την υγιεινή και την ασφάλεια και να καταργηθούν τα αλλότρια καθήκοντα.

- Τι πρέπει να γίνει για την αντιμετώπιση των γενικότερων προβλημάτων του δημόσιου συστήματος υγείας;

Το δημόσιο σύστημα υγείας βρίσκεται στο επίκεντρο της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης που προωθείται από την κυβέρνηση καθ' υπόδειξιν των Βρυξελλών.

Μπροστά σε αυτή τη συντονισμένη επίθεση των τυφλών δυνάμεων της αγοράς χρειάζεται η συγκρότηση ενός κοινού μετώπου αντίστασης και πάλης απ' τους λειτουργούς και τους χρήστες των δημόσιων υπηρεσιών υγείας.

Γ.

ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΗ παζαρέματα με αντικείμενο τα Ναυπηγεία Ελευσίνας διεξάγονται παρασκηνιακά αυτήn την περίοδο. Η κυβέρνηση συζητά τις νέες απαιτήσεις του Ι. Καρρά - έχει καταθέσει τη μοναδική προσφορά για την εξαγορά τους - με τις οποίες ζητά επιπλέον και εγγυήσεις του δημοσίου (σελίδα 17).

ΣΕ ΝΕΑ κοροϊδία της κεντρικής εξουσίας προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, εξελίχτηκε η χτεσινή συνάντηση του Α. Τσοχατζόπουλου με τη Διοικούσα Επιτροπή της ΤΕΔΚΝΑ (σελίδα 23).

ΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΣ κινητοποιήσεις, εδώ και μια βδομάδα, διαμαρτύρεται ο Δήμος Πάρου, για την άρνηση των αρμοδίων να εντάξουν τα έργα αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού σε κάποιο πρόγραμμα (σελίδα 23).

ΓΟΝΕΙΣ και μαθητές των Α. Λιοσίων αγωνίζονται για ναμην παραχωρηθεί ένα νεόκτιστο σχολείο, όπου προοριζόταν να στεγαστεί το 10 Γυμνάσιο της πόλης (σελίδα 24).

ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ μάχη της Κοκκινιάς και τη συμπλήρωση 52 χρόνων απ' αυτήν, τίμησαν χτες το βράδυ, οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης (σελίδα 25).ΜΕ ΤΗΝ κυβέρνηση να δηλώνει συνεχώς ότι η κατάσταση βαίνει προς εκτόνωση και τους κρατούμενους να διατηρούν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους τις φυλακές, κύλησε και η χτεσινή μέρα (σελίδα 26).